Ta praca brzmi tak, jakby kompletnie nie potrafiła się sama określić. Nie wie, co chce osiągnąć, więc próbuje wszystkiego po trochu i szybko się wycofuje. Z tego też powodu otrzymujemy chaotyczną mieszankę wszystkiego naraz rzuconego bez żadnego ładu, składu i przede wszystkim klarownego celu.
Jeśli chodzi o wzmianki o katastrofie, na których, rozumiem, w zamyśle praca miała się opierać, brak jest jakiegokolwiek budowania fundamentów pod to, by wprowadzić to jakkolwiek płynnie. Zbudowałeś pustą makietę domu na plaży tuż przy morzu bez jakichkolwiek fundamentów czy choćby zahaczenia jej gdzieś w głębi piasku, więc zdziwieniem nie jest, że właśnie ją zwiało — ode mnie -1.
