(account deleted) 14 May 2014 13:48
Wyjątkowo mocno spodobał mi się raport operacji przechwycenia. Do dziś trudno mi uwierzyć że nic się nie stało. Świetne budowanie napięcia.
SCP-PL-051 / Dyskusja
Forum
» Dyskusje stron / Dyskusje stron
» SCP-PL-051
Ta dyskusja dotyczy strony SCP-PL-051.
(account deleted) 14 May 2014 13:48
Obrazek został usunięty ze względu na niepodanie licencji, PA zajmują się poszukiwaniem substytutu.
Link do źródła: https://pixabay.com/pl/radio-vintage-retro-muzyka-stary-821602/
Licencja: CC0 1.0 Universal
Bardzo cywilny raport. Pomijając nawet kwestię telefonu do Fundacji, to po prostu czuć w zapisie inny styl, niż standardowo oczekiwany od tajnej organizacji. Sam obiekt jest również dość typowy i oklepany. Mimo to jest to napisane w interesujący i poprawny sposób, a momentami dość oryginalny (log pozyskania, w którym nic się nie dzieje jest na swój sposób ciekawy). Nie jestem dużym fanem tego raportu, jak również nie mam specjalnych odczuć odnośnie lektury, ale nie obraziłbym się, mając więcej podobnych prac na wiki. Z mojej strony głos pozytywny.
Zaraz po przeczytaniu Twojego komentarza srogo się zdziwiłem. Przecież starałem się pisać w odpowiednim, neutralnym, "sterylnym" tonie itd. itp.
Jednak wystarczyło bym chwilę przyjrzał się swojemu raportowi i od razu zauważyłem pewne elementy, które znacznie odstają od SCPowego stylu:
- nie wiem co mi do przyszło do głowy żeby używać słowa "wtenczas"…
- zdanie "Okazuje się, że odtwarzane nagranie nigdy nie odpowiada temu, co wydobywało się z głośników w czasie nagrywania." wyglądałoby znacznie lepiej, gdyby było pozbawione części "Okazuje się, że".
Zapewne dałbym radę znaleźć ich jeszcze więcej :P
To cechy dobrego pisarza. Jest przekonany o wysokiej jakości swojej pracy, ale nie usprawiedliwia ani nie ukrywa błędów. Jasne, raport może niekoniecznie jest w zgodzie ze standardami, ale jest to jednocześnie fajna rzecz: żywy dowód rozwijania się. W takim stanie raport jak najbardziej ma tutaj miejsce.
No i +13 z nieba się nie wzięło.
PL-051-i jest mężczyzną o nieokreślonym wieku, który poinformował nas o istnieniu SCP-PL-051. PL-051-i skontaktował się z nami drogą telefoniczną.
Halo, czy to super tajna organizacja przechowująca Bóg wie jakie wynaturzenia, żeby ludzie tacy jak ja nigdy nie dowiedzieli się o ich istnieniu? O, znakomicie! Bo widzi pan….
Co poradzić, stary raport… plus jest mimo to.
Halo, czy to super tajna organizacja przechowująca Bóg wie jakie wynaturzenia, żeby ludzie tacy jak ja nigdy nie dowiedzieli się o ich istnieniu? O, znakomicie! Bo widzi pan….
Biegła. W ułamku swobodnej myśli pomyślała, jakie to ironiczne: w horrorach zawsze wszyscy biegną, chociaż sama nieraz krzyczała do ekranu, że powinni się schować i nie wychylać. A teraz proszę, robi dokładnie to samo, co tak krytykowała. Ale była to jedynie mała część jej świadomości. Zdecydowana większość grzmiała, że musi uciekać jak najdalej i jak najszybciej.
Wraz z przerażającym rykiem gdzieś za nią do Jej mózgu zaczął napływać nowy sygnał. Z początku niewyraźny, mglisty, jednak z każdym uderzeniem stopą o podłoże coraz mocniejszy i wyraźniejszy. W spokojniejszych warunkach mogłoby to być uznane za zmęczenie. Brak sił w mięśniach nóg. Za brak sił do dalszego biegu. Może nawet za ból. Ale w tych okolicznościach sygnał ten interpretowany był w jeden sposób.
Śmierć.
Przestały dla niej istnieć inne osoby, również w panice uciekające jak najdalej od źródła przeraźliwego krzyku za nimi. Przestała dla niej istnieć ulica, zaparkowane wzdłuż niej samochody i górujące nad nimi budynki. Istniał dla niej jedynie chodnik, który widziała przed sobą.
A po nagłym, pełnym zaskoczenia momencie nie widziała nawet jego.
Ból przyszedł po chwili, po początkowym szoku. Ustąpił miejsca strachu, kiedy po otworzeniu oczu nie widziała nic prócz ciemności. Ciało nie było w stanie wykryć sygnałów z otoczenia. Ale pierwotny instynkt nie zawiódł i węch ją poinformował, że jeszcze żyje. Smród brudu, miejskich zanieczyszczeń i zgniłej zieleni.
Upadała na chodnik.
Czując, że nie da rady się podnieść, jakby w przypływie paradoksalnej ulgi sięgnęła po telefon. niech ten koszmar się skończy, choćby i w ten sposób. Odblokowując tego za trzecim razem wybrała numer alarmowy 112 i przystawiła słuchawkę do ucha.
Nim zabrzmiał pierwszy ton jej umysł zajęty był jedynie jedną myślą: umrzesz, zabije Cię ten potwór.
Pojawił się pierwszy sygnał oczekiwania na połączenie.
Wraz z nim w jej głowie pojawiła się nowa, dawno zapomniana i chowana myśl. Podświadomie była już pewna co musi zrobić.
Wybrała długi na 10 znaków kod, dobrze znany i mocno utrwalony w pamięci.
Po zgłoszeniu się dyspozytora powiedziała mu, tak jak nauczono ją na szkoleniu dla cywili nim podano jej środki amnezjogenne, zgodnie z wytycznymi…
— Czy to Fundacja? Chcę zgłosić anomalię
..by po tej rozmowie znów wszystko zapomnieć. Aż do następnego razu.
/forum/t-861045/scp-pl-051#post-
