Fundacja SCP w Polsce — Historia Polskiego Projektu Przechowawczego

ocena: +15+x

Autorstwa Jasiu06

INFORMACJA OD FUNDACYJNEJ ADMINISTRACJI BEZPIECZEŃSTWA INFORMACJI I ZAPISÓW

Poniższy plik służy jako ogólny odnośnik historyczny. Informacje w nim zawarte mogą być w pewnym stopniu fałszywe i sfabrykowane, jednakże pomimo tego faktu stanowią one oficjalną obowiązującą wersję Fundacji.

— James Moore, Generalny Przedstawiciel RAISA Ośrodka 120


Wstęp

Sir_Henry_Solomon_Wellcome_and_others_at_the_award_of_the_Go_Wellcome_V0027783.jpg

Spotkanie członków Polskiego Projektu Przechowawczego z ówczesnym O5-█, 1931 r.

Polski Projekt Przechowawczy był inicjatywą powstałą w lutym 1914 roku, którego założycielem był aktualnie zmarły O5-11.1 Jego głównym celem było zbadanie aktywności Fae (Homo sapiens sidhe) oraz potwierdzenia istnienia jak i późniejsze zabezpieczenie anomalnego Wolnego Portu Esterberg (później sklasyfikowanego jako SCP-5373) w dużym stopniu zamieszkałego przez wcześniej wspominane Fae, znajdującego się w okolicach Częstochowy na terenie niegdysiejszego Królestwa Polskiego.

Z czasem jednakże cele Projektu wyewoluowały, a jego główną misją stało się stworzenie dla Fundacji przyczółka na terenie nowo powstałej po I Wojnie Światowej Rzeczpospolitej Polskiej. Początkowe plany klasycznego zabezpieczenia SCP-5373 nie powiodły się, w związku z ochroną i ustanowieniem praw gwarantującym niezależność Wolnym Portom przez Ligę Narodów w 1923 roku.2 Pomimo tego jednak Fundacji zdarzyło się kilkukrotnie naruszyć owe ustawy i nieautoryzowanie wtargnąć na teren Esterbergu; jednakże pomijając te kilka incydentów, Fundacja porzuciła plany zabezpieczenia SCP-5373 i skupiła się na jego monitorowaniu, jak i prowadzeniu w mieście nieuzbrojonych eksploracji badawczych, na które pozwalała luka znajdująca się w prawie.

Polski Projekt Przechowawczy został końcowo rozwiązany i włączony w struktury Fundacji w październiku 1945 roku po zakończeniu II Wojny Światowej, również znanej w świecie anomalnym jako VII Wojna Okultystyczna.3

Abraham_Sulzbach.jpg

O5-11 - Wizjoner [ZMARŁY]

Mężczyzna. Wiek nieznany. Żydowsko-słowiańskie pochodzenie. Persona za życia mocno powiązana z okultyzmem, ezoteryką i taumaturgią. Odpowiedzialny za powstanie Departamentu Ontokinetyki, którego był pierwotnym dyrektorem. Pionier w dziedzinie nowoczesnego przedłużania sobie życia przy pomocy taumaturgii.

Odpowiedzialny za znaczne rozszerzenie wpływów Fundacji na świecie, w szczególności w Europie Środkowej i Wschodniej; inicjator m.in. Polskiego Projektu Przechowawczego w 1914 roku. Zawzięty krytyk wykorzystywaniu personelu ludzkiego, w szczególności Klasy D, w eksperymentach.

[SZCZEGÓŁY DOTYCZĄCE ŚMIERCI ÓWCZESNEGO O5-11 SĄ OGRANICZONE DLA PERSONELU POZIOMU 5 LUB WYŻSZEGO]


Struktura

Polski Projekt Przechowawczy za czasów swojego istnienia posiadał własną strukturę organizacji i był podzielony na kilka wyspecjalizowanych wydziałów odpowiadających za różnorakie aspekty jego funkcjonowania.


Historia

Polski Projekt Przechowawczy istniał przez koło 31 lat, które można podzielić na trzy ogólne okresy trwające odpowiednio:

1914-1918

Projekt został zainicjowany przez O5-11 w lutym 1914 roku. Na jego szczycie w roli zarządcy została umieszczona Hannah Rivera, będącą wcześniej Dyrektorką Ośrodka 30. Ekspedycja pod jej przewodnictwem wyruszyła na tereny Królestwa Polskiego w czerwcu 1914 roku miesiąc przed rozpoczęciem I Wojny Światowej, która znacznie przeszkodziła w realizacji pierwotnej misji Projektu. Pomimo tego udało im się ustalić na początku 1916, że aktywność Fae koncentruje się wokół regionu Częstochowy. Podczas poszukiwań Wolnego Portu przypadkowo został odkryty SCP-52924 (wówczas oznaczanego jako PL-X0R38/0124), wokół którego został ustanowiony Prowizoryczny Ośrodek 120. W tym samym roku grupa terrorystów Fae znana jako GoI-120 ("Triumviraté") dokonała ataku na niego, powodując pewne uszkodzenia SCP-5292 i zabijając szefową Projektu Hannah Rivera.

Na miejsce szefowej Projektu po śmierci Hannah została wybrana Raia Micheals będąca wcześniej szefową Wydziału Nauki oraz specjalistką w dziedzinie Teologii. Również w maju tego roku na wniosek Raii Ośrodek 120 stał się oficjalną placówką,5 gdzie to umiejscowione zostało Dowództwo Polskiego Projektu Przechowawczego. W następnych latach Fundacja skupiła się na monitorowaniu Esterbergu, jak i podjęła kilka zakończonych końcowo porażką prób jego przejęcia i zabezpieczenia.

1919-1938

Po zakończeniu I Wojny Światowej, jak i powstaniu niepodległego państwa Polskiego cele Projektu znacząco się rozszerzyły. Zaczął on w tamtym okresie pełnić funkcje agendy Fundacji zajmującymi się anomaliami na terenie Rzeczpospolitej. To w tym okresie Projekt urósł do największych rozmiarów pod względem personelu, jak i anomalii znajdujących się pod jego jurysdykcją. Fundacja również porzuciła próby zabezpieczenia/przejęcia Esterbergu w związku z prawami chroniącymi anomalne Wolne Porty ustanowionymi przez Ligę Narodów w 1923, pomimo tego doszło jednakże do kilku incydentów związanych z ich złamaniem przez Fundację.

W tamtych latach Projekt napotkał również wiele anomalnych organizacji, których aktywność znacznie wzrosła dzięki zenitowi tzw. Renesansu Paranormalnego trwającemu już od zakończenia VI Wojny Okultystycznej, ważniejsze z nich zostały wymienione poniżej.

Od 1933 roku Fundacja rozpoczęła ewakuacje większości aktywów z Europy w tym tych Polskiego Projektu Przechowawczego do Ameryki bądź innych bardziej bezpiecznych państw w związku z możliwością wybuchu kolejnego globalnego konfliktu w Europie związanych z dojściem do władzy w Niemczech Adolfa Hitlera. W przeddzień wybuchu wojny na terenie Polski z członków Polskiego Projektu Przechowawczego pozostawała jedynie cześć personelu administracyjnego, ochrona, jak i personel konserwacyjny.

1939-1945

Fundacja oficjalnie do 1944 pozostawała neutralna w trakcie II Wojny Światowej/VII Wojny Okultystycznej, pomimo tego jednak w jej wyniku przez bombardowania zniszczono m.in. ówczesną część nadziemną Ośrodka 120 czy wiele innych placówek Projektu. We wrześniu 1944 roku Fundacja oficjalnie przystąpiła do Wojny po stronie Aliantów, gdy to aresztowany został Konrad Weiss, szef działu badawczego Obskurakorps, dzięki czemu AOI i Fundacja dowiedziała się o tym że Obskurakorps planuje przeprowadzić potężny okultystyczny rytuał znany jako "Rytuał Salomona". Fundacji razem z AOI udało się powstrzymać jego przeprowadzenie w ramach Operacji Aeon Dawn w styczniu 1945 roku. Resztki Projektu pozostające w Polsce zaczęły w tym okresie pomagać Polskiemu Państwu Podziemnemu, które po porażce Powstania Warszawskiego przeniosło swoją stolicę do Częstochowy i wykorzystywało Esterberg jako swój bazę.

Wartym wspomnienia faktem jest również to, że w tych latach wcześniej wspominane Polskie Ministerstwo Spraw Okultystycznych w większości wyemigrowało do Three Portlands6 gdzie pomagało we współtworzeniu AOI. Znacząco przyczynili się również do wygranej Aliantów w 1943 roku podczas Bitwy o Three Portlands z siłami komandosów Obskuracorps. Do ataku doszło w celu sabotażu szlaku zaopatrzenia między USA a Wielka Brytanią, w którym znaczną rolę odgrywało Portlands.

Projekt został końcowo rozwiązany i wchłonięty w struktury Fundacji w listopadzie 1945 kilka miesięcy po zakończeniu II Wojny Światowej znanej również jako VII Wojna Okultystyczna. Rozpoczęto również wtedy rozmowy z powstającym rządem PRL-u w celu wynegocjowania wygodnej dla Fundacji pozycji w powojennej Polsce.


Rozwiązanie i dalsza działalność Fundacji w Polsce

120-pl.png

Aktualne Logo Ośrodka 120

Polski Projekt Przechowawczy został oficjalnie rozwiązany i wchłonięty w standardowe struktury Fundacji 21 października 1945 roku jednogłośną decyzją Rady Nadzorczej. Fundacja zaczęła również rozmowy z nowo powstającym rządem PRL-u, które zagwarantowały Fundacji dobrze postawioną pozycje w przyszłych latach. Pomimo tego aktywność Fundacji została do pewnego stopnia zmniejszona przez działanie GRU Dywizja "P" czy Dywizje ZM "Łowcy Czarownic" na terenie Polski, jednakże ta sytuacja wyglądała znacznie lepiej niż w innych krajach Układu Warszawskiego np. w NRD czy Czechosłowacji.

Początkowo Esterberg był skłony do współpracy z nowym komunistycznym rządem, co zagwarantowało mu dużą niezależność od niego. PRL oficjalnie nazwał Esterberg "Tysiącleciem Górnym"; nazwa ta jest do pewnego stopnia stosowana po dziś dzień. Relacje te jednakże znacząco się pogorszyły się w latach 50-tych.

Była Dyrektor Polskiego Projektu Przechowawczego będąca również Dyrektor Ośrodka 120 Raia Micheals końcowo zmarła w 1959 roku ustępując miejsca Dyrektora Ośrodka 120 MacCarthy'emu7, wcześniej będącego Zastępcą Dyrektora, jak i jeszcze za czasów istnienia Projektu kierownikiem Dowództwa Operacji Taktycznych w ostatnich latach jego istnienia. Ośrodek 120 po dziś pełni funkcję głównej bazy operacyjnej dla działań Fundacji na terenie Rzeczpospolitej Polskiej.


O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported