Jak napisać SCP

Wprowadzenie

Przedmowie: W wielu miejscach poradnika znajdziesz czerwony tekst, w formie „Więcej informacji znajdziesz tutaj”. Ów czerwony tekst to linki, które przekażą Cię do poradników na określony temat związany z kategorią, z którymi polecam się zapoznać.


A więc chcesz napisać SCP.

Pisanie SCP jest z reguły rzeczą, do której nowi członkowie na naszej witrynie zabierają się jako pierwsze. Idea stworzenia pracy na główną listę, gdzie czytelnicy będą ją czytać i oceniać, często nawet przez najbliższe lata, jest niezwykle atrakcyjna. Jest to najbardziej widoczny sposób, w jaki można dodać na witrynę coś od siebie. Muszę jednak poinformować Cię, jako aspirującego twórcy, że większość debiutanckich tekstów jest naprawdę paskudna i w rezultacie oceniana negatywnie. Padają tej zasadzie często i autorzy mający pewien poziom doświadczenia przy pisaniu innych rodzajów dzieł, przez sam fakt jak inne w formacie i sposobie przekazywania swojej narracji są raporty SCP.

Faktem jest, że lwia część autorów nie osiąga sukcesu przy swojej pierwszej próbie. Nie myśl jednak o tym, jak o zasadzie wszechświata, klątwie czy, co gorsza, wymówce, by się nie starać. Myśl o tym, jak o wyzwaniu.

Tak naprawdę istnieje tylko jeden sposób tego, by nauczyć się pisać dobre SCP — pisanie SCP. Z wystarczającą ilością solidnych prób i pomocą od bardziej doświadczonych członków naszej społeczności w końcu uda Ci się stworzyć dzieło, które spełnia wymagania naszej witryny, kwestią jest tylko, ile czasu to zajmie. Jedną z najlepszych rad, jaką mogę dać Ci, jako początkującemu członkowi jest bądź cierpliwy. Nie spiesz się z dodaniem swojej kontrybucji do witryny, poświęć czas, by przeczytać opublikowane dzieła, ucząc się tego, jak prace powinny wyglądać. Pomyśl, dlaczego prace ocenione wysoko lub nisko mają taką ocenę. Wywnioskuj, jakie mamy standardy i czego oczekujemy od prac — nie dostaniesz taryfy ulgowej, ponieważ jesteś nowy. Nie spiesz się też z samą publikacją dzieł, nieważne czy stworzenie lub dokończenie swojej pracy zajmie Ci tydzień, miesiąc czy rok — my nie uciekniemy. Każdy raczej woli jedną dobrą pracę niż kilka słabych. Pamiętaj również, że publikowanie niskiej jakości dzieł SCP celem przerwania złej passy jedynie zaśmieca naszą stronę.

Podczas pisania swojego pierwszego dzieła SCP naprawdę się do tego przyłóż, ponieważ przez pryzmat Twojego zaangażowania w swoje pierwsze dzieło będziesz często oceniany w przyszłości. Jeśli zaspamisz stronę niskiej jakości pracami, przez długi czas z tego będziesz kojarzony, kiedy ktoś zobaczy Twój nick — albo możesz być oceniany przez perspektywę bycia kimś starannym i zaangażowanym. Pierwsze wrażenie jest ważne, a to Ty zyskujesz, jeśli jest dobre.

Krok 1 – Pomysł

Wszystkie prace literackie trzeba naturalnie zacząć od pomysłu. Z tego powodu pisząc swój raport SCP, również takiego pomysłu potrzebujesz.

Jedną z najważniejszych rzeczy, jaką możesz sobie uświadomić, pisząc swoje pierwsze SCP, jest powód, dlaczego dobre prace są dobre. Wejdź na dowolną pracę na polskiej liście i zacznij ją czytać. Najpewniej pierwszą rzeczą, jaka zwróci Ci uwagę, jest sama anomalia, jednak przypatrz się i znajdziesz, że jest tam coś więcej. Praca coś za sobą ma, coś opowiada, ma z reguły wstęp, rozwinięcie i zakończenie. Sensem prac literackich nie są ich bohaterowie czy wydarzenia, lecz to, co chcą sobie przekazać, ich narracja, historia, którą opowiadają. Nieważne jak ciekawy i świetny masz pomysł na anomalię: „Przedmiot robiący coś” daleko nie da rady zajść samodzielnie. Same obiekty anomalne są niczym więcej niż narzędziem narracyjnym, mającym opowiedzieć przedstawioną w pracy historię. Mówiąc wprost, skup się na tym, co chcesz w pracy opowiedzieć, a nie samej anomalii.

Skoro mamy już to za sobą, jak taki pomysł znaleźć? Prostym sposobem na to są emocje. Możesz zdecydować się przedstawić w swojej pracy jakieś uczucie – strach, współczucie, nadzieję bądź jej brak, można by długo wyliczać. Biorąc wtedy takie uczucie, musisz zastanowić się, jak najlepiej przekazać je czytelnikowi, co sprawi, że docelowa emocja się w nim pojawi, jaka anomalia mogłaby posłużyć do przekazania tego uczucia.

Pomysły mogą być również bardziej abstrakcyjne, chcąc w swojej pracy ukazać, jak zwykli ludzie wchodzą w kontakt z anomaliami i co z tego wynika bądź ukazać jakąś stronę Fundacji, która z reguły nie jest widoczna. Możesz również chcieć pokazać w swoim dziele ludzką naturę, rozwój dziwacznej cywilizacji lub zachowanie niematerialnej formy życia. Tak długo jak wykracza to poza „X robiące Y”, najpewniej Twój obiekt jest dobry. Jednak istnieją również tematy, których nie powinno poruszać się w pomysłach czy pracach, tym bardziej, jeśli nie masz dużego doświadczenia w pisaniu. Tematy takie jak chociażby gwałt czy pedofilia są uznawane za tabu i to z dobrych powodów. Jeśli mimo to decydujesz się z tym zmierzyć bądź bardzo uważny, co piszesz, by nie potraktować tak delikatnych tematów w nieodpowiedni sposób.

Gdy znajdziesz już swój pomysł, następnym krokiem jest go rozwinięcie. Jednym ze sposobów jak to zrobić, jest zadawanie sobie pytań na temat anomalii, którą planujesz wykorzystać. „Jak można by to wykorzystać?”, „Jak zareagowałaby na to Fundacja?”, „Skąd obiekt pochodzi?”, „Czemu robi to, co robi?” — są przykładami pytań, mogących rozwinąć Twój pomysł. Pamiętaj jednak, że rozwijając swoją ideę, dodawane elementy muszą mieć sens i być związane z resztą pracy. Dodawanie do swojego dzieła elementów, ponieważ „Brzmią fajnie” nie jest najlepszym pomysłem, a doświadczony czytelnik wyłapie, że coś nie pasuje dość szybko. Nie łącz do tego kilku prac w jedną, lecz skup się na jednym pomyśle, który następnie naturalnie rozwiń tak, by każdy element miał sens i dało się go doprowadzić do Twojej idei, z której zaczęła się cała praca. Zszywanie swoich nieudanych prac czy pomysłów razem w nadziei, że wypali, jedynie uczyni Cię doktorem Frankensteinem, a jak opowiada ta historia, Twoje prace wyjdą potworne.

Ogólne Zasady

  1. Wyobraź sobie, że Twoje dzieło jest pierwszym, jakie ktoś przeczyta. Nie wrzucaj zbyt wielu elementów wymagających dogłębnej znajomości uniwersum czy innych obiektów. Prace muszą być interesujące dla osoby, która nie tylko ma znikome doświadczenie w SCP, lecz i żadne. Wiele osób na SCP napotyka się przypadkiem i musi być w stanie zrozumieć i dobrze się bawić, czytając Twoją pracę. Unikaj nadmiernych crosstestów czy odniesień do innych prac – nie znaczy to, że nie może ich być, lecz zwyczajnie nie przesadzaj.
  2. Niebezpieczne nie oznacza interesujące. Obiekt, który potrafi w ciągu jednej sekundy zabić każdą osobę w zasięgu stu kilometrów, jest na pewno niezwykłym zagrożeniem, lecz dopóki nie opiszesz tego obiektu w interesujący sposób i nie dodasz opisanej w kroku 1 głębi, praca wyjdzie niezbyt ciekawa.
  3. Nie odnoś się do swojego obiektu jako „SCP”. Ten akronim umieszczony w artykułach oznacza „Specjalne Czynności Przechowawcze”. W zamian używaj słów „obiekt”, „podmiot”, „instancja” czy „byt”.
  4. Fundacja zabezpiecza i bada. Pisząc swoją pracę, musisz zawsze pamiętać o tym, że backronym nazwy SCP brzmi „Zabezpieczać. Przechowywać. Chronić1. Nie oznacza to „Zniszczyć. Zniszczyć. Zniszczyć”. Celem Fundacji jest zawsze zabezpieczenie obiektów, a ich destrukcja to ostatni krok, kiedy wszystko inne zawiedzie, a neutralizacja jest jedynym dostępnym sposobem. Zawsze ostatnia możliwość, nigdy nie standardowa procedura.
  5. Używanie krwawych elementów, by po prostu były, nie ma sensu. Dodawanie brutalnych elementów bez powiązania z opisywaną przez pracę narrację, by dodać element szoku, nie zostanie dobrze odebrane. Jeśli kierujesz się w elementy gore, upewnij się, że są one umieszczone z sensem.
  6. W uniwersum Fundacji w większości nie ma happy endów. Znacznie przeważająca ilość historii ma zakończenia smutne bądź szare, czyli takie, znajdujące się pośrodku między zakończeniem fatalnym a szczęśliwym lub, ogólniej mówiąc, nie jest dobrze, lecz nie też źle. Szczęśliwe zakończenia zdarzają się w niektórych opowiedzianych historiach, lecz nigdy nie ma zakończeń najszczęśliwszych, gdzie wszyscy żyli długo i szczęśliwie – zakończenia dobre, lecz nie najlepsze. Wynika to wszystko z gatunku, w jakim uniwersum Fundacji jest pisane, czyli weird fiction, jak i samego tonu, w jaki celujemy na Wiki.

Krok 2 – Realizacja

Kwestie techniczne

Sandbox

Sandbox jest miejscem na tworzenie Twoich szkiców i sposobem na podzielenie się nimi, przy chociażby proszeniu o krytykę. Jest to o tyle przydatne, że robiąc pracę w sandboxie widzisz od razu, jak ona wygląda od kwestii kodu, a w praktyce krytykom łatwiej jest tak pracować, niż gdyby twoja praca byłaby chociażby w justpaste czy na Dokumencie Google. Pamiętaj oczywiście, by zapoznać się z informacjami i zasadami na głównej stronie.

Link do sandboxa znajduje się tutaj: http://scpsandbox-pl.wikidot.com/

Szablon

Pierwszą kwestią jest szablon, jaki będziesz używać przy pisaniu. Wygląda on następująco:

[[>]]
[[module Rate]]
[[/>]]

**Identyfikator podmiotu:**

**Klasa podmiotu:**

**Specjalne Czynności Przechowawcze:**

**Opis:**

[[div class="footer-wikiwalk-nav"]]
[[=]]
<< [[[SCP-PL-x]]] | SCP-PL-x | [[[SCP-PL-x]]] >>
[[/=]]
[[/div]]

Przedstawiony format jest wymaganym minimum w raportach (oprócz szczególnych wyjątków) i musi znajdować się w pracy, którą tworzysz. Po kolei elementy to:
  • Module Rate, czyli moduł oceny, czyli to małe okienko na górze prac co pozwala kliknąć + lub - i ocenić pracę, gdy ta znajdzie się na stronie wiki.
  • Identyfikator podmiotu, czyli liczbę, pod jaką Twój podmiot występuje, w formacie SCP-PL-XXX.
  • Klasa podmiotu, czyli określenie, jak trudny obiekt jest do zabezpieczenia. Informacje na ten temat znajdują się tutaj, potraktuj to jako informacje obowiązkowe.
  • Specjalne Czynności Przechowawcze, czyli element, od czego pochodzi akronim „SCP”. W uproszczeniu, musisz w tym fragmencie opisać 2 elementy: Co trzeba zrobić, by obiekt był zabezpieczony i jak należy z obiektem postępować. Więcej informacji na ten temat znajdziesz tutaj. Zostanie to dokładniej opisane w dalszym fragmencie.
  • Opis, czyli opis samej anomalii i jej działania. Tak jak SCP zostanie opisane dalej.
  • Moduł nawigacji, czyli element służący do szybkiego przechodzenia między stronami, co zawsze trzeba umieścić na samym dole strony. SCP-PL-x wymień na numery SCP, gdzie na środku ma być twój numer, a po lewej i po prawej numery o 1 mniejszy i większy. Jeśli nie rozumiesz, o co chodzi, popatrz, jak to wygląda w innych pracach.

Istnieją również dodatkowe elementy, które są często używane razem z podstawowym szablonem. Te elementy to między innymi:

  • Poziom zagrożenia, czyli określenie, jak niebezpieczny Twój obiekt jest. Informacje na ten temat znajdują się tutaj.
  • Dodatki, czyli szeroko pojęte informacje dodatkowe. Wliczają się w to logi eksperymentów, eksploracji, przesłuchania czy ogólnie wszystkie elementy, które nie wpisują się w Opis czy SCP.

Formatowanie

Ważnym elementem kwestii estetycznej Twojej pracy jest formatowanie, czyli zmiana wyglądu tekstu przy użyciu kodu wikidot. Poradnik ze złożoną listą możliwości znajduje się tutaj, a poniżej przedstawione są jedynie podstawowe formaty.

**pogrubienie** —> pogrubienie
//kursywa// —> kursywa
__podkreślenie__ —> podkreślenie
--przekreślenie-- —> przekreślenie
[[[SCP-PL-002|link wewnętrzny]]] —> link wewnętrzny
[http://pl.wikipedia.org/wiki/Strona_Główna link zewnętrzny] —> link zewnętrzny
> tekst —> To okienko, w którym teraz znajduje się ten cały tekst
Tekst ^^Indeks górny^^ —> Tekst Indeks górny
Tekst ,,Indeks dolny,, —> Tekst Indeks dolny

Nagłówki

Na stronie istnieją dostępne tak zwane "nagłówki", czy z angielskiego "headery". Są to zamienniki części formatu, najczęściej Identyfikatora i Klasy podmiotu, lecz potrafią dodawać też dodatkowe elementy, będące poza standardowym formatem.

Nagłówki są w pełni materiałem dodatkowym i użycie ich w żaden sposób nie jest wymagane, to wyłącznie kwestia wizualna.

Przykłady trzech nagłówków podane w spoilerze poniżej (Kliknij by otworzyć):

Kwestie stylistyczne

Postaraj się znaleźć interesujące zdjęcie. Internet to otchłań, w której można znaleźć nieprawdopodobne zdjęcia, rysunki i inne grafiki. Potraktuj sieć jako cylinder iluzjonisty. Różnica jest jednak taka, że nie wiesz, czy w środku znajdziesz królika czy coś innego. Pamiętaj, że grafika nie jest obowiązkowa w raporcie, lecz często bardzo pomaga wczuć się w niego. Pamiętaj jednak, że wszystkie grafiki, których chcesz użyć w swojej pracy, muszą posiadać licencję, która na to pozwala. Więcej informacji znajduje się tutaj.

Strony, które mogą Ci pomóc w znalezieniu grafiki z kompatybilną licencją to:

Bardzo ważną kwestią w pisaniu swojego skipa2 jest język, którego używasz. Musisz bowiem wiedzieć, że raport SCP jest dokumentem naukowym, przynajmniej wewnątrz samego uniwersum. Z tego powodu musi być pisany, jakby nim był, a język, terminy i budowa zdań musi być taka, jaka byłaby użyta w pracy naukowej. Zwane jest to u nas „tonem klinicznym”, a dokładniejszy opis jak go osiągnąć znajduje się tutaj, lecz postaram się to przybliżyć w skróconej wersji. Mimo to polecam zapoznać się z zalinkowanym poradnikiem, ponieważ jest niezwykle pomocny.

  • Unikaj języka potocznego. Z oczywistych względów, żaden szanujący się badacz nie opisze obiektu jako „bardzo straszy” czy „niebezpieczny”, jak i nie użyje stwierdzeń takich tak „no i” lub „do tego”. Tak jak było to napisane wcześniej, postaraj się, by słowa, których używasz w opisie, były naukowe i poprawne.
  • Często dobrze jest pisać detalicznie i skrupulatnie. Gdy naukowiec coś opisuje, zawsze zamieszcza on wszystkie detale w swojej pracy, ponieważ nawet najmniejsze elementy mogą mieć duże konsekwencje. Jeśli opierasz swoją prace na opisie, również powinieneś tak zrobić. Dodanie detali sprawi często, że praca będzie wydawać się na bardziej autentyczną i ciekawszą. Jednak nie wszystkie prace tego potrzebują, jeśli opierasz swoje dzieło na materiale dodatkowym, jak chociażby logi eksploracji, długi opis może nie dodawać zawiele i być bardziej zapychaczem niż interesującym tekstem. Wszystko zależy od tego w co celujesz i sam musisz zdecydować na czym chcesz oprzeć pracę.
  • Pisz zrozumiale. Proste często oznacza lepsze, tymbardziej przy pisaniu. Zalanie swojej pracy mnóstwem skomplikowanych słów i wielokrotnie złożonych zdań sprawi, że Twoja praca jest trudna do czytania, a co gorsze, nieprzyjemna. Wszystkie procedury, które opisujesz, tak samo jak opisy, muszą być proste do zrozumienia i jasne w odbiorze. Nic nie przyjdzie Ci dobrego, jeśli się napracujesz, a czytelnik nie da rady nic zrozumieć.

Innym często używanym elementem jest cenzura. Patrząc na przykładzie wczesnych prac, najczęściej tych z angielskiej serii 1-999, można uznać, że jest ona bardzo częstym elementem w pracach, lecz im dalej w czasie przechodzisz, tym mniej jej jest. Po wielu latach autorzy uznali, że cenzura nie jest zbyt ciekawa, gdy zaleje się nią połowę pracy czy zablokuje ważne informacje. Z tego powodu używając cenzury, musisz być bardzo uważny, jak jej używasz. Jedną z najważniejszych zasad jest: Nie używamy cenzury w Specjalnych Czynnościach Przechowawyczych. SCP są niezwykle ważnymi procedurami, od których zależy bezpieczeństwo obiektu, personelu Fundacji jak i czasem całego świata. Ukrywanie części tych niezwykle ważnych procedur jest co najmniej niebezpieczne, a w najgorszym wypadku apokaliptyczne. Jedynym wyjątkiem jaki jest, są informacje rodzaju numeru ośrodka czy innych informacji dodatkowych niezwiązanych z samymi procedurami.

Cenzurę zapisujemy z reguły na trzy sposoby, poprzez napisanie [USUNIĘTO], [ZMIENIONO]3 lub poprzez napisanie █ zamiast tekstu.
Szczegółowe informacje na temat cenzury znajdziesz tutaj. Do zapoznania się z poradnikiem niezwykle zachęcam, jeśli planujesz cokolwiek cenzurować w swojej pracy.

Przechodząc jednak do ostatniej kwestii tej kategorii, czas pomówić o estetyce, czyli o tym, co sprawia, by praca była czytelna i atrakcyjna. Może nawet dać argument, że estetyka jest drugim najważniejszym elementem pracy po samej narracji, jako że nieważne jak bardzo praca jest interesująca, ciągle musi dać się dobrze to czytać. Poniżej przedstawione są rady, które Ci w tym pomogą.

  1. Unikaj dużych bloków tekstu. Podzielenie pracy na kilka paragrafów znacznie zwiększa czytelność i sprawia, że czytelnik nie gubi się w tekście, a do tego pozwala podzielić skipa na osobne fragmenty, w których każdy z nich mówi o czymś innym i tworzy się pewna systematyka, mówiąca, że przechodząc do kolejnego fragmentu, wiesz, że będzie o czymś innym niż poprzedni.
  2. Formatuj tekst. Collapsy, divy, przypisy i wszelkiego innego rodzaju formatowanie sprawia, że tekst jest ładniejszy i lepiej zbudowany. Oczywiście stosowanie takich elementów nie jest w żaden sposób obowiązkowe, lecz jeśli jesteś zainteresowany sprawieniem, by Twoja praca wizualnie się odróżniała, zapraszam do poradnika kodu wikidot, który znajduje się tutaj.
  3. Staraj się nie tworzyć odnośników. Przez to rozumie się: [ZOBACZ DODATEK 2] czy podobne elementy. Pisząc je, jedynie wyrzucasz czytelnika z biegu pracy, gdy ten nagle musi się zatrzymać, bo jest napisane, że musi przejść do incydentu 2. Jednak, co gorsza, nikt, kto na takie odnośniki się napotyka, ich nie używa i nie zaczyna szukać dodatku, by do niego przejść. Z innej strony, raporty SCP są na tyle krótkie, że nie ma powodu, by tworzyć odnośniki do innych elementów, a tych prac, które są na tyle długie, by to usprawiedliwić, jest niewiele.
  4. Nie używaj pogrubienia, kursywy i podkreślenia w zwykłym tekście pracy. Podkreślając „ważne fragmenty” w opisie czy SCP, traktujesz pracowników Fundacji jak debili, którzy nie potrafią uważnie czytać. Oczywiście używanie takiego formatu do innych rzeczy, takich jak nagłówki, notatki czy innego rodzaju nieregularne elementy, jest poprawne, lecz po prostu nie możesz traktować innych jak idiotów.
  5. Nie skreślaj dużych fragmentów tekstu. Im więcej tekstu skreślonego jest razem, tym trudniejsze jest to do czytania. Słowo nie tworzy problemu, zdanie jest denerwujące, paragraf nieczytelny. Na pewnym etapie czytanie takiego tekstu jest męką i większość osób sobie odpuszcza. Poniżej znajdują się przykłady skreślonego tekstu, zamknięte w collapsach4. Wszystkie fragmenty zapożyczone z SCP-PL-126.


Kwestie wykonawcze

Dochodzimy do elementu, którego oczekuje najpewniej każdy czytający, czyli samo pisanie pracy. Ta kategoria przedstawi właśnie to i opisze krok po kroku proces tworzenia raportu SCP. Jednak na sam początek chciałbym zaznajomić Cię z zasadą:

Na pierwszą pracę najlepiej wybrać coś prostego

Swój pierwszy raport najlepiej potraktować jak doświadczenie uczące Cię na przyszłość. Choć praca z wystarczającym zaangażowaniem najpewniej Ci się uda, nie będzie z niej żaden majstersztyk. Napisanie na początek czegoś prostego i najlepiej „Bezpiecznego” o wiele zwiększy Twoją szansę na sukces i pozwoli na lepszą naukę. Istnieją osoby, które lubią skakać na głęboką wodę i jako pierwsze dzieło tworzą Humanoida czy GoI-Format, to i na skakanie na głęboką wodę jest pewna granica. Zaczynanie od pisania 001 czy Apollyona5 jest jak skakanie na główkę z samolotu — jeśli zdecydujesz się na coś szalonego na pierwszą pracę, upewnij się, że nie jest zbyt szalone.

Przechodząc już do sedna kategorii — pisząc SCP, tak jak w większości prac literackich, Twoje dzieło musi zawierać wstęp, rozwinięcie i zakończenie. Problem z tym, że z uwagi na formę, jaką raporty SCP mają, trudno znaleźć linie pomiędzy tymi elementami i stosować je przy pisaniu. Najlepiej jako wstęp potraktować Specjalne Czynności Przechowawcze — element wprowadzający w pracę i dający pewne oczekiwania, lecz nigdy niemówiący wprost, o czym praca jest. Podobnie działa Klasa podmiotu i Poziom zagrożenia, elementy te wprowadzają pewne oczekiwanie już od samego początku. W końcu inaczej potencjalny czytelnik podchodzi do pracy oznakowanej jako Keter-Czerwony, a Bezpieczne-Niebieski. Jednak czym w takim razie jest rozwinięcie? Jako rozwinięcie można traktować opis i wszystkie elementy rozbudowujące przedstawiony obiekt i jego narracje. Logi eksploracji, eksperymentów, przesłuchania, incydenty czy inne szeroko pojęte materiały dodatkowe. Naturalnie zakończeniem będzie element kończący pracę, coś co zwieńczy pracę. Może być to w formie dodatku lub zwyczajnie jako koniec opisu. Nie jest to zawsze wymagane i nie wszystkie dzieła to posiadają, lecz prace zawsze wychodzą z tym lepiej niż bez.

Paradoksalnie, w większości przypadków najlepiej zacząć od opisu, który jest rozszerzeniem pracy. Wychodzi to z tego, że Specjalne Czynności Przechowawcze powinno się pisać na podstawie opisu i zawartych tam informacji. Mimo że niektórzy zaczynają swoje dzieła od SCP, wymaga to dokładnego zrozumienia, czym obiekt jest i co robi od samego startu, a wielu autorów formułuje szczegóły swojego pomysłu dopiero podczas pisania, więc zaczynanie pracy od opisu jest najprostszym rozwiązaniem. Pamiętaj, że pisząc opis, musi się w nim znaleźć cały opis obiektu. Czasem zdarza się, że autorzy pozostawiają elementy pracy w dodatkach lub – co gorsza – SCP, co kłóci się z ideami tych elementów. Opis trzymaj w opisie.

Pisząc opis, by praca była czytelna i zrozumiała, musi mieć pewną kolejność. Mówiąc inaczej, zanim zaczniesz dodawać i rozwijać rzeczy musisz je do pracy wprowadzić. Zanim zaczniesz opisywać, co obiekt robi i jakie ma anomalne zdolności, opisz, czym obiekt jest i jak wygląda; nie pisz, że obiekt strzela laserami i jego ogon ma kolce, zanim napiszesz, że jest niedźwiedziem i ma cztery łapy. Najlepiej zacząć właśnie od samego opisu fizycznego anomalii, znanych słów „SCP-PL-XXX to…”. Na samym początku zaczynasz od najnormalniejszych elementów i przechodzisz dalej do tych anomalnych. Wracając do przykładu niedźwiedzia, najpierw piszesz, że jest niedźwiedziem brunatnym Ursus Arctos, waży 450 kilogramów i ma 2,8 metrów wysokości w pozycji wyprostowanej, a dopiero potem, że ma sześć łap. Wprowadzanie dziwoty bez zapoznania czytelnika z kwestiami takimi jak „czym anomalia jest”, pozostawi go niezrozumieniu, o czym mowa, a praca będzie wydawać się chaotyczna. Mając już fizyczny opis anomalii, możesz bezpiecznie przejść do kolejnych elementów, czyli najpewniej jego właściwości anomalnych. Pamiętaj jednak dalej, że zanim zaczniesz opisywać element, musisz go wprowadzić — zanim opiszesz, że fale radiowe obiektu powodują bóle głowy, musisz napisać, że podmiot fale radiowe wydziela. Co więcej, gdy opisujesz elementy, staraj się, by ich opisy były w jednym miejscu, a nie rozdzielone i opisywane we fragmentach w różnych paragrafach. Wynika to z elementu, o którym była mowa przed momentem, czyli chaotycznością pracy i ułatwieniem jej do zrozumienia czytelnikowi. Kiedy zaczynasz opisywać chociażby te fale radiowe, co powodują ból głowy, zrób to w całości, nim przejdziesz do kolejnego elementu pracy.

Specjalnym rodzajem prac są takie, które opisują obiekty humanoidalne. Podając się na definicję SJP:

humanoidalny
podobny do człowieka; człekopodobny, człowiekopodobny

Obiekty humanoidalne to zwyczajnie anomalie, które są są do podobne do ludzi, ale nimi nie są. Trudność w napisaniu humanoida wynika z tego, że obiekt jest ludzką postacią i musi być tak przedstawiany i odbierany przez widza. Autorom, którzy mają doświadczenie w tworzeniu dzieł takich jak opowiadania czy inne media narracyjne, tworzenie humanoidów przychodzi o wiele łatwiej niż osobom bez żadnego doświadczenia. Tworzenie realistycznych postaci (czyli w kontekście tego fragmentu humanoidalnych obiektów) sprowadza się do doświadczenia, a nieposiadając go, postacie wychodzą drewniane, nijakie i kreskówkowe. Jeśli decydujesz się pisać humanoida, zdecydowanie zalecam zapoznać się poradnikiem pisania obiektów humanoidalnych, który znajduje się tutaj. Jednak fundamentalne zasady tworzenia takiego obiektu brzmi następująco:

  1. Humanoida ciągle obowiązują wszystkie inne zasady przedstawione w kroku 1. Praca musi coś sobą opowiadać i przekazywać. Nic, co chcesz umieścić na głównej liście, nie jest wyjęte spod tej zasady.
  2. Obiekt humanoidalny ciągle jest obiektem. Fundacja traktuje humanoidy tak jak wszystkie inne anomalie. Humanoid będzie trzymany w swojej przechowalni z dobrami potrzebnymi, a nie w hotelu — nikt nie będzie mu podpinał PS4 czy telewizji. Oczywiście idzie to też w drugą stronę, Fundacja to nie więzienie czy obóz karny, obiekt, jeśli tego wymaga, będzie trzymany z dobrami takimi jak łóżko, łazienka czy rozrywką rodzaju chociażby książek. Musisz po prostu uważać, by nie przesadzić w żadną stronę.
  3. Nigdy nie wypuszczamy obiektów poza przechowalnie… To zawsze jest fatalny pomysł i nie przynosi żadnych korzyści? Co Fundacja otrzymuje za to, że obiekt chodzi po placówce? Ryzyko przełamaniem zabezpieczeń, ryzyko dekonspiracji, jeśli obiekt ucieknie i zagrożenie dla pracowników placówki. 3 w 1, co za okazja!
  4. …a dawanie obiektowi dostęp do internetu jest jeszcze gorszym pomysłem. Co w ten sposób się osiąga? Chcemy dawać szansę na dekonspirację? Bo to jest jedyna rzecz, jaką danie obiektowi internetu osiągnie.

Mając już opis, następnie trzeba przejść do trudniejszej części pracy, przynajmniej dla nowych autorów, czyli Specjalnych Czynności Przechowawczych. Czym one są? Jak nazwa wskazuje, są to czynności, czyli mówiąc inaczej procedury, które mają zagwarantować, że obiekt jest bezpiecznie przechowany. Z tego powodu musisz napisać w SCP dwie rzeczy.

  • Procedury wymagane by obiekt był przechowany.
  • Procedury dotyczącego tego jak z obiektem się obchodzić.

I to tak naprawdę tyle. Pisząc procedury, musisz jednak wiedzieć, że powinieneś napisać tylko to, co trzeba napisać, czyli mówiąc inaczej trzymać się sensownego minimum. Istnieją od tych dwóch punktów wyjątki, rzeczy określane z reguły jako informacje dodatkowe, którymi jest chociażby numer ośrodka czy strefy, w której obiekt jest przechowywany, lub nazwisko doktora prowadzącego projekt badań nad anomalią. Mimo to, informacje dodatkowe powinny być ograniczane i zajmować z reguły jedynie zdanie czy dwa – są w końcu dodatkowe.

Jednak jak napisać Specjalne Czynności Przechowawcze? Z uwagi na to, że masz napisany już opis, musisz jedynie na jego podstawie napisać procedury, które sprawią, że obiekt będzie zabezpieczony bądź jeśli to niemożliwe, by był jak najbardziej zabezpieczony, oczywiście w granicach rozsądku. Zależnie od Twojej anomalii SCP mogą być banalne i krótkie bądź skomplikowane i złożone, procedury to mimo wszystko instrukcja, a rakieta Saturn V wymaga więcej niż żelazko.

Wracając jednak na moment do fragmentu na temat opisu. Jak pewnie pamiętasz, SCP są tam określone jako „wstęp” pracy i o tym musisz pamiętać, pisząc. Procedury, które opisujesz, powinny wprowadzić pracę zanim w ogóle rozpocznie się jej opis, jak i stworzyć oczekiwania na temat tego, co czyha dalej — czytelnik wejdzie inaczej do pracy, w której procedury karzą karmić obiekt podręcznikami od matematyki, niż takiej, w której procedury mówią o apokalipsie. Dobrze napisane SCP może wprowadzić widza w uczucie zainteresowania od samego początku i sprawić, że przeczyta Twoje dzieło od deski do deski.

Nowi autorzy często popełniają coś, co nazywane jest „containment porn”, czyli kompletnie przesadzone procedury. Nie pisz, że obiekt powinien być za tytanowymi drzwiami i mieć własny ładunek nuklearny pod celą na wypadek ucieczki, jeśli tego naprawdę nie potrzebuje. Ogranicz procedury do tego, co Twoja anomalia naprawdę wymaga do zabezpieczenia. Fundacja nie ma nieskończonych surowców i nie może sobie pozwolić na budowanie super drogich przechowalni do obiektów, które tego nie potrzebują. Najprostsze rozwiązania są prawie zawsze najlepsze – jeśli wystarczy kłódka na klucz, to nie pisz o drzwiach pancernych. Musisz do tego pamiętać, że gatunkiem, w jakim tworzymy jest weird fiction, a nie science fiction. Wymyślone technologie takie jak Kotwice Scrantona, futurystyczne kombinezony czy AI mają swoją niszę i mogą być używane (oczywiście bez przesady), lecz nie opisuj, jak Fundacja manipuluje grawitony czy tworzy sztuczne słońca — trzymaj się futuryzmu, lecz nie kompletnej fikcji naukowej.

Częstym błędem autorów jest pisanie wymiarów przechowalni. W Twojej pracy powinny się tylko znaleźć, jeśli muszą się tam znaleźć, napisanie, że obiekt powinien być zamknięty w pomieszczeniu o wymiarach 2×2×2, jeśli mógłby być przechowany w dowolnym innym pomieszczeniu bez żadnego problemu, tworzy tylko problemy dla personelu budującego taką przechowalnię i dodatkowe koszta. Innym często spotykanym błędem jest tłumaczenie procedur. Nie pisz, dlaczego procedury są takie, jakie są, osoby je tworzące nie mają obowiązku, by pracownicy wiedzieli, czemu tak jest, mają się tylko tego trzymać. Uzasadnieniem procedur powinien być opis, po którym przeczytaniu czytelnik bez trudu będzie w stanie rozpoznać, dlaczego SCP jest takie, jakie jest.

Mając opis i SCP, serce pracy można uznać za skończone i czas przejść na to, co wychodzi poza owe serce — dodatki. Choć nie posiadają ich wszystkie prace, posiada je znaczna ich większość, jako że są skutecznym sposobem, by nadać pracy „coś więcej”, do czego sam opis często nie starcza. Nie ma limitu, co może być dodatkiem, jest to jedynie określenie na elementy, co wychodzą poza SCP i opis. Dodaj wszystkie elementy, które uważasz, że mają sens i coś dodają do artykułu, tworzenie listy eksperymentów bez powodu jedynie tworzy niepotrzebny zapychacz.

Pamiętaj, że pisząc bardzo ważną częścią procesu, jest by czytać to co piszesz. W ten sposób wynik będzie o wiele lepszy, jako że zauważysz jakie błędy popełniasz i będziesz w stanie je naprawić, jak i unikniesz literówek i źle napisanych zdań. Wielu pisarzy decyduje się nawet by całkowicie przepisywać swoje dzieła od zera po ich skończeniu, jako że pisanie mając już wymyślone wszystkie puzzle pozwala stworzyć ładniejszy obrazek, sprawiając że praca jest czytelniejsza, ciekawsza, jak i z nowymi elementami które by nie powstały bez przejścia przez ten proces. Jest to świetny sposób również na naukę, przepisując widzisz swoje błędy i możesz je naprawić, jak i nie popełniać ich w przyszłości, bez potrzeby by je wytknął Ci krytyk, a ten będzie mógł się skupić na tym by Ci lepiej pomóc zamiast wypisać standardowe i typowe błędy.

Krok 3 — Krytyka

Naturalnym krokiem po skończeniu pracy, jest poddanie jej do oceny innym, bardziej doświadczonym członkom. Robi się to na naszym forum, a dokładniej wątku „szkice i krytyka”, który znajdziesz tutaj. Zanim jednak stworzysz swój post, zapoznaj się z przypiętym wątkiem na samej górze — jest to obowiązkowe. Znajdują się tam zasady tego forum, jak i tego, w jaki sposób powinieneś się tam zachowywać.

Nie istnieją żadne dobre powody, by omijać krytykę, niezależnie od Twojego doświadczenia czy zdolności. Nawet jeśli wydaje Ci się, że stworzyłeś najlepszą pracę w historii naszej strony, ciągle masz na to tylko swoją opinię — upewnij się, że jest tak dobra, jak Ci się wydaje.

Poniżej zamieściłem kilka rad, które okażą się pomocne, kiedy zamieścisz swoją pracę na forum.

  1. Nie każdy krytyk jest weteranem… Nie zawsze otrzymasz najlepszą i najbardziej profesjonalną pomoc na forum. Wiele osób, które decyduje się spróbować swoich sił na forum, jest nowymi użytkownikami ze stażem tylko trochę większym od Ciebie. Z tego powodu bądź krytycznym wobec opinii, które otrzymasz, staraj się dopytać, dlaczego jest tak, jak mówi i prowadź z krytykiem dyskusję. Pamiętaj, że niezależnie od jakości powinieneś być wdzięczny za to, że otrzymałeś krytykę, w końcu ta osoba zdecydowała spróbować Ci pomóc bez żadnego zysku z ich strony. Jeśli jednak uważasz, że krytyka, którą otrzymałeś, jest niepomocna, szkodliwa lub sam krytyk zachowuje się niemile w twoją stronę, nie bój się skontaktować z administracją witryny, a my na to zaradzimy. Informacje na temat składu naszej administracji znajdziesz tutaj.
  2. …ale wielu z nich jest. Mimo wszystko lwia część naszych użytkowników ma staż o wiele większy od Ciebie, więc w większości wypadków możesz wiedzieć, że wiedzą co robią. Jeśli nie jesteś pewien co do „jakości” Twojego krytyka, jednym ze sposobem, by to sprawdzić, są paski karmy obok nicku, które określają czyjąś aktywność na serwisie wikidot. Możesz również sprawdzić ich aktywność na stronie i forum, jak i zobaczyć, kiedy dołączyli do projektu. Tak jak poprzednio nie bój się prowadzić dyskusji z krytykiem i pytać o wytłumaczenia do tego, co mówi, naszym celem jest, by Ci pomóc, więc na pewno nie zostaniesz o to jakkolwiek zbesztany.
  3. Bądź miły. Każdy, kto zdecydował się skrytykować twoje dzieło, robi to bez żadnego zysku z jego strony. Zachowując się jak dupek, jedynie odstraszysz potencjalnych innych krytyków, jak i tak na pewno zostaniesz zapamiętany przez niekrótki czas. Słowa podziękowania i twoje zaangażowanie w poprawę pracy to jedyne, na co krytyk liczy.
  4. Jeśli prosisz o krytykę, korzystaj z niej. Niestety czasem się zdarza, że nowi użytkownicy po tym, jak otrzymają opinię od kogoś, poprawiają jedynie kilka zdań i przychodzą ponownie na forum lub – co gorsza – publikują swoje dzieło. Jest to w praktyce splunięciem w twarz krytyka, który spędził czas, analizując Twoje dzieło, by Ci pomóc. Jeśli nie rozumiesz, czemu krytyk tak napisał i uważa lub uważasz, że to, co napisał, jest błędem, zamiast zignorować jego opinię, nie bój się o to spytać i poprowadzić rozmowy. Możliwe, że się zwyczajnie nie zrozumieliście.

Jeśli zdecydujesz się w dowolnym momencie swojej kariery, że chcesz użyczyć swych możliwości do pomocy innych i zostać krytykiem, zapraszam do zapoznania się poradnikiem krytykowania, który znajdziesz tutaj.

Polityka Aprobacji

Bardzo istotną sprawą są aprobacje. Jeżeli nie udało Ci się, bądź nie miałeś jeszcze okazji z sukcesem opublikować własnego dzieła na witrynie, masz obowiązek udać się ze swoim szkicem na forum, aby przed publikacją uzyskać aprobatę od dwóch doświadczonych użytkowników. Wymóg ten nie dotyczy Cię jedynie w sytuacji, gdy na witrynie znajduje się już pozytywnie przyjęty, oryginalny artykuł Twojego autorstwa. Ominięcie tego zwyczajnie zakończy się usunięciem Twojej pracy po okresie godziny.

Więcej informacji na ten temat znajdziesz w tutaj — zdecydowanie się z nimi zapoznaj, jeśli chcesz opublikować pracę.

Krok 4 — Publikacja

Jeśli skończyłeś swoją pracę, nastał czas na ostatni krok w naszej podróży, czyli publikację. Oczywiście pamiętaj, by nie omijać kroku 3 — decyduj się na publikację tylko wtedy, gdy spełnisz zasady "Polityki Aprobacji" i uzyskasz potrzebne aprobaty by opublikować pracę.

Jeśli wszelkie znaki na niebie, Forum i Ziemi mówią, że czas nadszedł, rozejrzyj się po głównej liście. Twój raport może posiadać tylko numer na niej istniejący. Wolne numery są zaznaczone na pomarańczowo, towarzyszy im też tytuł „[BRAK DOSTĘPU]”. Jeśli wiesz już, jaki identyfikator ma posiadać Twoje dzieło, kliknij go i uważnie przeczytaj wyświetlony komunikat. W tym momencie powinieneś zamienić SCP-PL-XXX lub numer, jaki używałeś na ten, który wybrałeś, jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś.6

Jeśli wszystko poszło zgodnie z planem, otworzyłeś pole edycji strony. Przeklej do niego kod źródłowy ze swoim raportem, który powinien znajdować się w Sandboxie. Upewnij się też, że wszystkie numery odnoszące się do twojego obiektu pokrywają się z wybranym przez ciebie identyfikatorem. Powinieneś też edytować nazwę strony na poprawny format, jako że w domyślnie ma ona format: Scp Pl XXX.7 Przepisz nazwę tak, by składała się z samych wielkich liter, a spacje podmień na dywizy. Gotowy efekt powinien wyglądać tak: SCP-PL-XXX.

Upewnij się, że wszystko wygląda jak należy, pomóc w tym może guzik „podgląd” na dole okna edycji, i zapisz stronę. Raport jest już na witrynie, ale nie oznacza to końca publikacji.

Najpierw cofnij się do listy głównej. Edytuj ją, znajdź swój raport i nadaj mu tytuł. Jedni użytkownicy stawiają na skomplikowane gry słowne, inni nie bawią się w wymyślne nazewnictwo. Jedyny wymóg odnośnie do nazwy to jakakolwiek korelacja z zawartością. Miej też na uwadze, że nazwa raportu jest czymś zupełnie innym, niż nazwa strony — to swego rodzaju wizytówka, która zachęci innych do kliknięcia akurat Twoją pozycję. Miło by było, gdybyś wspomniał w historii edycji o dodaniu swojej nazwy.

Ostatnim krokiem jest ogłoszenie swojej pracy w dziale ogłoszeń na Forum, który znajdziesz tutaj.
Wewnątrz adekwatnego wątku znajdziesz wszystkie potrzebne instrukcje.

I to tak naprawdę tyle! Gratulacje stworzenia pracy na Wiki. Teraz pozostało jedynie czekać w nadziei, że otrzymasz pozytywne oceny, a Twoja praca się utrzyma.

Pamiętaj, jeśli w swoim artykule użyłeś grafiki, umieść o niej informacje licencyjne w pierwszym poście dyskusji. Obowiązkowe do zapoznania się informacje na ten temat znajdziesz tutaj.

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported