Przegląd Produktu Anderson Robotics: Mech Bojowy Serii Laggar

prerie.jpg

.

Polskie Dokumenty Organizacji » Przegląd Produktu Anderson Robotics: Mech Bojowy Serii Laggar

ocena: +11+x
finn_friendly_left.png

Cześć!

Jestem Sokół Finn, Twój Pierzasty Przyjaciel z Anderson Robotics! Jestem tu by przybliżyć Ci najnowsze mechy z serii Laggar!


Po bardziej praktyczne informacje dla kupującego kliknij tutaj.

Informacje Podstawowe

Kod produktu: LAGGAR-BM6

Centrum dystrybucyjne: Anderson Robotics Three Portlands Manufacturing Center

Obszar sprzedaży: Wybrzeże Północno-Zachodnie

Dostępna ilość produktu: 33 jednostki

Typ sprzedaży: Wyłącznie na użytek firmowy, nie dla użytku osobistego

finn_shock_left.png

Uwaga Finna!

Zamiast pełnego zakupu możliwe jest tymczasowe wynajęcie jednostek Laggar. Jednakże w takim przypadku klient odpowiada finansowo za wszelkie obrażenia poniesione przez jednostkę.

Specyfikacje produktu

generator.jpg

Przykład Generatora Siegbahna używanego w Serii Laggar.

Wymiary i waga:

  • 5 metrów wysokości
  • 2 metry szerokości
  • 3500 kilogramów

Typ użytkowania:

  • Jednoosobowe
  • Interfejs umysłowy

Typ zasilania:

  • Główny zmienny generator taumiczny Millikana typu VII (MTG-VII)
  • Pięć zapasowych generatorów podtaumicznych kategorii Siegbahna (SsTG)

Przykłady uzbrojenia:

  • Granaty, rakiety i wyrzutnie elektrotaumiczne
  • Generator elektrotaumicznych pulsów
  • Generator krótkotrwałego pola siłowego
  • Tarcza elektrotaumiczna

Historia produktu

prerie.jpg

Prototyp Robota Bojowego Serii Prairie.

Technologia użyta do stworzenia szkieletów i ogólnego projektu Serii Laggar została wynaleziona przez Anderson Robotics lata przed zaczęciem projektu, podczas prac nad Robotami Bojowymi Serii Prairie (PSBR). Na jednostki zostało złożone w roku 2014 specjalne zamówienie ze strony Globalnej Koalicji Okultystycznej, która potrzebowała sposobu na zwiększenie liczebności swoich zasobów wojskowych w świetle ostatnich braków w personelu.

Koalicji nie odpowiadały produkty z Serii Peregrine, mimo że są one jak najbardziej dostosowane do celów bojowych i walki. Jako powód zamawiający podali wszechstronność Jednostek Peregrine, która choć przydatna w innych sytuacjach, znacznie osłabia ogólne możliwości ofensywne droidów, jako że potencjalne funkcje bojowe w takich przypadkach robotów ustępują funkcjom służącym do innych celów.

Anderson Robotics było w stanie stworzyć działające prototypy Serii Prairie, jednakże GOC niespodziewanie odwołało zamówienie. Powód takiego działania ze strony Koalicji nie został nigdy wyjawiony. W związku z istnieniem w ofercie Anderson Robotics innych produktów mogących pełnić funkcję Serii Prairie, projekt został zakończony, a większość funkcjonalnych prototypów zostało odsprzedanych.

finn_sunglasses_left.png

Uwaga Finna!

Chociaż są bazowane na produktach o oryginalnie wojskowym przeznaczeniu, Seria Laggar jest całkowicie bezpieczna, gdy jest używana zgodnie z instrukcjami.


Anderson Robotics nie odpowiada za obrażenia wynikłe z niewłaściwego obchodzenia się z produktem.

W roku 2023 ogłoszone zostało przez Międzynarodowy Komitet Anomalimpijski zorganizowanie pierwszych anomalnych igrzysk w Wolnym Porcie Three Portlands. Jako że takie wydarzenie o takiej skali nie miało jeszcze w historii parasportu miejsca, dziesięć miesięcy przed faktycznymi zawodami obywały się rozmowy co do tego, jakie dyscypliny anomalne można by uwzględnić. Jedną z propozycji były walki mechów, sport rozpowszechniony w większości w kręgach związanych z Kościołem Zepsutego Boga, który mimo swojej niszowości został zaakceptowany, by promować wśród zawodników różnorodność kulturową.

Komitet skontaktował się z Anderson Robotics, oferując firmie zostanie sponsorem wydarzenia i dostarczanie wymaganego wyposażenia na konkurencje związane z urządzeniami robotycznymi i elektronicznymi. AR pomogło w zaopatrzeniu wydarzenia na dyscypliny takie jak biegi w cyberprzestrzeni, strzelanie do dronów, czy właśnie walki mechów, na które stworzone zostały mechy Serii Laggar.

testy.jpg

Testy interfejsu umysłowego.

Jak już wspomniano Seria Laggar została stworzona na bazie robotów z Serii Praire, dokładniej wykorzystując część rozwiązań zastosowanych podczas budowy ich systemów ruchowych i kompaktowego uzbrojenia. Seria Praire jednak nie była dostosowana do tradycyjnych walk mechów, jako że funkcjonowała na bazie konfigurowalnej sztucznej inteligencji, a nie akcji osoby sterującej. Aby pomieścić w sobie użytkownika, mechy Laggar musiałyby być kilkukrotnie większe od Praire i posiadać systemy pozwalające na samodzielną kontrolę nad jednostką. Przy zagadnieniu pierwszym nie było większych problemów, natomiast układy sterujące musiały zostać zbudowane od podstaw, z lekkim wspomaganiem się już istniejącymi rozwiązaniami.

Trzeba było opracować system pozwalający na pełną umysłową kontrolę nad mechem, najlepiej nie wymagający trwałej ingerencji w mózg czy układ nerwowy użytkownika. Do tego celu posłużono się połączeniami cyberprzestrzennymi wytworzonymi i aplikowanymi przez Kościół Makswelizmu od czasu spopularyzowania Internetu. Pozwalają one na przenoszenie się pomiędzy rzeczywistością podstawową, a cyberprzestrzenią oraz na przesyłanie świadomości danej jednostki do odpowiednich do tego maszyn. Połączenia zostały odpowiednio zmodyfikowane tak, aby użytkownicy mogli korzystać jedynie z przyłączenia do ich odpowiedniej jednostki Serii Laggar.

Problem nastąpił podczas obmyślania koncepcji odpowiedniego uzbrojenia i wyposażenia bojowego dla mecha tego typu. Seria Laggar miała być jak najbezpieczniejsza dla widowni, a przy tym dostarczająca jej jak najlepszych wrażeń i widowisk. Zdecydowano się, że najlepszym sposobem będzie, żeby broń, z której korzysta Seria Laggar mogła w kontrolowanych warunkach wpływać wyłącznie na inne mechy. Systemy zasilające Serię Praire wykorzystywały generatory taumiczne, które jako alternatywę dla energii elektrycznej wykorzystują prąd taumiczny, działający pod praktycznie jednakowymi prawami. Podczas budowy uzbrojenia dla mechów Laggar wykorzystano prawo oddziaływań elektrotaumicznych Meitnera-Hahn postulujące, że prąd elektryczny i taumiczny o jednakowym natężeniu w pobliżu siebie niwelują się. W związku z tym stworzono taumaturgiczne wyrzutnie i materiały wybuchowe, które podczas wykorzystywania generowały kontrolowane pioruny kuliste, które po trafieniu w przeciwnego mecha powodowały spadek jego zasilania, ostatecznie doprowadzając do unieruchomienia.

miękkawtyczka.png

Logo studia PlugSoft.

Seria Laggar przeszła wszystkie wymagane testy bezpieczeństwa prawie bez zarzutów i została dopuszczona do użytku na obecnych i przyszłych zawodach międzynarodowych miesiąc przed rozpoczęciem Igrzysk 2023. Chwilę po ogłoszeniu oficjalnego rozpoczęcia sprzedaży Serii Laggar zainteresowanie produktem wyraziło koreańskie studio gier wideo PlugSoft. PlugSoft zakupiło trzy jednostki Laggar i ogłosiło rozpoczęcie prac nad wykorzystaniem w swoich grach motion-capture na bazie mechów oraz rozwinięcie technologii wirtualnej rzeczywistości o prawdziwe stroje bojowe. Technologia ta jest dopiero w fazach początkowych, a PlugSoft nie podało jak dotąd możliwej daty ukończenia wstępnych wersji projektu.

finn_threat_left.png

Uwaga Finna!

Wspomniana technologia dotycząca branży gier wideo jest dopiero w fazach testowych, a jej użytkowanie może nieść niespodziewane konsekwencje. Anderson Robotics nie ma wpływu na działania PlugSoft i nie jest za nie odpowiedzialne prawnie.

ZAPIS IGRZYK ANOMALIMPIJSKICH


PÓŁFINAŁY WALK MECHÓW

Are We Cool Yet?

KONTRA

Marshall, Carter, and Dark Ltd.


arena2.jpg

Stadion im. Nashaa we Three Portlands dzień przed półfinałem.


[00:19]

Walka rozpoczyna się, Niegodoma przyjmuje strategię natychmiastowego ataku i szarżuje na Wilsona jednocześnie wypuszczając samonaprowadzające rakiety w jego kierunku. Podczas uderzenia podskakuje, z celem wylądowania na przeciwniku, ale ten atak zostaje uniknięty.

[00:40]

Mech Wilsona wyskoczył w powietrze po ostatnim ataku i celuje w Rutę z rakiet i przy tym korzysta z tarczy elektrotaumicznej, którą również wyrzuca przed siebie. Ruta unika trzech pocisków, a czwarty łapie i odrzuca w stronę Wilsona, pocisk jednak trafia rzuconą tarczę, która zostaje tym zniwelowana. Wilson został całkowicie osłonięty przed kontratakiem.

[01:01]

Ruta wykonuje kolejną szarżę, tym razem by nabrać dystansu od Hammonda, jednakże jemu niepostrzeżenie udało się wystrzelić jedną rakietę w górę stadionu. Rakieta odbiła się od taumaturgicznej bariery ochronnej areny, a następnie rykoszetem trafia mech Ruty, wytrącając go z równowagi.

[01:29]

Ruta wstaje używając napędu na plecach mecha przed tym, jak Wilson był w stanie wyprowadzić bezpośredni atak. Ruta unika uderzenia Wilsona, które trafia w podłoże i powoduje niewielką dziurę. Ruta wyprowadza atak, który zaczyna krótką walkę w zwarciu. Podczas walki uszkodzone zostają niektóre systemy ruchowe w mechu Ruty, co zmusza go do ucieczki. Wykorzystuje on do tego swoje anomalne umiejętności, dzięki którym wytwarza kolorową zasłonę dymną, a następnie ewakuuje się na bezpieczny dystans.

[02:01]

Po uzyskaniu odpowiedniego dystansu, Ruta wykorzystuje osłonę jeszcze obecnego dymu do wyprowadzenia kilku dalekozasięgowych ataków z użyciem pulsów elektrotaumicznych. Dwa pierwsze trafiają Wilsona, wszystkie kolejne są przez niego idealnie unikane.

[02:24]

Stworzony wcześniej dym całkowicie opadł. Ruta zauważa, że Wilson wyprowadza atak i próbuje go uniknąć, ale w ostatniej chwili zostaje unieruchomiony z powodu trafienia w nogę mecha pociskiem. Ruta zostaje przybity do ziemi i atakowany serią wielu uderzeń, między którymi próbuje wyprowadzić kontratak. Wszystkie jego próby kontrataku są natychmiastowo blokowane. Atak doprowadza do wyłączenia zasilania mecha Ruty, a Wilson wygrywa i przechodzi do finału.

ZAPIS TALK SHOW


NOTATKI: Poniżej przedstawiono zapis z popularnego w Three Portlands nocnego talk show Forth Portland. Gospodarzem programu jest Martin Dahlberg, były anartysta-celebryta pochodzenia szwedzkiego z wieloma powiązaniami z grupą Are We Cool Yet?, gościem odcinka jest Dr Kanin Suttirat, pracownik Anderson Robotics i jeden z głównych naukowców odpowiedzialnych za dostarczanie przez firmę wyposażenia na Anomalimpiadę.


[POCZĄTEK FRAGMENTU]

Dahlberg: Więc już widzicie dlaczego nigdy nie ufałem poltergeistom.

Widownia śmieje się.

Dahlberg: Naszym kolejnym i ostatnim gościem dzisiejszej nocy jest nie kto inny jak geniusz od Andersona, Doktor Kanin Suttirat. Wszyscy brawa!

Suttirat: (Wchodzi w kadr i siada w fotelu naprzeciw Dahlberga.) Dziękuję, dziękuję.

(Brawa ustępują.)

Dahlberg: Więc, wszyscy, którzy mnie już od jakiegoś czasu oglądają na pewno wiedzą, że uwielbiam roboty. Jest w nich coś co mnie niezmiernie fascynuje. Możesz sobie wyobrazić jaką reakcję miałem, gdy dowiedziałem się co dodali do Anomalimpiady, ale ciekaw jestem, jaka była pańska reakcja, gdy Komitet zamówił od Andersona sprzęt?

Suttirat: Oczywiście uznałem to za możliwość na wykazanie się swoimi umiejętnościami. Pracuję w AR już od 17 lat, przez ostatnie 5 byłem zastępcą kierownika Wydziału Robotyki, a gdy dowiedziałem się o takim zadaniu, uznałem, że muszę spróbować w nim swoich sił.

Dahlberg: Z czytania wcześniejszych wywiadów zrozumiałem, że podczas projektowania Serii Laggar pana zespół miał kilku pracowników wyznaczonych do przestudiowania całej historii sportu jakim są walki mechów aż od starożytności. Czyj był to pomysł?

Suttirat: Dwa lata temu zatrudniłem na stanowisko mojego osobistego asystenta młodego Mekhanitę, Sotirisa Pantosa. Naprawdę obiecujący chłopak, szalenie utalentowany. Osobiście poprosił mnie o zorganizowanie takiego wymogu, uważał, że będziemy w stanie lepiej oddać duszę tego sportu, gdy dowiemy się co, jak i dlaczego. W mojej opinii właśnie o to chodzi w technologii, patrzymy na osiągnięcia przeszłości, by kreować nowe rozwiązania na przyszłość.

Dahlberg: Blisko sześć godzin temu skończył się półfinałowy pojedynek pomiędzy Hammondem Wilsonem reprezentującym MC&D, a Niegodomą Rutą z Are We Cool Yet?. Jakie są pana przemyślenia po zobaczeniu walki?

Suttirat: Ruta prezentował ciekawe strategie, ale tak jak w reszcie pojedynków Wilson wygrał dzięki swojej niesamowitej zdolności do przewidywania ruchów przeciwnika. Ale szczerze mówiąc trochę rozczarowałem się tym jak szybko Ruta przegrał w porównaniu do wcześniejszych starć.

Dahlberg: Cóż, ale trzeba przyznać, że czas poniżej trzech minut to niesamowite osiągnięcie. Chociaż zależy, z której strony patrzeć.

Suttirat: Zgadzam się całkowicie. Bardzo ciekaw jestem wyniku finałowego, nie wydaje mi się, by Wilsonowi poszło tak łatwo z reprezentantką Makswelistów.

Dahlberg: Ze spraw niepowiązanych. Wczorajszy finał ektoplazmatycznego tenisa stołowego wciąż jest na ustach wielu fanów. Komisje dalej nie są w stanie uzgodnić, czy wykorzystanie umiejętności transfiguracyjnych przez Lorettę Hajni, reprezentantkę Społeczności Adriatyckich Kryptyd, było legalnym zagraniem zgodnym z zasadami-

[KONIEC FRAGMENTU]

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported