Pieczęć odkryta między stronami sarkickiego grimoire'a. Wyjątkowo istotna, wariacje na temat pieczęci (oraz poszczególnych jej syboli) można znaleźć w miejscach kultu sarkistów na całym świecie.
Sarkicyzm (od greckiego σάρξ, czyli "ciało") jest systemem religijno-filozoficznym pokrywającym wiele odmian tradycji, wierzeń oraz praktyk religijnych bazowanych na naukach "Wielkiego Karcysty Iona", założyciela o statusie bóstwa. Zwolennicy kultów praktykują rytualny kanibalizm, ofiarę ludzką, ulepszenia ciał, taumaturgię, manipulację wymiarami, oraz zawieranie paktów z istotami spoza naszego wymiaru. Manipulacja materią organiczną pozwoliła niektórym sarkistom osiągnąć anomalny stan istnienia umożliwiający przekroczenie fizycznych granic istot ludzkich.
Wysoce zakonspirowani, ich istnienie nie jest jawne ogółowi społecznemu z wyłączeniem Kościoła Zepsutego Boga, którzy widzą sarkicyzm jako kult niosący zagładę. Chorobom oddawana jest cześć, odkryto kaplice z powiększonymi węzłami chłonnymi oraz guzami nowotworowymi złożonymi w ofierze. Kulty sarkickie traktują zakażenia w charakterze uświęceń, jako środek na pozbycie się najsłabszych jednostek, przez co członkowie aktywnie usiłują zapewnić ich rozprzestrzenianie.
Fundacja dzieli znane kulty sarkickie na dwa typy: kulty protosarkickie oraz kulty neosarkickie. Kulty protosarkickie występują na terenach Eurazji w miejscach wyizolowanych, wyznawcy zazwyczaj są biedni (jeżeli niezależni) oraz wrogo nastawieni do ludzi z zewnątrz. Grupy tego typu unikają kontaktu z nowoczesnym światem, okazują gwałtowną technofobię oraz są ograniczeni zabobonami i tabu. Kontrastują z nimi kulty neosarkickie, które są kosmopolityczne, publicznie akceptują nowoczesność i nie wykazują niechęci w kontakcie z technologią; życie publiczne wyznawców niewiele się różni od życia tych z tego podobnego tła kulturowego oraz statusu społecznego. Zwolennicy często wywodzą się z wpływowych rodzin, bogatych w historię oraz skandale. Oba typy podążają na ogół za tym samym wyznaniem, którego założenia zawierają następujące koncepty:
- Apoteoza
- Wiara w to, że istota ludzka może osiągnąć boskość. Jak widać, sarkicyzm uznaje Wielkiego Karcystę Iona (a w mniejszym stopniu również jego Klavigar) jako istotę, która doświadczyła apoteozy. Proto-sarkiści wierzą, że apoteozę można osiągnąć z czasem i jedynie przez Iona. Według Neo-sarkistów natomiast, jeśli ktoś jest w stanie uzurpować Iona - ma prawo (jeśli nie obowiązek) to zrobić. Droga do apoteozy jest równoznaczna z żądzą władzy.
- Żądza
- Żądza władzy jest pierwotną siłą napędową człowieka. Jednostka dąży do opanowania wszystkiego w ramach swojej domeny, powodując ukierunkowanie swojej siły (efektywność), podczas gdy inne jednostki robią to samo, często w opozycji do siebie nawzajem. Żądza dla władzy jest tym, czym forma dla materii; z drugiej strony, "Pożądanie jest miarą wszechrzeczy".
- Teofagia
- Sakramentalna konsumpcja boga. Sarkicyzm utrzymuje, że istnieje wielu bogów we wszechświecie (których nie czczą), i że te istoty mogą być w jakiś sposób "pożarte". Praktykujący wierzą, że ta pasożytnicza relacja (alegoryczna lub dosłowna) jest pierwotnym źródłem ich taumaturgicznych zdolności.
- Ofiara
- Wśród kultów proto-sarkickich przejawia się to przez poświęcenie osoby dla dobra wielu; kulty neo-sarkickie, wręcz odwrotnie, wierzą w poświęcenie grupy dla dobra jednostki. Tkanka zostaje uszkodzona, ale odradza się jako jeszcze potężniejsza; to samo dotyczy umysłu poprzez wyrabianie tolerancji na pozornie niewyobrażalne rzeczy - cykle destrukcji oraz regeneracji. Spór, według sarkicyzmu, jest najlepszym nauczycielem.
- "Prowadzić Mięso"
- Kultyści wierzą, że wszystkie stworzenia żyjące wywodzą się ze wspólnego przodka (temat został rozwinięty w sekcji "Mitologia"). Praktykujący utrzymują, że to wspólne pochodzenie jest kluczem do cielesnych ulepszeń (lub "Lihakut'ak"); dalej sugerując osobliwe rozumienie genetyki, ukryte pod warstwami mistycyzmu. Prawem sarkity jest prowadzić i kultywować materię organiczną.
Większość sekt proto-sarkickich wierzy, że Ion osiągnął bądź jest w trakcie osiągania apoteozy, a po jej osiągnięciu zniszczy ten "wadliwy, poroniony" wszechświat i zamieni go w raj, znany jako “Ikunaan”, gdzie wielu pozna w końcu wyzwolenie i radość "pod niebem koloru róż". Odkryte zostały jednak inne sekty, które wierzą, że Ion jest martwy, ginąc śmiercią męczeńską dla ochrony ludzkości przed machinacjami bogów.
Kulty neo-sarkickie szczególnie odbiegają od tej interpretacji, odnosząc się do Iona z pewną dozą obojętności. Interesuje ich jedynie apoteoza, bycie niczym bóg poprzez pozyskanie siły, rozwijanie umiejętności oraz odrzucanie więzów moralności, które ograniczają potencjał jednostki. Wielki Karcysta nie jest postrzegano jako prorok ani figura mesjanistyczna, ale raczej jako osoba, która była najbliżej osiągnięcia boskości. Odrzucają jego nauki jako przejawy słabości, ignorując większość starych pism w poszukiwaniu rytuałów, które mogą wykorzystać.
Choć neo-sarkiści i proto-sarkiści mają podobną mitologię i wiele wspólnych praktyk, być może najlepiej będzie traktować je jako osobne religie. Dla proto-sarkistów, neo-sarkiści są heretykami i wręcz bluźniercami - raczej ideologią/filozofią, która przywłaszczyła sobie elementy prawdziwej wiary. Czyni to neo-sarkistów szczególnie niebezpiecznymi, ponieważ nie posiadają oni ograniczeń etycznych ani moralnych, przejawianych przez starsze tradycje - być może w celu stania się ich antytezą. Istnieje obawa, że neo-sarkiści zdobyli się na nawiązanie paktu z pozaziemskimi istotami, przed którymi Ion w swoim czasie ostrzegał.
Wiadome jest, że sarkiści posługują się w piśmie i w mowie językiem adytyckim (wstęp do staroadytyckiego dostępny jest tutaj), który sam w sobie wydaje się być synkretyzmem proto-uralskiego, indo-europejskiego (prawdopodobnie daevickiego) oraz γλῶσσαχάος, jednak w głównej części proto-uralskiego. Wyznawcy sarkicyzmu (lub sarkiści) właściwie nie nazywają siebie "sarkistami" - jest to określenie pejoratywne, używane przez antycznych Mehkanitów wobec ich wrogów. Nazwa ta, uznawana za ich prawdziwe imię, została zaadaptowana przez Globalną Koalicję Okultystyczną, a później przez Fundację w ramach Projektu: Sitra Achra. W rzeczywistości kultyści sarkizmu określają swój system wierzeń mianem Nälkä, a agentom Fundacji pod żadnym pozorem nie wolno używać określenia "sarkizm" ani jego pochodnych podczas infiltracji powiązanych kultów.
Poprzez zaadaptowanie terminologii Mekhanitów, Fundacja oraz GOC nieświadomie wpisały się w kosmiczny narratyw "MIĘSO/MEKHANE" Kościoła Zepsutego Boga, który jest znacznym i niedokładnym uproszczeniem tego, czym jest sarkizm. Choć ten dokument ma na celu rozpoznanie i poprawienie tego błędu, "sarkizm" oraz jego pochodne pozostają częścią leksykonu Fundacji.
Obecnie uważa się że Fundacja zna jedynie fragment tego, czym jest Sarkicyzm oraz do czego dążą jego wyznawcy. Bazując na dostępnych informacjach można spekulować że celami kultów Sarkickich jest prawdopodobnie doprowadzenie do przesunięcia przewagi klasy SK, nie wyłącza się jednak możliwości scenariusza końca świata klasy XK.
Główne Anomalie (angielskie):
SCP-2075
"SCP-2075 to aktualnie trzydziestosześcioletni mężczyzna rasy kaukaskiej, znany wcześniej jako Aleksei Kravchuk - ochroniarz zatrudniony przez GRU Dywizję "P"…"
SCP-2095
"SCP-2095 jest w większości podziemnym kompleksem świątynnym, zlokalizowanym na Gyaros, jałowej i niezamieszkanej greckiej wyspie na Morzu Egejskim… "
SCP-2133
"SCP-2133 jest nienazwaną wioską w Północnym Uralu…"
scp-2191 SCP-2191
"SCP-2191 to kompleks świątynny, zlokalizowany w gęstym Lesie Hoia w Rumunii…"
SCP-2309
"SCP-2309 jest ścianą o wysokości ok 20 m i szerokości 5 m, skonstruowaną z bloków żelaza pokrytych cienką warstwą mosiądzu…"
SCP-2406
"SCP-2406 to mechaniczny automat o wysokości 93 metrów i wadze około 210 ton… "
SCP-2408
"SCP-2408 jest oznaczeniem kilku anomalii związanych z GoI-0432 ("Czarna Loża Łowcy"), anomalną organizacją kryminalistyczną oraz kultem sarkistycznym, działającą głównie na terenie byłych krajów sowieckich…"
SCP-2430
"SCP-2430 to istota humanoidalna, identyczna z wyglądu ze zmarłym Adolfem Hitlerem…"
SCP-2478
"SCP-2478 odnosi się do alternatywnego fenotypu Homo sapiens sapiens…"
SCP-2480
"SCP-2480 jest spekulowaną anomalią wymiarową, zlokalizowaną w ███████, Massachusetts…"
SCP-2481
"SCP-2481 odnosi się do sferycznej przestrzeni o średnicy około 5o metrów, zlokalizowanej na głębokości około 20 metrów pod wykopaliskami archeologicznymi Dynastii Shang (1600 p.n.e. ~ 1046 p.n.e. ) w ████████, Prowincja Henan, Chiny…"
SCP-2510
"SCP-2510 to maszyna, której większość zanurzona jest w głębokich wodach o geograficznej nazwie Równina Kerguelen…"
SCP-2651
"SCP-2651 jest określeniem zbiorczym na metalową kulę (SCP-2651-A) otoczoną zbiorem istot ektoplazmicznych pochodzenia pozaziemskiego…"
SCP-2674
"SCP-2674 to anomalia przestrzenna, oddziałująca na linię brzegową Trearddur Bay w Walii…"
SCP-2688
"SCP-2688 to niewielka wioska zlokalizowana na wyspie Bubiyan, należącej do Kuwejtu…."
SCP-2714
"SCP-2714 jest kopią noweli graficznej z 1968 roku pt. "Przygody Tintina: Lot 714" autorstwa belgijskiego artysty Georgesa Remi…"
SCP-2815
"SCP-2815 oznacza anomalną, endogeniczną społeczność, składającą się z większości mieszkańców wioski ███, powiat Heves, Węgry…"
SCP-2833
"SCP-2833 odnosi się do grupy genetycznie identycznych mężczyzn…"
SCP-2847
"SCP-2847-1 jest podziemnym jeziorem, zlokalizowanym w █████ ████, prowincja Henan, Chiny…"
SCP-2963
"SCP-2963 odnosi się do 7 osobnych istot, z których kiedyś składał się D-3553-3, personel klasy D używany poprzednio przez badaczy przypisanych do SCP-████…"
SCP-3221
"SCP-3221 SCP-3221 oznacza między wymiarową szczelinę Klasy III zlokalizowaną w podziemnym kompleksie w kazachskim Górskobadachszańskim Wilajecie Autonomicznym. Bezpośredni dostęp do anomalii jest uniemożliwiony przez szeroką gamę mechanicznej paratechnologii…"
SCP-3391
"SCP-3391 jest sferycznym obszarem o średnicy ≈200m, znajdującym się w Oceanie Śródziemnym, który przejawia skrajnie silne właściwości antymemetyczne…"
SCP-3581
"Bazując na opisach oraz wizerunkach z odzyskanych artefaktów, SCP-3581 był najprawdopodobniej Meleagris gallopavo, lub lub udomowionym indykiem…"
SCP-3758
"SCP-3758-A jest gatunkiem ptaków, znanym powszechnie jako dodo…"
SCP-3826
"SCP-3826 jest odizolowanym konstruktem cywilnym, zlokalizowanym ~4 km poniżej najwyższego punktu Gór Kenai, Alaska, Stany Zjednoczone Ameryki, który jest w stanie wywołać halucynacje audiowizualne u ludzkich podmiotów…"
SCP-3989
"SCP-3989 jest anomalią czasoprzestrzenną USUWAS2-C1, … zlokalizowaną w zagajniku drzew Olea europaea w ███████, Syria…"
SCP-4036
"SCP-4036 jest niewielką, unitarną republiką teokratyczną, zlokalizowaną na archipelagu w południowowschodniej części Polinezji, o promieniu 300 km i powierzchni 100 000 km2. Obywatele SCP-4036 określają go jako Adytyjską Republikę Polinezji…"
SCP-4059
"SCP-4059 jest zbiorczym określeniem serii anomalii, skupionych wokół Pine Barrens National Reserve w New Jersey, USA…"
SCP-4067
"SCP-4067 odnosi się do corocznego wydarzenia, który ma miejsce w losowej lokacji na terenie Europy zachodniej i centralnej, gdzie występują masywne zgromadzenia rasy humanoidalnych insektów…"
SCP-4140
"SCP-4140 jest topologicznie odłączoną przestrzenią, zlokalizowaną w centralnej komorze częściowo zalanego kompleksu jaskiń…"
SCP-4345
"SCP-4345 jest humanoidalną istotą, wykazującą rozległą martwicę…"
SCP-4758
"SCP-4758 jest serią dziesięciu listów, pisanych przez lub do Charlesa Lafitte…"
SCP-4772
"SCP-4772 jest corocznym zjawiskiem oddziałującym na miasteczko Ptuj w Słowenii oraz otaczający ją obszar…"
Główne Anomalie (międzynarodowe):
SCP-CN-166
SCP-CN-166 jest kolektywnym określeniem na zbiór ludzkich embrionów…
SCP-008-INT
"SCP-008-INT jest żywą, inteligentną bronią, wykorzystującą elementy biotechnologiczne, które naśladują życie biologiczne."
SCP-981-JP
"SCP-981-JP-1 jest półkolistym obiektem, składającym się z biomasy, o średnicy około 18 m…"
SCP-709-KO
"SCP-709-KO jest popiersiem, wykonanym z części ludzkiego ciała oraz mięsa, połączonego z wieloma trybikami, gadżetami oraz metalowymi prętami."
Dokumenty:
17 Luxemburg Prospekt
O Wężu
Życie które Było Łatwe
Bumaro i Ion usiedli przy stole
Puste Wnętrze
Widzę Bestię w Płomieniach
Listy z Benares
O Smokach i Wężach
Antropologiczne Podejście do Sarkicyzmu - Analiza Przypadku 01: Vaśńa z Sarvi
Sic Semper Tyrannis
A Bestia Nie Będzie Tych Ziem Więcej Nachodzić
Mobile Suit Bumaro kontra Tokyo Ghoul Ion
Projekt Osanshouo, 2006
SunnyClockwork's Sarkicism and CotBG Art
Dzień Smoka
Żelazny Wilk
Karcysta i Mekhanit
Twórca i Bestia
Przypowieści Pseudo-Nadox
Zbyt Wolno
Nieżyjący Cornelius P. Bodfel III (Karcysta Sulkistyczny), były lider Czuwania Adytum.
Ważnym jest, aby zrozumieć, że Sarkicyzm jest nie tylko systemem wierzeń, ale również starożytną kulturą, która w sekrecie zachowała swój własny język, tradycje, oraz normy społeczne (choć z zewnątrz przyjmując kulturę dominującą ziem, na których się znajdują). Aby pojąć Sarkistyczną psychikę, należy pamiętać, że ich umysły są kształtowane przez ich odrębne otoczenie społeczne. Dlatego zachowania, które dla większości są nie do przyjęcia (morderstwa, tortury, gwałty, etc.), mogą być bezproblemowo akceptowane wśród niektórych kultów sarkickich.
Udało się rozszyfrować korespondencję pomiędzy członkami kultów neosarkickich, ujawniając dość skomplikowany system kastowy poza hierarchią religijną. Jako swego rodzaju rodowód, neosarkiści wydają się przywiązywać szczególną uwagę do więzów krwi - ukryta arystokracja, których małżeństwa tworzą pakty i fundamenty potężnych rodzin sarkistycznych (określanych przez zwolenników jako "wysoko urodzeni", lub "czarnej krwi"). Nowi członkowie na ogół rodzą się sarkistami, a nowa krew jest wprowadzana dopiero po starannej selekcji.
Niełatwo jest wyznaczyć granicę między kultem a rodziną w sarkicyzmie. Rekrutowanie osób z zewnątrz na ogół nie jest potrzebne, gdyż sarkiści nie mają większych problemów z utrzymywaniem stałeś populacji - ich płodność oraz zdrowie wydają się być nienaruszone pomimo lat kazirodztwa. Nawet sarkiści nie będący Karcystami (Karcyści oraz wyżej postawieni są biologicznie nieśmiertelni) mają znacznie niższy współczynnik śmiertelności w porównaniu do przeciętnego człowieka , rzadko umierając przed 100 rokiem życia (pomijając wypadki lub przemoc).
Dane wykazują, że struktury hierarchiczne pozostają dość spójne pomiędzy kultami sarkickimi, pozostając relatywnie niezmienione przez ostatnie 3 000 lat. Dwa najwyższe tytuły, Ozi̮rmok (Wielki Karcysta) oraz Klavigar (Wysoki Karcysta), nie zostały zweryfikowane poza pismem i starożytnymi dokumentami, przez co trudno stwierdzić, czy te rangi faktycznie należą do współczesnej hierarchi, czy służą jako głównie mityczne podwaliny. Biorąc to pod uwagę, standardowa hierarchia (od najwyższej do najniższej pozycji) wygląda następująco:
- Ozi̮rmok
- Znany również jako Wielki Karcysta. Najwyższy poziom, zarezerwowany jedynie dla proroka Iona. Ion jest omawiany w dalszych częściach dokumentu.
- Klavigar
- Znany również jako Wysoki Karcysta. Pozycja w przybliżeniu analogicza do świętego. Obecnie znane są imiona czterech Klavigarów. Wśród neo-sarkistów popularne jest przypisywanie sobie pochodzenia od Klavigara. Informacje o poszczególnych Klavigarach zawarte są w hagiograficznym podrozdziale Historii.
- Karcysta
- Duchowy oraz świecki lider organizacji sarkickich. Karcyści uznawani są za biologicznie nieśmiertelnych i różnią się formą oraz zdolnościami anomalnymi. Istnieje teoria, według której są w stanie kontrolować swoje Halkost poprzez wypuszczanie złożonych feromonów; zakłada się, że Klavigar oraz Ozi̮rmok posługują się podobnymi wpływami.
- Võlutaar
- Doradcy Karcysty. Głównie płci żeńskiej w kultach protosarkickich z przyczyn nieznanych.
- Zend
- Średnia ranga hierarchii sarkickiej, posiadająca pewien stopień mocy i ochrony, w przeciwieństwie do Orin.
- Orin
- Najniższa ranga hierarchii sarkickiej. Wyznawcy, którzy nie pochodzą z sarkickich rodów zaczynają od tego poziomu.
Kosmologia:
Widzialny wszechświat jest jednym ze skończonej bądź nieskończonej liczby możliwych wszechświatów (zawartych w meta-wszechświecie); każdy z nich może być następnie podzielony na skończoną lub nieskończoną liczbę wersji. Struktura meta-wszechświata, czyli prawa natury, które pozwalają na manifestację wszechświatów, jest wieczna - bez początku czy końca; wszechświaty natomiast są tworzone, a później niszczone.
Poza tym, sarkicka kosmologia jest dość prosta ze względu na obojętność wyznawców. Egzystencja jest uznawana za kompletnie brutalny fakt - nieharmonijny, przekupny i pozbawiony sensu.
Stary Bóg:
Ikona Pożeracza, zawarta w Valkzaron.
Yaldabaoth (znany również jako "Važjuma", "Bogożerca", "Pożeracz", "Jego/Jej Falująca Bezkresność", "Wielki Przesiewacz", "Łożysko Chaosu", oraz kilka innych epitetów) jest uznawany w sarkiźmie jako podstawa mocy we wszechświecie. Neosarkiści czczą tę istotę, ale protosarkiści (oraz wszystkie odkryte dotychczas pisma) opisują ją jako prawdziwego wroga ludzkości. Przetłumaczone fragmenty Valkzaronu sugerują, że Ion w jakiś sposób uzurpował kontrolę nad tą kosmiczną istotą, nosząc ciało Starego Boga w ramach zbroi i tworząc królestwo z jego ciała. Przeczy to niedawno odkrytemu pismu, które wskazuje na to, że Ion jedynie strącił "żywych bogów" Daevy, słabsze awatary Archonów - dzieci/sługi Yaldabaoth. Dalsza śmiertelność ludzi oraz brak "raju" ostatecznie wskazują na to, że jeśli Ion faktycznie istniał, to nie udało mu się osiągnąć jego celów - co sugeruje nieco mniej pozytywny rezultat.
Jak w przypadku większości rzeczy związanych z sarkizmem, niełatwo jest odróżnić prawdę od mitu - szczególnie, kiedy mity są sprzeczne. Protosarkiści spoglądają na tę istotę ze strachem i obrzydzeniem, uznając ją za zarówno niszczyciela jak i kreatora całego życia oraz przodka bogów. W miarę odkrywania nowych sekt, rozbieżności w interpretacji stają się coraz bardziej oczywiste.
Ta Rana, cięta z ciała kompletności - głęboka, oddzieliła linię przyszłości i przeszłości. Skuszeni jej antycznym skażeniem, bogowie zbiegli się niczym muchy wokół trupa. Czekaliśmy wewnątrz bezkrwistych żył, wierni temu, czego nie mogliśmy znać - nie mogąc wyobrazić sobie, że moglibyśmy stać się ich większym.
Tutaj spaliśmy - aż nasze dusze stały się ciałem.
Sone Alku
Yaldabaoth jest przedstawiany jako zarówno niszczyciel, jak i przypadkowy twórca, "żerując" na bogach i "tchnąc życiem". Życie jest więc naturalnym efektem ubocznym egzystencji Starego Boga; pozbawione inteligencji i rozprzestrzeniające się dzięki procesowi przypominającemu panspermię.
"Ślepy" i kierowany w całości instynktem, Yaldabaoth jest przedstawiany w towarzystwie sześciu pozaziemskich istot, znanych jako "Archoni" (lub "Vultaas" w niektórych kultach protosarkickich). Te istoty opisane są jako pozbawione twarzy wcielenia pierwotnego chaosu, ich prawdziwe formy niemożliwe do ogarnięcia ludzkim umysłem. Gnostyckie i Mekhanickie pisma również wspominają o Archonach, opisując ich jako "okropne i zachłanne anioły".
Świniogłowy wyprostował się przed Czarodziejem-Królem i zapytał, "Wielki Czarodzieju-Królu i Ozi̮rmok, Serce Człowieka i Światło Światła. Mówię za mieszkańców zimnych bagien. Lękamy się czerwonych latarni, które tańczą bez harmonii; nasi przewodnicy ducha ostrzegają przed złymi omenami.
A Ion pocieszył go "Spojrzałem na Pozbawionych Twarzy, sługów Jego Falującej Bezkresności. Ich wódz jest ślepy - wykastrowany naszymi słowami i naszą wolą. Śpiewa pieśni o anarchii, ale ona nie nadejdzie. Te okropne duchy nie zasługują na naszą miłość; nie składajcie im ofiar żadnych, aż gwiazdy się nie ułożą."
Sone Vith
"Sześć Prób Iona" odnosi się do sześciu wyzwań postawionych Ionowi przez Archonów. Poprzez przetrwanie ich Ion podobno stał się mistrzem rytuałów oraz praktyk powszechnych w sarkiźmie - wyrywając się z "więzów" śmiertelnych ograniczeń. Dalsze informacje na temat relacji Iona z Yaldabaoth oraz Archonami (oraz natura "Wyzwań") nie są znane..
I zwrócił się Ion do swojej trzody: "Wystąpiłem poza Rzekę Snów; stanąłem przed Starszymi w ich własnym, opustoszałym dominium.
Zniosłem ich nieznośną siłę przez eony.
Widziałem nieskończone martwe światy, zamordowałem samą śmierć.
Czytałem z trzewi naszego Stwórcy, widziałem jak rozpościera się wieczność.
Wiedzcie, że raj nasz jest bliski.
I z własnego ciała go zrodzimy.
Sone Skaal
Większość informacji dotyczących sarkickiej historii i mitologii pochodzi z Kodeksu Bodfel. Pozyskany z SCP-2480, kodeks zawiera częściowe tłumaczenie Valkzaronu i powiązanych marginalii. Wraz z dowodami archeologicznymi, Fundacja była w stanie ustalić historyczność sarkizmu.
Choć kodeks był bardzo istotny, w historii pozostaje wiele dziur, a wiele z poniższych stwierdzeń jest spekulacyjna i podatna na zmiany.
Wczesna historia:
Sarkicka broń, zbroje oraz ozdoby zostały znalezione pośród minojskich ruin na wyspie Santorini (znanej wcześniej jako Thera), przypisując ich powstanie do okresu przynajmniej przed wybuchem, który spowodował kompletny upadek kultury minojskiej w okolicach roku 1500 p.n.e. Daevickie tablice, pochodzące z ok 1800 r. p.n.e. opowiadają o powstaniu niewolników w północno-wschodniej prowincji, przewodzonym przez charyzmatycznego herezjarchę "półkrwi". Odkryte zwoje zawierają frazy charakterystyczne dla kultów sarkickich, włącznie z nawiązaniami do "Wielkiego Karcysty Iona". Te znaleziska sugerują, że sarkizm istnieje od ponad 4 000 lat. Wszelkie dowody archeologiczne i lingwistyczne wskazują na zachodnią Syberię jako miejsce pochodzenia sarkizmu.
Ion, jeśli wciąż żyje (zakładając, że kiedykolwiek istniał), prawdopodobnie reprezentuje manipulatora rzeczywistości wysokiego poziomu. Niewiele wiadomo na temat Wielkiego Karcysty, "Czarodzieja-Króla Adytum", gdyż dostępne źródła mają formę deifikacji bądź demonizacji, przez co nie są wiarygodne. Valkzaron opisuje Iona jako urodzonego z Daevickiej matki oraz ojca-konkubenta - co wskazuje, że mężczyźni pochodzący z takich związków skazani są na niewolnictwo. Natura niewolnictwa Iona nie jest znana, jednak jego rzekoma inteligencja sugeruje, że nie był wykorzystywany do walk ani pracy manualnej, prawdopodobnie służąc alchemiście bądź kapłance.
Nie wiadomo, co nadeszło jako pierwsze: doktryna Iona, czy jego rewolucja. Jeśli te wydarzenia mają swoje źródła w historii, istnieje możliwość, że kult rozwinął się przez przypadek wewnątrz rewolty, jako sposób kodyfikacji ich anomalnych działań wojennych. Ion był wspierany w swojej misji przez cztery osoby, znane jako Klavigar. Jako postacie otoczone czcią i uznawane za uczniów Iona, są świętymi sarkizmu.
Hagiografia:
Utożsamiany z inteligencją, mądrością, percepcją i tajemnicą. Wśród epitetów znajdują się: Mówca Bez Języka, Pan Tajemnic, Wszechwidzący, Oczekiwanie Iona. Niegdyś mędrzec w południowym regionie wpływu Daevitów, głosił filozofię pokoju i równości, zdobywając zwolenników wśród biedoty.
Rozgniewani Daevowie schwytali go i wydali na publiczne tortury - biedota, którą chciał wyzwolić, ciskała w niego kamieniami. Przed tłumem złożonym z setek "odurzonych i odrażających w swej głupocie", Daevicka kapłanka odcięła mu język, zaszyła usta i wykastrowała. Zamiast poddać Nadox egzekucji, został on "naznaczony" - symbolem umieszczonym na czole. Niemożliwy do usunięcia, skazywał go na żywot "Cierpiętnika" - tego, którego z rozkazu Daevitów ludzie musieli dręczyć, lecz nie wolno było im go zabić.
Nadox błąkał się po krainie jako wygnaniec; pozbawiony ochrony i bezpiecznego przejścia; obrzucany kamieniami i cięty nożami - wszystko przez ludzi, których chciał ocalić. Zapisano, że w gorączkowym śnie ujrzał mesjanistyczną istotę; byłaby ona w stanie ocalić jego i całą ludzkość przed "cierpieniem i łzami". Nadox następnie podążył na północ w poszukiwaniu tego zbawcy, aby objawić Ionowi jego przeznaczenie.
A Ion uniósł sześć palców ku górze, i rzucili się żołnierze na swoje włócznie. "Dla ciebie!"krzyczeli, zanim krew zalała ich języki. I powiedział Ion "Czy teraz widzisz?", a Nadox łkał, gdy kolejni przebijali się w imię Iona, gdyż zobaczył i poznał prawdę słów jego.
Sone Suraas
Utożsamiana z seksem, miłością, erotyką, przyjemnością, macierzyństwem, chorobą i niepowstrzymaną reprodukcją (rozród, rak, wzrost, etc.). Wśród epitetów znajduje się: Ta, Której Ion Pragnął Najbardziej, Zbawicielka Wysoko Urodzonych, oraz Matka (rzadziej Matka "Roju" lub "Wylęgu"). Kapłanka oraz córka Daevickiej Matriarchy, była początkowo w opozycji do Iona, którego rewolucja zagrażała jej sposobowi życia. Napisane jest, że jej nienawiść do Iona w końcu stała się swego rodzaju zauroczeniem. Niezdolna do usunięcia go ze swoich myśli, zapragnęła schwytać go i uczynić jej konkubentem.
W ramach swoich prób sprawienia, by stał się jej, Lovataar wysyłała falę za falą łowców niewolników, jednak żaden z nich nie powrócił. W swoim czasie to Ion sam przyszedł do niej z własnej woli. Zapisane zostało, że Ion odwiedził ją w nocy, wymijając jej straże i pojawiając się w jej sypialni. Zamiast zaatakować, usiadł on na krawędzi łóżka i przemówił do niej cicho. Nie jest wiadome, co powiedział, ale w efekcie Lovataar i Ion "zjednoczyli się" na przestrzeni dwunastu dni. Dwunastego dnia opuścili jej pałac, aby nigdy nie powrócić.
Pod Czarnym Księżycem, Jej Oddanie przybrało postać kamiennego noża, na wzór tych używanych przez lud reniferowy z Adí-üm. Przebita, bursztynowa krew, zabarwiona antycznymi grzechami, wylała się z rany - jej łzy jak ciepły deszcze odległych lat.
Pod Trującym Księżycem więcej bursztyn nie płynął - a śnieg zabarwiła czerwienią. [nieczytelne] dla Iona, który spijał do głębi fermentowany miód pocałunku Lovataar. Ion poddał się na jej bladej piersi - wspólne wytchnienie w ekstazie.
Wciąż Ion pragnął, a z ciemnych ust Lovataar spłynęły słowa "Przyjemność płynie ze służby". Z uśmiechem upadł na kolana - znając odurzającą radość mleka i fermentowanego mleka.
Sone Tal
Postać otoczona czcią oraz domniemany uczeń Iona. Utożsamiany z siłą, wojną, przemocą, dziczą, łowami oraz, w pozornie sprzeczne, lojalnością i rewolucją. Wśród epitetów znajdują się: Rogata Bestia, Brutalny Pan, oraz Blady Łowca. Opisywany jako nienaturalnie silny, Orok był produktem eksperymentów alchemicznych i taumaturgicznych, przeprowadzanych na niewolnikach. Służył Matriarsze Aśvighoṣie, Daevie władającej miastem Jel, Orok był jej strażnikiem oraz gladiatorem.
Według zapisów, podczas podboju miasta Jel przez Iona, wszedł on do pałacu Matriarchy Aśvighoṣy (prawdopodobnie najwyżej postawionej osoby w mieście). Zażądał on odejścia matriarchy, oraz aby przekazała ona wiadomość "Daevie Daev", lub poniosła konsekwencje. Odrzucając jego ultimatum, matriarcha rozkazała Orokowi go zniszczyć. Zapisane jest, że Orok zawahał się, jego "runy związania [spowijające] jego wygłodzoną duszę ogniem, aż ciało jego stało się duchem"; zwracając się w stronę swojej matriarchy, uderzył on Aśvighoṣę, jego pięść przesycona tą samą mocą, która została mu siłą nadana, zmieniając jej ciało w "popiół, żar i niebiańskie światło".
Jak powiedział Orok Kytheranom : "Siła rodzi się z bólu ludzi wrażliwych. Tutaj słabość umiera. Tu rodzi się siła. Poświęcam się, jako blade odbicie ofiary Iona z mięsa wobec bezlitosnej siły, i gubię skorupę słabości. Obcuję z moim rdzeniem akuloth - moja święta metamorfoza dobiegła końca."
Sone Szusk
Postać otoczona czcią oraz domniemana uczennica Iona. Utożsamiana z ciemnością, podstępem, trucizną, zabójstwem i sprawiedliwością (lub jaka). Wśród epitetów znajdują się: Szeptająca, Zwinięty Cień, Bez Twarzy, oraz Osąd Iona. Młoda służka domowa, która z pokorą znosiła Daevickie okrucieństwo przez całe swoje życie. W końcu, wycierpiawszy wystarczająco, wymordowała ze spokojem całe domostwo za pomocą trucizny, garoty oraz sztyletu. Została schwytana i umieszczona w mieście-fortecy Kurst.
Saarn oczekiwała na egzekucję, kiedy Ion przyszedł do niej po raz pierwszy, niczym "mgła powstała z topniejącego śniegu Summer". Tam powiedział do niej: "Wiatr szeptał o tym, co zrobiłaś. Nie ma zła w Osądzie. Nie wybrałaś, aby zostać naczyniem Naszej woli. Wielu umrze dzisiejszego dnia, jednak ty potrzebna jesteś żywa". Dłoń proroka została opisana jako przemieniona w "wilczą paszczę", która rozerwała swoimi zębami drzwi do celi i wypuściła Saarn.
Rozwijając swoje umiejętności, Saarn zdobyła kontrolę nad siecią szpiegów i zabójców. Daevickie tablice opisują jej skuteczność z krwawymi szczegółami, włącznie z kobietami i mężczyznami wypatroszonymi na ulicach i Daevickimi niemowlętami zaduszonymi w swoich kołyskach przez "zdradliwe sługi".
Serce cichnie,
Nim jej ostrze jest ujrzane.
Chwila unieśmiertelniona w pojedynczym zamachu.
Osąd - nieunikniony, nieuchronny
Niezadowolenie; śmierć niewyobrażalna
Arogancji Daevów.
Triumf; sztylet w ciemnościach.
Dzięki krwi tyranów,
Dzieci nasze śpią spokojnie.
Sone Vaku
Niewiele jest wiadome o sarkiźmie pomiędzy 1600 p.n.e. a 1200 p.n.e., choć okres ten uznawany jest za "Złoty Wiek" cywilizacji sarkickiej. W tym okresie kultura Daevitów zaczęła zanikać, zachowując się jedynie w niewielkim mieście-państwie na terenie dzisiejszej Mongolii. Teoretyzuje się, że niewielka ilość dowodów archeologicznych na ich istnienie jest spowodowana po części faktem, że wiele struktur sarkickich składała się z żywych materiałów organicznych.
Wolna i Upadek Imperium Bez Śmierci:
Cywilizacja sarkicka, po osiągnięciu swojego szczytu, zaczęła rozprzestrzeniać się na Kaukazie, Bałkanach, Anatolii, oraz częściach Lewantu i Mezopotamii. W podziwie dla (oraz ze strachu przed) ich anomalnych zdolności, kilka plemion zaczęło walczyć pod flagą Adí-üm i wiary sarkickiej; należeli do nich Kaskianie, Proto-Trakowie, Lycjanie, Illyrianie, oraz wielu innych. Ten semi-mityczny stan zaczął nazywać sam siebie "Kalmaktama", lub "Bez śmierci". Hittite king Suppiluliuma II próbował bez skutku pokonać najeźdźców, co przyczyniło się do upadku Imperium Hittyckiego.
Imperium Kalmaktama ustanowiło swój przyczółek, podbijając/kolonizując wyspy Cypr, Kreta i Gyaros. Nie wiadomo, kto zaatakował jako pierwszy, jednak w reakcji na sarkickie zagrożenie powstał sojusz królestw, co skutkowało wybuchem wojny w okolicach roku 1200 p.n.e. Znaleziska archeologiczne takie jak masowe groby, bronie, uszkodzenia terenu oraz bezpośrednie dokumenty (jak zwoje pozyskane z Gyaros i Jeziora Aralskiego) ujawniają ekstremalną (oraz anomalną) naturę wojny. Historycy Fundacji szacują liczbę zabitych między 20 a 30 milionami, co czyni tę wojnę czwartym najbardziej zabójczym konfliktem w historii. Zgodnie z pozyskanymi dokumentami, koalicja utworzona w odpowiedzi na Imperium Kalmaktama uwzględniało Egipcjan, Greków mykeńskich, Minojan, Kanaanitów, Asyryjczyków oraz Mekhanitów.
Większość detali dotyczących wojny nie jest znana Fundacji. Podejrzewa się, że użycie Kolosów (jak SCP-2406) oraz powszechne zastosowanie substancji podobnej do "ogni greckich" zmieniło bieg wojny przeciwko sarkistom. Kiedy wojna dobiegła końca, Imperium Kalmaktama zostało uznane za zniszczone wraz z cywilizacją sarkicką. W rzeczywistości sarkizm był nadal praktykowany w tajemnicy - zarówno na terenie Uralu, skąd się wywodzi, jak również wśród plemion, które walczyły pod flagą Imperium (jak na przykład Trakowie i Dakowie). Zniszczenia w regionie były rozległe i wiele cywilizacji ich nie przetrwało, co skutkowało upadkiem wielu królestw, kryzysem uchodźczym, upadkiem sztuki, literatury, nauki i technologii, oraz przewlekłymi chorobami i głodem, spowodowanymi sarkicką bronią biologiczną; wydarzenie znane późniejszym historykom jako upadek Późnej Epoki Brązu.
Upadek kiedyś pozornie niepokonanego "Imperium Bez Śmierci" poskutkowało sarkicką diasporą, co doprowadziło do wykształcenia kulturalnie odmiennych kultów sarkickich na terenie Eurazji. Ze względu na brak wiarygodnych źródeł, Fundacja może jedynie spekulować na temat aktywności sarkistów między 1100 p.n.e. a 1300 n.e.
Powstanie Neosarkizmu:
János Mądry (Karcysta Sverok), 1560; Solomonar oraz nadworny magik Balázsa II "Szalonego".
Większość znanych kultów neosarkickich wydaje się pochodzić od pewnych szlacheckich rodzin z Karpatii, znajdujących się pod wpływem protosarkickich Solomonarów. Nie jest wiadome, czy to Solomonarzy z premedytacją infiltrowali Karpackie dwory, czy przybywali na wezwanie samych szlachciców, ignorujących bądź odrzucających (możliwie godzących się z) pogłoski o czczeniu diabła oraz czarnoksięstwie, otaczające kult. Dokumenty oraz artefakty pozyskane z SCP-████ sugerują, że niektórzy Solomonarowie służyli jako "nadworni magowie", doradzający swoim panom i paniom w zakresie alchemii, medycyny, astrologii i okultyzmu.
Z czasem doprowadziło to do wykształcenia sarkickich "Wielkich Domów"; bogatych rodzin, praktykujących własną interpretację sarkizmu, stawiając jednostki ponad kolektywem oraz aplikując to do swoich własnych, egoistycznych potrzeb. Ten nowy nurt sarkizmu rozprzestrzeniał się przez Europę poprzez małżeństwo; po ustanowieniu tych przyczółków, Wielkie Domy stały się kazirodcze.
Wyznawcy Kościoła Czerwonych Żniw.
Poszczególne odłamy różnią się w zależności od regionu, ale można podzielić je na dwa główne typy: protosarkickie i neosarkickie. Nie wydają się one jednak reprezentować odmiennych wyznań, lecz inny sposób adaptacji do środowiska.
Praktykujący protosarkizm nie działają otwarcie, o ile ich lokalizacja nie jest w znaczny sposób odizolowana. Takie sekty wykazują silną technofobię i unikają nowoczesności, nierzadko posuwając się do niszczenia zaawansowanej elektroniki, jeśli taka zostanie znaleziona. Kulty protosarkickie cenią sobie pokorę i samo-poświęcenie.
Znane Odłamy:
Strona z rytualnej księgi Solomonarów.
Przodkowie Solomonarówi najprawdopodobniej osiedlili się w Kotlinie Panońskiej najprawdopodobniej między rokiem 1200 a 600 p.n.e. Obecnie istnieje teoria, według której sarkiści zasymilowali się z lokalnymi proto-Trakami, stając się w końcu Dakami - ludem zapisanym w źródłach pochodzących od starożytnych Greków oraz Rzymian.
Sarkicka forteca, sklasyfikowana jako SCP-████, została odkryta w południowych Karpatach i uważa się, że była kiedyś sercem kultu Solomonari. Według jednej z hipotez, Solomonari są związani (bądź tożsami) z Dakowskim Kultem Zalmoxisa po kulturalnym złączeniu się z antycznymi proto-Trakami.
Dokumenty znalezione przy SCP-████ oraz SCP-2191 sugerują, że Solomonari pozostali niezwykle wpływowi, choć sekretni, aż do XV wieku - prawdopodobnie zniszczeni przez Jana Hunyadi, wpływową figurę polityczną i militarną. Kilku bojarów z Walchii i Moldawii, szczególnie klan Gutkeled z węgierskiej szlachty, znajdują się najprawdopodobniej pod wpływem Solomonarów; wpływ, który doprowadzi do rozwoju neosarkizmu i jego ekspansji na zachód.
Kwestia tego, czy nowożytni praktykujący powinni być uznawani za prawdziwych Solomonari, została poddana pod dyskusję w związku z odkryciami poczynionymi w SCP-████. W większości są to odizolowane społeczności na terenie Karpat, utrzymujące nieznaczny bądź znikomy kontakt między sobą. Ta religia, w jej obecnym stanie, jest amalgamatem lokalnych tradycji ludowych i Solomonarskich rytuałów krwi.
Zlokalizowane w SCP-2133: drzwi do chaty świeżo naznaczone religijnym symbolem.
Kościół Czerwonego Żniwa został odkryty w SCP-2133 w roku 1936 przez GRU Dywizję "P". Fundacja zdała sobie sprawę z istnienia sekty krótko po przejęciu kontroli nad SCP-2133 po rozpadzie ZSRR.
SCP-2133 to bezimienna wioska, zlokalizowana w północnych Górach Uralskich, której mieszkańcy są jedynymi znanymi wyznawcami Kościoła Czerwonego Żniwa. Kościół ten praktykuje rytuał regeneracji, podczas którego ich zmarli są odbierani jako noworodki z pól rzepy, znajdujących się w SCP-2133. Członkowie mówią o rytuale jako o należącym do "starego przymierza", które nie może zostać przełamane aż do ponownego nadejścia "raju" (Adytum).
Obecnie uważa się, że Kościół Czerwonego Żniwa jest kontrolowany bezpośrednio przez Karcystę ("Karcysta Alka"), umieszczonego w podziemnej kwaterze pod pobliskimi górami, połączonej z wioską serią tuneli kończących się pod wioskowym kościołem.
Krąg ceremonialny Vātula.
Vātula (Sanskrit: वातुल) byli początkowo błędnie utożsamiani z Aghori ze względu na kilka powierzchownie podobnych rytuałów. Choć znani Fundacji od 1969 roku, związek z sarkizmem odkryto dopiero w 2010 dzięki ekstensywnym badaniom.
Vātula wzbudzają strach i respekt wśród zamiejskiej biedoty w Indyjskich rejonach Radżastanu, Himachal Pradesh, Dżammu i Kaszmiru, Haryany, Pendżabu i Gudżaratu. Pochodzą od Karcysty Vaski, który, jak twierdzą, nadszedł z północnego zachodu - dając im jego błogosławieństwo i karząc plagą ich wrogów.
Niewielka grupa neosarkistów.
Neosarkizm wykazuje jedynie powierzchowne podobieństwo do historycznych i współczesnych sekt protosarkickich. Tak jak protosarkizm jest odizolowany i archaiczny, skrępowany przesądami i tabu, neosarkizm przyjmuje nowoczesność. Protosarkizm jest podzielony (każda grupa istnieje w próżni), neosarkizm jest kosmopolityczny i zjednoczony.
Nie jest wiadome, czy kulty neosarkickie reprezentują relatywnie niedawny nurt, czy świadomą ewolucję sekt protosarkickich. Neosarkiści nie przejawiają żadnych problemów z używaniem technologii i mogą być znalezieni w gęsto zaludnionych lokacjach, ich życie rzadko odstaje od innych o podobnej kulturze i statusie. Dla neosarkistów, głównym moralnym kompasem życia jest pogoń za własnymi pragnieniami oraz zdobyciem władzy.
Znane Odłamy:
Prawdopodobnie zaproszenie na ceremonię 28 listopada 1952 r., usunięte z ciała jednego z kultystów Czuwania Adytum.
Aktywni głównie w północnowschodnich Stanach Zjednoczonych, Czuwanie Adytum jest przypuszczalnie najstarszą organizacją sarkicką w Ameryce Północnej, z najstarszymi dowodami na ich istnienia datowanymi na rok 1650. Organizacja została najprawdopodobniej zniszczona 28 listopada 1952 r., jednak przed tym udało im się stworzyć SCP-2480 - uznawane przez założycieli Projektu: Sitra Achra za reprezentację "pierwszego strzału" tego, co stało się złożonym i niewidocznym konfliktem.
Cornelius P. Bodfel III (Karcysta Sulkiskiczny), milioner industrialista, aktywnie zainteresowany okultyzmem, pełnił obowiązki przywódcy aż do swojej śmierci w 1952. Uznany przez Fundację za jedynie kolejne "dekadenckie kółko socjalne", ich anomalne zdolności nie były brane pod uwagę aż do wypadku z 28 listopada 1952.
Fundacja obawia się, że Czuwanie Adytum przetrwało swoją porażkę. Teoretyzuje się, że odnowiony kult jest obecnie pod kontrolą Vivian Durant-Croÿ (prezesa i CEO Durant Bodfel Financial Group), żony Alexandra Croÿ (CEO Abraxas Arms oraz prawdopodobnie sarkista).
"Czaszka Oroka", motyw tatuażu popularny wśród członków Czarnej Loży.
GoI-0432 jest anomalnym kultem kryminalnym, działającym głównie w państwach dawnego bloku wschodniego. Znana jako "Czarna Loża Łowcy" (lub po prostu "Czarna Loża"), GoI-0432 zostało połączone z wyłudzeniami, morderstwami, kradzieżami, hazardem, prostytucją, handlem ludźmi, bronią, narkotykami, oraz nielegalnymi walkami. Choć te działania nie są inherentnie anomalne, anomalne zdolności GoI-0432 mają anormalny wpływ na ich praktyki.
Fundacja dowiedziała się po raz pierwszy o istnieniu Czarnej Loży we wczesnych latach 90-tych po otrzymaniu wiadomości od informatorów w Interpolu. Dalsze śledztwo ujawniło dokumenty związane z GoI-0432, pochodzące od rozwiązanej niedawno GRU Dywizji "P", poparte zeznaniami byłych członków. Wygląda na to, że GRU Dywizja "P" nie była w stanie całkowicie zabezpieczyć ani zneutralizować niebezpieczeństwa, jakie stanowi Czarna Loża, a jedno ze źródeł opisało ich jako "hydrę" - organizację, która została uznana za zneutralizowaną kilkukrotnie tylko po to, aby powrócić kilka miesięcy później, "silniejsza niż wcześniej".
Ofiary Czarnej Loży były znajdowane nabite na pal, przebite dużymi, organicznymi kolcami - nieboszczycy często nosili oznaki rytualnego kanibalizmu.
Herb rodzinny Domu Vörös, którego członkowie cieszą się ogromnymi wpływami w kulcie.
Aktywni głównie na terenie Europy, Ezoteryczny Zakon Białego Robaka (Fehér Féreg Ezoterikus Rend) jest kultem sarkickim pod przykrywką bractwa o tematyce okultystycznej. Podobnie jak w innych "sekretnych społecznościach", istnienie kultu jest tajemnicą Poliszynela, podczas gdy ich prawdziwa natura nie jest znana szerszej publice.
Bazując na dokumentach pozyskanych z archiwum SCP-████, Ezoteryczny Zakon Białego Robaka może być jedną z pierwszych sekt neosarkickich. Założona przez węgierską szlachtę pod znacznym wpływem ich "nadwornych magów" Solomonari, religia przekształciła się z ukrytej wiary pogańskiej w sekretne narzędzie właścicieli ziemskich.
Potomkowie Domu Vörös (węgierskiej rodziny szlacheckiej) najprawdopodobniej przeważają na stanowiskach władzy w Ezoterycznym Zakonie.
Instancja SK-BIO typu 004 podczas autopsji.
Tworzenie i manipulacja żyjącymi organizmami za pomocą anomalnych metod reprezentuje najbardziej bezpośrednie zagrożenie związane z sarkizmem. Wykryto wystarczająco dużo wzorców wśród tych organizmów, aby podzielić je na "gatunki". Te organizmy nie wykazują żadnych oznak odczuwania strachu czy bólu i regenerują się w anomalnym tempie. Poniżej znajduje się niepełna lista takich istot:
- SK-BIO Typ 001
- Określane kolokwialnie jako "behemoty". Te istoty osiągają nierzadko 4 metry wzrostu i ważą średnio 7000 kg oraz posiadają bladą, zwiotczałą skórę. Nie mają żadnych widocznych oczu, uszu, czy nosa - ich twarze zdominowane przez duże, uzębione paszcze. Pierwszą odkrytą instancją SK-BIO Typu 001 było SCP-2480-2. Wydają się posiadać ograniczoną inteligencję.
- SK-BIO Typ 002
- Mierzą przeciętnie 1,5-2 m wzrostu i ważą około 250 kg. Usta są pionowe, przebiegające przez długość domniemanej twarzy; cienkie palce zakończone są szponami o długości 50 do 60 cm. Ciała są częściowo chronione przez biały, chitynowy pancerz - widoczne na przegubach ciało ma kolor ciemnej czerwieni.
- SK-BIO Type 003
- Sklasyfikowane również jako SCP-2191-1. SK-BIO Typu 003 są uznawane za ludzi pod względem genetycznym, przeszli jednak kilka znacznych, pozornie śmiertelnych mutacji. SK-BIO Typu 003 pozbawione są większości organów wewnętrznych, z wyjątkiem płuc, serca, oraz pnia mózgu. Zewnętrzny naskórek nie posiada pigmentacji i wykazuje przypadłość przypominającą popękaną porcelanę, prawdopodobnie związaną z idiopatycznym zespołem Harlequina. Istoty wydają się być androgyniczne, nie posiadający bądź pozbawieni drugorzędnych cech płciowych. Ich cofnięte oczy pokryte są warstwą skóry, czyniąc je częściowo ślepymi lecz zdolnymi do reagowania na światło (wykazując awersję do światła o długości fali powyżej 100 nm). Dalsze odchyły od podstawowego homo sapiens to m. in. wyjątkowo płaskie, zadarte nosy oraz lejkowate uszy; oba są przypuszczalnie związane z ich zależnością od percepcji węchowej i słuchowej. Nie wykazują żadnych oznak komunikacji za pomocą języka, a jedyny dźwięk, jaki z siebie wydają, to stałe klikanie językiem - spekuluje się, że może być to forma echolokacji.
- SK-BIO Typ 004
- Kolokwialnie nazywane "złodziejami" przez personel. Chwytne struktury organiczne, w kolorze ciemnej czerwieni, o kształcie mackowatym. SK-BIO Typu 004 są osiadłe i na ogół używane przez sarkistów do bronienia konkretnych miejsc.
- SK-BIO Typ 005
- Znane sarkistom jako "Kiraak", SK-BIO Typu 005 są organicznymi, biologicznie żywymi strukturami, używanymi jako świątynie. Fundacja jest obecnie w posiadaniu zmarłej instancji (SCP-2095) w przechowalni jednak inne, żywe instancje prawdopodobnie istnieją na świecie. Aktualizacja: żywe instancje zostały znalezione przez agentów terenowych; oczekuje się dalszych informacji.
"Kreacja Kiraaka jest jeszcze bardziej okropna, niż początkowo sądzono. Żywy człowiek zostaje "namaszczony", a następnie jest stale karmiony i kształtowany, podczas gdy mózg zaczyna zanikać, w miarę jak staje się żywą świątynią. Sarkiści kultywują ciało i kości, niczym drzewko bonsai." - Dr. Tsukino
- SK-BIO Typ 006
- Znane sarkistom jako "Akuloth" oraz "Jego Święty Biały Robak", instancje SK-BIO Typu 006 są symbiotycznymi organizmami, znalezionymi w ciałach sarkistów oraz sarkicznych organizmów. Uważa się, że działają jako drugorzędny system odpornościowy, chroniąc żywiciela przed wszelkimi chorobami, oraz znacznie przyspieszając ich regenerację. SK-BIO Typu 006 są również łączone z fizycznymi transformacjami, które przechodzi część sarkistów.
- SK-BIO Typ 007
- SK-BIO Typu 007 może istnieć jako bądź składać się z kilku "gatunków" i na ogół jest używany w odniesieniu do każdego SK-BIO, który nie posiada stałej formy fizycznej (choć może to dotyczyć każdego sarkickiego organizmu, jeśli zostanie poważnie zraniony). Egzystując jako żelatynowa masa, te organizmy są w stanie zwiększyć swoją masę (górny limit nie jest znany) poprzez wchłanianie napotkanej biomasy. Osoba może zostać zamieniona w SK-BIO Typu 007 w wyniku rytuału, co miało miejsce, kiedy SCP-2075 spowodowało transfigurację, a następnie śmierć Dr Alberta Cronenberga.
