SCP-021 na testerze D-124 (tester nie żyje)
Identyfikator podmiotu: SCP-021
Klasa podmiotu: Bezpieczne
Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-021 to pasożyt żerujący na ludzkiej skórze. Utrzymanie obiektu na dorosłym człowieku nie jest trudne, gdyż posiada on większość potrzebnych do życia komórek. Organizm aktualnie mieści się na testerze D-139, w celi 217-A. Tylko pracownicy klasy D kwalifikują się do bycia gospodarzem dla SCP-021. Ci, na których skórze przebywa obiekt, są zwolnieni z comiesięcznej terminacji.
Opis: SCP-021 istnieje w formie dużego i złożonego tatuażu w kształcie falującego smoka w stylu orientalnym, obejmującego około 0,8 metra kwadratowego skóry. Kiedy tatuaż znajduje się na skórze, jest w pełni żywy i zachowuje się jak normalne zwierzę, choć tylko w przestrzeni dwuwymiarowej. Tatuaż w ruchu powoduje stały ból u gospodarza, podobny do jednoczesnego robienia rozległego tatuażu oraz jego usuwania. Organizm spędza większości swojego czasu w pobliżu tułowia. SCP-021 nie wykazuje inteligencji, oprócz odczuwania podstawowego pragnienia jedzenia i zdolności przemieszczania się, aczkolwiek faktyczny pomiar inteligencji dwuwymiarowej formy życia okazał się do tej pory niemożliwy.
SCP-021 wydaje się żywić wyłącznie pigmentami znajdującymi się w skórze gospodarza. Na początku podmiot woli jednak konsumować inne tatuaże przed wchłonięciem naturalnych pigmentów. Należy zauważyć, że proces żywienia, poza poczuciem ruchu, jest bezbolesny, normalny tusz tatuażu po prostu zanika. Osobnik utrzymuje stałą wielkość; nie zaobserwowano wydalania. Organizm jest w stanie oczyszczać ponad 0,6 metra kwadratowego skóry na godzinę. SCP-021 można karmić poprzez szybkie wytatuowanie na skórze gospodarza owoców bądź innych wzorów.
SCP-021 może dokonywać zmiany gospodarza poprzez różne formy kontaktu fizycznego i w różnym tempie. W razie udanego transferu organizm "przepływa" z jednej osoby na drugą. Stosunek płciowy wydaje się najbardziej wiarygodną metodą transferu, z 93% prawdopodobieństwem udanej transmisji. Jednak z powodu intensywnego bólu, idea ta nie znalazła jeszcze zastosowania. Kontakt między dwoma otwartymi ranami jest preferowanym. Transfer jest bardziej skomplikowany u zmarłych pacjentów, choć nie bezzasadnie; SCP-021 po transferze na ciało zmarłego wciąż zużywa pigmenty. Transmisja międzygatunkowa nie została zaobserwowana; poprzednie badania sugerują, że jest ona niemożliwa lub nadzwyczaj sporadyczna.
SCP-021 daje swojemu gospodarzowi pewne korzyści. Tatuaż okazał się przyspieszać uwalnianie i ponowne gromadzenie adrenaliny oraz zmniejszenie stężenia kwasu mlekowego w mięśniach, zapewniając zwiększoną siłę, zaufanie i tolerancję na ból w sytuacjach stresowych, jak również zmniejszenie skutków osłabienia i zmęczenia. Ponadto tatuaż wydaje się mieć pewien korzystny wpływ na układ odpornościowy gospodarza. Poziomy agresywności u gospodarzy są na ogół wyższe niż przeciętnie, choć nie wiadomo, czy jest to bezpośredni efekt tatuażu, czy reakcja na nieustanny ból.
Zależności symbiotyczne są zazwyczaj ograniczone przez to, jak długo gospodarz może tolerować ból w codziennym życiu. Doświadczenie to doprowadziło niektórych do samobójstwa. W rzadszych przypadkach gospodarze stają się również ofiarami śmiertelnych zakażeń skóry.
Pochodzenie i natura SCP-021 pozostają zagadką. Organizm może mieć ponad setki lat.
Fundacja przechowuje podmiot od ponad [USUNIĘTO] lat, co czyni go jednym z najdłużej przechowywanych i zaowocowało znacznym poszerzeniem zasobów wiedzy przez personel badawczy. Obecne badania koncentrują się głównie na obserwacji życia obiektu w dwóch wymiarach.
