Identyfikator podmiotu: SCP-045
Klasa podmiotu: Bezpieczne
Specjalne Procedury Przechowawcze: SCP-045 przechowywany jest na platformie egzaminacyjnej, w półkulistej komorze przechowawczej o promieniu 5 [m], na terenie Stacji Badań Oceanograficznych 12, o współrzędnych -██.██, -███.██, osadzonej na dnie Pacyfiku. Komora wypełniona jest neonem w stanie równowagi gazowej z ciśnieniem otoczenia. Pomiędzy komorą a sekcjami mieszkalnymi Stacji 12 zachowano odstęp pięciu (5) metrów od lokalnych wód morskich, a wchodzenie w jakiekolwiek interakcje z podmiotem powinno być przeprowadzane wyłącznie zdalnie za pomocą telewizji lub jednostek mechanicznych. Przyłącza między podmiotem a platformą zostały wyposażone w system szybkiego uwalniania, by w razie konieczności zapobiec uszkodzeniu przechowalni.
Ze względu na aktywności sejsmiczne pochodzące od podmiotu, w sytuacji przełamania zabezpieczeń powinien on być przeniesiony do zabezpieczonej komory zastępczej oddalonej od obszarów zaludnionych o co najmniej 10 [m], na czas przywrócenia zasadniczej komory przechowawczej do optymalnej kondycji technicznej.
Opis: SCP-045 jest bryłą lodu XII1 w formie dwudziestościanu foremnego, silnie przetkanego złamaniami płaskimi, ułożonymi w regularny, skomplikowany wzór. Promień bryły wynosi 1,7 [m], a gęstość substancji — 2.6 g/cm³ — niemal dwukrotnie więcej niż gęstość przeciętnych próbek lodu XII, niedotkniętego anomalią.
SCP-045 pozostaje ciałem stałym w temperaturach z zakresu od -273ºC do 227ºC (0,074 K — 500 K) przy ciśnieniu pomiędzy 0.4Pa a 3GPa (ok. 3.95 [µatm] — 29.6 [katm]). Chociaż zmiany stanu skupienia do ciekłego, jak i gazowego są możliwe przy warunkach przekraczających normy podane wyżej, odległości między cząsteczkami wody z niejasnych przyczyn pozostają mniejsze od standardowych do momentu ich odseparowania. Woda ponownie zamarza, gdy tylko warunki otoczenia znów znajdą się w zakresie normy, a odseparowane porcje substancji zamarzają, tworząc mniejszy dwudziestościan o właściwościach identycznych z całością podmiotu.
Na podstawie materiału dowodowego uważa się, iż SCP-045 jest trójwymiarowym odwzorowaniem hiperdwudziestościanu foremnego2. Dalsze badania mają na celu ustalenie, w jaki sposób podmiot zachowuje stabilną, nisko wymiarową postać i czy ma to potencjalne zastosowanie w interakcjach z innymi podmiotami SCP wykazującymi anomalie przestrzenne.
W zróżnicowanych odstępach — od dwóch tygodni do trzech miesięcy — SCP-045 samoczynnie wchodzi w ruch obrotowy, w wielu płaszczyznach, przez okres nieprzekraczający 73 sekund. W tym czasie ma miejsce seria nieznacznych zdarzeń sejsmicznych (poniżej 2,5 jednostek w skali Richtera) w najbliższym otoczeniu podmiotu. Kiedy ruch obrotowy jest wstrzymywany, natężenie zmian sejsmicznych rośnie logarytmicznie do maksymalnie 5,3 jednostki w skali Richtera. Po zatrzymaniu promień bryły jest dwukrotnie dłuższy przez okres równy czasowi trwania ruchu. Po tym czasie wymiary podmiotu wracają do stanu wyjściowego.
Jeśli w odległości 3,7 metra od podmiotu lub jego porcji pojawi się azot bądź argon3 w postaci gazowej zostaje on zastąpiony inną substancją. Azot zostaje przekształcony w wodę w stosunku 1,00 [mol] N2 × 1,98 [mol] H2O a argon jest zastąpiony kryształami chlorku sodu (sól kuchenna) w stosunku 1,00 [mol] Ar × 4,26 [mol] NaCl.
SCP-045 odkryto w 1972 roku przez załogę okrętu podwodnego Fundacji przeczesującego głębiny Pacyfiku w poszukiwaniu dogodnych lokalizacji dla podwodnych baz, mających ustalić źródła silnych wstrząsów zaobserwowanych na tym obszarze. Podmiot utkwił w rozpadlinie, co zapobiegało ruchom obrotowym. Po wydobyciu podmiotu został on przetransportowany na pokład okrętu podwodnego, gdzie na skutek kontaktu z powietrzem zaobserwowano pierwszą manifestację podmiotu. Spowodowało to naruszenie wewnętrznych protokołów bezpieczeństwa, w którego wyniku 12 członków załogi straciło życie. Podmiot został uwolniony, a okręt — odsunięty na bezpieczną odległość.
Dodatek: Po kilku latach testów przypadkowo odkryto, iż SCP-045 przekształca również wodór w stanie gazowym w przypadkową mieszaninę prostych aminokwasów w stosunku 1,00 [mol] H2 × 0,04 [mol] aminokwasów, jednak tylko jeśli gaz jest rozpuszczony w roztworze wody morskiej — na przykład wyprodukowanej przez SCP-045. Analiza dna oceanu otaczającego podmiot wykazała znacznie rozwinięte skupiska mikrofauny i mikroflory — nawet trzykrotnie przekraczające normę dla podobnych czynników położenia geograficznego. Z punktu widzenia biochemii aminokwasy produkowane przez SCP-045 wykazują znacznie wyższy stopień zróżnicowania niż te, produkowane przez mikrobionty na podobnych obszarach. Dodatkowo zanurzone w czystym roztworze wody morskiej pozbawionej materii organicznej wykazują dalszy, intensywny rozwój.
