Kadr z nagrania przebiegu pierwszej wyprawy
Identyfikator podmiotu: SCP-087
Klasa podmiotu: Euclid
Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-087 znajduje się w kampusie [ZMIENIONO]. Drzwi wejściowe do niego zbudowane są ze wzmacnianej stali z elektrycznym mechanizmem blokującym. Zostały zamaskowane, by z zewnątrz przypominać drzwi do pokoju dozorcy, spójne ze wzornictwem całości budynku. Zamek można otworzyć tylko przy jednoczesnym przyłożeniu napięcia ██ [V] i obracaniu klucza przeciwnie do ruchu wskazówek zegara. Wnętrze drzwi jest wyłożone sześciocentymetrową warstwą pianki przemysłowej.
Z powodu wyniku ostatniej wyprawy (szczegóły w dokumencie 087-IV) żaden pracownik nie posiada dostępu do SCP-087.
Opis: SCP-087 to nieoświetlona klatka schodowa. Schody opadają pod kątem 38 stopni do poziomu przez 13 stopni, gdzie znajduje się półpiętro w kształcie połowy walca i średnicy około 3 metrów. Schody opadają równolegle do poprzednich 13 stopni. Kierunek schodzenia zmienia się o 180 stopni z każdą platformą. Konstrukcja SCP-087 ogranicza pole widzenia do około półtora piętra. Wszelkie badania SCP-087 wymagają korzystania z własnego źródła światła, jako że w obiekcie nie ma żadnego oświetlenia ani okien. Wykazano nieefektywność źródeł światła mocniejszych niż 75 [W].
Badacze donoszą (co zostało potwierdzone nagraniami) o dźwięku płaczącego, błagającego o litość dziecka o wieku od █ do ██ lat dochodzącym z odległości około 200 [m], spod pierwszego półpiętra; wszystkie próby przybliżenia się do źródła hałasu są jednak bezskuteczne, a dźwięk sprawia wrażenie zawsze tak samo odległego. Obliczona głębokość, jaką udało się osiągnąć podczas czwartej wyprawy, znacznie przekracza prawdopodobną głębokość budynku, zwłaszcza biorąc pod uwagę uwarunkowania geologiczne okolicy. Nie udało się jak na razie ustalić, czy SCP-087 ma koniec.
SCP-087-1, rozjaśniony wycinek powyższego kadru zrobionego podczas pierwszej eksploracji.
Przeprowadzono cztery rejestrowane wyprawy do SCP-087 przy użyciu pracowników klasy D. Każda z wypraw napotkała SCP-087-1 wyglądający jak twarz bez źrenic, nozdrzy ani ust. Osobowość SCP-087-1 pozostaje nieznana, ale ustalono, że nie jest źródłem płaczu. Badający w obecności SCP-087-1 odczuwają paranoję i strach, nie wiadomo jednak, czy to specjalna zdolność SCP-087-1, czy naturalna reakcja badających.
Dodatek:
Przez okres około dwóch tygodni po czwartej wyprawie personel i studenci [ZMIENIONO] słyszeli dźwięki pukania, co 1- 2 sekundy, dochodzące z wnętrza SCP-087. Drzwi zostały wyciszone sześciocentymetrową warstwą pianki; po tym doniesienia o pukaniu ustały.
Autoryzowany personel może zapoznać się z dokumentami od 087-I do 087-IV, w których opisano odpowiednio numerowane eksploracje:
Dokument 087-I
Dokument 087-II
Dokument 087-III
[USUNIĘTO]