SCP-1013
ocena: +2+x

Identyfikator podmiotu: SCP-1013

Klasa podmiotu: Keter

Specjalne Czynności Przechowawcze: Standardowe procedury bezpieczeństwa dla obiektów aktywowanych wizualnie (ED-8) muszą być utrzymywane przez cały czas. Każdy członek personelu wchodzący do strefy przechowawczej, musi uprzednio zapoznać się z treścią poniższego dokumentu i musi uprzednio założyć opancerzony kombinezon ochronny AR-68. Każdą osobę opuszczającą strefę w uszkodzonym kombinezonie należy zatrzymać w celu przeprowadzenia jednogodzinnej kwarantanny. Personel, który dozna paraliżu podczas czynności czyszczenia/ karmienia/ testowania SCP-1013, należy natychmiast usunąć ze strefy oraz przeprowadzić na nim obserwację medyczną przez okres przynajmniej pięciu godzin po odzyskaniu możliwości ruchu.

SCP-1013 należy karmić codziennie. Posiłek składać się powinien z jednego małego ssaka (królik, duży szczur, kot lub pies). Karmienie należy przeprowadzać jedynie, gdy w strefie przechowawczej nie pozostały już żadne zwapnione pozostałości. Obiekty, które nie są już celem posiłku SCP-1013, należy usunąć ze strefy oraz zutylizować poprzez spalenie. Podczas procesu utylizacji pozostałości należy przestrzegać przepisów postępowania z materiałami niebezpiecznymi. Uprzednio zwapnione obiekty testowe mogą zostać wniesione do strefy przechowawczej w celu karmienia, tylko w sytuacji, gdy standardowa procedura karmienia nie może zostać zrealizowana. Personel, który został poddany przez SCP-1013 przemianie związanej z jego sposobem odżywiania, należy usunąć ze strefy, a następnie zutylizować w omówiony uprzednio sposób w przeciągu jednej godziny od pełnego zwapnienia.

Opis: SCP-1013 wyglądem przypomina małego gada z wyraźnie ptasią głową. Szeroki fałd skórny umieszczony jest u podstawy głowy i może być rozpostarty za pomocą promienistych włókien chrzęstnych, prostujących się dzięki mięśniom przytwierdzonym do czaszki. Reszta ciała (za wyjątkiem głowy) wygląda podobnie do innych powszechnych gadów, z wyjątkiem niespotykanie długiego ogona. Podczas gdy długość korpusu SCP-1013 wynosi 60 cm, ogon ma niemal 121 cm długości. Dodatkowo jest wyjątkowo elastyczny. Zaobserwowano użycie ogona przez SCP-1013, do wywracania i dezorientowania dużych ofiar. Głowa SCP-1013 różni się od reszty gadziego ciała, na pierwszy rzut oka wydając się głową koguta. Należy jednak zwrócić uwagę, że poza zewnętrznym podobieństwem, głowa SCP-1013 nie posiada innych ptasich cech. Dziób SCP-1013 jest ząbkowany i wyposażony w bardzo ostre, wąskie zęby. Są one używane jedynie w procesie karmienia, nie zaobserwowano ich użycia podczas polowania. Głowa nie jest również opierzona oraz posiada powiększone podgardle.

SCP-1013 do polowania wykorzystuje nieznaną formę promieniowania, fali lub siły memetycznej, która oddziałuje na ofiarę, w momencie powstania kontaktu wzrokowego z SCP-1013. Poddani temu działaniu mówią o nagłym, kłującym bólu w większości głównych partii mięśniowych i następującym w przeciągu trzech sekund paraliżu całego ciała. Sparaliżowana ofiara jest następnie gryziona przez SCP-1013, rozpoczynając tym samym proces zwapniania. Badanie źródła oraz przebiegu tego procesu trwa; nie wykryto bowiem żadnej formy jadu bądź czynnika wirusowego przekazywanego podczas ugryzienia. Kontakt ten powoduje błyskawiczną zmianę w strukturze komórkowej ugryzionej ofiary. Skóra zewnętrzna rozpoczyna gwałtowny proces zwapniania, stając się znacząco grubsza, twardsza, oraz nieelastyczna w przeciągu kilku minut. Proces ten rozlewa się po całym organizmie sparaliżowanej ofiary, poczynając od punktu ugryzienia. Szybkość procesu zwapniania to w przypadku człowieka ok. piętnastu minut. Ofiary, u których stwierdzono ustąpienie paraliżu w trakcie trwania procesu zwapniania, informowały o „ekstremalnym bólu” oraz o „palącym odrętwieniu” w pełni zwapnionych fragmentach ciała. Proces ten wnika na około trzy centymetry w głąb ciała, pozostawiając pozostałe tkanki nieuszkodzonymi. Zwapnienie nie obejmuje oczu, ust, nosa ani innych głównych błon śluzowych. Obecnie nieznana jest metoda przerwania bądź odwrócenia procesu.

348427530_30ea0bd5e2.jpg

Pozostałości Agentki ███████. Podmiot zaczął tracić fragmenty zwapnionej tkanki dwa dni po incydencie początkowym. Podmiot zmarł na skutek upływu krwi zanim mógł przekazać dalsze informacje.

SCP-1013 dziobem przebija się przez zewnętrzną, zwapnioną skorupę i zaczyna spożycie tkanek ze środka. W przypadku większych ofiar SCP-1013, w miarę wyjadania tkanek, może w całości wejść do środka skorupy i kontynuować spożycie. SCP-1013 czasami używa również naturalnych otworów ciała (głównie usta i oczy) w tym celu. Może przy tym zmieścić swoje ciało w bardzo małych otworach. SCP-1013 dysponuje ogromnym apetytem i jest w stanie spożyć niemal dwa razy tyle ile sam waży podczas każdego karmienia. SCP-1013 konsumuje jedynie żywą lub bardzo świeżą tkankę, ignorując martwe lub rozkładające się mięso. Ofiary zwykle umierają na skutek utraty krwi lub poważnych obrażeń wewnętrznych, po czym są pozostawiane przez SCP-1013 w zwapnionej skorupie w celu rozkładu. Po pewnym czasie zewnętrzna, zwapniona skorupa zaczyna pękać, powodując odpadanie dużych fragmentów. Powoduje to odsłanianie mięśni oraz organów wewnętrznych, które, w przypadku gdy ofiara wciąż żyje, są często spożywane prze SCP-1013. Zdarza się, że SCP-1013 czeka ze spożycie ofiary do momentu rozpoczęcia tego procesu.


Dodatek:

Informacje o pozyskaniu:
SCP-1013 został pozyskany w Egipcie, nieopodal dawnego Ośrodka █████████████ ███ ████. Ze względu na tę bliskość oraz brak innych okazów SCP-1013 w okolicy, zakłada się że SCP-1013 może być zaprojektowanym organizmem. SCP-1013 dokonał zwapnienia kilkunastu zwierząt oraz dwóch pasterzy i był wielokrotnie obserwowany przez okoliczną ludność. Pozyskanie zostało zrealizowane z jedynie jedną ofiarą śmiertelną, Agentki ███████, która przyniosła wiele z początkowej wiedzy o procesie zwapniania. Lokalna ludność zlekceważyła incydenty związane z SCP-1013 bez dodatkowych działań Agentów.

Informacje o zachowaniu:
SCP-1013 wykazuje zachowania podobne do pająka i paraliżuje oraz zwapnia ofiary, nawet w sytuacji gdy nie jest głodny. Zakłada się że w ten sposób gromadzi zapasy na okres późniejszy. Działanie takie zaobserwowano podczas przełamania zabezpieczeń 11-Hr (ZAPOZNAJ SIĘ Z ZAŁĄCZONĄ DOKUMENTACJĄ), gdy SCP-1013 dokonał zwapnienia dwudziestu członków personelu. SCP-1013 jest bardzo agresywny i będzie próbował dokonać kontaktu wzrokowego i ugryzienia każdego stworzenia, które wejdzie do strefy przechowawczej. Wykorzystywany jest do tego kołnierz szyjny, którego podniesienie powoduje nagły, głośny dźwięk uderzenia i przyciąga uwagę ofiar powodując odruchowe spojrzenie w kierunku źródła dźwięku.

Stwierdzony zasięg paralitycznych zdolności „spojrzenia” SCP-1013 wynosi ok. 54m i wymaga bezpośredniego kontaktu wzrokowego. SCP-1013 ma możliwość jednoczesnego sparaliżowania tylko jednej ofiary, jednak może zaatakować wiele razy jeden po drugim. SCP-1013 wydaje się być odpornym na własne spojrzenie i na własne odbicie reaguje agresją. SCP-1013 atakuje głównie ssaki, w przypadku długotrwałego braku pożywienia jest w stanie zaatakować i spożyć inne zwierzęta, takie jak ryby, ptaki i owady. SCP-1013 preferuje spożycie tkanek miękkich, każdy posiłek rozpoczynając, w miarę możliwości, od języka oraz oczu.


Informacje o reprodukcji [WYMAGANY DOSTĘP POZIOMU 2]

Prowadzone badania w kwestii zwyczajów żywieniowych SCP-1013 przyniosły częściowy sukces. Od początku przechowywania SCP-1013 niejasne było dlaczego wymaga karmienia o tak dużej, jak na gada, częstotliwości. Początkowo uważano że proces paraliżu i wapnienia ofiar musi być wysoce wymagający pod względem energetycznym dla SCP-1013. Obecnie jest jasnym, że instancje SCP-1013 są obojnakami i rozmnażają się w sposób podobny do pączkowania lub mitozy.

SCP-1013, jeżeli mu się na to zezwoli, jest w stanie spożyć ogromne ilości tkanek, zwiększając błyskawicznie masę swojego ciała. Dodatkowa masa zacznie następnie formować wyglądającą jak torbiele strukturę w części ogonowej SCP-1013. Każdy z tych „guzów” zawiera w sobie młodą instancję SCP-1013. Proces formowania się tych struktur jest obecnie przedmiotem badań. Po 48 godzinach od uformowania się struktur, młode SCP-1013 rozerwą torbiele, w których się znajdowały. Rodzic zazwyczaj uwalnia swoje młode wewnątrz zwapnionej ofiary, gdzie młode SCP-1013 natychmiast zaczynają proces żywienia. Nie wykazują przy tym preferencji żywieniowych osobników dorosłych i są wszystkożerne, będąc w stanie spożyć każdą materię organiczną. Nie stwierdzono przypadków kanibalizmu pomiędzy instancjami SCP-1013. Po spożyciu całego materiału biologicznego, znajdującego się wewnątrz ofiary, opuszczają ją.

Następnie młode SCP-1013 samodzielnie szukają chłodnych i ciemnych miejsc, takich jak przewody wentylacyjne, instalacje kanalizacyjne, porzucone buty/ubrania, a następnie rozpoczynają gwałtowny proces wzrostu, połączony z częstym linieniem. Młodociane instancje SCP-1013 podwajają swój rozmiar co sześć godzin, aż do osiągnięcia rozmiaru dorosłego osobnika. Zakłócenie spokoju młodej instancji SCP-1013 podczas okresu wzrostu zawsze prowadzi do ataku.
Nowe instancje SCP-1013 szybko ustalają swoje terytoria łowieckie i ponownie rozpoczynają cykl karmienia/rozrodu.

Taka sekwencja zachowania odkryta została po przełamaniu zabezpieczeń i izolacji Ośrodka ██, który spowodowany był uszkodzeniem [USUNIĘTO]. Zespoły czyszczące, stwierdziły że ośrodek został opanowany przez liczne (ponad 1000 wykrytych i zniszczonych) instancje SCP-1013. Proces dezynsekcji trwał osiem tygodni, a w jego trakcie śmierć poniosło wielu członków personelu. Trwają prace badawcze nad opanowaniem szalonego tempa cyklu reprodukcyjnego w celu wykorzystania instancji SCP-1013 jako ewentualnej broni biologicznej.

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported