SCP-1027
ocena: +4+x
tumblr_lfrqpbXH601qzgcpyo1_500.png

Osobnik SCP-1027 poza przechowalnią. Zdjęcie uzyskane dzięki hojności The Stranger.

Identyfikator podmiotu: SCP-1027

Klasa podmiotu: Euclid

Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-1027 należy przechowywać w standardowym pojemniku na płyny wypełnionym roztworem solnym. Pracownikom zaleca się unikanie wchodzenia w bezpośredni kontakt z SCP-1027, poza personelem karmiącym. SCP-1027 należy podać jeden (1) świeży bydlęcy mózg tygodniowo. Całość personelu zaangażowanego w karmienie SCP-1027 musi nosić ekwipunek ochrony biologicznej Poziomu 4. W wypadku wystawienia na SCP-1027 dotknięty personel ma być traktowany jako kolejna instancja SCP-1027 i natychmiastowo poddany protokołom przechowawczym.

Opis: SCP-1027 przypomina ludzki (Homo sapiens) układ nerwowy przystosowany do życia poza ciałem. Osobniki będące aktualnie w posiadaniu Fundacji mierzą od 1.1 (mierzone od wierzchołka mózgu do podstawy nerwu kulszowego) do 1.5 metra. Posiadają one dołączone podstawowe narządy sensoryczne występujące u człowieka w tym struktury nerwów czuciowych, oczy i ślimak. SCP-1027 zdają się być zdolne do odbierania za pośrednictwem tych organów bodźców na tym samym poziomie co ludzie. Jednakże wszystkie struktury neuronalne SCP-1027 są zdolne do ruchu w różnym zakresie. Ruch ten jest najlepiej dostrzegalny, kiedy SCP-1027 zanurzony jest w cieczy.

Ułożenie neuronów u SCP-1027 jest identyczne z ludzkim, za wyjątkiem komórek glejowych. Osłonka mielinowa pokrywająca komórki SCP-1027 jest w przybliżeniu o 300% grubsza niż u zdrowego dorosłego człowieka. Ponadto stwierdzono, że powłoki glejowe na neuronach SCP-1027 rozciągają się na całą długość komórek i najwyraźniej są zdolne do przepuszczania związków przekaźników nerwowych. W rezultacie SCP-1027 jest w stanie egzystować poza środowiskiem żywego organizmu, chociaż najdogodniejszym dla niego środowiskiem jest wodny roztwór soli.

SCP-1027 zdaje się posilać głównie neuroprzekaźnikami znajdującymi się w tkance mózgowej ssaków. Konsumpcja odbywa się w procesie podobnym do osmozy, w którym komórki glejowe SCP-1027 ekstrahują i absorbują pewne związki. Dokładny proces, w którym to się odbywa, nie jest znany. Regularne karmienia sprawiają, że SCP-1027 jest o wiele bardziej posłuszny, zmniejszając ryzyko narażenia. Jednakże zaobserwowano możliwość przeżycia obiektu przez długie okresy bez żywienia, przez co nie wiadomo aktualnie czy obiekt rzeczywiście potrzebuje przyjmowania tych substancji.

W przypadku żywej ofiary SCP-1027 prawdopodobnie połączy się układem nerwowym z ofiarą, wyczerpując stopniowo płyn neuroprzekaźnikowy, prowadząc ostatecznie do śmierci. Jednakże po wystawieniu na żywego lub niedawno zmarłego (12 godzin przed wystawieniem) człowieka, SCP-1027
dokona połączenia się z mózgiem poprzez kanał uszny. Po zerwaniu błony oponowej, zwoje nerwowe SCP-1027 uwolnią wysoką dawkę pozornie modyfikowanego związku dopaminowego bezpośrednio do mózgu, zaaplikowany zostanie także impuls elektryczny mierzony na około 150 miliwoltów. Wykazano, że ta kombinacja inicjuje podstawową aktywność mózgu w 9█% przypadków. W tym momencie układ nerwowy podmiotu zacznie się modyfikować w nową instancję SCP-1027. Komórki glejowe zagęszczają się, a cały ośrodkowy układ nerwowy oddziela się od organizmu żywiciela przez przyspieszony rozkład. Do tej pory żaden okaz SCP-1027 nie posiadał żadnych wspomnień przed odłączeniem i miał poziom inteligencji funkcjonalnej równoważny poziomowi niższego ssaka naczelnego.

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported