SCP-107
ocena: +3+x

Identyfikator podmiotu: SCP-107

Klasa podmiotu: Bezpieczne

Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-107 nie stwarza ryzyka nagłego zagrożenia, o ile nie wchodzi w kontakt z płynami. Obiekt jest przechowywany w Ośrodku 19, w celi przechowawczej o polu pięciu (5) metrów kwadratowych, na pojedynczym, metrowym (1) piedestale wewnątrz pojemnika z czystego perspexu. Testy na SCP-107 należy przeprowadzać w Strefie Badawczej 06, opuszczonym obszarze o polu 484 km2 (22 × 22 [km]), w dedykowanym rejonie █████████. Osoby próbujące aktywować SCP-107 bez autoryzacji muszą zostać, za wszelką cenę, powstrzymane.

Dostęp oraz usunięcie obiektu wymaga autoryzacji od dwóch (2) pracowników z upoważnieniem poziomu 4. oraz ich zgody na przeprowadzenie pełnej procedury testowej. Jeżeli SCP-107 stanie się aktywny w Ośrodku 19, dwóch pracowników klasy D musi obiekt usunąć z placówki przy użyciu jednego z wozów do transportu artefaktów ze skrzydła załadunkowego 02. Procedura musi zostać przeprowadzona bez względu na rodzaj substancji, która aktywowała SCP-107, z powodu nieobliczalnego wpływu artefaktu na materię roślinną. SCP-107 może zostać sprowadzony z powrotem jedynie, gdy opady całkowicie ustąpią, a wszelkie anormalne rośliny zostaną zneutralizowane lub zabezpieczone w celach badawczych.

Opis: SCP-107 wygląda jak górna część pustej, żółwiej skorupy. Skorupa składa się z utwardzonego materiału biologicznego nieznanego pochodzenia. Pomimo swojego wyglądu, kwestia, czy materiał ten pochodzi ze skorupy zwyczajnego morskiego żółwia (nadrodzina Chelonioidea) pozostaje nierozwiązana. Zachowanie obiektu jest normalne (pasywne), o ile nie wejdzie on w kontakt z płynem; wtedy taki płyn zostanie bardzo szybko zaabsorbowany. Nie wiadomo, gdzie jest składowany, gdyż wewnątrz skorupy nie znajdują się widoczne pory. Po aktywacji czerwona krawędź skorupy zaczyna blado świecić, a substancja umieszczona wewnątrz obiektu staje się środkiem opadów atmosferycznych, które obejmuje obszar co najmniej 0,5 [m], lecz nie większy niż 10 [km] od obiektu. Fenomen ten jest mobilny: przemieszczanie SCP-107 przemieści również obszar aktywny wraz z "obszarem wyłączonym".

Czas trwania i intensywność zdają się wprost proporcjonalne do objętości płynu umieszczonego w skorupie. 10 [ml] wody wywołało półgodzinne opady mżawki, jednakże wypełnienie trzech czwartych artefaktu wywołało dwudniową ulewę. Opady generowane przez SCP-107 różnie oddziałują na materię roślinną, jednakże efekty te są widoczne jedynie w roślinach wyrastających w obszarze aktywnym — podlewanie innych roślin zgromadzonym płynem nie wywoła żadnej anormalnej reakcji z ich strony (szczegóły w logu testowym, dodatek 107-2).


Dodatek 107-1: SCP-107 został odkryty przez archeologa, prof. M███████ ████████████, w miejscu znanym dzisiaj jako Etiopia. Artefakt był zakopany przy prawdopodobnie, plemiennym szamanie. Datowanie węgla przeprowadzone na kościach szamana wykazało, iż istnieją od około 18 000 lat p.n.e. SCP-107 okazał się wytrzymały na wszelkie próby pobrania próbki, więc nie można stwierdzić jego dokładnej daty pochodzenia. Fundacja zainteresowała się tematem po przechwyceniu raportów o dziwnych zjawiskach pogodowych nad wykopaliskami, którym towarzyszył niecodzienny rozrost roślin.


Dodatek 107-2: Poniżej znajduje się log wszystkich testów przeprowadzonych na SCP-107. Agenci mający racjonalne pomysły na temat przyszłych protokołów testowych powinni się skontaktować ze mną. Można śmiało przeprowadzać testy z rozważnie dobieranymi, bezpiecznymi płynami na SCP-107; rezultaty proszę logować w tym pliku (zapamiętaj, że to ty bierzesz odpowiedzialność za rezultaty swojego testu). Potrzebujemy wszystkich możliwych do pozyskania informacji na temat tej anomalii. Kolejne testy z płynnymi SCP mogą nieść za sobą wartości badawcze, ale większość jest zwyczajnie zbyt niebezpieczna do utylizacji, przynajmniej mając na względzie obecne procedury bezpieczeństwa. Eksperymenty kombinowane SCP-107 z SCP-009, SCP-447-2 i SCP-874 zostały zaproponowane, jednakże odrzucono je, ponieważ istniały przesłanki, iż ich rezultaty mogłyby być niebezpiecznie i/lub wysoce niestabilne — dr Quentin I███████.

Użyto: 10 [ml] standardowej wody z kranu.
Rezultat: Drobne opady nad placówką testową przez 27 minut. Analiza wody wykazała jej niezwykłe właściwości. Przez co najmniej dwa tygodnie po eksperymencie trawa w placówce rosła znacznie szybciej, a zieleń powstałych roślin była o wiele intensywniejsza od roślin nietkniętych przez deszcz.
Następna procedura: Pobrano próbkę płynu opadowego, użyto go do podlewania innych, różnych roślin na zewnątrz placówki testowej.
Rezultat: Nie zaobserwowano żadnych efektów.

Użyto: 55 [ml] standardowej wody z kranu.
Rezultat: Ulewne opady nad placówką testową przez dwa dni; efekt wywarty na trawie podobny do tego z poprzedniego testu. Rośliny owocowe, które wyrosły z ziemi, w placówce testowej, osiągały bardzo szybkie tempo rozrostu oraz rodziły znacznie większe owoce niż zwyczajne rośliny. Efekt zanikł po trzech miesiącach.

Użyto: 4 [cm3] bale drewna.
Rezultat: Nie zaobserwowano żadnych efektów.

Użyto: 20 stalowych łożysk kulkowych o promieniu 2 [mm].
Rezultat: Nie zaobserwowano żadnych efektów.

Użyto: 10 [ml] ludzkiej uryny.
Rezultat: Uryna padała w placówce przez 27 minut z umiarkowaną intensywnością. Trawa w placówce testowej zaczęła obumierać; inne rośliny przeniesione do placówki zaczęły owocować skarłowaciałymi "organicznymi łapkami" na owady, które nie były w stanie trawić materii owadów.
Następnie użyto: 20 [ml] ludzkiej uryny.
Rezultat: Uryna padała w placówce przez 3 godziny i 42 minuty z nieco większą intensywnością. Rośliny nietrawiaste owocowały większymi i silniejszymi łapkami na owady, które były w stanie trawić niewielkie szkodniki.

Użyto: 10 [ml] ludzkiej krwi, pobranej od testera klasy D.
Rezultat: Substancja zidentyfikowana później jako genetycznie identyczna z krwią testera padała w placówce testowej przez 27 minut. Trawa w placówce obumierała w momencie kontaktu z krwią i zaczynała gnić w ciągu kilku minut. Rośliny nietrawiaste zaczęły mutować i owocować (zyskującymi więcej niż 20 [cm] szerokości) mięsożernymi organami podobnymi do "muchołówki" (Dionaea muscipula). Kiedy pracownicy klasy D podeszli do obiektów, rośliny zaczęły [USUNIĘTO]. Organizmy obumarły po dwóch tygodniach. Kolejne testy związane z płynami ustrojowymi są niezalecane.

Użyto: 10 [ml] wody z 5 [g] stalowymi łożyskami kulowymi.
Rezultat: Woda została zaabsorbowana przez SCP-107 i zaobserwowano standardową reakcję na materii roślinnej. Łożyska kulowe pozostały w skorupie, najwyraźniej nie wywierając żadnego wpływu na eksperyment.

Użyto: 10 [ml] płynnego kleju cyjanoakrylowego.
Rezultat: Płyn został zaabsorbowany w całości przez SCP-107, cyjanoakryl opadał w formie częściowo utwardzonej na placówkę testową przez 18 minut. Prawdopodobnie krótszy czas trwania efektu był rezultatem utwardzania kleju "wewnątrz" SCP-107. Materia roślinna obrosła kleistą powłoką, później rozpoznaną jako pochodna cyjanoakrylu. Powłoka okazała się bardzo efektywna w zatrzymywaniu insektów przed uszkadzaniem roślin.

Użyto: 10 [ml] świeżego soku pomarańczowego.
Rezultat: Standardowe opady (27 minut mżawki). Rośliny owocowe przeniesione do placówki testowej owocowały nieznanym owocem cytrusowym, niepoprawnym względem gatunku rośliny i zimnych warunków. Nie zaobserwowano efektów nieprawidłowych po konsumpcji owocu; próbki zostały przeznaczone pod dalsze testy.

Użyto: 2 [ml] ludzkiej śliny pobranej od testera klasy D.
Rezultat: Substancja zidentyfikowana później jako ludzka ślina, padała na placówkę przez 8 [min]. Rośliny nietrawiaste przeniesiony do placówki testowej owocowały małymi (2-5 [cm]) sferycznymi torbami przy łodygach lub cienkich gałązkach. Kiedy do rośliny podszedł tester, torby gwałtownie wyrzuciły w niego ślinopodobną substancję. Tester od tego nie zachorował ani nie został zraniony. Zmutowane rośliny zaczęły obumierać w ciągu 3 dni.

Użyto: 10 [ml] ciężkiej wody (D2O), izotopowo czystej w 99,999%.
Rezultat: Standardowe opady (27 minut mżawki). Spektrometria masy wykazała obfitość deuterium o wartości ~154 [ppm], co jest wynikiem standardowym dla naturalnej wody.

Użyto: 5 [ml] Rtęci elementarnej.
Rezultat: Płyn początkowo absorbowany został następnie wydalony.

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported