SCP-108
ocena: +3+x
SCP108interior.jpg

Wnętrze SCP-108.

Identyfikator podmiotu: SCP-108

Klasa podmiotu: Bezpieczne

Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-108 jest całkowicie zabezpieczony przez testerkę 108-1. Testerka 108-1 zamknięta jest w standardowej celi przechowawczej o wymiarach 3 [m] × 3 [m], umeblowanej wszelkimi dozwolonymi obiektami, o które wniesie. Testerka 108-1 ma prawo do opuszczania pokoju, swobodnego chadzania oraz jadania w głównej kantynie. Codziennie należy przeprowadzać na testerce 108-1 badania lekarskie; filtry należy zmieniać, jeżeli zajdzie ku temu potrzeba.

Opis: SCP-108 dostępny jest poprzez nozdrza testerki 108-1. Testerka to 51-letnia Afroamerykanka (szczegóły w dodatku 108-1), której poprzednim miejscem zatrudnienia był sklep z wyrobami żelaznymi w █████ ██████ ███████, w stanie Kentucky, gdzie pracowała na stanowisku kasjerki. Od dnia ██.██.████ r. SCP-108 mieszka w Ośrodku 17.

Analiza endoskopowa SCP-108 ujawniła, iż miejsce dostępne poprzez nozdrza testerki to nie ludzka jama nosowa, lecz system bunkrowy wykonania hitlerowskiego, którego celem była produkcja i konserwacja myśliwców Messerschmitt Me-262 z czasów drugiej wojny światowej. Eksploracja przy użyciu robota endoskopowego ukazała, iż system bunkrów ma wymiary około 2 [km] × 4 [km], których oś długa jest równoległa z portalem wejścia i wyjścia. Jako że eksploracja nie została w żadnym razie ukończona, spekuluje się, iż SCP-108 zawiera setki płatowców znajdujących się na kolejkach konstrukcyjnych oraz trzy ukończone samoloty. W kompleksie znajduje się również wiele ludzkich szczątków, zgromadzonych zwłaszcza przy portalu wejścia i wyjścia; wśród ciał znajduje się nazistowskich urzędników, wojskowych, młodzieży hitlerowskiej oraz cywili (prawdopodobnie przymusowych robotników z Ukrainy) w zaawansowanych stadiach rozpadu. Dowody potwierdzające wymianę ognia mającą miejsce przy portalu wejścia i wyjścia wzmacniają hipotezę, jakoby niemiecki personel został otoczony przez cywili i zabity w wynikłej potyczce. Niektóre ciała noszą znamiona kanibalistyczne.

Eksploracja przy użyciu robota endoskopowego jest kontynuowana, wysłano również silne wyposażenie oświetlające LED (złożone przy użyciu techniki "statku w butelce"). Analiza endoskopowa wnętrza SCP-108 ujawnia wielki obszar "drzwi hangaru", w którym znajduje się podwójna śluza z drzwiami zapadkowymi, rozmiarami pozwalająca na przepuszczenie dwóch kompletnych myśliwców. Znaleziono również kolejkę produkcyjną, która pozwalała na transport uszkodzonych myśliwców oraz dostaw poprzez drzwi hangaru. Po obróceniu kamery endoskopowej o 180 stopni widać czarny, otwarty korytarz, na którego końcu znajdują się dwa otwarcia nozdrzowe. Jedno z nich służy do przeprowadzania endoskopu, a drugie połączone jest z ludzką jamą nosową. Analiza DNA ujawnia, iż jama nosowa należy do testerki. Czarna przestrzeń korytarza jest nieprzenikliwa i absorbuje wszelkie promienie światła, które endoskop może wyemitować. Czarna przestrzeń jest elastyczna i odgniatająca.

Najwidoczniej system portalowy to unikalna aranżacja trzech wyjść. Jeżeli świat zewnętrzny oznaczymy jako A, wnętrze fabryki Me-262 jako B, a jamę nosową testerki jako C, to:

  • Wszystko (w tym gazy i światło) co przejdzie przez A, wejdzie do B;
  • Elementy z B wejdą do C;
  • Elementy z C wejdą do A.

Prawdopodobnie w roku 1944 zakładano, iż C i A będą częściami wewnętrznymi i zewnętrznymi podwójnego hangaru w Tempelhof, co uwiarygodnia architektura drzwi hangaru.

Dodatek 108-1: Testerka twierdzi, że przygotowywała się do wykonania magicznego tricku "Ludzkiego Tępaka" w ramach bycia klaunem na dziecięcym przyjęciu urodzinowym. Po wbiciu 4 [cm] galwanizowanego gwoździa z żelaza w jamę nosową puściła go i ten skończył wewnątrz jej nosa. Natychmiast odczuła "straszliwy odór stęchlizny" oraz doświadczyła nudności i dezorientacji. Wydmuchiwanie nosa nie przyniosło żadnych oczekiwanych efektów ani nie pozostawiło żadnej substancji na chusteczkach. Kobieta jest w stanie normalnie oddychać nosem. Po około trzech dniach testerka "przyzwyczaiła się do piekielnego smrodu jak z dupy" i wykonała sztuczkę na przyjęciu urodzinowym ku uciesze swojego bratanka.

Po około tygodniu, ignorując komentarze na temat przykrego zapachu jej oddechu, u testerki zdiagnozowano zapalenie płuc i zaczęto jej podawać roksytromycynę. Zapalenie płuc uległo działaniu antybiotyków, lecz wystąpiło ponownie tydzień później. Jej lekarz ogólny, podczas badania nosowego, odnotował również, iż otoskop pokazywał wyłącznie czerń, podczas gdy oczekiwano ujrzeć wnętrze nosa. Po skierowaniu do szpitala na podstawie wystąpienia chronicznego zapalenia płuc badanie metrowym światłowodowym endoskopem skończyło się wsunięciem jego całości do nosa. Otolaryngolog zauważył wewnątrz "odznakę z nazistowskim orłem" poprzez endoskop. Notatki z badań specjalistycznych umieszczono w elektronicznym systemie zarządzania pacjentami i zostały one przechwycone przez Fundację podczas rutynowego sprawdzenia ██████-████-██████-███-█████.

Testerka została pozyskana bez komplikacji przez Formację Operacyjną Epsilon-9 przebraną w uniformy funkcjonariuszy zespołu wysokiego ryzyka. Akcja miała miejsce przed świtem, w czerwcu 19██ r. Pod koniec operacji czyszczenia zneutralizowano lekarza ogólnego, otolaryngologa, 11 pracowników szpitala i dwóch cywilów. Testerka została przebadana przez personel Fundacji i zapewniono jej sprzęt do filtrowania powietrza, który mógł zostać przeprowadzony przez jej nozdrza i złożony techniką "statku w butelce". Wkład filtrów musi być regularnie wymieniany, kiedy się rozszerzy (niemalże co tydzień), na co wpływa oddychanie testerki powietrzem z wcześniej zamkniętego, masowego grobu nazistów.

Pomimo początkowej wrogości względem Fundacji testerka zareagowała łagodne na wzmożony protokół łagodzenia psychologicznego, w rezultacie czego teraz akceptuje swoją sytuację. Zaproponowano plan "tworzenia kopii zapasowych" wszystkich krytycznych danych Fundacji w Ośrodku 62, w SCP-108; informacje mogłyby zostać zapisane na karty MicroSD lub na podobne, kompaktowe i bezpieczne środki, a następnie mogłyby zostać umieszczone w nozdrzach testerki. Wtedy należałoby umieścić testerkę w bezpiecznym miejscu, co jest konieczne celem ochrony jej przed skutkami wystąpienia scenariusza klasy XK. Trwają badania mające ustalić sposób na przeniesienie wejścia portalu wymiarowego z nozdrzy testerki do innego miejsca oraz odkrycie fizycznej lokalizacji bunkra, jeżeli dostęp alternatywny jest możliwy.

Nadal nie znaleziono oryginalnego, galwanizowanego gwoździa z żelaza.

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported