Identyfikator podmiotu: SCP-1166-RU
Klasa podmiotu: Bezpieczne
Specjalne Czynności Przechowawcze: W celach zabezpieczenia obiektu należy umieścić go w pokoju o rozmiarach 3x3 metra, stylizowanym na podziemny schron przeciwatomowy wyższej klasy wytrzymałości (brak okien, półokrągłe sklepienie, wykończenie stalowymi rurkami, ściany z wysokiej gęstości żelazobetonu z masywnymi żebrami usztywniającymi, właz przeciw eksplozyjny itp.) Rzeczywista grubość i wytrzymałość tych konstrukcji nie ma znaczenia. W pomieszczeniu nie wymaga się dodatkowego umeblowania, za wyjątkiem kranu wodociągowego bądź pojemnika z wodą pitną. Monitoring wideo jest zgodny ze standardowym protokołem wobec mało-niebezpiecznych humanoidów SCP.
Ochrona pomieszczenia przechowawczego składa się z dwóch (2) pracowników ochrony wyposażonych w pałki i kajdanki. Standardowe wyposażenie ochronne powinno być zamienione na sprzęt chroniący przed bronią białą. Broń palna (pistolety) musi być ukryta; jej ujawnienie i użycie możliwe jest tylko w przypadku skrajnego zagrożenia. W pozostałych przypadkach pojmanie i powstrzymanie agresywnych zachowań podmiotu powinno zachodzić jedynie przy użyciu siły fizycznej. Eskortowanie obiektu poza przechowalnią i zapewnienie bezpieczeństwa eksperymentom dokonywane jest przez cztery (4), wyekwipowane tak samo jak strażnicy, drużyny.
Poza sytuacjami zaplanowanych i zatwierdzonych eksperymentów należy unikać czynności i sytuacji, które mogą wywoływać agresję obiektu:
- Jasnych promieni światła;
- Dźwięków podobnych do wystrzałów, wybuchów czy ulatniania się gazu z cysterny, jak również syren;
- Aplikacji aerozoli czy urządzeń gazowych dowolnego przeznaczenia;
jak również występowaniu w jego polu widzenia:
- aerozoli bez wyraźnego oznaczenia ich zawartości jako bezpieczne;
- dowolnych urządzeń służących do pomiarów zagrożeń chemicznych, biologicznych czy radiacyjnych;
- ludzi posiadających przy sobie broń na ostrą amunicję bądź przedmioty mogące być z tym kojarzone;
- ludzi ubranych w uniformy, podobnych w stylu do wojskowych czy sił porządkowych.
Notatka: Powinno być uważane przez strażników za skuteczną praktykę transportowanie 1166 po Strefie ze szczelnym workiem na głowie, to bardzo wszystko upraszcza - dr ██████.
Chociaż może się wydawać, że obiekt nie rozumie ludzkiej mowy, to należy w jego otoczeniu unikać tematów dotyczących operacji wojskowych, operacji siłowych, ćwiczeń i treningów, uzbrojenia, wyposażenia, jak również szczegółów o jego zabezpieczeniu.
Obiekt ma zgodę na posiadanie przy sobie małej saperki.
Badania są możliwe dla personelu z poziomem upoważnienia 3. lub wyższym, po uzyskaniu zgody od odpowiedzialnego za obiekt dr. ██████.
Opis: SCP-1166-RU - humanoid o wzroście 182 cm, najwyraźniej młody mężczyzna. Sam obiekt ma wagę około 75-80 kg, całość waży 109 kg.
Ciało obiektu pokrywa kombinezon wojsk chemicznych, wzmocniony ciężką kamizelką, nakolannikami i nałokietnikami kuloodpornymi. Twarz zakryta jest przez maskę przeciwgazową z wizjerem panoramicznym, przez który nie można przejrzeć. Konstrukcja tego ekwipunku jest zgodna z typowymi modelami współczesnej armii, ale nie odpowiada żadnemu istniejącemu modelowi. Nietypowym rozwiązaniem jest umieszczenie pojemników filtrów przeciwgazowych połączonych z maską pofałdowanym wężem na plecach, jak również ich duża pojemność. W skład ekwipunku wchodzi także pojemnik na nadgarstku na saperkę i manierka o pojemności około jednego litra, łącząca się z maską poprzez tubkę do picia.
Wszystkie wyżej wymienione elementy ekwipunku stanowią nieodłączną cześć ciała obiektu: materiał jest przytwierdzony do jego skóry, tak jak łączenia oddzielnych elementów odzieży, klamry, zawory (z wyjątkiem manierki) są opisywalne wizualnie, ale stale podłączone. Biopsja, endoskopia i operacje diagnostyczne wykazały, co następujące:
Nie ma wyraźniej granicy między tkaniną kombinezonu a skórą. Włókna tkanki łącznej i poszczególne komórki nabłonkowe kiełkują w materiał do znacznej grubości, czasami do samej powierzchni. Poszczególne części stroju są pokryte z zewnątrz pełnym naskórkiem. Jednocześnie poszczególne włókna syntetyczne tkanki przechodzą przez przestrzenie międzykomórkowe znacznie głębiej niż powierzchnia skóry. W niektórych miejscach leżą one w warstwie mięśniowej, kolejno splatając się między włóknami mięśniowymi.
Warstwa graniczna skóry ma mało wspólnego z nieuszkodzoną skórą, przypominając raczej ciągłą bliznę, której grubość leży w indywidualnej ogniskowej martwicy i mikroorganizmów. Obraz jest najbardziej podobny do okryć, które zostały zrekonstruowane po szerokich oparzeniach bądź uszkodzeń przy użyciu BŚT. Włókna tkanek powierzchniowych są częściowo zwęglone, co mogło mieć miejsce po krótkim wystawieniu na niezwykle silną lampę błyskową, jak również posiada ślady degradacji radiacyjnej i obrażeń wywołanych agresywnym środkiem chemicznym.
Błona śluzowa górnych dróg oddechowych rozciąga się poza nie, pokrywając również niższą część przestrzeni podmaskowej i wewnętrzną przestrzeń zaworów, węża oddechowego i skrzynki filtracyjnej, aż do otworu wlotowego tego ostatniego i również wykazuje oznaki przewlekłego ataku przez agresywne substancje.
Górna część przestrzeni podmaskowej (za szybą obserwacyjną) jest wyłożona żywą tkanką podobną do rogówki oka i wypełniona cieczą. Nieobecna jest oddzielna przednia komora oka, apertura źrenicy jest bezpośrednio wciągnięta w przestrzeń podmaskową.
Włókna keratynowe, które tworzą włosy i paznokcie, ułożone są zwykle w warstwę odpowiadającej skórze, ale stopniowo, poprzez długi łańcuch monomerów struktury pośredniej, zastępują się syntetycznym materiałem odzieży i wreszcie organicznie splecioną ze sobą strukturą.
Szczegółowe badanie narządów wewnętrznych nie zostało przeprowadzone z powodu niepożądania głębokich inwazyjnych interwencji spowodowanych cechami zachowania pacjenta (patrz poniżej), a także z powodu wysokiej trudności we fluoroskopii z absorberami jego sprzętu pochłaniającymi promieniowanie.
Wszelkie uszkodzenia pokrywy obiektu uleczą się z czasem tak jak regeneracja zwykłej skóry ludzkiej. W początkowym etapie blizny powstają bez istotnych różnic od stanu normalnego, później infiltrują się polimerowymi środkami wiążącymi i stopniowo zastępują formami półsyntetycznymi. Te ostatnie są zbliżone składem do włókien tkaniny kombinezonu, z wyjątkiem większej proporcji biologicznych komponentów, ale nie zachowują prawidłowego rozmieszczenia włókien nieodłącznie związanych z wyrobami włókienniczymi. Z tego powodu w miejscu znaczącego uszkodzenia pozostają dobrze widoczne "blizny".
Ciężkie fragmenty ekwipunku (pancerne płyty, klamerki, guziki, oczka, pierścienie zaworowe itp.) mogą w przypadku obrażeń zrastać się podobnie do kości. W takim przypadku nowo powstająca tkanka również ulega degeneracji kompozycji, podobnie do złożonej metaloceramiki z resztkami biologicznych włączeń. Istniejące ślady wskazują, ze w przeszłości często łączyły się one nierównomiernie, jak również jedynie częściowo osiągały oryginalny kształt (ze względu na nierównomierny wzrost) w miejscu zagięć i wgłębień.
Defekty wizjera maski odnawiają się dzięki przezroczystej tkance chrząstnej, która z czasem zastępowana jest przez złożony kompleks krzemianów.
Jedynymi fizjologicznymi potrzebami pacjenta są oddychanie i picie wody, w ilościach normalnych dla ludzi. Płyn zawsze pochodzi z manierki, którą istota okresowo napełnia. Jej objętość wewnętrzna jest podzielona na dwie części przez filtr membranowy, który najwyraźniej powinien pozwolić wypić obiektowi wodę o wysokim stopniu zanieczyszczenia.
Zdolność obiektu do przenoszenia, bez żadnych szkodliwych konsekwencji, silnego promieniowania radioaktywnego i najwyższego stężenia substancji trujących znacznie przekracza to, które daje się wytłumaczyć pewnymi właściwościami ochronnymi skafandra. Stopniowo, poprzez eksperymenty, osiągnięto następujące parametry:
- promieniowanie neutronowe przez 10 min. Podana dawka wynosi 20 Sv;
- promieniowanie gamma przez 15 min. Podana dawka wynosi 35 Sv;
- sarin, inhalacja. Stężenie w powietrzu wynosi 0,075 mg / l, czas ekspozycji wynosi 2 godziny;
- chlor, inhalacja. Mieszanina z tlenem, stężenie - 80% obj. (maksymalne możliwe, 20% tlenu jest potrzebne do oddychania - Dr ██████), wystawienie - 8 godzin;
- rycyna, 30% roztwór, 5 ml, dożylnie;
- toksyna botulinowa typu D, 12% roztwór, 8 ml, dożylnie;
- β-████in, 18 000 jednostek (36 średniośmiertelnych dawek), dootrzewnowo.
Jedyną zmianą w stanie pacjenta po tych eksperymentach był przewlekły kaszel (trwający do jednego dnia), którego wydzielina zawierała wszystkie zaabsorbowane przez organizm toksyny i nukleoidy; wydostawał się on poprzez zawór wydechowy maski gazowej. W taki sam sposób usuwane były wszystkie patogenne drobnoustroje. Efekt ten powoduje również, że na obiekt nieskuteczne są środki obezwładniające i amnezyjne.
Mimo to zachowanie obiektu przedstawia znaczne, wręcz paniczne przerażenie, przede wszystkim wobec radio-chemiczno-biologicznym zagrożeniom. Staje się on stosunkowo spokojny tylko wtedy, gdy znajduje się w pomieszczeniu mogącym być uznanym za skuteczne schronienie przed BŚT. W stanie spoczynku obiekt większość czasu spędza siedząc na podłodze i kołysząc się w przód i tył. Nie reaguje na próby komunikacji. Jeśli stan spoczynku trwa dłużej niż kilka dni obiekt, od czasu do czasu i bez wyraźnego okresu, zasypia na 3-4 godziny.
Obiekt najwyraźniej nie posiada odczuć dotyku i bólu, a przez sen może być poddawany badaniom medycznym. Również w trakcie snu przenoszony jest w celach przeprowadzenia eksperymentów, ponieważ przytomny z pewnością by się przed tym bronił.
Znajdując się poza schronieniem obiekt niezwłocznie próbuje znaleźć się w takim, bądź chroni się na miejscu wykorzystując do tego wszystkie środki i okazje. Dla przykładu, w pomieszczeniu zakrywa on okna meblami i chowa się pod stołem w najdalszym kącie. Na zewnątrz szuka wejścia do kanałów, piwnic czy podobnych, jak również szuka przedmiotów, które mogłyby wzmocnić ich właściwości ochronne. Jeżeli nie uda mu się stworzyć relatywnie bezpiecznego schronienia zacznie podejmować kolejne próby ucieczki z miejsca, które uważa za niebezpieczne. Podczas jednego z eksperymentów obiekt próbował opuścić pokój w którym zamknięty był przez ciągłe 78 godzin (do czasu zakończenia eksperymentu), wielokrotnie badając jego strukturę w poszukiwaniu luk, jak również średnio co cztery minuty sprawdzając pojedyncze drzwi. Jeśli uda mu się osiągnąć zadowalający stopień ochrony będzie go wzmacniał do momentu wyczerpania do tego możliwości i tylko wtedy się uspokoi.
Najlepiej widoczne jest zachowanie wykazane podczas eksperymentów na poligonie: po zorientowaniu się, że obiekt znajduje się na otwartej przestrzeni, natychmiast przystępuje do prac ziemnych i budowania podziemnego schronu. Pracując cały czas bez przerw obiekt wykopał otwartą szczelinę, następnie tworząc z niej zamkniętą szczelinę, następnie ziemiankę i w końcu całkowity schron. Budowa tych struktur nosiła wyraźne oznaki wojskowych umocnień polowych. Ponieważ możliwości zwiększenia warstwy ochronnej gleby są praktycznie nieograniczone, obiekt kontynuował pracę nawet po przekroczeniu oczywistego celu, aż do dnia 39, z przerwami tylko w celu napełnienia manierki (patrz załączony szczegółowy raport).
Kiedy obiekt został po raz pierwszy odkryty, miał przy sobie małą saperkę, jak również resztę obecnego ekwipunku, który jest niepowtarzalny i nie pokrywa się z żadnym istniejącym modelem. Jest bardzo silnie przywiązany do tego narzędzia; jeśli nie będzie go posiadał utraci on swój spokojny stan i będzie aktywnie szukał tego przedmiotu w pomieszczeniu, w którym się znajduje. W związku z tym celem nie porzuci szukania/ budowy schronienia, jak również nie opuści go jeśli już będzie się znajdował w istniejącym schronieniu, ale nie powróci do spokojnego stanu bez saperki, co stanowi wysoką niedogodność. Przywiązanie to nie dotyczy konkretnego modelu saperki: z powodzeniem może być ona zastąpiona dowolnym z analogicznych przedmiotów. Z kilku saperek obiekt zawsze wybiera tę, którą ostatnio posiadał, ale przy jej braku z chęcią wybiera dowolną inną. Łopatka, którą obiekt pierwotnie posiadał, nie wykazała nadnaturalnych właściwości, jednakże warto zwrócić uwagę na ślady [USUNIĘTO] na ostrzu.
Zachowanie obiektu w stosunku do innych ludzi jest zwykle obojętne, lecz reaguje wybuchem agresji w sytuacji zagrożenia jego bezpieczeństwa (próby usunięcia go z jego schronu czy najmniejsza przeszkoda podczas pracy) bądź sytuacji prowokujących, które obiekt może połączyć z atakiem chemiczno-biologicznym bądź nuklearnym. Obiekt okazuje agresję również wobec osób nawet w małym stopniu przypominających pracowników służb porządkowych; czasami próbuje się od nich ukryć, lecz kiedy dostrzeże, że został zobaczony, nie waha się atakować pierwszy. Podczas ataku stara się, o ile to możliwe, pozyskać broń lub używa w tym celu broni improwizowanej, najczęściej swojej saperki, w której obsłudze wykazuje obycie i doświadczenie, w szczególności umiejętność precyzyjnego rzutu na odległość 15 metrów.
Kryteria według których byt postrzega osoby jako wrogie jest mało znane: przede wszystkim ma tu znaczenie uzbrojenie i uniformy. Broń i obraz nieznanych kształtów może zwieść obiekt bądź sprowokować go do ataku; jednocześnie atak może zostać sprowokowany przez, dla przykładu, turystyczny plecak w wojskowym kamuflażu. Interpretacja przedmiotów spornych zmienia się z czasem: pojedyncze bezpieczne użycie danego ubrania nie gwarantuje, że to samo ubranie nie wywoła agresywnej reakcji w przyszłości.
Ekwipunek obiektu neutralizuje działanie amunicji konwencjonalnej, wstrząsów elektrycznych, gazów drażniących i granatów błyskowych, przez co najskuteczniejszą metodą neutralizacji pozostaje użycie siły fizycznej i kajdanek.
Historia pozyskania: Obiekt został znaleziony ██.██.████ niedaleko osiedla typu miejskiego w ███████ (region ███████) podczas poszukiwań zaginionego trzy dni wcześniej А. ██████wа. Okazało się, że był on najwyraźniej "czarnym górnikiem" szukającym ziemianek z czasów wielkiej wojny ojczyźnianej; natknął się na ukryty w lesie schron SCP-1166-RU i został ostatnim zabitym podczas próby penetracji wnętrza. Obiekt został pierwotnie złapany przez organy ścigania i szybko zwrócił uwagę zakonspirowanego agenta Fundacji ze względu na popularne plotki odnośnie zakończonych niepowodzeniem prób zdjęcia hełmu czy rękawic w celu zrobienia zdjęć i daktyloskopii. SCP-1166-RU został wycofany z aresztu i zastąpiony przez pracownika klasy D, który był podobnie wyekwipowany i poddany terapii amnezyjnej. W trakcie dalszego śledztwa dany pracownik, z wiadomych przyczyn, nie był w stanie wyjaśnić, co się stało, przez co został zidentyfikowany jako chory umysłowo więzienny uciekinier winny morderstwa i skierowany na przymusowe leczenie. Powrócił do Fundacji przez typowe procedury pozyskiwania personelu klasy D.
Pochodzenie obiektu: Szereg niebezpośrednich sygnałów wskazuje na to, że obiekt SCP-1166-RU jest obiektem quasirzeczywistości stworzonej przez SCP-1147-RU podczas ostatniego eksperymentu mającego wykazać jego właściwości (zobacz dołączony log). Utrata SCP-1147-RU w procesie eksperymentów spowodowała przedziurawienie lokalnej warstwy rzeczywistości, przez którą doszło do biologicznej implantacji quasirzeczywistych obiektów do obiektywnej rzeczywistości.
Zespół badawczy doktora Szpitalnego oszacował prawdopodobieństwo efektu tunelu, które wykazało, że zależnie od ilości pierwotnych informacji napięcia w rejonie przebicia, iż (niskie prawdopodobieństwo) nawet podobna implikacja była mało prawdopodobna, przez co SCP-1166-RU jest wyjątkowy, bądź (wysokie prawdopodobieństwo) razem z nim do naszego świata przedostało się nawet ██ podobnych bądź innych obiektów; nie można zakładać, że wszystkie z tych ostatnich obiektów posiadają właściwości anomalne. Poszukiwania obiektów i śledzenie wiadomości są w trakcie.
Dodatek 1:
Dzień 1: Po otrzymaniu swobody działania obiekt rozglądał się przez dwie minuty. Następnie przeniósł się 52 metry w kierunku południowo-zachodnim (w danym miejscu znajdowało się niewielkie wzniesienie) i zaczął kopać przy użyciu dostępnej saperki. Darń została usunięta z około 12 metrów kwadratowych i byt rozpoczął kopanie schronu. Obiekt zademonstrował znaczną umiejętność w wykonywaniu tej pracy, jak również pośpiech i dużą energię. Postęp prac doszedł do 0.8 metrów sześciennych na godzinę.
Dzień 2: Do godziny 16:00, po 23 godzinach ciągłej pracy, budowa wejścia do szczeliny kończy się, izolowana jest darnią; zawiera również dwustronne zejście i otwartą niszę z przodu konstrukcji. Dalsze rozwijanie schronu jest ograniczone przez wytrzymałość gleby. Obiekt bez najmniejszej przerwy przystępuje do maskowania konstrukcji.
Dzień 3: Czas nieprzerwanej pracy osiągnął 50 godzin. Wokół konstrukcji został wykopany kanał odprowadzający i, oceniając po ułożeniu usuniętej darni, rozpoczęła się konstrukcja przeciwczołgowego rowu.
Wygląda na to, że przede wszystkim boi się broni masowego rażenia, ale nie wyłąćznie tego - dr ██████
Dzień 4: Zgodnie z sugestią agenta █████ (dowódca MFO ██-██, który przebywał na tym samym poligonie w danym czasie) w zasięgu wzroku obiektu umieszczono standardowe narzędzia okopowe. Obiekt zareagował natychmiast, gdy tylko personel zdjął dłonie z przyniesionych przedmiotów. Narzędzia (duża łopata sztychowa, kilof, łom) zostały użyte do pracy, zwiększając ich postęp do dwóch metrów sześciennych na godzinę. Prace trwały energicznie bez przerwy.
Dzień 5: Zgodnie z sugestią agenta █████ na teren prac dostarczono materiały: bele drewna, drut wiążący, fortyfikacyjny papier bitumiczny. Obiekt przerwał kopanie rowu i wrócił się po kolejne materiały: ustawił wodoszczelne przykrycie i wzmocnił warstwę chłodniczą, jak również zaczął powiększać pomieszczenie wcześniej zaczętej niszy. Agent █████ stwierdził, że powstała konstrukcja jest typową polową fortyfikacją.
Ochrona przed broniami masowego rażenia wciąż jest dla niego na pierwszym miejscu - dr ██████
Dzień 6: Konstrukcja wciąż się pogłębia, praca trwa bez przerwy. Wcześniej wykonana część schronu zostaje rozebrana i odbudowana, najwyraźniej zostanie użyta jako tambur głównego pomieszczenia na większej głębokości. Obiekt średnio spędza 3 godziny w podziemnej części konstrukcji, następnie wychodząc na 1 - 1.5 godziny do fosy przeciwczołgowej, gdzie korzystając z wykopanej ziemi buduje wał dookoła schronienia. Zdaniem Agenta █████ wał jest już w stanie wytrzymać bezpośrednie trafienie pociskiem 210 mm.
Dzień 7: Na obszar prac dostarczono nieuzbrojone przeciwczołgowe miny TM-62. Obiekt je zignorował i kontynuował prace.
Wiem, o co tu chodzi! - Agent █████
Dzień 8: Zgodnie z sugestią Agenta █████ dostarczono nieuzbrojone miny ТМ-62 oznaczone jako wojenne. Obiekt przerwał prace ziemne i przystąpił do wzmocnienia przeciwczołgowego rowu przy użyciu pola minowego. Miny zostały ustawione zgodnie ze wszystkimi procedurami i dobrze zamaskowane.
Ciekawe, że zarówno w przypadku rowu, jak i min przeciwczołgowych obiekt pozycjonuje je na południowy wschód - dr ██████
Dzień 10: Przy użyciu sił MFO ██-██ stacjonującym w pobliżu prac ustanowiono pole minowe z min szkoleniowych (sygnalizujących i dymowych), oznaczonych jako bojowe. Obiekt SCP-1166-RU został pojmany przez personel bezpieczeństwa i przetransportowany w taki sposób, że powrót do schronu wymagał przejścia przez pole minowe. Obiekt przekroczył przeszkodę w mniej niż 20 minut.
Obiekt przekroczył pole minowe nie uruchamiając żadnego z czujników nacisku min. Mina z sejsmicznym sensorem pozostała niegroźna przez przekroczenie jej przy użyciu podskoków w niestandardowy sposób (wynikowe wibracje ziemi nie zostały rozpoznane przez czujnik jako ruch człowieka). Wczesna detonacja miny z magnetycznym czujnikiem została wywołana przez rzut w nią saperką przez obiekt. Pomimo właściwego kamuflażu znalezienie wszystkich min nie sprawiło obiektowi większych trudności. Niektóre z min zostały wykopane przez obiekt i przeniesione do jego schronienia.
Dzień 12: Przesłano wniosek o eksperyment z użyciem inżynieryjnego sprzętu.
Dzień 13: Wniosek odrzucono.
Nie widzę potrzeby takich eksperymentów. Określiliśmy już krąg jego wiedzy, a nie ma to odniesienia do jego właściwości anomalnych - О5-█
Dzień 38: Podziemna konstrukcja po wielokrotnych przebudowaniach jest wykopana głębiej, niż 30 metrów od powierzchni. Grubość ochronnego kopca na zewnątrz wynosi 10-12 metrów; sięgnął on przeciwczołgowego rowu i ziemia zaczęła się do niego obsypywać. Obiekt spędza obecnie do 40% czasu na naprawianiu tych elementów, które już zaczęły się psuć. O godzinie 17:40 przejrzał on przeciwczołgowy rów i przystąpił do tworzenia nowego rowu na większej odległości.
Wygląda na to, że nie zamierza wcale się zatrzymać - dr ██████
Dzień 39: Koniec eksperymentu. Obiekt został przechwycony przez pracowników SB i przeniesiony do pomieszczenia przechowawczego.
Incydent 1166-1
Data i godzina: 12.04.████ (drugi dzień eksperymentu na poligonie «█████»), 21:16
Młodsza naukowiec Shumilin, odpowiedzialna za dokumentowanie eksperymentu, sfotografowała obiekt z bliskiej odległości (ponieważ obiekt wcześniej nie wykazał jakiejkolwiek reakcji na robienie zdjęć), jednak z powodu niskiego oświetlenia pracownik użył lampy błyskowej.
Obiekt natychmiast położył się na dno rowu, nogami w kierunku błysku, zakrywając głowę rękami i pozostając w tej pozycji ponad 3 minuty. Następnie wstał, rozejrzał się i dostrzegając naukowca z aparatem natychmiast rzucił w jej kierunku saperkę, następnie rzucił się na nią z jawnymi agresywnymi zamiarami, lecz został spacyfikowany przez ochronę.
Szczęśliwym trafem saperka trafiła w korpus kamery, co skutkowało odcięciem dwóch palców prawej ręki młodszej naukowiec Shumilin, została jej udzielona pomoc.
Wniesiono stosowne poprawki do SCP.
Incydent 1166-2
Data i godzina: 24.04.████ (14 dzień eksperymentu na poligonie «█████»), 11:02
Strażnik ██████ prowadził obserwację obiektu, kiedy ten pracował w danej chwili w podziemnej części swojego schronu. Kończąc ustanawianie podpory obiekt zebrał narzędzia, przeszedł przez pomieszczenie i, bez wyraźnej przyczyny, zaatakował strażnika łomem, powodując lekkie obrażenia. Ciasnota pomieszczenia nie pozwoliła pozostałym pracownikom SB na natychmiastową neutralizację obiektu, przez co na początku ewakuowano poszkodowanego ██████, po czym SCP-1166-RU spokojnie powrócił do pracy.
Strój ochronny uratował ██████ przed przenikliwymi ranami, lecz odniósł kilka krwiaków, złamanie 6 żeber, lekki wstrząs mózgu i pęknięcia śledziony: został hospitalizowany.
Najwyraźniej ██████ nieszczęśliwie stał tam, gdzie 1166-RU zamierzał kopać, co zostało przez niego uznane z przeszkodę przy pracy - dr ██████
Incydent qb1-3/11
Data i godzina: [USUNIĘTO]
O godzinie ██:██ w Ośrodku █ został ogłoszony alarm przełamania zabezpieczeń. Początkowo miało miejsce rozprężenie przechowalni SCP-██ («Keter») i wycieku utworzonego [ZMIENIONO] po rozprężeniu trafił on do systemu wentylacji i do przechowalni SCP-██ («Euklid») gdzie, z powodów właściwości tego drugiego, [ZMIENIONO] co doprowadziło do całkowitej utraty funkcjonalności głównych systemów obronnych Ośrodka i masowej utraty kontroli nad niebezpiecznymi obiektami.
Wszyscy pracownicy ochrony byli zaangażowani w likwidację sytuacji nadzwyczajnej, przez co większość bezpiecznych obiektów SCP pozostała bez nadzoru.
Nie ustalono, jak dokładnie SCP-1166-RU opuścił swoje pomieszczenie, jednak wykazał on nietypowe zachowanie (najprawdopodobniej pod wpływem dźwięku syren) kierując się do zbrojowni, w tamtym momencie nie chronionej, i uzbroił się w:
- karabin АK-12;
- granaty termitowe AN-M 14 i fosforowe L84, w zestawach po 12 szt.;
- Nożo-maczeta Fundacji;
- torba sapera z rozszerzonym (według standardu al-d-004 Fundacji) wyposażeniem;
- plastik PVV-4 w ilości do 1,5 kg.
W tym czasie sytuacja była krytyczna, ale ryzyko ucieczki zostało powstrzymane kosztem życia agenta ████, który zawalił główny tunel wejściowy. Jednocześnie centralny komputer Ośrodka, nie otrzymując sygnału od wewnętrznych systemów śledzenia, ustalił, że kontrola nad placówką została utracona i aktywował termonuklearne ładunki z 10-minutowym odliczaniem.
Najpewniej po usłyszeniu następującego ostrzeżenia w Ośrodku SCP-1166-RU prawdopodobnie zabił kilka osób (ponieważ ciała były znacznie zniekształcone [USUNIĘTO] nie można było tego później dokładnie stwierdzić) po drodze do piętra technicznego -18b, gdzie ręcznie dezaktywował ładunek, wykazując znajomość [USUNIĘTO].
Po incydencie został on znaleziony, gdy siedział na podłodze spokojny i opanowany obok rozbrojonej głowicy, nie wykonując typowych ruchów ciałem; nieuzbrojony został przeniesiony do przechowalni. Nowy stan utrzymywał się przez tydzień.
Bez wątpienia człowiek ten był uczestnikiem niewyobrażalnej wojny i jej fizycznego i psychologicznego poświęcenia. Ten prosty żołnierz-saper przeżył, jeśli można to tak nazwać, olbrzymie horrory całkowitych wojennych ofiar. Każdy, kto słyszał o starym SCP-1147-RU zrozumie, o jaką skalę szaleństwa chodzi. Jeśli zapytacie mnie, co sądzę o jego odporności na radioaktywność i trucizny, odpowiem - po prostu już raz go to zabiło. Nie zdziwiłbym się, gdyby się okazało, że do tej pory pije i oddycha nimi po prostu z przyzwyczajenia.
Zrozumiałe jest, że jego psychika jest nie tyle nieodwracalnie zniszczona poważnym syndromem pourazowym, ale wręcz jest z niej wszystko wyrzucone poza ponadczasowych strachem przed rzeczami, które zabiły na jego oczach setki tysięcy milionów. Nie sądzę, byśmy kiedykolwiek zdołali nawiązać z nim kontakt. - doktor ██████.
A jeśli podamy środki amnezyjne, usunie to wszystkie traumatyczne wspomnienia? - młodszy naukowiec █████.
Raczej nie zadziała. Środki amnezyjne prawdopodobnie zostaną wydalone jak wszystko inne. A nawet jeśli nie, wyobraź sobie uczucie, że budzisz się pewnego dnia i odkrywasz, że znajdujesz się wrośnięty w kombinezon przeciwchemiczny. Zakazuje takiego eksperymentu. - Doktor ██████.
Dodatek 2:
Kompilacja SCP-1147-RU «Syntezator alternatywnych rzeczywistości»
Dostarczona na prośbę doktora ██████ przez administrację archiwów Ośrodka █.
Oryginalny raport o obiekcie nie przetrwał. Na państwa prośbę przygotowaliśmy kompilację. - zastępca naczelnika archiwów upoważnień Ośrodka █.
SCP-1147-RU «Syntezator alternatywnych rzeczywistości» został zabezpieczony przez Fundację podczas operacji [USUNIĘTO] w laboratorium badawczym centrum planowania strategicznego Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej. Wszystkie znajdujące się tam dokumenty zostały zniszczone, gdy siły Fundacji, napotykając poważny opór, nie zdołały zapobiec implementacji protokołów bezpieczeństwa. Ze źródeł agentów pozyskano jedynie niezweryfikowane informacje [ZMIENIONO].
Obiekt został wstępnie sklasyfikowany jako bezpieczny i skierowany na badania do profesora Wladimirowa.
Zewnętrznie była to zmodyfikowana jednostka centralna komputera, rozmiarami podobna do BigTower (190×482×820 mm). Korpus był monolityczny, masywny i grubowarstwowy (waga całkowita - 21 kg), stalowy i niepomalowany. Na przednim panelu znajdował się guzik zasilania i dioda LED, z tyłu zaś złącza zasilające, wyjście DVI, wyjście audio TRS 3,5 mm i porty USB (cztery porty). Grupowanie złączy nie było typowe dla standardowych komputerów, dodatkowo na dolnej części tylnego panelu znajdowały się dwie takie rury, oznaczone (na █████ napis był częściowo zakryty i nadrukowany w języku arabskim) "wejście" i "wyjście".
W prawym boku znajdował się wycięty, oczywiście przez badaczy, fragment ok. 30×55 сm, który został ponownie przymocowany przez lutowanie w kilku miejscach. Otworzono ten otwór i przez niego zbadano elementy wewnętrzne.
W środku znajdowało się zgromadzenie wielu obwodów drukowanych, zgromadzonych o wiele gęściej niż to typowe dla komputera. Na skraju tych części przeważały standardowe elektryczne elementy produkcji ██ firm z █ krajów, w tym procesor marki «██████» (co ponownie pokazało powiązania firmy ███ z [USUNIĘTO]). Obwody bliżej centralnej części zgromadzenia posiadały niezwykle nieregularne kształty a linie prowadzące ułożone były w skomplikowane wzory. Elementy na nich w większej części nie mogły zostać zidentyfikowane, ich oznaczenie składało się z jednego do dwóch nieznanych symboli, a funkcje i przeznaczenie pozostały nieznane. Eksperymenty mające ukazać ich elektryczne właściwości i analizę strukturalną w związku z zagrożeniem zostały odłożone po przeprowadzeniu testów funkcjonalnych (I, w związku z utratą obiektu podczas ostatniego z tych testów, nie zostały wykonane - zastępca naczelnika archiwów upoważnień Ośrodka █).
Centralna część wewnętrznej powierzchni zajęta była przez koncentrację nieznanej przezroczystej substancji, która posiadała aparycję kulistego kształtu z górkami o średnicy około 10-12 cm. Krawędzie sąsiadujących obwodów, które do tego przylegały, zaginały się i wchodziły w tę substancję, elementy zamontowane na tych częściach przypominały emitery elektroniczne, anteny wysokiej częstotliwości i [USUNIĘTO]. W objętości materiału znajdowało się kilka cienkich kanałów, przez które przeprowadzono kilka przewodników do centralnej sferycznej wnęki o średnicy około 3 cm, w której umieszczony został kryształ opalizujący o regularnym kształcie oktaedrycznym i kilka elementów elektronicznych zostało zamontowanych na jego powierzchni. Jak taka konstrukcja mogła zostać umieszczona wewnątrz wnęki bądź zebrana tam przez kanały nie dłuższe niż 2 milimetry pozostało nieznane.
Przypadkiem wyjaśniono, że zaznaczone rury rozgałęźne na panelu tylnym służyły jako wejście i wyjście zewnętrznego układu chłodzenia azotu dostarczanego przez rozwiniętą sieć rur i wymienników ciepła.
Po podłączeniu obiektu do źródła zasilania, przyłączeniu monitora, głośników, klawiatury i myszki został włączony i załadowało się oprogramowanie. Menu umożliwiało zmianę wielu ustawień (język interfejsu, uprawnienia, parametry rejestrowania i obrazu na zewnętrznym dysku USB) i funkcję oznaczoną jako «Początek symulacji». Po jej wybraniu pokazał się spis wariantów: «podstawowa», «zaawansowana», «zbliżona do rzeczywistości», «100% symulacja». Profesor Wladimirow postanowił testować je wszystkie, zaczynając od podstawowej.
Doświadczenie 1: symulacja podstawowa
Po włączeniu funkcji podstawowej symulacji, w ciągu 6 minut i 11 sekund ekran wyświetlił napis «ładowanie» i wiele szybko zmieniających się komunikatów o charakterze informacyjno-diagnostycznym. Następnie wyświetliła się graficzna aplikacja przedstawiająca codzienną pracę w Fundacji
Wirtualna kamera mogła być dowolnie przemieszczana przy użyciu klawiszy kontrolnych i myszki, bądź używając interaktywnego planu dostępnego terenu. Jakość grafiki i animacji odpowiadała współczesnym grom wideo.
Obszarem dostępnym do poznawania był olbrzymi budynek z tysiącem pracowników, prowadzący do otworów i przejść, które zostały zablokowane przez niewidzialne ściany. Wśród przedstawionych pomieszczeń znalazły się biura, laboratoria, magazyny, pomieszczenia ochronne i liczne, zamknięte przez pancerne drzwi, pomieszczenia przechowawcze.
Sytuacja określona jest przez typowe dla podobnych obiektów pomieszczenia, przez co nie można dokonać specyficznych konkluzji odnośnie czynności tam zachodzących, a czynności personelu ograniczają się do kilku powtarzanych rzeczy – na podstawie nielicznych, ogólnych fraz i, najwyraźniej wcześniej przygotowanych, dialogów.
Jedynym wyróżniającym się obiektem jest ciągle włączony komputer nieznanego rodzaju, znajdujący się w laboratorium, znajdującym się blisko centrum przestrzeni, ale nie pokazuje on nic wartego zainteresowania.
Badania zakończyły się po 2 godzinach i 20 minutach przy użyciu funkcji z menu «zakończ symulację».
Póki co nie wiadomo, do czego mogło to być potrzebne - prof. Wladimirowicz
Doświadczenie 2: symulacja zaawansowana
Wczytywanie po włączeniu funkcji trwało 29 minut.
Jakość grafiki nowej symulacji zbliżona się do kinowej. Obszar przeznaczony do badań stał się znacznie większy, obejmując główny budynek, budynki pomocnicze i przyległe terytorium ogromnej instytucji w celu precyzyjnej reprodukcji Ośrodka █. Wyposażenie każdego pomieszczenia stało się unikatowe, chociaż nie odpowiadało temu w rzeczywistości. Format personelu odpowiadał standardom Fundacji, funkcje i stanowiska były zgodne z harmonogramem pracowników Ośrodka █, chociaż aparycja i imiona nie zgadzały się z prawdziwym personelem. Zachowanie ich stało w zgodzie z przeprowadzanymi obowiązkami, a powtarzalne kwestie i czynności nie zostały odnotowane podczas całego okresu obserwacji.
Obecne w Ośrodku pomieszczenia przechowawcze SCP ciągle są zamknięte i niedostępny jest podgląd, z wyjątkiem SCP-1147-RU, którego przechowalnia jest otwarta i pusta. Sam SCP-1147-RU, który przedstawiono rzeczywiście, poza modelami przyłączonych urządzeń i brakiem dziury w panelu bocznym, badany był w jednym z laboratoriów (nie tym aktualnym). Jego praca była nadzorowana przez pracowników zajmujących miejsca zgodne z pozycjami profesora Wladimirowa i asystenta Szpitalnego, imitując przebieg badań, ale sam obiekt był wyłączony.
Doświadczenie zostało zakończone po 5 godzinach.
Wow! Sprawa zaczyna się rozjaśniać. Pilnie musimy zbadać inne ustawienia. - prof. Wladimirowicz
Doświadczenie 3: symulacja zbliżona do rzeczywistości
Wczytywanie symulacji zajęło dłużej, niż 2 godziny. Jakość grafiki jest nieodróżnialna od prawdziwych zdjęć. Symulowany obszar zawierał teren przyległy do Ośrodka █ na powierzchni ███ kilometrów kwadratowych, włączając w to najbliższe miasto, ██████.
Umeblowanie pomieszczeń jest dokładnie odwzorowane, włączając w to zmiany wykonane po przestawieniu SCP-1147-RU na konserwację. Imiona pracowników nadal są inne od prawdziwych, ale zauważalne są cechy charakteru i zachowania. Sądząc po rozmowach prace są prowadzone nad prawdziwymi projektami i występujących w rzeczywistości zdarzeniach, włączając w to te z okresu konserwacji.
Udało się przejrzeć zawartość niektórych dokumentów, z którymi pracował personel: daty i numeracja wykazały pewne nieścisłości z rzeczywistością, a sama treść nie powielała w sposób dokładny istniejących dokumentów, ale zgadzały się z nimi pod względem faktów i obecnych materiałów, włączając w to znaczną liczbę informacji, która jest tajna.
Obiekty znajdujące się w Ośrodku SCP są w pełni pokazane, za wyjątkiem niektórych właściwości anomalnych: memetycznie aktywny rysunek SCP-███ został zmieniony na słabej jakości podobieństwo, zagrożenie informacyjne SCP-███ zachowuje się w pełni pasywnie itp., jednak wpływ na przedstawionych w symulacji ludziach jest zgodny z rzeczywistymi efektami. Podczas trwania eksperymentu wystąpiły 2 (dwa) incydenty ze śmiercią personelu klasy D i groźbą naruszenia ciągłości zabezpieczenia, wraz z wypełnieniem procedur dla takich sytuacji.
SCP-1147-RU jest pokazany w laboratorium w którym faktycznie przeprowadzane są na nim eksperymenty, wygląd i podłączone urządzenia również są poprawnie przedstawione. Naukowcy aktywnie używają klawiszy sterujących, jednak pomimo tego, że odpowiednie urządzenia są włączone, obrazy na monitorze nie są widoczne i nie słychać dźwięku.
Obserwację zatrzymano po 7 godzinach i 30 minutach.
Co będzie na ostatnim ustawieniu? Natychmiast przygotujmy się do eksperymentu. - prof. Władimirow.
Doświadczenie 4: 100% symulacja
[USUNIĘTO]
Raport o utracie SCP-1147-RU
Przyznane w odpowiedzi na prośbę doktora ██████.
Odtajnione specjalnym rozporządzeniem О5-█ dla użytku osobistego.
Dostęp potwierdzony.
Na dzień 13.01.████ wyznaczony był czwarty eksperyment z serii badań nad SCP-1147-RU.
Poprzedniego dnia (12.01.████) asystent Szpitalny złożył wniosek o odroczenie testu ostatniej funkcji do czasu przeprowadzenia pełnych badań strukturalnych. Wniosek został odrzucony przez profesora Wladimirowa.
10:00: SCP-1147-RU zostaje uruchomiony w trybie «100% symulacja». Zaczyna się procedura ładowania.
10:12: Awaryjne zatrzymanie pobierania. Komunikat o błędzie to «niewystarczająca moc».
10:31: Zgodnie z rozkazem profesora Władimirowa ogranicznik mocy został pominięty. Pobieranie wznowiło się.
10:43: Do 12 minuty ładowania zużycie energii osiągnęło poprzedni limit 30 kW, wzrost trwa.
11:04: Zużycie energii ustabilizowało się na wartości 52 kW.
11:27: Awaryjne zatrzymanie pobierania. Komunikat o błędzie to «niebezpieczny wzrost temperatury».
Rozpoczęto montaż zewnętrznego układu chłodzenia azotem. Kontynuacja eksperymentu została przełożona na następny dzień.
Asystent Szpitalny przedstawił prośbę do kierownictwa Ośrodkiem █, ze wskazaniem na niebezpieczeństwo eksperymentu, o natychmiastowe przerwanie go i przeprowadzenie dokładnych testów strukturalnych przed dalszą kontynuacją badań. W rezultacie konsultacji z profesorem Władimirowem wniosek został odrzucony.
14.01.████ o godzinie 10:30 zakończono instalację i testowanie układu chłodzenia.
11:00: Rozpoczęto drugi eksperyment.
15:00: Ładowanie trwa 4 godziny. Zmiana obserwatorów.
19:00: Ładowanie trwa 8 godzin. Zmiana obserwatorów.
23:00: Ładowanie trwa 12 godzin. Zdecydowano przedłużyć eksperyment, wyznaczając nocną zmianę.
15.01.████, 01:42: Podjęto uniemożliwienie nieupoważnionego dostępu do obiektu asystenta Szpitalnego, który nie wchodził w skład nocnej zmiany. Szpitalny został odsunięty od prac i umieszczony w areszcie.
5:09: Ładowanie zakończyło się, rozpoczęcie symulacji.
Obszar początkowo dostępny do badań miał średnicę nie większą niż 300 metrów, poza tymi granicami wszystko było stopniowo ukryte przez cofającą się, nieprzepuszczalną szarą mgłę, na której widoczny był napis «ładowanie».
Wewnętrzny obraz pomieszczeń i pracowników jest dokładnie taki sam, jak rzeczywisty. W pobliżu geometrycznego środka symulowanego obszaru znajduje się SCP-1147-RU oraz zespół naukowców kierowany przez profesora Władimirowa, na ekranie obiektu wyświetlany jest proces 100% symulacji. Działania personelu powtarzały faktyczny przebieg badania z małymi różnicami, a w niektórych momentach okazało się, że w wirtualnym SCP-1147-RU tak właściwie symulowano inny SCP-1147-RU i tak dalej.
6:00: Eksperyment trwa. Widoczne są tylko najmniejsze rozbieżności między symulacją a rzeczywistością. Dostępny obszar nadal rośnie z coraz większą prędkością.
7:10: Pomieszczenie przechowawcze SCP-███ pojawiło się na obszarze symulacji. Bezpośrednio obserwujący pracownik, okazując symptomy infekcji memetycznej, zaczął [USUNIĘTO] został unieszkodliwiony przez przybyły oddział ochrony. Eksperyment jest kontynuowany po otrzymaniu narzędzi ochrony memetycznej od personelu zabezpieczenia SCP-███.
7:52: Na symulowanym obszarze pojawił się magazyn aktywnego obiektu zagrożenia poznawczego SCP-███. Najwyraźniej, po włączeniu do niego danych o tym SCP, zawartość pamięci SCP-1147-RU została zainfekowana, a sam obiekt przestał odpowiadać na sygnały. Kamera porusza się spontanicznie.
Profesor Władimirow postanawia kontynuować eksperyment pod swoją odpowiedzialnością.
8:15: Symulowany obszar, gwałtownie przyspieszając ekspansję, przetoczył się po całym globie i przestrzeni kosmicznej. Występują silne zniekształcenia wyświetlanej rzeczywistości, wydarzenia w niej rozwijają się szybko i nielogicznie, bieg czasu jest nierównomierny i okresowo gwałtownie przyspieszany.
8:30: Zauważono pojawienie się w symulacji śladów aktywności Sztucznych Inteligencji SCP. Infekcja zagrożenia poznawczego dała im w warunkach symulacji szereg właściwości Manipulatorów Rzeczywistości. Masowe przełamanie zabezpieczeń wirtualnych SCP, mutacje zagrożenia poznawczego czynników memetycznych. Przebieg demonstrowanej historii jest wielokrotnie przyspieszany i wkrótce zaczyna się totalna wojna.
Rozwój wydarzeń nabiera charakteru skrajnie psychopatycznych fantazji: anomalne skutki odmiennej natury praktycznie wypierają prawa fizyki, po masowych mutacjach, epidemiach memetycznych i bezpośrednich zniekształceniach zagrożenia poznawczego populacja traci swoją ludzką twarz i, wraz z bukietem efektów krzyżowych SCP, rozpoczyna niekończące się wzajemne zniszczenie za wszelką cenę, bez żadnej logiki czy wyznaczonych celów.
Zespół badawczy [USUNIĘTO] zmutowany czynnikami memetycznymi, które przełamały ekwipunek ochronny. Symulowane wydarzenia osiągnęły etap [USUNIĘTO] klasy [ZMIENIONO] Rozwarstwienie warstw rzeczywistości pod wpływem zniekształceń zagrożeń poznawczych kontrolowanych przez inteligentnych manipulatorów rzeczywistości [USUNIĘTO] zagrożenie wydostaną się warstwy wirtualnej rzeczywistości poza jej granice.
O godzinie 9:02 ochrona Ośrodka podniosła główny alarm. Wejście do laboratorium było niemożliwe przez lokalne anomalie przestrzenne, które za ten czas się pojawiły, i [ZMIENIONO]. Laboratorium zostało odłączone od zewnętrznego zasilania, ale SCP-1147-RU natychmiast przełączył zasilanie na niezależny generator, jak się później okazało, zainstalowany osobistą inicjatywą profesora Wladimirowa. Czas jego pracy na paliwie został oszacowany na 10-12 godzin. Próby dotarcia do generatora zakończyły się śmiercią █ agentów. Próby zestrzelenia generatora bądź SCP-1147-RU ciężką bronią nie powiodły się.
W tym czasie konkrecja wewnątrz SCP-1147-RU, wyraźnie widoczna przez pozostałe urządzenia do nadzoru wideo, zaczęła emitować poświatę, a na jej miejscu przez kilka minut stopniowo rozszerzała się przestrzenna dziurka, przez którą utworzyła się [USUNIĘTO]. Ogłoszono ewakuację.
O godzinie 9:37 w laboratorium wybuchła głośna eksplozja, a wszystkie anomalne efekty nagle ustały. Ewakuacja została anulowana. Przeprowadzono dochodzenie.
Log z raportu o przesłuchaniu:
Przesłuchujący - Agent ██████
Przesłuchiwany - asystent Szpitalny
Agent ██████: Więc, po ogłoszeniu ogólnej ewakuacji zwolniono Cię z aresztu …
Asystent Szpitalny: Cóż, technicznie rzecz biorąc tak. Strażnicy po prostu uciekli wraz z innymi. Ale na koniec otworzyli mi drzwi.
Agent ██████: Co stało się później?
Asystent Szpitalny: Zdałem sobie sprawę, że nie ma sensu uciekać, wszystko zaszło za daleko. Poszedłem zamiast tego do laboratorium sąsiadującego z naszym - przez niego przeprowadziliśmy rurociąg z ekspandera azotu.
Agent ██████: I?
Asystent Szpitalny: I odciąłem chłodzenie.
SCP-1147 jest uznawany za bezpowrotnie zniszczony. Numer 1147-RU zostaje zwolniony, a następnie przypisany do innego obiektu. Asystent Szpitalny otrzymał awans i kierował zespołem badawczym profesora Władimirowa, który to zginął podczas incydentu, w projekcie analizującym długoterminowe konsekwencje wpływu SCP-1147-RU.
