Identyfikator podmiotu: SCP-120
Klasa podmiotu: Bezpieczne
Specjalne Czynności Przechowawcze: W związku z istotą projektu SCP, SCP-120 ma podlegać wideo-monitoringowi i być zawsze strzeżony przez uzbrojonych strażników. Wszelki personel usiłujący wykorzystać obiekt bez uprzedniego otrzymania autoryzacji ma zostać natychmiast zlikwidowany. Personel chcący wykorzystać obiekt musi wypełnić egzemplarz formularza aplikacyjnego (Dokument #120-23) i oddać go operatorom placówki.
W związku z wymaganiami w postaci precyzyjnego wybrania czasu oraz zachowania koordynacji, w celu korzystnego użycia obiektu w razie konieczności, całość personelu wchodzącego do budynku zawierającego SCP-120 zostaje oddana pod jurysdykcję głów placówki, tj. kapitana ████████ (Bezpieczeństwo) (P4) i doktora █████████ (Zespół Badawczy) (P4).
Wszystkie lokacje docelowe muszą być monitorowane i strzeżone przez uzbrojonych strażników. Posiadają one swoją wartość w oczach Fundacji, lecz nie są nadto istotne, bez względu na to, każda z utraconych lokacji musi zostać natychmiast zgłoszona personelowi SCP-120.
Formacja Operacyjna Sigma-6 ("Rękawy Do Pływania") została powołana celem ochrony i zarządzania placówką SCP-120 i jej stacjami. Formacja składa się z 1 jednostki dowodzącej i 1 jednostki obronno-konserwacyjnej w placówce SCP-120 w Dowództwie ██; 5 jednostek znajduje się w lokacjach docelowych, 5 stanowi dla owych rezerwę, 5 jest asygnowane do innych projektów powiązanych z SCP-120.
Opis: SCP-120 wygląda, jak niewielki, dziecięcy brodzik koloru pastelowego różu, którego wewnętrzna średnica wynosi około 2,5 [m], a wysokość 0,3 [m]. Brodzik najprawdopodobniej został stworzony z Ziemskiego, powszechnego plastiku, lecz niemożliwym jest jego zniszczenie jakimikolwiek środkami (szczegóły w raporcie badawczym #120-32). Struktura brodzika i reakcja na zmiany ciśnienia są typowe (ugina się pod naporem ciśnienia i jest miękki w dotyku), lecz posiada niezwykłą wytrzymałość na rozciąganie, wobec czego nie może zostać permanentnie rozciągnięty lub rozerwany.
Zawartość brodzika wygląda jak jasna, świecąca, kolorowa substancja płyno-podobna, która prawdopodobnie w naszym wymiarze istnieje jedynie częściowo. Obiekt nie reaguje na manipulację środkami organicznymi ani nieorganicznymi, lecz substancja regularnie marszczy się i migocze, co wskazuje na fizyczną obecność artefaktu w innym wymiarze.
Najbardziej interesującą i użyteczną właściwością SCP-120, która jest regularnie wykorzystywana przez personel Fundacji, jest reakcja obiektu na wejście weń człowieka nieniosącego więcej niż 37,8 [kg] wyposażenia (w tym ubrań). Mianowicie zaobserwować można przepadnięcie takiej osoby przez brodzik, a następnie trafienie do jednej z 11 lokacji docelowych. Miejsca te zostały opisane w dodatku.
Obiekt będzie funkcjonował tym sposobem tylko i wyłącznie, jeżeli spełnione zostaną następujące warunki: wchodzący musi być genetycznie człowiekiem; wchodzący musi być przytomny; wchodzący nie może mieć ze sobą wyposażenia przekraczającego wagowo ww. ciężar; tylko jeden wchodzący może znajdować się na powierzchni artefaktu. Testerzy usiłujący użyć SCP-120, podczas gdy ww. warunki nie zostały spełnione, donosili, iż stopami wchodzili w kontakt z gładką substancją, znajdującą się pod płynem, acz nie zaobserwowano żadnych znaczących efektów.
Głównym użytkiem SCP-120 jest wykorzystanie obiektu jako potencjalnego środka ewakuacji dla Dowództwa ██ w razie sytuacji kryzysowej. Artefakt jest obecnie przechowywany i zabezpieczony w umocnionym budynku na zewnątrz placówki. W celu poznania procedur ewakuacyjnych prosimy wyświetlić dokument # 120-22.
SCP-120 po raz pierwszy został zauważony przez władze Fundacji dnia 31/08/1992. Lokalni przedstawiciele policji w █████, w stanie Kalifornia, przeprowadzali dochodzenie w zw. z wpłynięciem raportów o lokalnych, zaginionych dzieciach, a następnie odkryli i donieśli o obiekcie dnia 31-08. Dowództwo SCP zostało automatycznie powiadomione poprzez zwyczajne kanały, przez co niewielki zespół agentów SCP został następnie wysłany, aby pozyskać i przetransportować obiekt do Ośrodka 19, gdzie ów pozostał przez kolejne 2 lata.
Artefakt został przetransportowany do obecnej lokalizacji w Dowództwie ██ w roku 1994.
Dodatek:
Dokument #120-7: Rezultaty testów niszczenia dla SCP-120 – 24/12/1993 [Wersja skrócona].
Piła ręczna: 30 [cm] – Brak rezultatów
Wiertarka przemysłowa: stalowe wiertło – Brak rezultatów
Wiertarka przemysłowa: diamentowe wiertło – Brak rezultatów
Amunicja: 9x19 [mm] Parabellum – Brak rezultatów
Amunicja: 5.56x45 [mm] NATO – Brak rezultatów
Amunicja: 7.62x39 [mm] – Brak rezultatów
Amunicja: 120 [mm] M830 HEAT – Brak rezultatów
Palnik: acetylen – Brak rezultatów
Palnik: wodór – Brak rezultatów
Palnik: propan – Brak rezultatów
Laser CO2 (energia szczytowa: 100 [kW]) – Brak rezultatów
Laser CO2 (energia szczytowa: 500 [kW]) – Brak rezultatów
Dokument #120-10: Szczegółowe wyjaśnienie właściwości i lokacji docelowych SCP-120 – 12/02/1994 [Wersja skrócona].
SCP-120 posiada zdolność do natychmiastowej translokacji istot ludzkich, prawdopodobnie wykorzystując jeden lub więcej wymiarów alternatywnych. Testerzy, używający obiektu, zostają zawsze przetransportowani do jeden z 11 lokacji. Owe lokacje zmieniają się według specyficznego i stałego wzorca. Istnienie tych lokacji zostało odkryte poprzez testy z pracownikami klasy D, którzy mieli ze sobą nadajniki radiowe. Szczegóły poniżej:
Lokacja 1: Ocean Spokojny: Płyn wewnątrz SCP-120 iluminuje na niebiesko.
Testerzy usiłujący podróżować do tej lokacji, zostają przeniesieni około 2 [m] nad powierzchnią Oceanu Spokojnego, w miejscu o szerokości geograficznej █████████°S i wysokości geograficznej ██████████°W. Okręt SCP (SCPS Demeter – publicznie znana jako statek meteorologiczny USS Nassau) aktualnie znajduje się w tej lokacji, a personel podróżujący przez SCP-120 materializuje się wewnątrz ładowni okrętu.
Poufne materiały SCP i personel mogą zostać tutaj wysłane w razie sytuacji kryzysowej, a okręt posiada miejsca do przechowywania obiektów SCP niestwarzających większego zagrożenia, w razie potrzeby. Pracownicy klasy D, wykorzystywani do "wybrania" SCP-120, mogą zostać obezwładnieni, zabrani helikopterem, wykorzystani ponownie lub zwyczajnie zlikwidowani, a ich ciała zabezpieczone w magazynie.
Pierwszy pracownik klasy D i nadajnik radiowy, który został użyty do określenia tej lokacji, został zagubiony w oceanie, przez co potrzebne może być odzyskanie go w celu zachowania poufności działań, w razie, gdyby miał zostać wyrzucony na brzeg zaludnionego miejsca.
Niniejsza konfiguracja SCP-120 została oznaczona jako #1 i nie jest wyjątkowa w kwestii spojrzenia na resztę konfiguracji. Miejsca docelowe o numerach od 2 do 11 są wybierane po kolei, po wykorzystaniu tej konfiguracji.
Podróż przez SCP-120 do tej lokacji jest niezalecana podczas sztormów, kiedy ryzyko wystąpienia kontuzji jest większe.
Lokacja 2: Grenlandia: SCP-120 iluminuje na biało.
Testerzy podróżujący do tej lokacji materializują się 1,5 [m] nad powierzchnią Grenlandii, w punkcie o współrzędnych █████████°N, ████████. W miejscu tym wybudowano niewielką placówkę SCP, zakonspirowaną jako związaną z przemysłem paliwowym. Placówka posiada właściwości podobne jak Demeter, ponadto wyposażona jest lądowisko i placówki paliwowe.
Lokacja 3: P3: Zlokalizowana w 3 Punkcie libracyjnym na Księżycu Ziemi. Iluminuje czernią.
Obiekty i personel wysyłani przez obiekt do jakiegokolwiek punktu libracyjnego (lokacje 3, 5, 8, 10 i 11) są bezpowrotnie stracone, jako że ich odzyskanie jest niemożliwe w dobie naszej dzisiejszej technologii. Może to okazać się sposobem na pozbywanie się niewielkich, acz tworzących zagrożenie obiektów SCP; jakkolwiek, na razie lokacje te uważane są za kłopotliwe, gdyż korzystanie z nich wiąże się z utratą pracowników klasy D.
Lokacja 4: Himalaje: SCP-120 iluminuje na biało, podobnie jak w przypadku lokacji 2.
Materializacja zachodzi w punkcie o współrzędnych █████████°N, █████████°E, tj. na górze w łańcuchu Himalajów. Dokonano jedynie niewielkich zmian w zw. z lokacją: wykopano ośmiometrową dziurę, służącą do pozbywania się ciał pracowników klasy D; skonstruowano również napowietrzny baldachim, służący maskowaniu lokacji, ponadto w lokacji znajdują się zasoby wymagane w razie konieczności dokonania ewakuacji do tego miejsca (co powinno mieć miejsce wyłącznie w skrajnych przypadkach).
Personelowi klasy D, używanemu do wybierania innych lokacji, powinno aplikować się mieszankę środków usypiających i neurotoksyny przed wysłaniem do niniejszej lokacji, celem zapewnienia takiej osobie humanitarnej śmierci i zaniżenia ryzyka uszkodzenia struktur znajdujących się w Lokacji 4.
Lokacja 5: P5: Identyczna z Lokacją 3.
Lokacja 6: Sahara: SCP-120 iluminuje na żółto.
Personel materializuje się w punkcie o współrzędnych █████████°N, █████████°E, w niewielkiej bazie SCP. Potrzeba tajności uniemożliwia tej placówce przechowywanie jakichkolwiek istotniejszych obiektów SCP, lecz stanowi idealny punkt docelowy do ewakuacji personelu i dokumentów z Dowództwa.
Lokacja 7: Gobi: SCP-120 świeci się na brązowo.
W lokacji o współrzędnych █████████°N, ██████████ °E znajduje się niewielka baza SCP o właściwościach identycznych z bazą z lokacji 6.
Lokacja 8: P2: Identyczna z Lokacją 3., jednakże w związku ze swoją lokalizacją za-księżycową, stanowi potencjalne wysypisko śmieci dla Fundacji.
Lokacja 9: Morze Deszczów: Obiekt iluminuje na ciemno-szaro.
Miejsce docelowe znajduje się w relatywnie płaskim rejonie Morza Deszczów na powierzchni Księżyca. Wykorzystując znaczne ilości pieniędzy i personelu klasy D wzniesiono w tej lokacji niewielką bazę, którą uważa się za jedno z najbezpieczniejszych miejsc w Fundacji.
Lokacja 10: P4: Identyczna z Lokacją 3.
Lokacja 11: P4: Identyczna z Lokacją 3.
