SCP-125
ocena: +1+x

Identyfikator podmiotu: SCP-125

Klasa podmiotu: Euclid

Specjalne Czynności Przechowawcze: Powierzchnie, na którym przebywają instancje SCP-125 są pokryte dobrej jakości siatką nylonową umożliwiającą ich widzenie (acz przyćmiewającą powierzchnię luster o co najmniej 25%) i przechowywane w wyściełanych skrzyniach. Substancje wykorzystywane przez obiekt składają się z gładkich, metalicznych powierzchni (aktualnie posrebrzany brąz) nieposiadających ostrych ani nieregularnych krawędzi; muszą one koniecznie pozostawać przytępione, aby zapobiec rozerwaniu siatki. Celem zapobiegania incydentom każda osoba wchodząca do pomieszczenia, w którym znajduje się SCP-125, musi mieć na twarzy siatkę ochronną. Powinno się unikać używania szklanych luster z metalowymi oprawami, ponieważ SCP-125 jest w stanie przenieść się ze szkła na metaliczną powierzchnię.

Wszelkie powierzchnie metaliczne w pokoju muszą być zmatowione aby zapobiec powstawaniu odbić lustrzanych. Dodatkowo w pokoju powinna panować ciemność, a jego monitoring powinien być przeprowadzany za pomocą podczerwieni i ultrafioletu, o ile nieprzeprowadzany jest żaden eksperyment.

Poza sytuacjami eksperymentalnymi wzbronione jest wnoszenie do przechowalni luster oraz powierzchni o podobnych właściwościach odbijających światło (w tym metalowych długopisów, laptopów i obiektów szklanych). Ponadto obiekt SCP nie może być fotografowany ani filmowany, jeżeli nie znajduje się w stanie zablokowanym.

Jeżeli jakikolwiek pracownik placówki, a w szczególności członek personelu który niedawno miał do czynienia z SCP-125, doniesie o widzeniu czarnych kropek, MFO Eta-10 i Chi-7 zostaną natychmiast postawione w stan gotowości i ogłoszony zostanie alarm poziomu 2. dla potencjalnego uszkodzenia przechowalni. Zainfekowane osoby zostaną poddane protokołowi zabezpieczenia 125-b i nie powrócą do służby czynnej, o ile instancje SCP-125, które wpłynęły na ich rogówki, nie zostaną w pełni unieszkodliwione.

Opis: SCP-125 to najprawdopodobniej rozumny "byt" mogący istnieć wyłącznie w odbiciach.

Kiedy obserwuje się go z przodu, w stanie spoczynku, przybiera formę czarnego koła o średnicy 17,2 [mm] na powierzchni lustrzanej. Jego pierwszą właściwością anomalną jest widoczność w formie idealnego czarnego koła względem każdego obserwatora, i to bez względu na kąty oraz zagięcia powierzchni i lokalizację obserwatora bądź obserwatorów. W ten sposób obiekt zachowuje się bardziej jako kula, lecz nie posiada cienia ani podkreślenia, nawet jeżeli jakaś przeszkoda, np. siatka przechowawcza uniemożliwia obiektowi wydostanie się z powierzchni, na której "widnieje".

SCP-125 nie odbija światła widzialnego ani podczerwieni. Jednakże, podczas obserwacji przy pomocy ultrafioletu [USUNIĘTO] do i włączając [USUNIĘTO]. Z nieznanych przyczyn artefakt emituje również chwilowe, acz możliwe do zmierzenia i stałe ilości promieni rentgenowskich.

SCP-125 może przemieszczać się po powierzchni, na której aktualnie istnieje. Ruchy te mogą zaistnieć jedynie na powierzchni, która nie jest zablokowana ani przez kąt (powierzchnia musi przebiegać po odpowiedniej, ciągłej krzywej), ani przez obszar nielustrzany. SCP-125 wykazał niezdolność do przenoszenia się przez rysy ani przez zamrożone lub posiadające wgłębienia rejony powierzchni. W wielu przypadkach SCP-125 jednak będzie w stanie ominąć te przeszkody poprzez przeskoczenie na inną część odbicia lub przejście pomiędzy oddzielną, zewnętrzną częścią szkła a srebrnymi powierzchniami lustrzanymi metalu (stanowi to powód wykorzystywania matowych powierzchni metalicznych w przechowalni). Pomimo że obiekt jest w stanie przenieść się na każdą część danej powierzchni zwykle pozostaje on nieruchomy w pobliżu krawędzi (jeżeli takowe istnieją), a jeżeli znajduje się na nieruchomo ułożonej powierzchni, zazwyczaj pozostanie w jej dolnym, prawym rogu (lub odpowiedniku) - nawet jeżeli przedmiot jest później przenoszony.

Każda powierzchnia lustrzana, zdolna do pokazania odpowiednio dokładnego odbicia SCP-125 może stanowić miejsce jego przebywania. Jak dotąd były to m.in. powierzchnie o właściwościach lustrzanych, szkła, powierzchnie wyszlifowane lub wylakierowane (np. kamień i drewno), połyskliwy plastik, a nawet niezmącone powierzchnie płynne i wylakierowane paznokcie. Kiedy obiekt jest również odbijany przez inną powierzchni, SCP-125 jest w stanie natychmiast się nań przenieść. Jednakże, SCP-125 nie może na niej "przetrwać" ani przenieść się na lub z powierzchni mniejszej niż pole, które sam zajmuje (ok. 2,323 [cm2]. Jeżeli dojdzie do zablokowania obiektu na takowej powierzchni, szybko stanie się przezroczysty i całkowicie zniknie.

Byt wykazał posiadanie pewnego stopnia samoświadomości, a nawet rozumności. Pomimo braku istnienia w rozumieniu fizycznym, obiekt wykazuje "niechęć" wobec bezpośredniego "dotykania", ponieważ wtedy znika on z zasięgu wzroku. Osobnik również wykorzystuje maksimum swoich możliwości do opierania się wszelkim próbom ograniczeniu mu wolności lub ruchowości, poprzez "przeskakiwanie" na inne powierzchnie lub poruszanie się po jednej i tej samej z wysoką prędkością. Obiekt także "ucieka" od rozpoznanych zagrożeń, nawet zawiłych, wyrażanych za pomocą mowy, co wskazuje na to, że rozumie on komunikację pomiędzy ludźmi. W jaki sposób tego dokonuje, albo czy może lub chce również dokonać komunikacji, jest aktualnie niewiadomą.

W stanie normalnym SCP-125 jest całkowicie nieszkodliwy i niezdolny do replikacji. Jednakże może bez problemu przedostać się na żywą powierzchnię lustrzaną, dokładnie mówiąc, na powierzchnię rogówki żywego zwierzęcia. Właściwie, obiekt zrobi wszystko, aby tego dokonać - co wskazuje na posiadanie przezeń naturalnych "pragnień". Po dokonaniu takiego transferu SCP-125 zmniejszy rozmiar dziesięciokrotnie, do 1,72 [mm] w średnicy. Pomimo istnienia na powierzchni żywej tkanki SCP-125 jest w stanie dokonywać replikacji i przenosić się na hipotetycznie nieograniczoną liczbę innych powierzchni, a nie tylko poruszać się pomiędzy nimi. Taka replikacja zachodzi w rogówce co sprawia, że "ofiara" zaczyna uskarżać się na "widzenie kropek".

Po zakończeniu tej fazy infekcja SCP-125 gwałtownie (od pięciu do dziewięciu dni od momentu zainfekowania) zajmie całość tkanki, przez co zainfekowane oko oślepnie. Doprowadzi to komórki oka i nerwy wzrokowe do masowej apoptozy, która wywoła powstanie niezaraźliwego ropienia. Nie wiadomo jeszcze, dlaczego tak się dzieje. Po rozpoczęciu się fazy apoptozy SCP-125 przestaje infekować. Nie rozpoznano efektywnego sposobu leczenia infekcji SCP-125, oprócz ciągłego i dokładnego zakrywania zarażonego/zarażonych oka/oczu, celem zapobieżenia kolejnym rozprzestrzenieniom. Aplikuje się także silne antybiotyki, aby zredukować ryzyko infekcji.

Epidemie wybuchają według nieregularnego wzorca, co wskazuje albo na to, że SCP-125 jest naturalnym zjawiskiem, albo że w jakimś punkcie życia ludzkiego, przed nastaniem etapu historii pisanej, zdążył już dokonać szerokiego rozprzestrzenienia się po powierzchni planety.

Lista znanych, przeszłych epidemii SCP-125 znajduje się w Dokumencie SCP-125-Delta.

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported