SCP-134 w normalnych warunkach oświetleniowych
Identyfikator podmiotu: SCP-134
Klasa podmiotu: Bezpieczne
Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-134 jest obecnie przechowywana w specjalnie wyposażonej celi przechowawczej dla humanoidów, o wymiarach sześć (6) metrów na sześć (6) metrów na osiem (8) metrów. Jako że SCP-134 jest całkowicie niewidoma, należy specjalnie obchodzić się z umeblowaniem pokoju. SCP-134 jest w racjonalnym stopniu przyzwyczajona do pozycji wszystkich obiektów w jego celi, a nawiguje po niej, korzystając głównie z pamięci. Obecnie przechowalnia SCP-134 zawiera:
- Jedno (1) pojedyncze łóżko z dodatkowym materacem.
- Jedno (1) różowe łóżko z pościelą, smoczkiem oraz poduszką z nadrukowaną maskotką "Hello Kitty". (Nota: pomimo ślepoty, SCP-134 potrafi odczuwać wzór nadruku i takowy preferuje).
- Jedna (1) szafa i jeden (1) kufer z szufladami, w których znajdują się ubrania rozmiaru XS dla młodocianych. Wszystkie szuflady opisane są alfabetem Braille'a i alfabetem angielskim zapisanym czcionka wypukłą.
- Jeden (1) domek dla lalek z lalkami i wewnętrznym umeblowaniem.
- Osiem (8) wypchanych zwierząt (trzy koty, dwa psy, żyrafa, delfin oraz panda).
- Egzemplarze literatury dziecięcej zapisanej alfabetem Braille'a.
- Jedno (1) krzesło i jeden (1) stół.
- Stacja rzemieślnicza z plasteliną i klockami.
SCP-134 może wnosić o dodatkowe przedmioty, które muszą zostać zatwierdzone przez pracownika z upoważnieniem poziomu 3. lub wyższego. W razie dodania do przechowalni jakichkolwiek przedmiotów, osoby obchodzące się z SCP-134 muszą zostać o tym poinformowane przed faktem, by przygotować dziecko na dodanie do jej otoczenia nowych elementów. SCP-134 należy szkolić w zakresie edukacji podstawowej zgodnym z wiekiem obiektu, z wykorzystaniem alfabetu Braille'a.
Opis: SCP-134 przypomina dziewczynkę pochodzenia azjatyckiego w wieku od █ do █ lat, z krótkimi, czarnymi włosami, o szczupłej budowie ciała. Obiekt wydaje się normalny w większości aspektów i dotyczą go wszystkie biologiczne wymagania dziecka (konsumpcja, spanie itd.). Jednakże zamiast oczu SCP-134 ma dwie czarne dziury, pokryte przezroczystą membraną podobną w wyglądzie do ludzkiej; badania okulistyczne wykazały, iż membrany u obiektu są ok. 150 do 200 razy wytrzymalsze od ludzkich. SCP-134 nie ma powiek, wobec czego nie mruga ani nie może przejrzeć przez owe czarne elementy. Próby zbadania tylnej części gałek ocznych SCP-134 nie powiodły się, jako że nie można było odnaleźć siatkówki. W normalnych warunkach oświetleniowych elementy te wydają się całkowicie czarne, aczkolwiek w ciemności można zaobserwować wydobywającą się z nich bardzo delikatne światła. Dalsze badania z wykorzystaniem fotografii wykonanych z długą ekspozycją oraz wzmocnieniem światła wykazały, że owe światła w czarnych elementach ocznych SCP-134 to w istocie gwiazdy oraz galaktyki, które obserwowane są, jak gdyby oczy SCP-134 w nieznany sposób wpatrywały się w głęboką przestrzeń kosmiczną. Do dzisiaj nie rozpoznano żadnych formacji astronomicznych, aczkolwiek trwają badania prowadzone przez dr. ███████, astronoma.
Inspekcja sonarowa nie ujawniła żadnych nadzwyczajnych jam w czaszce SCP-134, jednakże [USUNIĘTO], potwierdzając obecność [USUNIĘTO] gałek ocznych jako lokalnych końców i przestrzeni międzygalaktycznej jako odległych końców. Pomiary paralaksy wykazują, że odległe końce dzieli od siebie od dwudziestu (20) do dwóch tysięcy (2000) metrów i poruszają się one z prędkością od dwudziestokrotnie (20) do czterdziestokrotnie (40) większą od prędkości światła; zjawisko to nie wydaje się wpływać na pozycję, ruchliwość ani metabolizm SCP-134.
Analiza spektrograficzna wykazała, że odległe końce okresowo [USUNIĘTO] nowej lokacji, czego przyczyny jeszcze nie poznano. Najkrótszy zmierzony interwał pomiędzy przesunięciami wynosił sześć dni, a najdłuższy — pięć tygodni. Jak dotąd nie zaobserwowano żadnych trwających przesunięć końców.
SCP-134 nie okazuje żadnej wrogości i wydaje się nieświadoma jej nienaturalnego stanu. SCP-134 wykazuje objawy behawioralne podobne do tych zauważalnych u wysoce funkcjonujących dzieci cierpiących autyzm, a w tym zachowanie podlegające wzorcom i niechęć do zmian. SCP-134 przydzielono specjalistę od rozwoju dziecięcego, by wspomógł obchodzenie się z tymi problemami; specjalista zasugerował, iż właściwy rozwój dziecka wymaga nadania mu imienia, wobec czego obiekt nazwano "Stella". SCP-134 nauczyła się wiązać nazywanie jej po identyfikatorze SCP z przechodzeniem badań fizycznych, przez co odczuwa niepokój i staje się mniej skora do współpracy, kiedy nazwana zostanie tak przez osoby, które wcześniej mianowały ją "Stella". W związku z tym pracownikom zaleca się nie nazywać obiektu po imieniu, chyba że zależy im na ograniczeniu ich interakcji z SCP-134 do sesji przesłuchań.
Specjalistę zwolniono za zbytnie interesowanie się przydzielonymi do niego obiektami. Pracownicy, którzy będą zwracać się do SCP-134 per "Stella", otrzymają surowe reprymendy.
W czasie pytania jej o oczy SCP-134 nie wykazuje wiedzy o żadnych deformacjach, nawet kiedy może dotknąć normalnych ludzkich oczu celem porównania.
SCP-134 jak dotąd nie przekazała Fundacji żadnych informacji o rodzicach ani swojej tożsamości, aczkolwiek w czasie pozyskania przez Fundację nazywano ją "████". SCP-134 jest posłuszna i skora do współpracy, wobec czego pracownicy powinni w stosunku do niej okazywać normalną uprzejmość, jaką okazywaliby wszelkim innym gościom. SCP-134 została pozyskana przez Fundację po wpłynięciu raportów o zdeformowanym dziecku w sierocińcu ██████████, w ███████, w Jokohamie, w Japonii. SCP-134 znajduje się pod opieką Fundacji od roku 20██, w którym pracownicy sierocińca twierdzili, iż obiekt ma █ lat. Od tamtej pory SCP-134 została nauczona języka angielskiego do poziomu pozwalającego na uczestnictwo w konwersacjach, pomijając znany już jej język japoński, a ponadto okazała znajomość alfabetu Braille'a, chociaż nadal jest w posługiwaniu się nim szkolona.