Identyfikator podmiotu: SCP-143
Klasa podmiotu: Euclid
Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-143 zabezpieczony jest w dolinie przyległej do Biostrefy Badawczej 12, o polu ponad 2 [km2]. Obszar otaczający SCP-143 w promieniu do 20 [km], oraz wszystkie linie widokowe umożliwiające wejrzenie na teren z otaczających wzgórz, są niedostępne dla sfery publicznej. SCP-143 musi być nawadniany dwa razy dziennie za pomocą dużego systemu spryskującego, o ile lokalne opady nie zdążą nawodnić gruntów. Personel nie posiada prawa dostępu do zagrody, jeżeli nie zostanie pracownikowi udzielone zezwolenie administracyjne poziomu 4; pracowników tych uprasza się o niedotykanie żadnego z SCP-143, oraz o niestawanie pod nimi, jeżeli pracownik nie jest wyposażony w odpowiedni sprzęt ochronny. Ważne, żeby nikt nie przebywał na obszarze przechowawczym, kiedy SCP-143 przechodzi stan opadu płatków, jednakże, kiedy opady zakończą się, zebranie upadłych płatków w celach testowych zostało autoryzowane przez dyrektora projektu (zobacz log Testowy SCP-143).
Opis: SCP-143 to plantacja 300 osobników unikalnego rodzaju drzew. Drzewa te przypominają wyglądem Prunus × yedoensis (Japońska Sakura), czyli kwitnącą wiśnię. Osobniki nie wytwarzają owoców, a jedyną znaną metodą ich reprodukcji jest ostrożne wycinanie małych drzewek ze starszych osobników, a następnie ich przesadzanie.
Płatki roślin są koloru jasno-różowego, nadto są delikatnie przeźroczyste z teksturą gładkiego szkła. Obchodzenie się z płatkami musi być przeprowadzane z zachowaniem daleko idącej ostrożności, gdyż ich krawędzie są ostre jak brzytwy, przez co mogą łatwo przeciąć się przez tkankę.
Drewno i kora są koloru jasno-szarego, przy czym ich tekstura nie odbiega od normy drzewnej. Należy wspomnieć, że w dotyku są nadzwyczaj gładkie.
Płatki i drewno z owych drzew są jednak znacznie twardsze niż większość substancji pochodzenia zarówno naturalnego, jak i człowieczego, osiągając wynik nawet 5000 [HB] na skali Brinella; elementy te są w stanie wytrzymać temperatury do 1800°C. Stosunek ciężar-siła osobników przekracza nawet współczynnik tytanu, gdyż SCP-143 są około piętnaście procent (15%) lżejsze niż aluminium. Pomimo takiej wytrzymałości, drewno i płatki roślin są równie giętkie, jak większości innych drzew.
Oba elementy są wyjątkowo trudne do przetwarzania, ze względu na ich właściwości; acz, w warunkach wysokich temperatur, przekraczających 1500°C, oddzielne części mogą zostać ze sobą połączone. Materiał ten może zostać wykorzystany do stworzenia nadzwyczajnie efektywnych zbrój, osłon oraz broni. Ze względu na powolny rozrost tych roślin ich materiał jest trudny do pozyskiwania; i to pomimo, iż płatki SCP-143 opadają regularnie, bo dwa razy rocznie.
Dodatek 143-1: Drzewa zostały wyhodowane na obszarze przechowawczym z drzewek pozyskanych w roku 1905, z matczynych roślin, znajdujących się w prowincji Yamato, w Japonii. Drzewa matczyne były własnością rodziny tradycjonalistycznych zbrojmistrzów, twierdzących, iż w ich żyłach płynie krew legendarnego wytwórcy mieczy, zwanego Amakuni. Rodzina zwracała się na drzewa mianem "jinki no kodachi" (刃木の木立ち), czyli "Zagajnika Ostrzolas". Dzięki tym osobom Fundacja poznała technikę cięcia i pracy nad drewnem i płatkami SCP-143.
Oryginalne drzewa wciąż rosną w Japonii i należą do państwa; nadal znajdują się pod opieką tej samej rodziny. Jednakże sam rząd stwierdził, że drzewa te nie istnieją, a żadne pochodzące z nich produkty nie mogą opuścić granic kraju.
Dokument 143-A: Straciliśmy dzisiaj trzech pracowników na rzecz 143. Zbierali wczoraj płatki, kiedy gwałtowny wiatr potrząsnął drzewami i rozwiał wokół płatki. Było tak wietrznie przez cały dzień. Wysłałbym tam ekipę sprzątającą, ale ciągle nieźle wieje, a te dziwne płatki nie przestają opadać. Będziemy musieli odzyskać ciała, kiedy wietrzysko się uspokoi w ciągu kilku dni.