Identyfikator podmiotu: SCP-147
Klasa podmiotu: Euclid
Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-147 zabezpieczony jest w pokoju dziennym udekorowanym w stylu lat 50. XX wieku. Aktualna przechowalnia obiektu zawiera przesuwny dywanik, dwa fotele, fonograf, telefon tarczowy i inne, odpowiednie elementy dekoracyjne. SCP-147 odrzuci wszelkie przedmioty pochodzące z okresu późniejszego niż późny marzec 1965 roku (szczegóły w Dodatku 0-40). Artefakt nie wymaga zewnętrznego źródła zasilania ani połączenia z takowym.
Opis: Obiekt został odkryty w roku 1983 w domu, w Detroit, w stanie Michigan. SCP-147 przypomina telewizor marki General Electric z roku 1957 i modelu 17TO26; obiekt wyświetla obraz czarno-biały i wykazuje dwa, różne zachowania.
Optymalne: Jeżeli SCP-147 znajduje się w odpowiadającym mu pokoju, obiekt emituje komedie z lat pięćdziesiątych XX wieku, takie jak The Burns and Allen Show, Father Knows Best i I Love Lucy. Każda, oddzielna emisja jest unikalna: archiwa programów już nieprodukowanych nie zawierały żadnych zapisów o epizodach wyświetlanych przez SCP-147. Obiekt nie emituje reklam, a stacja, która miałaby stanowić źródło przekazywanych do obiektu transmisji, nie jest oznaczona w transmisjach. Wszystkie wyświetlane przez artefakt audycje są czarno-białe. Osoby wystawione na oddziaływanie SCP-147 podczas jego optymalnego zachowania donoszą o przyjemnym poczuciu odprężenia. Możliwa jest także regulacja poziomu głośności obiektu i zmiana kanałów, acz wyłącznik zdaje się nie funkcjonować.
Wrogie: Jeżeli w pomieszczeniu SCP-147 znajdą się nowoczesne przedmioty, obiekt będzie emitował jedynie kolorowe materiały skrajnie brutalne i krwawe; zaobserwowano już dekapitacje, gwałty, egzekucje i tortury, jednakże nie doszło jeszcze do transmisji audycji, która umożliwiałaby lokalizację miejscową i czasową nakręcenia tych scen. Materiały emitowane są zawsze wysokiej jakości wizualnej i dźwiękowej. Osoby wystawione na działanie SCP-147 podczas jego wrogiego zachowania niemalże zawsze wymiotują po obejrzeniu wrogich audycji, i to już od dziesięciu do piętnastu sekund od rozpoczęcia seansu; jeden z obserwatorów cierpiał na załamanie nerwowe po dwuminutowym oglądaniu materiałów SCP-147. Każdy widz okazywał skrajną niechęć w kwestii przypomnienia sobie zawartości transmisji, a dwoje obserwatorów spośród piętnastu popełniło od tamtego czasu samobójstwa. W czasie wrogich emisji nie funkcjonuje żadna z kontrolek artefaktu.
Próby SCP-147 zbadania wnętrza SCP-147 okazały się bezskuteczne, ponieważ obudowa obiektu była odporna na wszelkie próby otworzenia. Włożenie podmiotu do klatki Faradaya, aby wyłączyć wszelkie transmisje, jakie mógł odbierać, nie przyniosło żadnego rezultatu. Nie dokonano jeszcze dokumentacji efektów długoterminowego wystawienia na oddziaływanie SCP-147.
Dodatek: Wszystkie aktywności rekreacyjne związane z SCP-147 muszą zostać zaplanowane przynajmniej tydzień wcześniej i za zgodą pracownika z upoważnieniem poziomu 4.
Dodatek [0-40]: Dalsze szczegóły w Pliku TC-147-B. Po wpłynięciu sugestii [USUNIĘTO], do przechowalni wniesiono kilka przedmiotów wytworzonych w latach sześćdziesiątych XX wieku. Produkty pochodzące z okresu późniejszego niż marzec roku 1965 skutkowały wywołaniem zachowania wrogiego. Trudno jest dokonywać dokładnych pomiarów daty z racji problematyki pozyskiwania materiałów wykonanych w dokładnym terminach, które można by poddać testom. Nieznane są przyczyny tak zróżnicowanego reagowania artefaktu na przedmioty o różnych datach pochodzenia, dlatego odpowiedź na to stanowi aktualnie cel badań prowadzonych przez [USUNIĘTO].
Dodatek [0-40a]: Jak już wielokrotnie potwierdzono, obecność osób urodzonych po marcu 1965 sama z siebie nie wpływa na indukcję zachowania wrogiego. Z jak dotąd nieznanych powodów SCP-147 na ogół nie lubi tylko przedmiotów. Dr ████████ ████ przeprowadził niedawno eksperyment, podczas którego odział się w części garderoby sprzed roku 1965, a do kieszeni w koszuli włożył trzy długopisy Bic Flair (wynalezione w latach 70. XX wieku). To, co obejrzał, siedząc naprzeciw SCP-147, później opisał jako "dziwaczny epizod I Love Lucy, w którym wykorzystano zadziwiająco dużo scen z użyciem broni".
Dodatek [1-80]: Ostatnie testy związane z wystawieniem skazanych gwałcicieli i psychopatów na oddziaływanie obiektu (w czasie jego zachowania wrogiego) wykazały, iż obiekt jest w stanie dopasowywać swoje programy do poszczególnych widzów. Gwałciciel został przypięty do metalowego krzesła z roku 1986, a podczas audycji SCP-147 nie doszło do ani jednej sceny gwałtu, lecz pojawiły się sceny pokazujące okaleczanie genitaliów (głównie męskich). Podobnie psychopata, który torturami doprowadził kogoś do śmierci, oglądał materiały zawierające mniej scen tortur, a więcej pokazujących nieudane egzekucje.