Zbiór SCP-156
Identyfikator podmiotu: SCP-156
Klasa podmiotu: Euclid
Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-156 musi być przechowywany w chłodzonej jednostce przechowawczej 19c, chyba że przeprowadza się na nim testy. Testerów, na które oddziaływał SCP-156, należy ubezwłasnowolnić i monitorować, dla ich bezpieczeństwa. W okresie od 21 września do 21 marca zainfekowani testerzy muszą się znajdować w bezpiecznej jednostce przechowawczej, chyba że parametry eksperymentu wskazują inaczej. Obie placówki przechowawcze powinny być monitorowane kamerami bezpieczeństwa. Terminacja i diagnostyka pośmiertna pracowników klasy D, których przydzielono do pracy z SCP-156, powinna zostać opóźniona do dnia po 21 marca. O ile pracownik z upoważnieniem poziomu 3. nie zdecyduje inaczej, nie wolno dopuścić żadnych pracowników do konsumowania SCP-156, chyba że należą do przydziału D.
Opis: SCP-156 to zbiór dokładnie 181 osłonek owocu granatu. Liczba instancji SCP-156 jest stała. Po skonsumowaniu lub zniszczeniu instancja zostaje natychmiast zastąpiona nową w największym z przyległych zbiorów. Pomijając to, instancje te można swobodnie przemieszczać. Po opuszczeniu zbioru (tj. kiedy instancja nie dotyka innej) instancja ulegnie normalnemu rozkładowi, po którym dojdzie do pojawienia się nowej instancji. Po jednoczesnym zniszczeniu wszystkich instancji wszystkie 181 instancji pojawi się w losowej lokacji jednej ze zniszczonych osłonek. Próby zmierzenia czasu pomiędzy zniszczeniem instancji a pojawieniem się nowej z wykorzystaniem kamer szybko nagrywających były, jak dotąd, zakończone niepowodzeniem.
Jeśli instancja SCP-156 zostanie skonsumowana pomiędzy 21 marca a 20 września, tester, który tego dokonał, nie wykaże żadnych oznak infekcji do południa 21 września, kiedy wszystkie jego procesy witalne ulegną gwałtownemu zakończeniu. Podobny efekt zachodzi natychmiast po skonsumowaniu instancji obiektu po 21 września. Pomimo praktycznego stwierdzenia zgonu, diagnostyki pośmiertne jak dotąd nie zdołały ustalić przyczyny śmierci; stwierdza się, iż testerzy byli w idealnym stanie zdrowotnym, pomijając ew. zaburzenia istniejące wcześniej. Pomimo "nieżycia", ciała testerów nie wykazują żadnych oznak rozkładu, aczkolwiek wiele z nich wykazuje oznaki siniaczeń i ranień typowych dla efektu tortur. Mimo, że większość ciał testerów znaczą tego typu rany, to niektóre ciała są ich pozbawione; nie stworzono jeszcze formuły mogącej efektywnie zidentyfikować testerów, których ciała będą nosić owe oznaki. Zainfekowani testerzy znajdują się w tym stanie uśpienia do południa, 21 marca, kiedy ich procesy witalne ulegają wznowieniu. Testerzy pamiętają niewiele z okresu uśpienia. Podczas gdy większość testerów jest nieświadoma tego, iż od ich praktycznej śmierci upłynął jakikolwiek czas, niektórzy twierdzą, iż przypominają sobie bladą, białą, męską twarz oraz więdnące drzewo granatu.
Testerzy corocznie umierają we wrześniu i odżywają w marcu, dopóki nie zostaną w inny sposób uśmierceni. Reanimacja dotyczy jedynie zgonów wywołanych konsumpcją SCP-156.
Po przeżyciu jednego cyklu śmierci-reanimacji testerzy okazują silny niepokój i paranoję w związku z nadchodzącym 21 września, nawet jeśli nie uświadomiono im, że ten cykl zachodzi. Ponadto testerzy będą skrajnie unikać wszelkiego ryzyka i zagrożeń w stosunku do ich osoby, nawet jeśli przed skonsumowaniem SCP-156 lubili podejmować ryzykowne zachowania. Po kolejnych cyklach śmierci-reanimacji dochodzi do wzmocnienia owych objawów psychologicznych. Co więcej, oznaki fizyczne doznawane przez nich w okresie uśpienia ulegają intensyfikacji. W końcu rany fizyczne na ciałach testerów będą przejawiać oparzenia oraz rany kłute. Wielu testerów po 3 — 5 reanimacjach zaczyna okazywać fobię w stosunku do psów oraz martwych roślin. Po wielu zgonach wywołanych przez SCP-156 tkanka oczna często zaczyna ulegać martwicy. Tkanka ta nie ulega reanimacji wraz z resztą ciała. Często, po dziesięciu lub większej ilości reanimacji, dojdzie do wznowienia procesów witalnych, aczkolwiek tester nie odzyska świadomości, osiągając stan katatonii. Coroczny cykl śmierci-reanimacji dotyka nawet tych testerów.
Fundacja zainteresowała się SCP-156 po incydencie w ████████, w Grecji, kiedy 21 września, 19██ r. ██ osób poniosło śmierć z nieznanej przyczyny. Fundacja zaangażowała się w sprawę, kiedy lokalna społeczność wiosną zgłosiła powrót kilku martwych osób, które pochowano ponad ziemią. Przesłuchani stwierdzili, że uczestniczyli w przyjęciu, w domu A█████ K█████, która była pochowana i którą odnaleziono uduszoną w trumnie. W domu odkryto świeży SCP-156, mimo że od incydentu upłynęło sześć miesięcy. ██ sierpnia 19██ r. rozpoczęto testy na pracownikach klasy D. D-E15624, pierwszy tester obiektu, doznał zgonu 2█ września, 19██ r. i został poddany diagnostyce pośmiertnej, podczas której nie zidentyfikowano przyczyny śmierci. Testera umieszczono w chłodni, gdzie był monitorowany. 2█ marca 19██ r. tester zaczął wykazywać aktywność mózgową, a jego serce powróciło do funkcjonowania, mimo że ciało testera poniosło ciężkie obrażenia w czasie autopsji. D-E15624 niedługo po tym zmarł przed odzyskaniem przytomności. Osłonkom nadano status obiektu SCP i wdrożono testy długoterminowe.