SCP-157
ocena: +5+x

Identyfikator podmiotu: SCP-157

Klasa podmiotu: Euclid

Specjalne Czynności Przechowawcze: Kiedy nie przeprowadza się na nim eksperymentów, SCP-157 należy przechowywać w formie kryptobiotycznej, w suchym, hermetycznym pojemniku. Szacuje się, że SCP-157 może w tej formie przetrwać przynajmniej 10 lat. Osobniki potrzebne na cele eksperymentów można usuwać z przechowalni, poić, a następnie karmić, co przywróci ich do stanu użyteczności.

Pracowników pracujących z aktywnymi koloniami SCP-157 uprasza się, by nie jedli, nie pili, nie zmieniali odzieży ani nie aplikowali na swoje ciała żadnych substancji w obecności SCP-157.

Operatorzy MFO są autoryzowani do aplikowania preparatów amnezyjnych klasy A wszelkim ocalałym oraz świadom ataków SCP-157 w dziczy.

Opis: SCP-157 to wcześniej nieznane zwierzę mikroskopijne przynależące do typu niesporczaków, przystosowane do życia lądowego jako drapieżnik. Podobnie jak pozostałe niesporczaki SCP-157 jest wysoce odporny na obrażenia natury środowiskowej, a w razie braku pożywienia może osiągać stan kriobiotyczny. Zazwyczaj SCP-157 funkcjonuje w formie amorficznej masy, na którą składają się miliony osobników. W formie tej obiekt może powoli się przemieszać oraz wspinać.

Kolonie SCP-157 są drapieżne i mogą atakować insekty oraz małe zwierzęta, oblepiając je, a następnie rozpuszczając enzymami trawiennymi. Ludzie i pozostałe, większe przedmioty żeru, zazwyczaj nie są atakowane przez kolonie SCP-157, jako że stanowią obiekty zbyt duże do oblepienia; aby mogły się z powodzeniem posilić, musiałyby wejść z ofiarą w długoterminowy kontakt. Obiekt korzysta z alternatywnej metody wchodzenia w takowy kontakt.

Kolonie SCP-157 korzystają z wrodzonej zdolności telepatycznej. W obecności żeru zbyt wielkiego do przeprowadzenia bezpośredniego ataku SCP-157 wykorzysta telepatię, tworząc iluzję obiektu, jaki ofiara chce spożyć, założyć bądź zaaplikować na swoje ciało. SCP-157 jest wysoce toksyczny; osoba, która skonsumowała SCP-157, wymaga antydot od [ZMIENIONO] do [ZMIENIONO] w ciągu następnych 20 minut, a ponadto — przeprowadzenia operacji gastrycznej celem usunięcia zjedzonego obiektu. Po zaaplikowaniu na skórę ludzką bądź zwierzęcą SCP-157 będzie wytwarzać anestetyk zachęcający przedmiot żeru do ignorowania bólu i niezdejmowania organizmu. Następnie obiekt ulegnie rozpuszczeniu i od 30 minut do 2 godzin skonsumuje skórę. Martwy żer zostaje szybko skonsumowany, a SCP-157 znacząco się wówczas powiększa. Po osiągnięciu masy 5 [kg] SCP-157 dzieli się na mniejsze kolonie, które rozpoczynają poszukiwania nowych przedmiotów żeru.

W obecności dwóch lub większej ilości obserwatorów SCP-157 osiągnie wygląd niejednolity — jednej osobie może się wydawać pożywieniem, a drugiej — artykułem odzieżowym. Mechanizm ten może funkcjonować jako ostrzeżenie i zapobiegać wejściu przedmiotów żeru w kontakt z organizmem.

Dodatek: Należy zanotować, iż w związku z wytrzymałością obiektu można podzielić go na mniejsze części, gotować, poddawać obróbce mikrofalowej itd., a ten nadal pozostanie żywy i niebezpieczny.

Incydenty Pochwycenia SCP-157:

Incydent 157-01 █████ ██████ znaleziono z ciężkim uszkodzeniem skalpu po pomyleniu SCP-157 z butelką szamponu i zaaplikowaniu obiektu na włosy. SCP-157 pozostał najwyraźniej odporny na anestetyk SCP-157 i zaczął krzyczeć, ściągając uwagę żony, która wówczas konsumowała przekąskę. "To była najdziwniejsza rzecz, jaką kiedykolwiek widziałam. Miał na głowie kanapkę pastrami, a ta GO zżerała!". Ofierze udzielono pomocy w związku z oparzeniami chemicznymi; SCP-157 pozyskano w stanie żywym; ofierze i jego żonie zaaplikowano preparaty amnezyjne klasy A, po czym ich wypuszczono.

Incydent 157-02 ███████ █████ znaleziono częściowo skonsumowanego przez SCP-157 w jego biurze, w siedzibie firmy ██████. Ofiara najpewniej była przekonana, że SCP-157 to para skarpet, przez co obiekt założyła. Ofiara wykrwawiła się na śmierć po niemal całkowitym skonsumowaniu stóp i niższych rejonów nóg przez obiekt.

Incydent 157-03 Standardowy monitoring raportów policyjnych ujawnił sprawę zw. z zaginioną osobą, podczas której funkcjonariusze dochodzeniowi zaobserwowali, jak kanapa powoli usiłuje przemieścić się w stronę drzwi apartamentu ofiary. Policja początkowo zabezpieczyła kanapę na miejscu; później agenci Fundacji odkryli, iż obiekt stanowi nadzwyczaj dużą wariację SCP-157, oraz obiekt zabezpieczyli. Dokonano aplikacji preparatów amnezyjnych. Pomimo rozmiaru pozwalającego na bezpośrednie atakowanie ludzi, osobnik ten preferował wykorzystywanie zdolności telepatycznej do wabienia przedmiotu żeru, podobnie jak mniejsze kolonie SCP-157.

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported