Identyfikator podmiotu: SCP-161
Klasa podmiotu: Euclid
Specjalne Czynności Przechowawcze: Wszystkie trzy instancje SCP-161 należy przechowywać w oddzielnych pojemnikach w szafie przechowawczej 34 Zeta. Każdy z pojemników musi być zamknięty potrójnie, wszystkie dziewięć kluczy zostanie rozdanych różnym, starszym stażem pracownikom. Co trzy miesiące, każdą instancję SCP-161 należy usunąć z przechowalni. Obecne zarządzenie zezwala wyłącznie na usunięcie jednej instancji w danym miesiącu.
W czasie usuwania SCP-161, usuwający nie może być pracownikiem o starszym stażu; jednakże, usuwający musi przebywać w towarzystwie trzech osób z kluczami, o takim statusie. Przez cały czas gdy SCP-161 znajduje się poza przechowalnią, usuwający musi być ubrany w pełny kombinezon środowiskowy, z dodatkowymi wzmocnieniami na nadgarstkach, co zapobiec ma kontaktowi z obiektem. Starszy stażem pracownicy znajdujący się w towarzystwie usuwającego muszą być ubrani tak samo.
Przed usunięciem, cela musi być przygotowana na aktywację SCP-161. Należy zarekwirować dwóch pracowników klasy D. Jednego z nich należy przypiąć pasami do krzesła, aby unieruchomić; lewe ramię ustawić należy pod kątem prostym do ciała. Ponadto należy unieruchomić nadgarstek pracownika, żeby ten nie mógł obrócić dłoni, ani zmienić kąta ogniowego SCP-161. Drugiego pracownika klasy D należy przypiąć do ściany bezpośrednio przed dłonią pierwszego z pracowników.
Po usunięciu, SCP-161 należy przenieść do przygotowanego pomieszczenia. Obiekt należy włożyć w zamkniętą dłoń unieruchomionego pracownika klasy D. Po jednorazowym dokonaniu aktywacji obiektu przezeń, należy obiekt usunąć z pomieszczenia i ponownie umieścić w przechowalni. Obu pracowników klasy D należy włączyć do ogólnego przydziału, lecz wzbronione jest przydzielanie ich obojgu do pracy razem.
Opis: Pod kontrolą Fundacji znajdują się obecnie trzy kopie SCP-161. SCP-161 z wyglądu przypomina jasno-kolorowy dziecięcy wiatraczek, posiadający oznaczenie producenckie "Fabryki" na odwrocie.
SCP-161 wykazuje swoje nietypowe właściwości jedynie, kiedy jest trzymany gołymi rękoma przez istotę ludzką. Po około trzech do siedmiu sekund po chwyceniu SCP-161, trzymający uświadomi sobie, iż wie, jak należy włączyć urządzenie. Od tego momentu, trzymający jest przekonany, iż SCP-161 może emitować impulsy energetyczne o zróżnicowanej sile. Przekonanie to wpływa jedynie na trzymającego, jako że nikt nie jest w stanie ujrzeć owych impulsów, ani nie odnotowuje się żadnych uszkodzeń, które mogłyby wywoływać.
Jednakże, cokolwiek zostanie przez trzymającego "zniszczone" za pomocą impulsów energetycznych, przestaje w jakikolwiek sposób wpływać na trzymającego, nawet po zerwaniu jego kontaktu z SCP-161. Przez ściany zniszczone za pomocą impulsu energetycznego, trzymający będzie mógł przejść; istoty żywe ("zniszczone" impulsem energetycznym) nie tylko nie mogą dotknąć trzymającego, lecz wszystko inne, czego dotkną, również nie będzie mogło dotknąć użytkownika SCP-161.
Niewielkim skutkiem ubocznym użytkowania SCP-161 jest megalomania i urojenia dot. swojej wartości.
Dodatek 1: Oryginalne procedury zostały zmodyfikowane po wtargnięciu do przechowalni SCP-161 strażnika nieświadomego, iż przedmiot stanowi obiekt SCP; strażnik następnie zaczął używać przedmiotu w sposób swobodny. Po opanowaniu uszkodzenia przechowalni, naukowcy odkryli, iż jeżeli SCP-161 nie jest używany, sporadycznie będzie telepatycznie wabił ludzi do siebie. Wabienie ma miejsce jedynie wobec osób o niskim poczuciu własnej wartości i nie posiadających silnej woli. Po zwabieniu człowieka do siebie, ten podniesie artefakt do ręki i niniejszym zacznie używać jak jak opisano wyżej.
Dodatek 2: Naukowiec o niskim stażu, starający się o zezwolenie od starszych stażem pracowników, odnotował nietypową tendencję w istotach i obiektach, które uważa się za zniszczone przez SCP-161. Badanie natury istot "zniszczonych" przez SCP-161, ujawniło, iż wszystkie z nich popełniły samobójstwo; wiele spośród nich w ciągu roku od zniszczenia przez obiekt. Przegląd obiektów, na które wpłynął SCP-161 wykazał, iż pomimo, że wiele z nich ciągle istnieje, większość zdążyła się rozpaść, a reszta wykazuje oznaki rozpadu na wiele lat wcześniej, niż się takie przewiduje.
Przegląd badaczy, na których wpłynął SCP-161, wykazał, iż ponad pięćdziesiąt procent z nich już nie żyje. Przesłuchania tych, którzy żyją, charakteryzowała powtarzalność idei "życie przestało być już zabawne". Od momentu dokonania niniejszego odkrycia, SCP-161 może być używany wyłącznie na pracownikach klasy D, ponadto nigdy nie wolno dokonywać eksperymentów z obiektem w pobliżu ścian nośnych.
Kilku pracowników badawczych zaproponowało użycie efektu SCP-161 do pozyskiwania obiektów SCP, które wytwarzają środowiska nieprzyjazne dla ziemskiego życie, włączając SCP-2933. Oczekiwane zatwierdzenie Odrzucono.
