Identyfikator podmiotu: SCP-171
Klasa podmiotu: Euclid
Specjalne Czynności Przechowawcze: 4500-litrowy zbiornik wody morskiej w Biologicznej Strefie Badawczej 12 stanowi obecną placówkę badawczą SCP-171. Pomimo że obiekt nie przejawia bezpośredniego zagrożenia, nosiciele powinni wchodzić w jak najkrótszy kontakt fizyczny z wydzielinami obiektu. Wszelka komunikacja między nosicielami i badaczami musi być rejestrowana i transkrybowana. Ludzcy nosiciele muszą przestrzegać diety wegańskiej, którą sami sobie ustalą. Nosiciele-zwierzęta muszą być odpowiednio karmione. Do zbiornika należy regularnie wpompowywać świeżą wodę morską.
Opis: Na początku SCP-171 uznawano za kolonię organizmów mikroskopijnych, podobnych do SCP-968 lub SCP-165, aczkolwiek dalsze badania wykazały, że SCP-171 to pojedynczy byt o rozmiarze 300 metrów kwadratowych (podczas pierwszego kontaktu z obiektem). SCP-171 to przypominająca sieć matryca niewielkich, delikatnych wici neuronów, gruczołów śluzowych i włókien mięśniowych, zawieszonych w wytworzonej przez nie pianie. Obiekt nie może samodzielnie się przemieszczać ani aktywnie nie atakuje, ani nie żeruje na innych organizmach; obiekt usiłuje wejść w związek symbiotyczny z każdym organizmem, z jakim wejdzie w kontakt.
Wici mięśni otaczających włókna nerwowe tworzą bąbelki ze śluzu, soli morskiej, wody oraz innych wydzielin, konstruując podparcie dla piany. Każdy organizm, który przez dłuższy czas znajdować będzie się w kontakcie z matrycą SCP-171, będzie narażony na zintegrowanie ze świadomością kolektywną obiektu. Osoby pokryte pianą SCP-171 opisują odczuwanie "mrowienia" lub "łaskotania", co badacze uzasadniają przedostawaniem się wici SCP-171 przez skórę bezpośrednio do systemu nerwowego ofiary. Po pewnym czasie proste neurony ruchowe ofiar zostają przekształcone do formy złożonych, dwustronnie pozytywnych ogniw komunikacyjnych, umożliwiających mózgom gospodarzy komunikację między sobą i bytem SCP-171. Następnie indywidualności ofiar zostają włączone we współdzieloną matrycę SCP-171, czego skutkiem jest także włączenie w świadomość kolektywną, w której nie istnieją osobowości indywidualne.
Obecnie 19 ludzkich organizmów to gospodarze SCP-171 (11 cywilów, 8 pracowników klasy D). Testerzy mogą przemieszczać się przez pianę bez utraty kontaktu ze świadomością kolektywną, ponieważ neuroreceptory w skórze gospodarzy umożliwiają komunikację chemiczną pomiędzy nimi a SCP-171 w sposób podobny do komunikowania się aksonów końcowych z dendrytami w mózgu. Receptory nerwowe na skórze przypominają niewielkie, białawe, nieco wystające plamy, które są nadzwyczaj wrażliwe na dotyk. Niektórzy testerzy znikają w pianie SCP-171 i nie można ich ujrzeć przez miesiące. Nie wiadomo, w jaki sposób tacy gospodarze mogą przetrwać bez dostępu do świeżej wody ani pożywienia.
Innymi gospodarzami są: dwa morświny australijskie (na początku były cztery), cztery mewy plażowe (trzy poddano eutanazji), czterdzieści jeden ryb różnych gatunków (poddano je eutanazji, by następnie przeprowadzić na nich badania), dwadzieścia siedem krabów plażowych (poddane eutanazji w celach badawczych) oraz jeden pies. W ciągu dwóch godzin większość gospodarzy doświadczyła formowania się neuroreceptorów na ich skórze i wejścia w kontakt nerwowy z SCP-171. Po trzech godzinach między gospodarzami a świadomością kolektywną doszło do wytworzenia więzi psychologicznej. Po sześciu godzinach doszło do całkowitej integracji gospodarzy ze świadomością kolektywną. Od tego momentu usunięcie gospodarza spod oddziaływania SCP-171 skutkować będzie zachowaniem gwałtownym i maniakalnym ofiary wraz z całkowitym załamaniem psychologicznym, co doprowadzi gospodarza do osiągnięcia stanu wegetatywnego (stracono w ten sposób cztery osoby).
Podczas przesłuchiwania wszyscy gospodarze przemawiają z perspektywy tej samej świadomości kolektywnej, jakby stanowili jej części. Świadomość kolektywna rozumie swoją sytuację oraz złożenie z różnych osób, a nawet lamentuje z powodu tego, że jej gospodarze utracili swoje indywidualne osobowości. SCP-171 mówi badaczom, że rozumie, czym jest, ale nie skąd pochodzi, tłumacząc, że zarówno jego własna świadomość, jak i te, należące niegdyś do gospodarzy obiektu były zbyt proste, by mogły rozumieć lub pamiętać swoje pochodzenie. Badacze zanotowali zmianę w osobowości SCP-171 po integrowaniu się niej z pracownikami klasy D: obiekt nie wchłania już testerów brutalnych, o złych zamiarach ani wrogich. SCP-171 wyjaśnił, że dzięki medytacji i rozumieniu decyduje się unikać konsumowania innych zwierząt, o ile to możliwe.
Dodatek 171-1 SCP-171 po raz pierwszy znaleźli bywalcy plaży i surferzy australijskiego wybrzeża w pobliżu Yamby, w stanie Nowej Południowej Walii, 12 sierpnia 2007 roku. Cywile bawiący się w pianie zaczęli doświadczać anormalnych zjawisk związanych z ich skórą. Centrum Zwalczania Chorób Zakaźnych skontaktowało się z pracownikami Fundacji SCP po dojściu do zrozumienia, że nie jest w stanie wyjaśnić anomalii.
Dodatek 171-2 Pracownicy chcący z własnej woli poddać się integracji z SCP-171 muszą uzyskać pozytywne orzeczenie psychologiczne; należy upewnić się, że pracownik taki nie przejawia żadnych problemów ze zdrowiem psychicznym, ze szczególnym naciskiem na możliwe oddalenie od człowieczeństwa i potencjalne tendencje samobójcze. Ponadto pracowników takich należy wielokrotnie ostrzec, iż integracja, której zamierzają się poddać, jest permanentna i nie istnieje żaden dowód mogący potwierdzić, że SCP-171 przejawia stan "wyższej świadomości" ani świadomości znacznie różnej od ludzkiej. Jeżeli pracownik nadal będzie chciał poddać się integracji z obiektem, a decyzję tę podejmie w pełni zdrowia psychicznego, należy mu to umożliwić.
