Identyfikator podmiotu: SCP-174
Klasa podmiotu: Bezpieczne Euclid, szczegóły w Incydencie 174-A
Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-174 zabezpieczony jest w Jednostce Przechowawczej 07, w Ośrodku 19. Usunięcie SCP-174 z przechowalni wymaga zgody co najmniej dwóch (2) pracowników z upoważnieniem poziomu 4., którzy są zaznajomieni z SCP-174. Do interakcji z SCP-174 najlepiej wykorzystywać pracowników, którym zdobyli wysoki wynik na Skali Wytrzymałości Psychicznej. Personel wchodzący w kontakt z SCP-174 musi być poddawany badaniom psychologicznym; osobom, które zaczną wykazywać tendencje obsesyjne lub ochronne wobec obiektu należy zaaplikować preparaty amnezyjne klasy B i poddać 72-godzinnym obserwacjom.
Dodatek do czynności przechowawczych, ██.██.20██: Po Incydencie 174-A, SCP-174 i główna komora Jednostki Przechowawczej 07 muszą być nieustannie monitorowane za pośrednictwem kamer wideo. Aktywności anormalne należy natychmiast zgłaszać dr. A█████████. Ponadto na SCP-174 musi znajdować się urządzenie namierzające GPS, aby przyspieszyć procedurę odzyskania obiektu w razie jego wydostania się spod pieczy Fundacji.
Opis: SCP-174 to drewniana lalka do brzuchomówstwa, mierząca 21 [cm] od głowy do palców u stóp; obiekt jest ubrany w szmaciane odzienie i kilka jego sekcji jest delikatnie uszkodzonych. Opierając się o stylizację artefaktu i jego stan można stwierdzić, że pochodzi z początku XX wieku. Oczami i ustami SCP-174 można manipulować za pośrednictwem mechanizmu znajdującego się wewnątrz kukły.
Kiedy obiekt oglądany peryferyjnie, okazjonalnie obserwator stwierdzi, że SCP-174 patrzy na nich ze smutnym lub stęsknionym wyrazem twarzy. Po spojrzeniu nań bezpośrednio, ów anomalny wyraz twarzy przestaje być widoczny. Oglądanie SCP-174 sposobami pośrednimi, np. poprzez odbicie w lustrze lub przekaz obrazu wideo najprawdopodobniej zwiększa prawdopodobieństwo manifestacji tego efektu. Pracownicy znajdujący się w pobliżu SCP-174 donoszą o ogólnym poczuciu smutku albo sympatii wobec kukły, lecz nie są w stanie podać powodów stojących za takimi emocjami. Dłuższe wystawienie na oddziaływanie podmiotu może doprowadzić do skrajnych personifikacji lalki; osoby, które uplasowały się nisko na Skali Wytrzymałości Psychicznej będą czasami odbierały SCP-174 jako żywą istotę (np. tuląc obiekt, jak gdyby był małym dzieckiem). Po zwróceniu takim osobom uwagi na temat ich anormalnych zachowań, powrócą do swoich normalności na przynajmniej kilka minut.
Osoby, które biorą SCP-174 na ręce, stwierdzają, że muszą z obiektem "porozmawiać". Po zapytaniu ich o to, często oznajmiają, że kukła jest "samotna" i potrzebuje towarzystwa. Osoby te również mówią w roli SCP-174 i manipulują jego ruchami. W czasie mówienia w roli obiektu, osoba, która to robi, często zmienia ton głosu na bardzo wysoki, niemalże dziecięcy. Nagrania dokonane przez bardzo czułe mikrofony wykazały, iż lalka w żadnym momencie nie mówi ani nie wydaje dźwięków. Bez względu na wcześniejsze doświadczenia narażonej osoby, jej "gra" będzie niemalże idealna. "Konwersacje" będą często kierować się ku tematowi stanu emocjonalnego kukły, w aspekcie jego powiązania z przeszłością, co najczęściej prowadzi do opowiedzenia przez lalkę historii o tym, jak została opuszczona lub źle potraktowana. Żadna z historii się dotąd nie powtórzyła, wobec czego nie wiadomo, która (jeżeli w ogóle) jest prawdziwa. Naukowcy uważają, że SCP-174 może posiadać niskopoziomowe zdolności telepatyczne, jako że każda z jej historii będzie w pewnym stopniu dotyczyła motywu, który ma szczególne znaczenie dla osoby, która przez obiekt przemawia.
W tym momencie narażeni zaczną okazywać wielkie przywiązanie do SCP-174 i będą usiłować "ochronić" artefakt przed osobami, które zbliżą się do niego na zbyt bliską odległość lub będą próbowały dokonać z nim interakcji; w niektórych przypadkach ochrona ta wiązała się z użyciem śmiercionośnych metod. Narażeni będą często określać SCP-174 mianem ich "dziecka" lub podobnie, co wskazuje na silną pieszczotliwość, jaką stosują wobec lalki. Efekt ten będzie trwał przez kilka godzin od rozdzielenia narażonego od SCP-174; odnotowano jednakże przynajmniej jeden przypadek, kiedy efekt trwał dłużej niż 2 tygodnie od rozdzielenia. Nie wiadomo, czy efekt uległby deprecjacji, ponieważ narażona nań osoba została zlikwidowana z racji braku powodów, aby dalej ją badać. Osoby, które zostaną całkowicie odizolowane od SCP-174, zaczną cierpieć paranoję w kwestii bezpieczeństwa kukły i często ulegać będą zapaściom mentalnym, podobnym do tych obserwowanych podczas rozdzielania matki od jej małego dziecka. Preparaty amnezyjne klasy B okazały się efektywne w zakresie leczenia zarówno efektu obsesji, jak i wynikowej traumy psychicznej; aczkolwiek prawie wszyscy, którzy zostali w ten sposób uleczeni, stwierdzają, że cierpią poczucie utraty czegoś - co może być dla nich depresyjne.
Dodatek 174-1: Log Eksperymentu (transkrypt materiału wideo)
Tester: D-14285; kobieta, 21, brak kartoteki odnośnie brutalnych przestępstw
Naukowiec nadzorujący: dr A█████████
Lokacja: Cela Przechowawcza A4 (pracownicy obserwują zza lustra dwustronnego), Ośrodek 19
D-14285 polecono wziąć SCP-174 do rąk. Po chwilowym wahaniu testerka ustosunkowuje się do polecenia. Po kilku sekundach rozpoczyna normalną konwersację z SCP-174. Po ok. 2 minutach testerka pyta SCP-174: "Co ci się stało", po czym kukła opowiada historię o tym, jak została porzucona i uszkodzona na skutek pożaru domu, po czym jej oryginalny właściciel ją porzucił. <Nota: Zapisy na temat testerki wskazują na to, że jej dom został podpalony w roku 19██.> Podmiot zaczyna pocieszać lalkę i dodawać jej otuchy standardowymi, pozytywnymi sposobami. Kukła oznajmia, że jest samotna i chce znaleźć przyjaciół. Testerka zaczyna uderzać o drzwi swoją wolną ręką. Kiedy strażnicy wchodzą do środka z wyciągniętymi pistoletami, testerka ucieka do kąta celi, tuląc lalkę i do niej szepcząc (dokładne słowa nie zostały uchwycone przez mikrofon). Strażnikom udaje się rozdzielenie SCP-174 od testerki, po czym wychodzą z pomieszczenia. W tym momencie testerka krzyczy "mają je, moje cudowne dziecko" i zaczyna pod wpływem chęci ucieczki uderzać oraz kopać w drzwi.
Nota: W tym momencie dr A█████████ polecił zakończyć eksperyment. D-14285 została zlikwidowana, kiedy próby uspokojenia jej spełzły na niczym (eksperyment ten był jednym z pierwszych z udziałem SCP-174, zanim odkryto efektywność preparatów amnezyjnych w leczeniu powyższych symptomów.
Dodatek 174-2: Incydent 174-A
Dnia ██.██.20██, Dr A█████████ wszedł do Jednostki Przechowawczej 07, gdzie ujrzał obiekt w pozycji siedzącej na podłodze, obok jego przechowalni, wpatrujący się w główne drzwi wejściowe. Drzwi do przechowalni SCP-174 były zamknięte i nie zalogowano żadnych prób dostępu przez ostatni tydzień. Po umieszczeniu obiektu w jego przechowalni, w Jednostce Przechowawczej 07 zainstalowano monitoring wideo jako środek zapobiegawczy przeciwko przyszłym zmianom położenia artefaktu, a jednostkę namierzającą w systemie GPS zainstalowano na SCP-174.
