SCP-1850
ocena: +1+x

Identyfikator podmiotu: SCP-1850

Klasa podmiotu: Bezpieczne

Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-1850 musi być przechowywany w hangarze lotniczym w Ośrodku 6; temperatura hangaru powinna być utrzymywana powyżej piętnastu (15) stopni Celsjusza. Sygnalizator radiowy musi być przymocowany do podwozia SCP-1850; poziomy sygnalizatora radiowego i poprawne funkcje muszą być potwierdzone przed tym jak SCP-1850 opuści hangar z jakichkolwiek przyczyn. Żaden personel nie powinien wchodzić do kabiny pilota lub dotykać żadnej jego powierzchni, chyba że SCP-1850 zostanie najpierw poddany środkom uspokajającym, środki uspokajające należy podawać poprzez wstrzyknięciu do żywności 80 (osiemdziesiąt) miligramów diazepamu, podgrzanie jedzenia do 30 (trzydziestu) stopni Celsjusza i wprowadzenie go do kabiny pilota, czekając do czasu kiedy pożywienie będzie skonsumowane. 80 miligramów dawki diazepamu uspokaja SCP-1850 przez około 90 minut; środki uspokajające powinny być podawane częściej niż raz na dziesięć dni.

Co każde 3 (trzy) dni SCP-1850 musi być karmiony 65 (sześćdziesięcioma pięcioma) kilogramami myszy (Mus musculus), szczurów (Rattus norvegicus), królików (Oryctolagus cuniculus), kurczaków (Gallus gallus domesticus), i gołebi (Columba livia), wcześniej zabitych i podgrzanych do 30 (trzydziestu) stopni Celsjusza. 3 gramy siarczanu chondrotropiny klasy weterynaryjnej i 15 gramów siarczanu glukozaminy klasy weterynaryjnej muszą być dołączane do jedzenia SCP-1850 podczas każdego karmienia.

Fundacyjni lekarze weterynarii polecili, że, w trosce o zdrowie fizyczne obiektu, SCP-1850 może opuszczać swój hangar raz na 5 dni by zaangażować się w lot na uwięzi. Uwieź musi być zrobiona z wzmocnionych stalowych przewodów i nie może przekraczać stu pięćdziesięciu (150) metrów długości (zobacz dokument SCP-1850-NL4 dla specyfikacji uwięzi). Uwięź musi być przymocowana zanim SCP-1850 opuści hangar podczas jego lotów SCP-1850 muszą towarzyszyć dwie Fundacyjne awionetki. Sesje lotów na uwięzi nie mogą trwać dłużej niż czterdzieści (40) minut. Części kadłubu zewnętrznego muszą być ręcznie myte po każdej sesji latania.

Opis: SCP-1850 jest anomalnym organizmem o dokładnym kształcie pełno wymiarowego samolotu Sopwith Triplane 1917. Składa się w całości z żywej tkanki; próbka analizy DNA wskazała, że jest to ptasi samiec nieznanego gatunku z rodzaju Accipiter. Bez-piórkowa tkanka naskórka pokrywa kadłub, a infrastruktura samolotu (rozpórki itp.) jest wykonana ze wzmocnionej kości, nie wydaje się jednak, aby istniały inne szczególne podobieństwa między strukturą samolotu a anatomią ptaków. (zobacz dokument 1850-Y23 dla szczegółowej analizy wewnętrznej anatomii SCP-1850). Szczególnie kokpit funkcjonuje jako odpowiednik jamy ustnej: kiedy obiekt o masie większej niż około 8 kilogramów i ogólnej temperaturze większej niż około 30 stopni Celsjusza dotknie powierzchni wewnątrz kokpitu siedzenie pilota; pasy bezpieczeństwa poruszą się unieruchamiając obiekt i rozerwą go na małe kawałki wydzielając jednocześnie mieszaninę enzymów trawiennych i kwasu żołądkowego, w rezultacie maź jest wchłaniana całą powierzchnią w kabinie pilota. Od dwudziestu czterech do trzydziestu sześciu godzin po karmieniu SCP-1850 aktywuje swój karabin maszynowy i wystrzeli kilka pocisków "amunicji", ta amunicja jest w całości zbudowana z ptasich odchodów poruszających się w przybliżeniu 8 metrów na sekundę i nie jest znaczącym zagrożeniem dla personelu.

Chociaż u SCP-1850 nie wykryto żadnych narządów zmysłów, jest w stanie wykrywać i reagować na bodźce zewnętrzne, i wykazał zdolność rozpoznawania twarzy i głosów pomimo braku analogu mózgu. Wykazał także zdolność celowania karabinem maszynowym w określony personel.

SCP-1850 jest w stanie poruszać organami, które mogą odpowiadać mechanicznym częściom (np. poruszając kołami, zginając lotki i kręcić śmigłem, z czego to ostatnie sprawia mu przyjemność), ale jest w dużej mierze nieruchliwy i łagodny. Kiedy jest na ziemi obiekt pozwala siebie dotykać, sondować, badać tak długo dopóki nic nie zostanie umieszczone w kabinie pilota, wzdryga się w trakcie pobierania próbek gdy pobierane są próbki tkanek, oraz trzęsie się podczas burzy i skacze w górę i w dół gdy jego uwiąż jest przywiązana przed sesjami lotniczymi. Podmiot jest w stanie zregenerować tkankę pobraną podczas pobierania próbek; doświadczenia z oznaczaniem izotopowym żywności podmiotu potwierdzają, że masa jest zachowywana i nie występują zjawiska ektoentropowe. W ciągu 33 lat od momentu, kiedy SCP-1850 wszedł pod opiekę Fundacji, tempo regeneracji jego tkanki zmniejszyło się o około 10% (zobacz dokument 1850-74E w celu uzyskania szczegółowych analiz statystycznych); uważa się, że jest to naturalny rezultat procesu starzenia. Jako kolejny dowód potwierdzający tę hipotezę, obrazowanie radiograficzne SCP-1850 ujawniło początek choroby zwyrodnieniowej stawów.

Podczas sesji lotu na uwięzi, SCP-1850 będzie startował i szybował w sposób typowy dla nieanomalnych przedstawicieli rodzaju Accipiter; szczegółowa analiza anomalnych właściwości aerodynamicznych, o których mowa, znajduje się w dokumencie 1850-4AC3. Po okresie czasu od 20 do 30 minut szybowania (lub 10 minut przy niesprzyjającej pogodzie), SCP-1850 wyląduje sam i przetoczy się z powrotem do swojego hangaru.

Dodatek: Dnia ██.██.19██ incydent sejsmiczny spowodował uszkodzenia strukturalne w Ośrodku 6, powodując przełamanie zabezpieczeń SCP-1850. Personel zaobserwował, że SCP-1850 leciał swobodnie przez około trzy minuty, po czym wrócił do swojej hangaru przechowawczego z własnej woli.

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported