SCP-1851-EX
ocena: +3+x

Poniższy dokument został opatrzony przez Administracje Bezpieczeństwa Informacji i Zapisów (RAISA) klauzulą Kodu Czerwonego — Niedostępny. Wgląd do niego ograniczony jest tylko do personelu poziomu 5, a sam dokument został unieważniony na mocy Dyrektywy Nadzorczej 001, kiedy to organizacja odpowiadająca za jego stworzenie (Amerykańska Inicjatywa Bezpiecznego Przechowywania; ASCI) połączyła się 1 stycznia 1916 roku wraz z kilkoma innymi we współczesną Fundację.

Ten dokument jest obecnie przechowywany wyłącznie dla celów archiwalnych.

1099.jpg

Popularne prasowe przedstawienie czarnego sługi dotkniętego Zjawiskiem 1851-023.

Identyfikator podmiotu: 1851-023

Rodzaj klasyfikacji: Zagrożenie

Protokoły Zabezpieczenia ASCI: Murzyni dotknięci tym zjawiskiem mają zostać potraktowani tyloma z następujących praktyk, ile właściciel lub dzierżawca uzna za konieczne: Po pierwsze, mają zostać zastosowane kary cielesne w postaci biczowania do stu dziennie (siedemdziesięciu pięciu dla dziewoi i co najwyżej pięćdziesięciu dla pacholęta); Po drugie, dotknięci tym zjawiskiem parobkowie mają zostać pouczeni za pomocą nauk biblijnych o odpowiedniej uległości, jaką należy okazywać swoim bosko wyświęconym właścicielom; Po trzecie, należy uciąć w formie kary duże palce u każdej stopy. Nieuleczalnie chorzy słudzy mają zostać zrekrutowani do programu dla niekoregowalnych, jak wyszczególniono w niniejszym raporcie.

Opis: Zjawisko 1851-023 jest zaburzeniem umysłowym występującym jedynie u rasy murzyńskiej, szczególnie u tych pracujących w służbie białego pana.1 Głównym symptomem tego zjawiska jest pragnienie ze strony dotkniętych nim czarnych, aby opuścić swoje bosko przypisane obowiązki i ziemie, migrując na terytoria przychylne ich sytuacji. Ostatnio odnotowano, że pewna liczba czarnych sług2 stała się niezwykle trudna do zatrzymania na swoich przypisanych ziemiach; zarówno w obrębie ziem podlegających Inicjatywie, jak i na innych obszarach zamieszkałych przez białych panów takich sług. Starszy Badacz Inicjatywy, S. Cartwright, wykazał w swoim laboratorium istnienie fenomenu nazwanego przez siebie drapetomanią, określanego w dokumentacji Inicjatywy jako Zjawisko 1851-023.

Przyczyna tej dolegliwości nie jest do końca znana; jak wiadomo, nie istnieje żadna dostrzegalna forma miazmatu3 potencjalnie odpowiedzialnego za to zaburzenie. Odkryto jednak korelację między występowaniem tej formy nieposłuszeństwa a konkretną relacją między panem a sługą. Dokładniej rzecz ujmując, gdy właściciele zaczynają traktować murzyńskich parobków na równi z białym człowiekiem, u tych pierwszych pojawia się prawdopodobieństwo wystąpienia owego zaburzenia. Należy znacząco podkreślić, że czarnym trzymanym w niewoli należy regularnie przypominać o ich niższym statusie i nie można pozwolić, aby myśleli o sobie zbyt wysoko. W szczególności należy unikać: pozwalania murzynom osiągać umiejętności czytania, pisania lub liczenia; dawania im możliwości wyboru własnych partnerów, zakłócając planowane przez ich panów utrzymywanie silniejszych linii krwi; oraz swobodnego praktykowania chrześcijaństwa przez czarnych, które ma tendencję do podważania nauk udzielanych murzynom przez białe kościoły.

Ten raport został sporządzony 17 lipca roku pańskiego 1851 zgodnie z protokołami Amerykańskiej Inicjatywy Bezpiecznego Przechowywania.

Notabene: Powszechność występowania Zjawiska 1851-023 wśród inwentarzu pracującego należących do wielu dyrektorów Inicjatywy, wraz z ogólnym poczuciem obowiązku obywatelskiego, skłoniły Inicjatywę do podjęcia odpowiednik działań. Odtąd pracownicy Inicjatywy mają zachęcać funkcjonariuszy policyjnych do oddawania schwytanych murzyńskich uciekinierów pod jej opiekę. Dr Cartwright zebrał szczególną grupę niepokornych służących, którzy nie nadają się do konwencjonalnej pracy, nieformalnie nazywanych klasą drapetomanów, którzy mają zajmować się najbardziej rygorystycznymi i niebezpiecznymi obowiązkami w ramach Inicjatywy, czyli takimi, które zbędnie narażałyby życie lojalnych służących. — Dyrektor Wilson, odnotował 31 marca 1857 r.

Notabene: Biorąc pod uwagę ostatnie wydarzenia polityczne, a zwłaszcza niedawne rozpoczęcie wojny domowej i jej możliwe konsekwencje dla dalszej przyszłości niewolnictwa czarnych, opracowywane są alternatywne plany dotyczące przyszłości klasy drapetomanów, od której to nasze badania stały się mocno zależne. — Dyrektor Wilson, odnotował 4 października 1862 r.

Notabene: Nasze obawy spełniły się wraz z ostatnią proklamacją. Odtąd, biorąc pod uwagę nasze oficjalne poparcie dla północnej Unii, nasza polityka w tej sprawie będzie wyglądać następująco: Rekrutacja do klasy D ma się odtąd odbywać z więzień, domów dla obłąkanych, chronicznie niezamożnych, przytułków dla ubogich, jak i aresztowanych za włóczęgostwo. Ta polityka, zwana Protokołem Cartwrighta, ma tę zaletę, że pozwoli utrzymać bardzo podobny skład personelu klasy D, a jednocześnie będzie zgodna z obecnym reżimem narzuconym przez Waszyngton. — Dyrektor Wilson, odnotował 4 stycznia 1863 r.

Notabene: Pojawiły się głosy krytyki wobec naszej obecnej polityki w zakresie rekrutacji klasy D ze strony kilku naszych zamorskich partnerów. Biorąc pod uwagę obecne nastawienie Dyrektoriatu w zakresie wzajemnych prób sojuszu lub fuzji z organizacjami o podobnych celach, Inicjatywa ograniczy rekrutację do klasy D wyłącznie do więzień oraz, w skrajnych przypadkach, sierocińców. W praktyce oczywiście niewiele to zmieni w składzie rasowym tej grupy. Co więcej, osoby należące do klasy D mają być usuwane w tajemnicy, a ich liczba nie będzie już rejestrowana, poza archiwami Dyrektoriatu. — Dyrektor Morris, odnotował 17 marca 1914 r.

Dodatek 1851-5: Oficjalna klasyfikacja zjawiska jako anomalnego została zniesiona 1 stycznia 1916 roku. Główny Badacz ████ Cartwright zasugerował zniszczenie całej dokumentacji dotyczącej SCP-1851.

Powiedz Cartwrightowi, że może iść do diabła. Oficjalnie usuniemy plik, ale zachowamy zapisy tego, co zrobiliśmy. Jego rodzina to zrobiła, a my jej pomogliśmy; nie mamy zamiaru wybielać teraz historii. Nie wiem, czy kiedykolwiek będziemy w stanie wynagrodzić za to, co zrobiliśmy, ale przynajmniej możemy pamiętać. — O5-9

Dodatek 1851-6: Cały personel klasy D zrekrutowany zgodnie z Protokołem Cartwrighta otrzymał dawkę środków amnezyjnych i został wypuszczony. Rekrutacja ma się odtąd odbywać wśród więźniów przez podwójnie ślepą komisję, niebiorącą pod uwagę rasy, płci ani żadnych innych czynników danej osoby poza popełnionymi przez nią przestępstwami. Selektywne odszkodowania dla poszczególnych rodzin osób skrzywdzonych w ramach protokołu zostały wypłacone.

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported