Wczesna formacja SCP-1994-2. Zdjęcia pobrane z dzienników medyczynch dr. Yelkova.
Identyfikator podmiotu: SCP-1994
Klasa podmiotu: Keter
Specjalne Czynności Przechowawcze:
- Wszystkie odzyskane jednostki SCP-1994-1 muszą być przechowywane w Schowku Przechowawczym z Maksymalnym Zabezpieczeniem w Ośrodku 93. SCP-1994-1 jest obecnie uznawany za niezabezpieczony1.
- Jakiekolwiek odzyskane instacje SCP-1994-2 muszą być przechowywane w Schowku Przechowawczym z Maksymalnym Zabezpieczeniem w Ośrodku 93. Szafka ta ma być wyposażona w wysokowydajny system oczyszczania powietrzem, który musi być zmieniany dwa razy na tydzień. Osoby wchodzące do schowka muszą nosić sprzęt przeciwchemiczny, żeby zapobiegać ewentualnym zanieczyszczeniom.
- Pozostałości każdej odzyskanej instacji SCP-1994-3 muszą być utrzymywane w Sejfie Przechowawczym dla Humanoidów o wysokim zabezpieczeniu w Ośrodku 93. Jakiekolwiek odnalezione instacje SCP-1994-3 muszą być przeniesione do Ośrodka 93 dla zabezpieczenia i obserwacji. Jeżeli okaże się to konieczne, należy przygotować systemy podtrzymywania, aby zapobiec ekspiracji którejkolwiek instacji SCP-1994-3. Sejf musi być wyposażony w wysokowydajny system oczyszczania powietrzem, który musi być zmieniany dwa razy na tydzień. Osoby wchodzące do sejfu muszą nosić sprzęt przeciwchemiczny, żeby zapobiegać ewentualnej kontaminacji.
- Dodatkowo, systemy monitorujące Fundacji znajdujące się w Moskwie i jej okolicach mają poszukiwać oznak wybuchu epidemii SCP-1994. Mobilna Formacja Operacyjna Tau-13 ("Oral Report") została powołana i przeszkolona do opanowania tych ognisk, jak również do pomocy w odzyskaniu dodatkowych informacji dotyczących dr. Rasmina Yelkova.
Opis: SCP-1994 jest ogólną desygnacją zbioru zjawisk odkrytych w laboratorium dentystycznym dr. Rasmina Yelkova.
Przypis: Następująca korespondencja została odkryta w laboratorium Dr Yelkova. Cały tekst został przetłumaczony z oryginalnego rosyjskiego.
- SCP-1994-1 jest serum, które zostało opracowane przez dr. Yelkova w 1958 r. Chemiczna analiza SCP-1994-1 zwraca sprzeczne wyniki, niektóre próbki wykazują wysokie poziomy monofluorofosforanu sodu a inne wyższe poziomy kwasu heksafluorokrzemowego, wraz z innymi pewnymi niespecyficznymi chemicznymi strukturami. Niezależnie od jego chemicznego składu, SCP-1994-1 wydaje się być zaprojektowane, by symulować rozwój szczękowych i żuchwowych struktur zębów poza środowiskiem jamy ustnej. (Zobacz Dokument 1994-1).
- SCP-1994-2 są zwapniałymi strukturami przypominającymi ludzkie zęby, które wyrosły na ciele poza środowiskiem jamy ustnej jako wynik użycia SCP-1994-1. Podczas gdy SCP-1994-2 wizualnie wyglądają identycznie jak ludzkie zęby, brakuje im wielu podstawowych struktur zębowych. SCP-1994-2 nie posiadają warstwy zębinowej oraz tkanki miazgowej. Zamiast tego, instancje SCP-1994-2 wydają się być solidnym kawałkiem szkliwa. W szczególności, SCP-1994-2 są bardzo rozkładne. (Zobacz Dokument 1994-4). Podczas tego rozkładania, SCP-1994-2 wypuści drobny biały proszek,2zdolny do zainfekowania tych, którzy go wdychają.
SCP-1994-2 manifestuje się poprzez problemy z tkanką keratynową. Zdjęcie pobrane z medycznych dzienników dr. Yelkova.
- SCP-1994-3 to osoby, którym wstrzyknięto SCP-1994-1 lub które były narażone na działanie proszkowego produktu ubocznego SCP-1994-2. Cel tych zarażeń był szczegółowo opisany w prywatnych dziennikach dr. Yelkova (Zobacz Dokument 1994-2). Osoby narażone na SCP-1994-1 przejdą przez pięć kolejnych stanów infekcji:
1.) Wstępne narażenie: Podmiot jest narażony na SCP-1994-1 przez wstrzyknięcie lub przez pyłowy produkt uboczny SCP-1994-2. Podmiot nie pokaże widocznych oznak infekcji przez okres około 2 tygodni, podczas których podmiot (SCP-1994-3) przejdzie wewnętrzne komórkowe zmiany fizjologiczne. W różnych miejscach na całym ciele zaczną pojawiać się osady wapnia. Struktury komórkowe odpowiedzialne za reakcję immunologiczną i utrzymanie organizmu powoli zaczną "reorganizować" się w systemy zdolne do tworzenia niezbędnych składników szkliwa.
2.) Pęknięcia: Po średnio 2 tygodniach rozwoju pod warstwą skóry, SCP-1994-2 początkowo pojawiają się zamknięte w torbielach, które w miarę wzrostu rozrywają skórę. Owe "pęknięcia" początkowo pojawiają się na kończynach, a następnie w innych miejscach, takich jak głowa, szyja, plecy i pachwina. Instancje te będą dla SCP-1994-3 bolesne w dotyku i najczęściej będą oni opierać się jakimkolwiek próbom ich usunięcia3. Wzrost i rozprzestrzenianie się pęknięć SCP-1994-2 bezpośrednio korelują z obniżeniem funkcji metabolicznych w SCP-1994-3.
3.) Dojrzewanie i kapsułkowanie: Po średnio 5 tygodniach od wstępnej ekspozycji, torbiele zawierające SCP-1994-2 pękają, ukazując dojrzały ząb dorosłego człowieka. Kiedy zęby te są wyeksponowane, stają się permanentnie przytwierdzone do tkanki skórnej SCP-1994-3 i są usuwalne tylko przez operację4. Dodatkowo, ta faza jest identyfikowana przez szybką ekspansję stref pęknięć. W miarę dojrzewania instancji SCP-1994-2, pęknięcia szybko pokrywają całą powierzchnię zewnętrzną i zaczynają pojawiać się w miększych tkankach podniebienia jamy ustnej, ucha wewnętrznego, otworów odbytu i pochwy oraz tkanek oka.
4.) Rozkład: Po 8 tygodniach kapsułkowania całe ciało SCP-1994-3 będzie przykryte warstwą SCP-1994-2. jednakże, wkrótce po ostatecznym dojrzeniu5, SCP-1994-2 zaczyna rozwijać szybkie zmiany próchnicowe na wszystkich powierzchniach. Środki, przez które rozkład się rozwija, są obecnie nieznane, ponieważ instancje SCP-1994-2 nie są narażone na działanie bakterii wytwarzających kwas w jamie ustnej, które powszechnie powodują takie zmiany. Pełen rozkład wszystkich instancji SCP-1994-26 jest szybki, często nie zajmując więcej niż 7 dni, by stał się widoczny rażący rozkład. Podczas tego tygodnia, SCP-1994-2 zacznie wydzielać drobny, biały, utrzymujący się w powietrzu proszek, którego efekty zostały wyjaśnione powyżej. Konwencjonalne techniki oczyszczania powietrza okazały się być efektywne w eliminacji tego proszku z powietrza.
5.) Wygaśnięcie: Gdy procesy związane z tworzeniem i dojrzewaniem SCP-1994-2 dobiegną końca, a ciało SCP-1994-3 zostanie w całości pokryte pełną zgnilizną, podmiot ten niedługo potem zakończy funkcjonowanie. Ze względu na dużą ilość gnijącej tkanki pokrywającej ciało, osłabiony stan układu odpornościowego i niezdolność do przyjmowania jakiejkolwiek formy pożywienia (przez skórę albo przez usta), podmioty nieodmiennie umierają po około 2 tygodniach pełnego rozkładu. Zwłoki SCP-1994-3 muszą być spalane w celu usunięcia jakichkolwiek pyłowych pozostałości SCP-1994-2.
Odkrycie: Całość SCP-1994 została odkryta podczas wspólnego działania agentów Fundacji i operatorów Dywizji GRU "P" w ████████, ZSSR, w 1959 roku. Podczas odzyskiwania odkryto 9 instancji SCP-1994-3, z których 7 zmarło wcześniej z powodu swojego stanu, a 2 ulegały aktywnemu rozkładowi. dr Yelkov nie został znaleziony, ale pomimo tego duża część jego notatek i dzienników została odzyskana.
W wyniku tego nalotu 5 agentów Fundacji i 3 agentów GRU-P zostało narażonych na działanie unoszącego się w powietrzu proszku SCP-1994-2. Kiedy efekty SCP-1994 stały się widoczne, personel ten został oznaczony jako SCP-1994-3 oraz przeszedł testy w Ośrodku 93.
Podczas klasyfikacji odzyskanych materiałów badawczych okazało się, że wiele instancji SCP-1994-2 i SCP-1994-1 zostało przeniesionych do innych, nieznanych lokalizacji.
Notatki z badań i dokumentacja: Następujące dokumenty zostały odzyskane przez agentów Fundacji podczas nalotu na laboratorium dr. Yelkova.
Dokument 1994-1: Prywatny dziennik dr. Rasmina Yelkova
Dokument 1994-2: Ludzka Próba 001
Dokument 1994-3: Ludzka Próba 004
Dokument 1994-4: Ludzka Próba 019
Dokument 1994-5: Notatka bez daty
