Identyfikator podmiotu: SCP-218
Klasa podmiotu: Euclid
Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-218 musi być przechowywany w standardowym zbiorniku wodnym (słonym). Zbiornik może być przenoszony do konserwacji tylko i wyłącznie za pomocą zdalnego drona. Inne czynności nie są wymagane.
Opis: SCP-218 to drapieżny organizm kolonijny ważący około 1800 kg, składający się z kilkuset pasożytniczych minogów z rodziny minogokształtnych, opisanych jako Petromyzon anomalis. Średni rozmiar pojedynczego okazu Petromyzon anomalis wynosi średnio od 50 do 90 cm długości, oraz wyglądem przypomina zwykłego minoga morskiego, (Petromyzon marinus) z główną różnicą którą jest złożony, ultrafioletowy wzór na skórze. Pojedynczy minóg może oderwać się od głównej ławicy i poruszać się niezależnie od niej, zachowaniem przypominając zwykły, nie anomalny okaz. Te jednostki zostaną w pobliżu SCP-218, aż zostaną pożarte przez kolonie. Centrum masy SCP-218 zawiera główne narządy organizmu, jak i stopę służącą do lokomocji. SCP-218 jest zdolne przeżyć poza wodą nawet do godziny, jednak wykazuje wtedy znacznie mniejszą mobilność.
Jednostki SCP-218 produkują paraliżującą toksynę, aplikowaną poprzez ugryzienie lub przez wydzielinę minogów. Toksyna hamuje prace mięśni i powoduje odrętwienie doprowadzając ofiarę do bólu – wszystkie inne wewnętrzne i psychiczne procesy zostają nienaruszone. Nie zaobserwowano aby paraliżujący efekt ustępował. Do tej pory nie wynaleziono żadnego skutecznego antidotum.
Wczesne obserwacje doprowadziły do wniosku, że SCP-218 rozmnaża się poprzez pasożytniczą implantacje jednostek do ciała nosiciela – te zachowanie zostało zdeterminowane jako atypowy sposób pożywiania się, w którym liczne jednostki zagnieżdżą się w ciele wciąż żyjącej ofiary na około 48 godzin zanim właściwa konsumpcja zostanie kontynuowana.
Dodatek-01: Fizyczne przebadanie krótko po odkryciu i przechwyceniu SCP-218 wykazało, że masa obiektu zawierała ciała obce zachowane w jamie głównego ciała. SCP-218 został wyjęty ze zbiornika przechowawczego oraz uśpiony aby przeprowadzić operacje.
Obiekty usunięte z SCP-218:
▪ 33 perły o średnicy 3cm. Dziury wywiercone w nich wskazują, że były one częścią naszyjnika.
▪ 1 figurka delfina wyrzeźbiona z wygładzonego koralu.
▪ 2 złote bransolety.
▪ 4 kościane przypinki do włosów.
▪ 1 szylkretowy grzebień do włosów.
▪ 1 kościana figurka przedstawiająca SCP-218. Widoczne wyraźne ślady zużycia.
▪ 1 ludzki szkielet należący do dziewczynki. Prawdopodobny wiek szacuje się pomiędzy 4 a 6 rokiem
życia. Szkielet w konsystencji przypominał kredę, a osadzone w nim było 135 pereł.
▪ Łopatka (prawdopodobnie należąca do jelenia szlachetnego) – wygrawerowane są na nim dwie
humanoidalne figury, dwóch dorosłych i jedno dziecko. Prawdopodobnie podmiot i rodzice.
Szkielet jak i artefakty datowane są na 7500 rok p.n.e, jednak nie przypominają one innych artefaktów Neolitycznych z tego regionu.
Dodatek-02: SCP-218 zaczął zachowywać się znacznie agresywniej po usunięciu wyżej wymienionych obiektów: istota uderzała w ściany zbiornika przechowawczego lub próbowała je pokrywać.
Kiedy jedna z przypinek została umieszczona z powrotem w zbiorniku, SCP-218 użył jednej ze swoich kolonii aby odzyskać spinkę i umieścić ją w centralnej jamie przez zwieracz. Grzbietowy zwieracz nie był widoczny dopóki z ciała obiektu nie zostały usunięte artefakty.