Nieupoważniony dostęp jest zabroniony.
Site scp-wiki.net.pl cannot be found.
Wielka czerwona plama na Jowiszu.
Wielka czerwona plama, Jowisz
Specjalne Czynności Przechowawcze: Ze względu na lokalizację i charakter SCP-2399 fizyczne środki powstrzymywania są obecnie niemożliwe. Zakonspirowani agenci Fundacji w dużych obserwatoriach mają zabezpieczać materiał filmowy lub obrazy SCP-2399. Trwa kampania dezinformacyjna, która do tej pory była w stanie całkowicie wyeliminować wszelką wiedzę dotyczącą SCP-2399 ze świadomości społecznej.
Satelity Fundacji na orbicie wokół Jowisza mają utrzymywać stałą czujność w wysiłkach odbudowy SCP-2399 i podejmować wszelkie próby utrudnienia tego procesu, jeśli SCP-2399 osiągnie minimum 75% ukończenia. Dodatkowy obwód elektromagnetyczny satelitów zakłócających dalekiego zasięgu (szyk BARRIER) został umieszczony na wysokiej orbicie Jowisza. Wszelkie transmisje przechwycone przez tę grupę mają być sumarycznie dekodowane i rejestrowane.
W przypadku przekroczenia przez SCP-2399 75% ukończenia lub naruszenia informacji na częstotliwości zagłuszania, niezbędny personel Fundacji zaangażuje Protokół LEGIONNAIRE-5 (patrz Uzupełnienie 2399-L5), biorąc pod uwagę jego ukończenie do tego czasu.
Opis: SCP-2399 jest masywną, złożoną strukturą mechaniczną znajdującą się obecnie w niższej atmosferze Jowisza. Od czasu jej wizualnego odkrycia w 1963 roku, zaobserwowano, że SCP-2399 używa wysoce zaawansowanej broni anty-materii do tworzenia zakłóceń przestrzennych i zaburzeń atmosfery [USUNIĘTO] obserwowanych jako duży czerwony wir, powszechnie znany jako Wielka Czerwona Plama.
Przyspieszone nagranie ścieżki podróży SCP-2399 z ██.██.██ do ██.██.██.
SCP-2399 wydaje się być uszkodzony, prawdopodobnie z powodu uderzenia w księżyc Io, zanim zatrzymał się w swojej obecnej pozycji. Zaobserwowano uwolnienie przez SCP-2399 wielu małych dronów naprawczych w celu naprawienia odniesionych szkód. Niektóre z tych dronów pozostaną w pobliżu SCP-2399, podczas gdy inne będą patrolować pobliskie księżyce, lub wejdą głębiej w atmosferę samego Jowisza, w poszukiwaniu części, których brakuje SCP-2399. Modele komputerowe szacują, że SCP-2399 jest na 59% ukończeniu, o rocznym przyroście 0,78%. Tempo wzrosło z szacowanych 0,12% w 1970 roku.
Pomimo wyniszczonego stanu, SCP-2399 wydaje się posiadać nieograniczone źródło zasilania, zaawansowane ekranowanie elektromagnetyczne, broń niszczącą materię, zdolność do naprawiania wyrządzonych sobie szkód oraz precyzyjny system śledzenia i celowania (zob. Dodatek 2399-2b). Ze względu na dużą różnicę w zaawansowaniu technologicznym pomiędzy twórcą SCP-2399 a nami, pod każdym względem, SCP-2399 jest obecnie niezniszczalny za pomocą ludzkich środków. Teoretycznie SCP-2399 może stać się bezbronny przez wystarczająco silny impuls elektromagnetyczny. Niestety ta technologia jeszcze nie istnieje.
SCP-2399 (Zaznaczony na czerwono) widoczny z sondy BARRIER 21
Od 1971 roku SCP-2399 był odbiorcą niekończącego się strumienia łączności elektromagnetycznej pochodzącej z Galaktyka Trójkąta, około 3 milionów lat świetlnych od Ziemi. Sposób podróży SCP-2399 do naszego Układu Słonecznego i środki jego komunikacji są nieznane. Od 1971 do 1985 roku SCP-2399 nieustannie otrzymywał jedną zakodowaną wiadomość, która poprzez łamanie szyfrów i wysiłki związane z tłumaczeniem wydawała się być poleceniem naprawy szkód poniesionych przy wejściu do naszego Układu Słonecznego. Po tym czasie utworzono szyk BARRIER, aby przechwycić te komunikaty. Zbiegło się to z okresem ciszy radiowej od początku komunikacji, aż do 1996 r., Kiedy zaczęto odbierać inną wiadomość. Szyk BARRIER dotychczas uniemożliwiał SCP-2399 otrzymanie tego polecenia (patrz Dodatek 2399-log-Komunikacji).
Odkrycie SCP-2399:
Dodatek 2399-2b:
Dodatek 2399-2c: Projekt Gigas:
Dodatek 2399-L5:
Dodatek 2399-Log komunikacji:
