SCP-260
ocena: +1+x

Identyfikator podmiotu: SCP-260

Klasa podmiotu: Euclid

Specjalne Czynności Przechowawcze: Obecna lokalizacja obiektu i cel mają być śledzone przez personel Fundacji. Obecny cel ma być przeniesiony pomiędzy ██████████ a █████'██ (ze względu na charakter terenu interwencji), gdy tylko SCP-260 zbliży się do jego okolicy.

Opis: SCP-260 wydaje się być małą, plastyczną skałą, której dokładny skład jest nieznany. Posiada ona formacje fenokrystaliczne, które identyfikują ją jako formę breku igneicznego. Na jednej z większych i gładszych części powierzchni wpisane jest imię człowieka, transliterowane na cyrylicę, które zmienia się z czasem w ściśle określonych odstępach czasu. Podmiot utrzymuje ciągły ruch geodezyjny wzdłuż wszystkich obiektów, które stoją pomiędzy nim a osobą, której imię jest aktualnie na kamieniu (zwaną dalej "celem"). Jego prędkość w próżni na powierzchni beztarciowej została oszacowana na około 1,22 centymetra na sekundę, lecz zwykle porusza się on znacznie wolniej ze względu na tarcie atmosferyczne i powierzchniowe. (Dokładne oszacowanie jest niemożliwe, ponieważ wiadomo, iż obiekt "przykleja się" do powierzchni dowolnego przedmiotu, na którym się obecnie znajduje, zapobiegając jego osadzaniu się w czystej próżni).

Podmiot nie doświadcza zauważalnych skutków erozji przez przedmioty, po których się porusza. Testy wykazały, że kamień posiada niezwykle wysoką wytrzymałość na ściskanie i sprężystość, przewyższającą nacisk wywierany na niego przez strzały z broni palnej i prasy naciągowe. Ze względu na ciągły ruch kamienia nie przeprowadzono poważnych eksperymentów na wrażliwość termiczną lub chemiczną; wątpliwe jest jednak, aby takie eksperymenty zakończyły się sukcesem, ponieważ skład kamienia sugeruje, iż doświadczył on już warunków wysokiej temperatury.

W momencie kontaktu powierzchniowego z celem, wszystkie próby usunięcia albo przemieszczenia celu lub obiektu stają się daremne. Podmiot zaczyna grzebać się w ciele celu w kierunku klatki piersiowej z prędkością około 0,5 cm na sekundę. Wszystkie organy znajdujące się na jego drodze zostają sproszkowane. Gdy tylko ustaną oznaki życiowe celu, kamień natychmiast opuszcza ciało najkrótszą drogą (po czym nazwa nowego celu pojawia się w tym samym miejscu co nazwa poprzednia) i wznawia ruch. Zazwyczaj nowym celem jest osoba znajdująca się najbliżej kamienia w chwili jego wyjścia z ciała, ale wystąpiły pewne odchylenia od tej normy (więcej informacji na ten temat znajduje się w dodatku).

Dodatek: Dziennik badań

Poniższe scenariusze zostały skonstruowane jako potencjalne środki zapobiegawcze w celu powstrzymania obiektu.

Scenariusz 1: SCP-260 został zwabiony do sześciennej betonowej komory i zamknięty wewnątrz.
Rezultat: Po dotarciu do krawędzi podłogi i wspięciu się do połowy ściany, SCP-260 przestał się poruszać. Obserwatorzy opisali go jako "migoczącego" przez kilka sekund pomiędzy jego naturalnym ubarwieniem a "negatywem fotograficznym", po czym zniknął. Wkrótce potem zmarł obecny cel. Autopsja ujawniła obecność kamienia w klatce piersiowej celu, po przebiciu aorty i tętnicy płucnej. Kilka sekund po odkryciu na kamieniu pojawiło się nazwisko dr ███████, który przeprowadził autopsję. Natychmiast ewakuowano go w bezpieczniejsze miejsce.

Scenariusz 2: SCP-260 został zwabiony do wydrążonego, otwartego cylindra obrotowego zamontowanego na stałym stojaku (zwanym dalej "kołem chwytakowym"), a jego aktualny cel został umieszczony na zewnątrz cylindra, co miało na celu umożliwienie SCP kontynuowania jego ruchu, przy jednoczesnym opóźnieniu go przy minimalnym wysiłku.
Rezultat: Po 57 godzinach i 22 minutach SCP-260 przestał się poruszać. Wydarzenia, które nastąpiły po tym czasie, odpowiadały bardzo dokładnie wynikom Scenariusza 1. Nie przeprowadzono autopsji, a obserwacja zwłok została zlecona na kolejne 72 godziny. Następnie pojawiły się zmiany ciała zmarłego. Po 9 godzinach obserwacji, najpierw zaobserwowano perforacje w klatce piersiowej zwłok, a następnie pełne pojawienie się SCP-260 w ciągu następnej godziny. Po 47 minutach pozostawania nieruchomo, SCP zaczął przemieszczać się w kierunku jednego z obserwatorów, który został przeniesiony do innego pomieszczenia w celu dalszego badania.
Notatka 1: Wydaje się, że jest to normalne zachowanie dla kamienia, gdy po śmierci nie jest on usuwany z celu. Inne doświadczenia potwierdziły, że penetracja drewnianej trumny i 1,8 m (6 stóp) ziemi wymaga ponad 72 godzin.
Notatka 2: Ze względu na awarię tej metody powstrzymywania nie zaleca się stosowania SCP-260 jako źródła zasilania.

Scenariusz 3: SCP-260 został zwabiony do wydrążonej, przezroczystej, gładkiej plastikowej kuli (zwanej dalej "kulą dla chomika").
Rezultat: SCP-260 nie mógł wspinać się po ścianach i był zniechęcony do teleportacji, gdy ruch celu pozwalał obiektowi poruszać się wokół różnych przeszkód i uniemożliwiał mu rozpoczęcie penetracji. Gdy kula dla chomika osiągnęła fizyczny kontakt z celem, wpadł on w panikę, próbował opuścić teren, ale został zatrzymany i poddany terminacji przez agentów Fundacji. SCP-260 poruszał się jak poprzednio, ale odpowiednio zmienił ruch i od razu skierował się w stronę agenta █████, który jako pierwszy strzelił do celu. Agent █████ został usunięty z okolicy, a kula chomika została zniszczona w wyniku strzału. SCP-260 pozostawał nietknięty.
Notatka: Przed zakończeniem pościgu kula chomika zawierająca SCP-260 przewróciła się nad krawędzią nasypu. Obserwatorzy zauważyli, że piłka upadła normalnie (zamiast chwycić za ścianę i utrzymać prędkość, jak zwykle robi to SCP-260) i zachowała swój pęd na dole, powodując, że SCP-260 podążał za celem ze znacznie większą prędkością.

Agent █████ został zwolniony ze swoich obowiązków i obecnie podlega transportowi pomiędzy miejscami u wybrzeży Azji i Ameryki Północnej, aby utrzymać obiekt na geodezyjnej powierzchni dna Oceanu Spokojnego, która przebiega przez Głębię Challengera.

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported