SCP-291
ocena: +2+x

Identyfikator podmiotu: SCP-291

Klasa podmiotu: Bezpieczne

Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-291 musi pozostać odłączony od źródła prądu, kiedy nie jest używany do testów. Zespół złożony z dwóch członków personelu musi pilnować SCP-291 z zewnątrz komory przechowawczej i ma być co tydzień wymieniany. Kiedy niepodłączony do źródła prądu, SCP-291 może być uznany za bezpieczny. Drzwi SCP-291 zamykają się automatycznie po odłączeniu źródła zasilania, ale można otworzyć je manualnie od wewnątrz na wypadek, gdyby zamknięto tam członka personelu.

Wszystkie bloczki z rozdzielonymi organami należy przechowywać w odpowiedniej szafce w pomieszczeniu zabezpieczającym, oznaczone dokładnie markerem. Personel odpowiedzialny za zgubiony lub uszkodzony bloczek zostanie przeniesiony do innych projektów.

Opis: SCP-291 zostało zlokalizowane w [USUNIĘTO]. SCP-291 przypomina strukturą mały budynek bez znaków charakterystycznych wykonany ze stali, o wymiarach 10,5 m na 30,2 m w podstawie i o wysokości 15 m. Na jednym z wąskich boków znajdują się duże drzwi (5 m szerokości), które otwierają się do góry, podobnie jak w bramach garażowych, złożone z metalowych listw o szerokości kilku cali. Na zewnątrz drzwi nie ma żadnego uchwytu, a kiedy są zamknięte, każde próby otworzenia ich bez użycia destrukcyjnej siły zakończyły się niepowodzeniem. Wewnętrzna strona drzwi posiada zamek, którym można ręcznie otworzyć drzwi na kilka sekund, zanim nieznany mechanizm z powrotem je zatrzaśnie. Na drugim końcu SCP-291 jest podobne wejście z zamkiem i klamką od wewnątrz i na zewnątrz, pozwalając na otwieranie drzwi z obu stron. Dwa małe, podobne włazy o rozmiarze 1 m na 1 m znajdują się po lewej stronie od obu par drzwi i można otworzyć je od zewnątrz.

Materiał, z którego wykonany jest SCP-291 wydaje się nie posiadać nadzwyczajnych właściwości, a siła wystarczająca do zgięcia lub przecięcia stali również zegnie lub przetnie SCP-291. Tego rodzaju testy są jednak obecnie niedozwolone ze względu na ryzyko uszkodzenia SCP-291.

Wnętrze SCP-291 nie zostało dokładnie zbadane z powodu ekstremalnie ciasnych ograniczeń maszynerii oraz silnych pulsów energii elektromagnetycznej, przechodzących przez różne punkty podczas aktywacji.

Po podłączeniu do odpowiedniego źródła prądu, SCP-291 aktywuje się z metalicznym zgrzytem i szumem, a wejście się otwiera. W środku jest pomieszczenie o wymiarach 4 na 2 metry z dość prostą konsolą, dużym ekranem i czymś, co zostało opisane jako duża "trumna" z Pleksiglas po jednej stronie, odpowiednia rozmiarem dla osób poniżej 2,13 m (7ft) wzrostu, które nie są śmiertelnie otyłe. Ta "trumna" spoczywa na taśmie produkcyjnej na wysokości jednego metra, sama mająca około metra głębokości z niebieskozieloną, żelową "poduszką" z nieznanego materiału pokrywającą dno. Została ona opisana jako przyjemnie dopasowana oraz bardzo chłodna i miękka. Kilka rurek wystaje ze ściany nad trumną.

Na ścianie naprzeciwko trumny znajduje się kilka "szufladek" o różnych rozmiarach, z otwieranymi dowolnie drzwiczkami. Ich funkcja zostanie dokładnie opisana później.

Jeśli żyjące stworzenie (ludzkie lub nie) zostanie złożone w trumnie (organizmy martwe, poniżej 1,6 kg oraz grupy organizmów nie wywołują żadnej reakcji), bez względu na ich pozycję, pokój kontrolny przechodzi w fazę "gotową". W tej fazie na ekranie pojawia się zeskanowany, rzucony na siatkę obraz organizmu w trumnie, a guziki na konsoli zaczynają działać. Niektóre z mniejszych guzików wywołają różne efekty, takie jak włączanie i wyłączanie "skóry" czy "mięśni" na ekranie oraz wyświetlanie poszczególnych organów lub układów w czasie rzeczywistym lub "zatrzymane" w zależności od innych ustawień. Na ekranie ani na przyciskach nie ma żadnych słów, cyfr, znaków ani symboli, a guziki mają tylko dwa ustawienia: "aktywny", kiedy są podświetlone, i "nieaktywny", kiedy nie są. Różne kombinacje dają różne efekty, a dzięki uprzejmości Dr Rights, która spędziła wystarczająco dużo czasu "bawiąc się nimi", udało się ułożyć prowizoryczną instrukcję. Trzy duże guziki, wyraźnie odmienne od guzików ekranu, są widoczne z boku.

Kiedy żywy organizm leży już w trumnie, można użyć pierwszego przycisku (używanie przycisków w dowolnej innej okoliczności nie da efektów, a przycisk pozostanie "nieaktywny" bez względu na ilość wciśnięć), a rurki nad trumną wyleją do niej niebieski płyn. Ta niezidentyfikowana ciecz działa jak środek uspokajający, a użytkownik trumny szybko traci przytomność. Połknięcie lub wprowadzenie płynu do dróg oddechowych nie niesie ze sobą żadnych negatywnych efektów - personel klasy D opisał jego smak, jako podobny do "Kool-Aid". Próbki nie umożliwiły identyfikacji. Gdy trumna zostanie już wypełniona, ciecz szybko gęstnieje do konsystencji gęstego syropu, a później stałego żelu. W tym czasie wszelkie wykrywalne funkcje życiowe (jak oddychanie, czy bicie serca) ustają. Można obserwować to na ekranie.

Po stężeniu płynu ekran się wyłącza, a taśma produkcyjna zaczyna się przesuwać. Próby zatrzymania taśmy i usunięcia trumny lub jej użytkownika powoduje natychmiastowe ustanie procesu, po czym niebieski płyn paruje w ciągu kilku minut, a podmiot odzyskuje przytomność bez uszczerbku na zdrowiu. Pas transportuje trumnę wraz z użytkownikiem przez niewielkie drzwi, które szybko zamykają się i blokują, a z całej maszyny dobiega kakofonia mechanicznych szczęków, trzasków i zgrzytów. Na ekranie widoczny jest jedynie prostokąt, który wypełnia się stopniowo jak pasek postępu, podczas gdy SCP-291 wykonuje swoje zadanie. W zależności od rozmiaru organizmu, SCP-291 przeprowadza swój jeszcze-nieznany proces w czasie około dwudziestu do trzydziestu minut, po upłynięciu którego produkt może zostać odebrany z drugiej strony SCP-291.

Tylne drzwi SCP-291 prowadzą do podobnego pomieszczenia, również zawierającego taśmę podobną do tej, która podtrzymuje trumnę w wejściu. Jest tam również seria "szufladek" lub "szafek", identycznych z tymi w pierwszym pokoju. Te szufladki mogą zostać wysunięte aby wyjąć ich zawartość: części organizmu, rozłożone i zachowane w blokach przejrzystego, niezidentyfikowanego ciała stałego. Owe bloki są dość twarde, jednak mogą zostać stopione w ekstremalnie wysokich temperaturach lub rozbite od silnych ciosów kilofem. Rozbicie ich jednak rujnuje przechowawcze właściwości SCP-291 i powoduje, że przechowywany organ staje się niezdatny do użycia. Reszta bloku szybko zaczyna rozpadać się w pył po kilku minutach. (Patrz dodatek o desygnacji bloków).

Całe bloki mogą być jednak przechowywane przez dowolny okres czasu, aż do ponownego wprowadzenia do SCP-291 poprzez "szufladki" w pierwszym pokoju. Każdy blok ma określony rozmiar, przez co będzie ściśle pasował tylko do wyznaczonego otworu. Umieszczenie bloków w błędnych otworach nie wywoła reakcji maszyny i powstrzyma jej aktywację do czasu, aż błąd nie zostanie naprawiony. Szafki mogą być jednak pozostawione puste, a maszyna będzie działać bez zmian. Zaleca się nie zostawiać pustych otworów na organy witalne.

Kiedy bloki zostaną umieszczone poprawnie a szufladki zamknięte, możliwe jest naciśnięcie drugiego guzika na konsoli. Nie zadziała, jeśli na ekranie widoczny jest pasek postępu, gdy wykonywana jest inna operacja. Drzwi szufladek blokują się na kilka sekund, w czasie których SCP-291 w jakiś sposób je opróżnia, a maszyneria urządzenia staje się głośniejsza, przy czym na ekranie pojawia się kolejny "pasek postępu". Ponowne złożenie zajmuje więcej czasu, około czterdziestu-pięćdziesięciu minut, po którym pojemnik z Pleksiglas, podobny do wcześniejszej "trumny" wyłania się z drzwi na taśmie w drugim pokoju, zawierając w pełni złożony organizm w niebieskim płynie, który paruje w miarę budzenia się organizmu.

Złożone na nowo organizmy nie mają świadomości tego procesu, porównując to doświadczenie do bardzo głębokiego snu bez snów. Budzą się lekko zdezorientowane, co mija po kilku minutach, oraz narzekają na głód. Testy wykazały, że zostają złożeni z pustym żołądkiem. Organizmy zostają też złożone bez ubrań oraz owłosienia. Blok zawierający coś, co zidentyfikowano jako zawartość żołądka organizmu, skrawki ubrania, włosy i inne obiekty należące do organizmu jest wydalony przez jedne z małych drzwiczek na bokach drzwi wejściowych i może zostać uznany za odpadki. Urządzenia rejestrujące i skanujące wysłane do wnętrza maszyny zostają wydalone w ten sam sposób, często poskręcane i zniszczone.

Późniejsze testy ujawniły, że organizmy można składać na różne, niekoniecznie poprawne sposoby. Patrz dodatek po wyniki testów.

Trzeciego przycisku należy używać tylko w przypadku, gdy wydarzy się coś niepożądanego, wtedy produkcja ustaje, a guzik zaczyna błyskać. Cofa to, co zostało zrobione najlepiej, jak to możliwe, po czym zamyka cały proces, aktywując swego rodzaju czyszczenie i "reset".

Dodatek: Bloki są przejrzyste, dzięki czemu organy i części ciała w nich zawarte mogą być łatwo identyfikowane i obserwowane. Ciało jest dzielone w następujący sposób:

  • Mózg
  • Płuca i tchawica
  • Serce
  • Układ pokarmowy
  • Organy reprodukcyjne
  • Lewe oko
  • Prawe oko
  • Lewa górna część korpusu i mięśnie ramienia do łokcia oraz różne organy
  • Prawa górna część korpusu i mięśnie ramienia do łokcia oraz różne organy
  • Lewa dolna część korpusu z górnymi mięśniami nogi i różnymi organami
  • Prawa dolna część korpusu z górnymi mięśniami nogi i różnymi organami
  • Lewa dolna część nogi i stopa
  • Prawa dolna część nogi i stopa
  • Prawe przedramię i dłoń
  • Lewe przedramię i dłoń
  • Mięśnie szyi i głowa z różnymi organami
  • Górna połowa szkieletu od środka kręgosłupa
  • Dolna połowa szkieletu od środka kręgosłupa
  • System limfatyczny i krwionośny od pasa w górę
  • System limfatyczny i krwionośny od pasa w dół
  • Skóra (równo złożona)

Wyniki testów:

Złożenie ciała bez organów witalnych skutkuje zamknięcie procesu, wymuszając użycie trzeciego guzika. Ciało zostanie przywrócone w formie bloków przy wyjściu w nienaruszonym stanie.

Złożenie organizmu bez nie-niezbędnych organów lub części ciała będą skutkowały brakiem tego organu lub części ciała, kiedy organizm się obudzi, z raną zasklepioną nieznanym sposobem, który zostawia niewielkie lub zerowe ilości blizn.

Zapewnienie brakującej części ciała będzie skutkować złączeniem rzeczonej części z ciałem na pozór bezbłędnie. Udowodniono skuteczność tego podczas transplantacji serca, kończyn i przeszczepu skóry z jednej osoby do drugiej.

Zamiana mózgów dwóch osób powoduje kompletne przeniesienie osobowości i pamięci danej jednostki i może zostać odwrócone, choć podmioty często są zdezorientowane przez kilka dni i skarżą się na dyskomfort fizyczny i psychiczny, jak "noszenie nie do końca wygodnych butów".

Wymiana części ciała między różnymi gatunkami przynosiła mieszane efekty. Dr Rights zasugerowała kontynuowanie testów, a jej prośba jest rozpatrywana. Z dwudziestu testów międzygatunkowych tylko trzy były udane do tej pory.

001 - lewe oko kota zostało zamienione z lewym okiem człowieka. Podmiot mógł używać oka swobodnie i wspominał, że w jego opinii dość dobrze się do niego zaadaptował. Ich nowe oko wykazywało wszystkie możliwości kociego oka, włącznie z utrudnionym postrzeganiem kolorów i zawyżoną percepcją w ciemności. (Choć test był nieautoryzowany, to wyniki były na tyle imponujące, aby pozwolić na dalsze testy.) Kot po otrzymaniu ludzkiego oka wydrapał je w ciągu tygodnia.

007 - ludzki mózg z powodzeniem przeniesiono do ciała mastiffa angielskiego, podobno dzięki dużemu rozmiarowi czaszki psa. Poprosił jednak o przeniesienie z powrotem do swojego ludzkiego ciała najszybciej, jak to możliwe. Mastiff w ciele ludzkim nauczył się chodzić prosto już po kilku godzinach i został ponownie rozłożony po incydencie, który poniżył żeńskiego doktora.

016 - personel klasy D płci żeńskiej zamieniono organami reprodukcyjnymi z ciężarną suką Labrador retrievera.

Nie zezwolono jeszcze na testy używające inne obiekty SCP.

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported