SCP-312 zakamuflowany jako nietypowa formacja chmur.
Identyfikator podmiotu: SCP-312
Klasa podmiotu: Euclid
Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-312 jest przechowywany w celi przechowawczej na duże formy życia w Ośrodku 19. Jako że nie wymaga karmienia, tylko naukowcy mogą wchodzić do pomieszczenia. Cały personel wchodzący do celi musi być zaopatrzony w kapelusze z szerokim rondem oraz zaleca się nie patrzeć prosto w górę.
Opis: SCP-312 jest organizmem zbudowanym z cienkich tkanek oraz gazów atmosferycznych o niewiele wyższej temperaturze od otaczającego go powietrza. Zwykle unosi się na wysokości około ███ metrów nad ziemią, jednakże ta wartość zmienia się w celu utrzymania swojej pozycji względem ofiary.
SCP-312 jest zdolny do tworzenia małych chmur soczewkowych wokół siebie poprzez uwalnianie oparów wody i manipulowanie prądami powietrznymi. Chmura zapewnia obiektowi kamuflaż. Wewnątrz obłoku SCP-312 jest wizualnie podobny do dużej meduzy o średnicy kapelusza około dwóch i pół (2.5) metra, z którego wychodzą czułki o długości dwudziestu pięciu (25) metrów.
SCP-312 poluje na duże ssaki, wykazuje przy tym silne preferencje w ludziach. W trakcie polowania obiekt będzie śledzić swoją ofiarę z pozycji dokładnie nad nią, manipulując prądami powietrznymi wokół siebie, by pozostać w tej pozycji. Ofiara może uciec poruszając się z prędkością większą od trzydziestu kilometrów na godzinę (30 km/h) lub poprzez wejście w duży tłum, co zdaje się dezorientować SCP-312 zmuszając go do zmiany dotychczasowego celu.
Rdzeń SCP-312 jest wypełniony dużym skupiskiem oczu. Większość z wyglądu przypomina ludzkie gałki oczne, z wyjątkiem jednej, dużej, centralnej kuli. Pozostałe gałki oczne są połączone z centralnym okiem poprzez cienkie czułki. Rdzeń ten może zostać zaobserwowany dzięki przewodowi macek przez ofiarę patrzącą centralnie w górę lub przez urządzenie nagrywające, umieszczone nad docelową zdobyczą.
Tak długo jak rdzeń nie zostanie zaobserwowany, SCP-312 pozostanie łagodny i wydaje się zdolny do przetrwania bez jedzenia, aczkolwiek karmienie zwiększa masę obiektu, jego prędkość oraz liczbę [ZMIENIONO]. Mimo to, kiedy ofiara dokona kontaktu wzrokowego z rdzeniem, SCP-312 stanie się aktywny generując wąski, kontrolowany wir w kształcie długiej rury łączący chmurę soczewkową z ziemią. Ofiara jest przyciągana do macek obiektu przez silny prąd powietrza wewnątrz wiru, zostaje sparaliżowana przez jadowite macki, a następnie jest trawiona. W ciągu tygodnia częściowo strawione pozostałości ofiary spadną z nieba w miejscu, gdzie SCP-312 zniknął. Po udanym polowaniu SCP-312 będzie dryfować bez celu, dopóki nowa ofiara nie pojawi się w pobliżu.
Na podstawie raportów z incydentów Fundacja uważa, że istnieją przynajmniej trzy (3) nieprzechwycone obiekty SCP-312 na wolności. Próby pozyskania są trudne, ponieważ SCP-312 często podąża za jedną osobą przez miesiące lub lata, zanim jego efekt zostanie aktywowany.