Identyfikator podmiotu: SCP-386
Klasa podmiotu: Euclid
Specjalne Czynności Przechowawcze: Dostęp do strefy przechowawczej jest wzbroniony bez zgody Dowództwa Ośrodka. Strefa przechowawcza nie powinna być podłączona do żadnych systemów zewnętrznych poza śluzą wejściową. Uszczelki i filtry śluzy należy sprawdzać codziennie i wymieniać w razie potrzeby. Urządzenia zapalające z możliwością aktywacji zdalnej mają być umieszczone wewnątrz strefy przechowawczej. W przypadku awarii zabezpieczenia, urządzenia zapalające muszą zostać natychmiast zdetonowane, a strefa ma zostać całkowicie zamknięta na okres jednego miesiąca, aby znaleźć i powstrzymać wyciek zarodników.
Strefę przechowawczą należy czyścić i naprawiać co najmniej dwa razy na rok. Wszystko opuszczające strefę przechowawczą musi zostać przeskanowane pod kątem obecności zarodników SCP-386. Personel wchodzący do strefy przechowawczej lub pracujący w jej pobliżu musi być wyposażony w kombinezon ochronny z izolowaną atmosferą.
Opis: SCP-386 to forma grzyba, która wydaje się mieć wysokie zdolności regeneracyjne i jest wysoce odporna na uszkodzenia fizyczne. Podmioty SCP-386 wyrastają z pojedynczych mikroskopijnych zarodników. Zarodniki te rosną i osiągają dojrzałość w ciągu czterech dni. Zaobserwowano, że zarodniki mogą rosnąć bez wody, światła słonecznego czy jakiejkolwiek formy składników odżywczych oraz mogą pozostać żywotne nawet po wystawieniu na działanie wysokiej temperatury, próżni, promieniowania i ekstremalnej siły kinetycznej. SCP-386 nie wytwarza strzępek, a sposób, w jaki gromadzi energię do wzrostu, jest nieznany. Wydaje się, że z kapelusza SCP-386 w niewielkich ilościach wydziela się łagodny kwas (pH 4), którego identyfikacja była niejednoznaczna.
Próby uszkodzenia lub pobrania próbek z SCP-386 odniosły ograniczony sukces. Podmioty SCP-386 mają strukturę i wagę podobną do gąbki, ale są niezwykle trudne do przecięcia, przebicia, zmiażdżenia, zmielenia lub innego fizycznego uszkodzenia. Podmioty SCP-386 można skompresować do 1/10 ich pierwotnego rozmiaru, większa kompresja staje się prawie niemożliwa. Wykazano, że ogień i wyjątkowo mocne kwasy rozkładają SCP-386; jednakże zarodniki okazały się odporne na te środki.
SCP-386 wydziela od 50 do 100 zarodników co dziesięć dni po osiągnięciu dojrzałości. W pełni wyrośnięty SCP-386 nie wydaje się starzeć ani gnić, a niektóre okazy pozostają żywotne po 122 latach. Ograniczanie wzrostu populacji jest trudne ze względu na ciągłą reprodukcję i emisję mikroskopijnych zarodników. Ogniska SCP-386 mogą opanowywać obszary w bardzo krótkim czasie, a nagromadzenie zarodników i kwaśnych wydzielin może uczynić ten obszar wyjątkowo niebezpiecznym dla życia.
Wdychanie zarodników SCP-386 powoduje ich wzrost i rozmnażanie się w płucach, co prowadzi do duszenia, krwotoku wewnętrznego, a na koniec śmierci. To samo dotyczy przypadkowego spożycia zarodników i ich późniejszej reprodukcji w układzie pokarmowym. Wprowadzenie zarodników do krwiobiegu skutkuje ciężkim krwotokiem wewnętrznym, urazem i ostatecznie śmiercią. Z powodu mikroskopijnych rozmiarów i ekstremalnej trwałości zarodników, w tej chwili nie ma „lekarstwa” na SCP-386.
Okoliczności pozyskania: SCP-386 został pozyskany po doniesieniach o nagłym wybuchu epidemii grzyba w ██████, Michigan. Kilka lat wcześniej pewna forma nicieni zaczęła atakować lokalne uprawy i powodować ogromne szkody. Miejscowi rolnicy podjęli odpowiednie działania i wyeliminowali 95% populacji nicieni za pomocą pestycydów. Wkrótce potem zaczęła rozwijać się forma wysoce inwazyjnego grzyba, odpornego na pestycydy i bardzo odpornego na uszkodzenia. Ogniska grzyba były palone lub zakopywane, a sytuację bagatelizowano.
Lokalne organy ścigania odpowiedziały zaniepokojonej obywatelce, która poinformowała, że jej sąsiada nie widziano od kilku tygodni. Po wkroczeniu do domu znaleziono ogromną ilość grzybów pokrywających większość powierzchni, największa ich liczba znajdowała się w sypialni. Ludzkie szczątki znaleziono pod dużym stosem grzybów, zostały zidentyfikowane jako właściciel domu. Po doniesieniach dotyczących tego incydentu agenci Fundacji SCP poinformowali, że wszyscy funkcjonariusze zmarli w identycznych okolicznościach, a grzyby zaczęły się rozprzestrzeniać w tempie wykładniczym.
Zebrano próbki SCP-386 i po kilku nieudanych próbach zabezpieczenia ogniska, obszar został zbombardowany. Teren był monitorowany, a po czterech dniach wystąpił kolejny wybuch ogniska SCP-386. Wprowadzono pełną izolację i sterylizację, a w trakcie tego procesu pojawiło się pięć kolejnych ognisk.
Ustalono, że gatunek nicieni wytępiony przez miejscowych rolników był głównym drapieżnikiem polującym na SCP-386, którego wytępienie spowodowało gwałtowny rozrost populacji SCP-386. Próby odnalezienia ocalałych przedstawicieli tego gatunku zakończyły się niepowodzeniem.