SCP-386
ocena: +7+x

Identyfikator podmiotu: SCP-386

Klasa podmiotu: Euclid

Specjalne Czynności Przechowawcze: Dostęp do strefy przechowawczej jest wzbroniony bez zgody Dowództwa Ośrodka. Strefa przechowawcza nie powinna być podłączona do żadnych systemów zewnętrznych poza śluzą wejściową. Uszczelki i filtry śluzy należy sprawdzać codziennie i wymieniać w razie potrzeby. Urządzenia zapalające z możliwością aktywacji zdalnej mają być umieszczone wewnątrz strefy przechowawczej. W przypadku awarii zabezpieczenia, urządzenia zapalające muszą zostać natychmiast zdetonowane, a strefa ma zostać całkowicie zamknięta na okres jednego miesiąca, aby znaleźć i powstrzymać wyciek zarodników.

Strefę przechowawczą należy czyścić i naprawiać co najmniej dwa razy na rok. Wszystko opuszczające strefę przechowawczą musi zostać przeskanowane pod kątem obecności zarodników SCP-386. Personel wchodzący do strefy przechowawczej lub pracujący w jej pobliżu musi być wyposażony w kombinezon ochronny z izolowaną atmosferą.

Opis: SCP-386 to forma grzyba, która wydaje się mieć wysokie zdolności regeneracyjne i jest wysoce odporna na uszkodzenia fizyczne. Podmioty SCP-386 wyrastają z pojedynczych mikroskopijnych zarodników. Zarodniki te rosną i osiągają dojrzałość w ciągu czterech dni. Zaobserwowano, że zarodniki mogą rosnąć bez wody, światła słonecznego czy jakiejkolwiek formy składników odżywczych oraz mogą pozostać żywotne nawet po wystawieniu na działanie wysokiej temperatury, próżni, promieniowania i ekstremalnej siły kinetycznej. SCP-386 nie wytwarza strzępek, a sposób, w jaki gromadzi energię do wzrostu, jest nieznany. Wydaje się, że z kapelusza SCP-386 w niewielkich ilościach wydziela się łagodny kwas (pH 4), którego identyfikacja była niejednoznaczna.

Próby uszkodzenia lub pobrania próbek z SCP-386 odniosły ograniczony sukces. Podmioty SCP-386 mają strukturę i wagę podobną do gąbki, ale są niezwykle trudne do przecięcia, przebicia, zmiażdżenia, zmielenia lub innego fizycznego uszkodzenia. Podmioty SCP-386 można skompresować do 1/10 ich pierwotnego rozmiaru, większa kompresja staje się prawie niemożliwa. Wykazano, że ogień i wyjątkowo mocne kwasy rozkładają SCP-386; jednakże zarodniki okazały się odporne na te środki.

SCP-386 wydziela od 50 do 100 zarodników co dziesięć dni po osiągnięciu dojrzałości. W pełni wyrośnięty SCP-386 nie wydaje się starzeć ani gnić, a niektóre okazy pozostają żywotne po 122 latach. Ograniczanie wzrostu populacji jest trudne ze względu na ciągłą reprodukcję i emisję mikroskopijnych zarodników. Ogniska SCP-386 mogą opanowywać obszary w bardzo krótkim czasie, a nagromadzenie zarodników i kwaśnych wydzielin może uczynić ten obszar wyjątkowo niebezpiecznym dla życia.

Wdychanie zarodników SCP-386 powoduje ich wzrost i rozmnażanie się w płucach, co prowadzi do duszenia, krwotoku wewnętrznego, a na koniec śmierci. To samo dotyczy przypadkowego spożycia zarodników i ich późniejszej reprodukcji w układzie pokarmowym. Wprowadzenie zarodników do krwiobiegu skutkuje ciężkim krwotokiem wewnętrznym, urazem i ostatecznie śmiercią. Z powodu mikroskopijnych rozmiarów i ekstremalnej trwałości zarodników, w tej chwili nie ma „lekarstwa” na SCP-386.


Okoliczności pozyskania: SCP-386 został pozyskany po doniesieniach o nagłym wybuchu epidemii grzyba w ██████, Michigan. Kilka lat wcześniej pewna forma nicieni zaczęła atakować lokalne uprawy i powodować ogromne szkody. Miejscowi rolnicy podjęli odpowiednie działania i wyeliminowali 95% populacji nicieni za pomocą pestycydów. Wkrótce potem zaczęła rozwijać się forma wysoce inwazyjnego grzyba, odpornego na pestycydy i bardzo odpornego na uszkodzenia. Ogniska grzyba były palone lub zakopywane, a sytuację bagatelizowano.

Lokalne organy ścigania odpowiedziały zaniepokojonej obywatelce, która poinformowała, że ​​jej sąsiada nie widziano od kilku tygodni. Po wkroczeniu do domu znaleziono ogromną ilość grzybów pokrywających większość powierzchni, największa ich liczba znajdowała się w sypialni. Ludzkie szczątki znaleziono pod dużym stosem grzybów, zostały zidentyfikowane jako właściciel domu. Po doniesieniach dotyczących tego incydentu agenci Fundacji SCP poinformowali, że wszyscy funkcjonariusze zmarli w identycznych okolicznościach, a grzyby zaczęły się rozprzestrzeniać w tempie wykładniczym.

Zebrano próbki SCP-386 i po kilku nieudanych próbach zabezpieczenia ogniska, obszar został zbombardowany. Teren był monitorowany, a po czterech dniach wystąpił kolejny wybuch ogniska SCP-386. Wprowadzono pełną izolację i sterylizację, a w trakcie tego procesu pojawiło się pięć kolejnych ognisk.

Ustalono, że gatunek nicieni wytępiony przez miejscowych rolników był głównym drapieżnikiem polującym na SCP-386, którego wytępienie spowodowało gwałtowny rozrost populacji SCP-386. Próby odnalezienia ocalałych przedstawicieli tego gatunku zakończyły się niepowodzeniem.

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported