Identyfikator podmiotu: SCP-391
Klasa podmiotu: Bezpieczne
Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-391 jest trzymany w wolierze 5 x 5 x 5m zrobionej z ciężkiej, stalowej siatki. Struktry podobne do mieszanki lasów liściastych i sosnowych powinny być umieszczone w wolierze. Sztuczne oświetlenie naśladujące cykl dnia i nocy powinno być utrzymane w dobrym stanie. Temperatura i wilgotność powinny być kontrolowane, by naśladować wilgotny klimat kontynentalny.
Drzwi do woliery powinny być zamknięte za każdym razem, gdy SCP-391 nie jest badany, karmiony, bądź czyszczony. Personel wychodzący z woliery ma być przeszukany pod kątem obiektów usuniętych z woliery. Personel próbujący wynieść z woliery materiał bez pozwolenia zostanie upomniany.
Opis: SCP-391 to pojedynczy, żeński okaz Tyto alba alba, lub pospolitej płomykówki. Wypluwki zwrócone przez SCP-391 zazwyczaj składają z jakiejś formy metalu szlachetnego. Wytwarzany metal wydaje się różnić, w zależności od pożartej ofiary. Sowa została nazwana Midas. Zostało udokumentowane jak wypluwa złoto, srebro, platynę i inne metale szlachetne. Więcej informacji można znaleźć w Dzienniku Testów SCP-391.
SCP-391 został pozyskany w 20██, po tym jak Strażnik Leśny █████ ████████ zgłosił znalezienie bryłek złota przypominających sowie wypluwki. Fundacja odnalazła to zgłoszenie podczas rutynowego przeglądu informacji. Wszystkie sowy w promieniu 50 km zostały uśpione i przechwycone pod przykrywką znakowania i śledzenia tych zwierząt. Agenci zbadali i wypuścili ponad ███ sów przed znalezieniem SCP-391.
Dodatek 391-01: Po kilku badaniach przeprowadzonych przez weterynarzy Fundacji nie stwierdzono żadnych anomalii u SCP-391. Poza niezwykłymi zdolnościami, SCP-391 jest normalnym, dorosłym członkiem swojego gatunku.
Dodatek 391-02: Z powodu powtarzalnego kontaktu z Naukowcami, Dr ███████ oraz Dr █████, SCP-391 przyzwyczaił się w jakimś stopniu do kontaktu z ludźmi. Jednakże SCP-391 nadal jest dzikim zwierzęciem i należy do niego podchodzić z ostrożnością i szacunkiem.
NOTATKA: Dr. ███████ poprosił o przyzwolenie na rozmnożenie SCP-391, by sprawdzić, czy jego dar przeniesie się na jego młode. Prośba czeka na rozpatrzenie przez dyrektora ośrodka.
Dziennik Testów SCP-391
NOTATKA: Te eksperymenty zostały przeprowadzone po tym, jak SCP-391 był przez tydzień na diecie ograniczonej o kości i skórę. Naukowcy nie dawali jedzenia na 12 godzin przed testowaniem.
Badacz: Dr. █████
Data: ██/██/20██
Przedmiot: Jeden (1) 320-gramowy, biały szczur.
Reakcja: SCP-391 z radością zabił i zjadł szczura.
Wypluwka: Jedna (1) 63-gramowa wypluwka indu.
Notatka: Godny uwagi był rozmiar wypluwki. Był taki sam jak rozmiar wypluwki u normalnej sowy. Nie mogło być więcej niż 10 gramów niestrawionego materiału, ale wypluwka ważyła dokładnie tyle, ile ważyłby kawałek indu takiej wielkości. Wydaje się, że przemiana materiału, nie jest zgodne z prawem zachowania masy.
Badacz: Dr. █████
Data: ██/██/20██
Przedmiot: Jeden (1) 320-gramowy, czarny szczur.
Reakcja: Taka sama jak przy białym szczurze.
Wypluwka: Taka sama jak przy białym szczurze.
Notatka: SCP-391 został umieszczony w zamkniętym układzie, w którym cały wkład masy i energii jest starannie mierzony. Wykazało to wzrost masy około dwie (2) godziny po spożyciu. Żadna zmiana energii lub masy w systemie nie mogłaby wyjaśnić tego wzrostu. Wygląda na to, że kolor nie jest ważny dla reakcji. Wytworzonej wypluwki nie można jednak jeszcze wyjaśnić bez naruszenia podstawowych praw fizyki.
Badacz: Dr. █████
Data: ██/██/20██
Przedmiot: Jeden (1) 320-gramowy, czarny szczur.
Reakcja: Taka sama jak w poprzednich testach.
Wypluwka: Taka sama jak w poprzednich testach.
Notatka: Szczura użytego w teście oznakowano radioaktywnie, a proces trawienia obserwowano za pomocą specjalistycznego sprzętu. Mięso szczura zostało oddzielone od futra i kości, następnie strawione, jak można by oczekiwać u zwykłej sowy. Dodatkowa masa w wypluwce nie pochodzi z samego wchłoniętego materiału.
