SCP-4310
clearing.jpg

Ryc 1.1: Oryginalne miejsce odkrycia SCP-4310.

Identyfikator podmiotu: SCP-4310

Klasa podmiotu: Euclid

Specjalne Czynności Przechowawcze: Jedna instancje SCP-4310 ma być trzymana na wybiegu dla aligatorów o glebie imitującej gleby znajdujące się w lasach umiarkowanych Wielkiej Brytanii. Raz na tydzień na wybieg ma być wrzucane pięć żywych prosiąt.

Mobilna formacja Operacyjna Lambda-12 ("Pest Control") jest odpowiedzialna za odpowiadanie na obserwacje SCP-4310; mają zabijać instancje podmiotu znaleziony w dziczy. Departament Analityki śledzi obecnie wydawane brytyjskie dzieła literatury dziecięcej w poszukiwaniu książek wspominających portale do światów fantasy i odpowiednio zawiadamia Lambda-12.

Opis: SCP-4310 to anomalny gatunek parecznika. Pełna długość (od głowy do odbytu) w pełni dorosłego osobnika wynosi około 6,5 metra. Podmiot posiada parę miękkich, rozciągliwych keratynowych płacht, które mogą otoczyć ciało osobnika (z wyłączeniem części tylnych). Gdy te płachty są całkowicie rozciągnięte wystawiony segment SCP-4310 przypomina twarz starszego mężczyzny (ruchy ostatnich nóg podmiotu udają ruchy 'ust' i 'szczęki').

SCP-4310 jest gatunkiem rodzimym dla Wielkiej Brytanii i Irlandii. Jak większość pareczników, podmiot jest mięsożerny i spędza większość czasu ryjąc pod ziemią. Podczas polowania podmiot owija się swoimi keratynowymi płachtami i wystawiając swoją głowę i tył spod ziemi (pozostawiając większość ciała zakopaną). Następnie układa swoje szczękonóża i przednie nogi w półkole przypominające stojący łuk. Za pośrednictwem jeszcze niepoznanego mechanizmu tworzy do anomalię przestrzenną prowadzącą prosto do żołądka podmiotu. Gdy ofiara wejdzie w portal, anomalia się zamyka; podmiot używa enzymów paralitycznych powiązanych z potężnymi kwasami do obezwładnienia ofiary i strawienia jej w ciągu kilku dni. Po skonsumowaniu odpowiedniej ilości mięsa instancje SCP-4310 często zakopują się po ziemią i hibernują przez okres do dziesięciu lat.

By zwabić ofiarę SCP-4310 używa dwóch mechanizmów. Pierwszym jest wydzielanie feromonu powodującego lekką euforię, wytłumienie strachu i zwiększenie ciekawości u ssaków stałocieplnych. Drugim jest dźwięk, który funkcjonuje również jako okrzyk godowy: segment ogonowy wytwarza powtarzającą się serię zrozumiałych angielskich fraz, które przypominają heroiczną przemowę (zazwyczaj opisującą misję lub przepowiednię, która musi zostać wypełniona poprzez przejście przez 'łuk'). Dźwięki te trwają do trzech minut przed powtórzeniem. Chociaż okrzyk każdego osobnika jest unikatowy, nie zauważono by w okrzyku pojedynczego osobnika następowały jakiekolwiek zmiany. Nie jest jasne w jaki sposób SCP-4310 nauczył się wytwarzać te dźwięki, jako że żaden osobnik nie wykazał inteligencji większej niż zwykłe pareczniki.

SCP-4310 został odkryty w roku 1950 po fundacyjnym śledztwie w sprawie kilku zaginięć zgłoszonych w mieście Belfast w Irlandii Północnej. Agenci zauważyli obecność zębów od kilku zaginionych w zwierzęcych odchodach znalezionych w pobliskiej zalesionej grocie; późniejsze wykopy ujawniły trzy hibernujące instancje SCP-4310 i stosy odchodów zawierające w sobie kości ponad siedemdziesięciu dzieci.

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported