Jedno z piór SCP-469
Identyfikator podmiotu: SCP-469
Klasa podmiotu: Keter
Specjalne Czynności Przechowawcze: Obiekt ma być przetrzymywany w nieprzepuszczającej powietrze, dźwiękoszczelnej komorze przechowawczej, o wymiarach 15.24m x 15.24m x 15.24m (50ft x 50ft x 50ft), dopóki metoda terminacji nie zostanie ustalona. Każdy członek personelu, który wchodzi do komory SCP-469 (Tylko Klasa D) musi nosić standardowy Dźwiękoszczelny Antyrezonansowy (SPAR) strój przez cały czas wewnątrz przechowalni, oraz komunikować się tylko poprzez pisanie, gesty lub wiadomości tekstowe. Absolutnie nikt nie może dotknąć lub podejść do podmiotu z niczym innym, niż przyrządami do sondowania.
Każde wyposażenie wniesione do komory przechowawczej SCP-469, musi wytwarzać jak najmniej hałasu, bądź w ogóle, jak to tylko możliwe. Telefony komórkowe są dozwolone do komunikacji pomiędzy personelem, dopóki są wyciszone.
Opis: Na pierwszy rzut oka, SCP-469 wygląda jak olbrzymi stos białych piór, mający w średnicy 8.84m (29ft) i ważący kilka ton. Po bliższym zbadaniu, podmiot w rzeczywistości jest szerokim szykiem ogromnych, białych, ptasich skrzydeł, ciasno zwiniętych w gęsty kopiec. Każde skrzydło różni się w rozmiarze i rozpiętości, w zakresie od niewielu centymetrów do kilku metrów, jednak wszystkie są pokryte błyszczącymi, białymi piórami.
Prześwietlenie rentgenowskie dowiodło, że skrzydła posiadają wewnątrz pustą w środku strukturę kostną, podobną do innych ptaków. Kości są bardzo miękkie i elastyczne, pozwalając skrzydłom zginać i zwijać się pod kątem, w którym inne ptaki oraz bezkręgowce nie potrafią. W środku masy znajduję się duże humanoidalne stworzenie, zwinięte w pozycje embrionalną, ze skrzydłami wyrastającymi z jego kręgosłupa.
Wydaje się, że SCP-469 żywi się wyłącznie dźwiękami i falami dźwiękowymi, używając energii pozyskanej z dźwięku do wyhodowania nowych i większych skrzydeł oraz piór. Im głośniejszy dźwięk i/lub większa częstotliwość, tym szybciej SCP-469 rośnie. Chociaż może się wzmacniać przez jakikolwiek hałas, wydaje się, że preferuje rytmiczne/muzyczne dźwięki, szczególnie te wytwarzane przez dzwonki (zobacz dodatek). Jednakże, nie zauważono, by sam SCP-469 wydawał dźwięki. Przyczyną może być pierzasta struktura, pochłaniająca hałas.
Każdy człowiek lub zwierzę, które dotknie albo zbliży się do istoty, zostanie szybko owinięty i wciągnięty do wnętrza przez rozciągnięte skrzydła. Pomimo, że pióra z wyglądu są delikatne, każdy włos ma ostry koniec, który szybko przebija się przez odzież i przenika do nagiego ciała. Uwalnia się neurotoksyna, która natychmiastowo pobudza wszystkie receptory bólu w ciele, a także inne stymulanty zapobiegające przed zbyt szybkim omdleniem ofiary. Sprawia to, że pochwycony głośno krzyczy, tym samym karmiąc SCP-469 jeszcze bardziej, tak długo, aż ofiara nie dozna szoku. SCP-469 jest odpowiedzialny za utratę czterech pracowników. Dotykanie SCP-469 za pomocą martwych lub nieożywionych obiektów nie daje żadnego widocznego efektu.
Wszystkie metody terminacji SCP-469 zakończyły się niepowodzeniem. Początkowo, używano miotaczy płomieni, jednak hałas wyrzucanego paliwa, jak i trzaskających płomieni dawał SCP-469 siłę do szybszego rośnięcia, niż można było go zniszczyć. Przyrządy do cięcia i krojenia, ze względu na ich krótki zasięg okazały się nieskuteczne i spowodowały utratę dwóch agentów. Sugeruję się zanurzenie obiektu w kwasie.
Dodatek: Żadne dzwonki nie mogą zabrzmieć w pobliżu SCP-469 (Nie mniej, niż 15.24m), wliczając w to budziki i nagrania dzwonów. Dźwięk rozlegających się dzwonów powoduje, że humanoid w środku “budzi się”, rozwijając swoje skrzydła i przystępując do [USUNIĘTO].
