SCP-548
Identyfikator podmiotu: SCP-548
Klasa podmiotu: Euclid
Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-548 musi być przechowywany w stałej temperaturze 24°C, w terrarium o wymiarach 50 [cm] : 50 [cm]. Obudowa ma być złożona ze zmodyfikowanego borokrzemowego szkła, które posiada wysoką odpornością na szok termiczny, lub innego materiału, który nie ulegnie skruszeniu przy nagłych zmianach temperatury, wyższych niż 50 [°C].
W przypadku, gdy SCP-548 próbuje przebić się przez ściany terrarium, należy wówczas natychmiast zalać obudowę ciekłym azotem w ilości 500 [mL], a sam podmiot ma zostać przeniesiony do terrarium wzmocnionego zbrojoną stalą. Podmiot ma być karmiony jedną myszą raz na 4 dni.
SCP-548 nie powinien być wykorzystywany w innych celach niż do testów. Osoby obchodzące się z podmiotem powinny posiadać przynajmniej minimalną wiedzę na temat zachowania ptaszników i nosić wzmocnione rękawice. W przypadku, gdy podmiot wykaże jakąkolwiek agresję, należy natychmiast zaprzestać się nim posługiwać. Jeśli dojdzie do ukąszenia personel powinien być natychmiast leczony na hipotermię i odmrożenia. W sytuacji poważnych ukąszeń podaje się kaftan ogrzewający klatkę piersiową wypełniany podgrzewanymi cieczami.
Opis: SCP-548 jest ptasznikiem kobaltowym płci żeńskiej, pochodzi z gatunku (Haplopelma lividum), a jej długość całkowita wynosi 7.3 [cm]. Jej jad powoduje olbrzymią reakcję endotermiczną w przypadku kontaktu z żywą tkanką; jedno ukąszenie wstrzykuje dawkę jadu nie większą niż 0.5 [mL], a sam jad powoduje średni spadek temperatury o 38 °C w obszarze ukąszenia. Jedno ukąszenie wystarczy, by wywołać u człowieka miejscowe odmrożenia, jad może być śmiertelny przypadku osiągnięcia głównego układu krążenia. Ofiary mniejsze niż SCP-548 często zamarzają na stałe.
SCP-548 posiada całkiem normalny układ pokarmowy jak na gatunek, do którego należy, z wyjątkiem szczęki, która jest ekstremalnie twarda i ząbkowana. Żywi się poprzez dostarczanie jadowitego ukąszenia swojej ofierze, po czym zaciąga ją do bezpiecznego miejsca gdzie ona ostygnie. Gdy już jest w odosobnieniu przechodzi do następnego etapu, którym jest mielenie wciąż zamarzniętej tkanki swojej zdobyczy na jadalne fragmenty. Ten styl żywienia wymaga niezwykłej siły aparatu gębowego.
Dodatek: SCP-548, podobnie jak większość osobników z gatunku Haplopelma, zazwyczaj unika kontaktu z ludźmi. Leczy gdy zostaje przyparta do muru staje się natychmiast agresywna i próbuje ukąsić swojego napastnika przed ucieczką.
Podmiot może być zamrożony bez skutków ubocznych, oraz przetrwał wielokrotne zamrażanie, każdorazowo wznawiając swoje normalne zachowanie po rozmrożeniu. Dalsze badania są konieczne do ustalenia mechanizmu odporności i do określenia przydatności do długotrwałego przechowywania.
Dodatek 2: Możliwe jest, że ten sam efekt anomalny był historycznie odpowiedzialny za SCP-2082 może obecnie wpływać na SCP-548. Badania dotyczące tego połączenia obecnie trwają; korzysta się do tego z próbek tkanki SCP-2082, zachowanych po Incydencie 2082-Prime. Propozycje wznowienia programu klonującego SCP-2082 w celu użycia żywych osobników zostało odrzucone.
