Osoby zainfekowane przez SCP-610 i przemienione otoczenie. Widoczny jest żywy — zainfekowany, nieżywy — zainfekowany, nieczłowiek — zainfekowany i kilka innych — zainfekowanych stworzeń.
Identyfikator podmiotu: SCP-610
Klasa podmiotu: Keter
Specjalne Czynności Przechowawcze: W związku z wielkością obszaru "zainfekowanego" przez SCP-610, niemożliwe jest zabezpieczenie obiektu. Izolacja owego obszaru okazała się znacznie efektywniejsza, a rząd rosyjski wyraził zgodę na zamknięcie tego rejonu, z przykrywką w rodzaju przeprowadzania operacji wojskowych, co ma zapobiec wtargnięciom ludzi na obszar.
Jeżeli jakikolwiek organizm noszący znamiona zainfekowania SCP-610 zostanie zauważony w pobliżu owego zamknięcia, specjalny protokół wymaga immobilizacji obiektu za pomocą broni palnej, a następnie spopielenia z jak najdalszego, możliwego dystansu. Wszelkie organizmy żywe, które wejdą w kontakt z organizmem zainfekowanym przez SCP-610, należy uznać za zbyteczne i zneutralizować za pomocą wyposażenia ogniowego. Osoby zbliżające się do organizmu zainfekowanego przez SCP-610 na dystans do trzech metrów należy wycofać z tej odległości i odizolować od reszty zespołu, a następnie poddać badaniu medycznemu przy użyciu wyłącznie technik zdalnych, aby określić, czy doszło do zainfekowania; bazując na owym wniosku, należy przedsięwziąć odpowiednie, dalsze kroki.
Obecnie wiadomo, iż wektory rozprzestrzeniania się infekcji SCP-610 skupiają się na kontakcie fizycznym. Drony wysłane do obszarów ciężko skażonych powróciły z próbkami powietrza zawierającymi znikome cząstki pyłu, który po wejściu w kontakt ze związkiem organicznym dokonuje rozprzestrzeniania SCP-610. Rezultaty tych testów wskazują, iż większość infekcji dokonuje manifestacji w ciągu kilku dni, z wyjątkiem wejścia cząstek w kontakt z odsłoniętymi płucami lub tkanką wątrobową. Testy te wykazują również, iż w warunkach eksperymentalnych szybkość dokonywania się infekcji jest na tyle wysoka, że wymaga spalenia środowiska testowego w ciągu nie więcej niż dwudziestu czterech godzin od wczesnego wystawienia danego związku organicznego na oddziaływanie obiektu, przy czym nawet dwugodzinne opóźnienie stanowi ryzyko zniszczenia placówki. Biorąc pod uwagę fakt, iż tego typu postęp infekcji ma miejsce jedynie w materiałach organicznych istniejących poza ciałem ludzkim, infekcje tego typu są aktualnie uważane za mało istotne.
Owe właściwości wywołały serie pytań na temat prawdopodobnego początku infekcji w związku z nieudanym [USUNIĘTO]. Protokół przechowawczy jest obecnie oparty na zasadzie spalonej ziemi, gdyż nie dochodzi do rozprzestrzeniania się infekcji drogami wodnymi ani powietrznymi, co może ulec zmianom sytuacyjnym.
Opis: Wczesne raporty dotyczące SCP-610 pochodziły bezpośrednio od rządu rosyjskiego, za pośrednictwem nieujawnionych kanałów. Na owe raporty składały się głównie doniesienia o zaginięciach rolników przebywających w rejonie i nie były poddane śledztwom, dopóki lokalne jednostki policji, następnie regionalne, a w końcu agenci rządowi nie zaczęli przestać się zgłaszać z raportami w ciągu określonych 72 godzin. Na obszar został wysłany niewielki kontyngent wojskowy, który szybko został stamtąd wycofany, po czym śledztwo zaczęła przeprowadzać Fundacja.
Obszar zainfekowany przez SCP-610 znajduje się w pobliżu jeziora Bajkał na Południowej Syberii. Znane, zainfekowane obszary są oznaczone na mapie dostępnej tutaj. Obwód zamknięcia został oznaczony kolorem niebieskim i aktualnie nie rozpoznano innych lokacji zainfekowanych. Wejścia na obszar muszą zostać zgłoszone przed faktem, potwierdzone w czasie trwania i podsumowane natychmiast po zakończeniu.
SCP-610 wydaje się być zakaźną chorobę skóry, której pierwszymi symptomami są m.in. wysypka, swąd i większa wrażliwość skóry. W ciągu 3 godzin choroba wywołuje wypryski podobne do tkanki bliznowej, które pojawiają się na klatce piersiowej i w okolicach rąk, rozprzestrzeniając się na nogi i plecy w ciągu kolejnej godziny, a w ciągu pełnych pięciu godzin - zupełnie pochłaniając ofiarę. Wystawienie zainfekowanego podmiotu na wyższe temperatury spowalnia rozprzestrzenianie się infekcji; zarejestrowano także zachodzenie pełnych infekcji w czasie jedynie pięciu minut.
Po osiągnięcie przez infekcję poziomu pełnego, oznaki życiowe ofiary zanikną na około 3 minuty, po czym powrócą i zachodzić będą w tempie 2-3 razy szybszym niż u zwyczajnych ludzi. Następnie tkanka bliznowa na ofierze zacznie się losowo przemieszczać i gwałtownie zwiększać. Znaki charakteryzujące normalnego człowieka zaczną w tym momencie zanikać pod następującą infekcją; ścieżka mutacji wydaje się wysoce losowa. Zaobserwowane osoby, które znajdowały się w tej fazie zainfekowania, przeżywały także dorastanie trzech, a nawet większej ilości kończyn takich jak ręce czy nogi; głowa może ulec zniekształceniu i wydłużeniu lub rozszerzeniu; niektóre rejony ciała danej osoby mogą się otworzyć, a z owych otwarć wyrosnąć mogą kolejne fragmenty tkanki. Czas trwania tej fazy jest nieznany i nie wszystkie osoby wydają się przechodzić do następnej fazy zainfekowania.
Pod pewnymi, nieznany warunkami, zainfekowana osoba przestanie się poruszać i umieści się w lokacji, którą uzna za odpowiednią do zainfekowania. Mięsista powłoka osoby zacznie się wtedy rozprzestrzeniać na pobliskie obiektu i je pochłaniać. Tego typu obiekty nie rozprzestrzeniają infekcji tak jak istoty organiczne, jednakże efekt dłuższego kontaktu z nimi został zapisany w dalszej części niniejszego dokumentu. Zakłada się, iż zachowanie to ma na celu uczynienie danego miejsca odpowiednim na rozprzestrzenianie się infekcji innych.
Obserwacja życia zainfekowanego SCP-610 przez pracowników jest niemożliwa. Osoby zainfekowane poddając się naturalnemu odruchowi ludzkiemu natychmiast poszukują pomocy, przez co mogą powodować niezamierzone rozprzestrzenienie się infekcji. Zainfekowani, którzy przeszli już fazę porostu bliznowatą tkanką będą aktywnie i agresywnie usiłować zainfekować każdego w pobliżu; nie rozpoznano dystansu, na którym ma miejsce to zachowanie. Zakłada się, że w razie możliwości widzenia i obserwowania niezainfekowanego, zainfekowany zbliży się do tej osoby. Jeżeli zainfekowany utracił możliwość widzenia, za dystans bezpieczny przyjmuje się odległość od 30 metrów od zainfekowanego.
Dokonano obserwacji zbiorowisk ludzkich zainfekowanych przez SCP-610, za pomocą metod sztucznych, takich jak roboty kontrolowane zdalnie. Dane wyniesione z owych obserwacji były zgodne z otwarcie agresywną naturą zainfekowanych i doprowadziły do przydzielenia obiektu do klasy Keter. Jednakże, o ile nic nie wejdzie ani nie wyjdzie z zainfekowanych obszarów, należy uznać je za zneutralizowane zagrożenie. Problem stanowią obszary jaskiniowe pod zainfekowanymi zbiorowiskami, które odkryte zostały w czasie eksploracji, wobec czego przeprowadza się próby przedostania personelu badawczego na te obszary.
Logi Polowe:
SCP-610-L1 — Niewielki, zdalnie-kontrolowany pojazd zostaje wysłany na Teren A, aby zlokalizować zaginiony personel.
SCP-610-L2 — Zainfekowany personel klasy D zostaje wysłany na Teren C z wyposażeniem wideo.
SCP-610-L3 — Wczesne odkrycie wejścia tunelowych na Teren A.
SCP-610-L4 — Bezzałogowa eksploracja tunelów Terenu A.
SCP-610-L5 — Załogowa eksploracja tunelów Terenu A.
Poniższy raport dostępny jest wyłącznie dla pracowników klasy A i wyższej. Nieautoryzowane przeglądanie tego pliku jest surowo wzbronione i traktowane będzie jako pogwałcenie kontraktu z Fundacją i złamanie prawa międzynarodowego.
SCP-610-L6 — Zapisy eksploracji poczynionych w czasie Operacji "Punkt Źródłowy".
