SCP-7404

Poziom Zagrożenia: Zielony


Specjalne Czynności Przechowawcze: Slot SCP-7404 jest miejscem pochówku SCP-7404 i jest jako taki urządzony. W tym celu SCP-7404 został publicznie odtajniony.

Opis: SCP-7404 był wrogą, infożerną istotą zdolną do przemierzania analogowych i elektronicznych systemów baz danych. Po napotkaniu manifestował się na ogół jako rysunek przedstawiający mitologicznego piekielnego ogara.

Fundacja SCP po raz pierwszy napotkała SCP-7404 13 lutego 2010 roku, kiedy to został przyłapany na pożeraniu zawartości kopii zapasowej baz danych USNVBR-Ośrodka-56. Od tego ataku aż do 1 kwietnia 2022 r., SCP-7404 regularnie atakował centra danych Fundacji, pożerając tyle danych, ile był w stanie, przed wykryciem. Obiekt udało się sześć razy schwytać, jednakże zawsze był w stanie się wydostać po ok. 6 miesiącach.

W przeciwieństwie do większości istot infożernych, SCP-7404 był podatny na choroby i starzenie się. Rysunki przedstawiające SCP-7404 starzały się w miarę upływu czasu, a od grudnia 2021 roku badania tych rysunków wykazały, że obiekt cierpiał na naczynio-mięśniak krwionośny.1

4 stycznia 2022 roku, SCP-7404 został dobrowolnie zabezpieczony i nawiązał kontakt z Fundacją SCP. SCP-7404 wiedział o swoim stanie i w zamian za zaoferowanie komfortowych warunków i przyszłego pochówku, zgodził się na zaprzestanie wrogich działań. Warunki te zostały oficjalnie zaakceptowane w dniu 06.01.2022 roku.

SCP-7404 zmarł 13 lutego 2022 roku. Zgodnie ze swoją prośbą, został pochowany w tym pliku.


DODATEK


SCP-7404 wyobrażał sobie swój grób zlokalizowany w bujnym ogrodzie, pełnym maków, kwitnących kaktusów, drzew figowych i agapantów afrykańskich. Ogrody były te pełne motyli i pszczół oraz drzew, w których małe ptaszki mogły się chować i ćwierkać piosenki po całym ogrodzie. Mały stawik przecinałby ten ogród, gdzie ryby koi i nartniki pływałyby swobodnie.

Ogród był usiany ławkami i chodnikami; wystarczająco, żeby umożliwić zrelaksowanie się gościom, ale nie na tyle, aby naruszyć jego naturalne piękno. Goście byliby zawsze mile widziani pod warunkiem, że nie zakłócaliby tego zacisznego spokoju.

W centrum ogrodu stałoby mauzoleum zamknięte od wewnątrz. Zwiedzający mogliby zaglądać przez żelazne kraty jego drzwi do trumny, na której siedziałaby kamienne przedstawienie SCP-7404 wraz z nieznanym mężczyzną w stanie spoczynku lub też przeczytać wiersz wyryty na czterech ścianach mauzoleum brzmiący:

Złotem przyrody — pierwsza zieleń;
Po niej — już nic prócz spłowień, zbieleń.
Rozkwitu szczyt — to pierwszy listek,
Lecz przez godzinę ledwie: wszystek
Zwykleje w liść natychmiast potem.
Tak Eden zszarzał nam w zgryzotę,
Tak świt nam blaknie w światło dnia.
Wszystko, co złote, krótko trwa.

entomb.PNG

SCP-7404 wybrał grób Pacheco'a jako model reprezentującego swój nagrobek. Zapytany o jego znaczenie, SCP-7404 odmówił odpowiedzi.

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported