SCP-PL-024
ocena: +15+x
SCP-024.jpg

SCP-PL-024. Zdjęcie wykonane przez agenta ██████.

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-024

Klasa podmiotu: Euclid

Specjalne Czynności Przechowawcze: Z uwagi na naturę obiektu, umieszczenie go na terenie jakiejkolwiek placówki przechowawczej było niemożliwe i wkrótce zostało zabronione przez O5-██. Podmiot nie może zostać odstąpiony na krok i wymaga stałej obserwacji, do czego przydzielonych zostało dwóch (2) wykwalifikowanych naukowców Fundacji, a także jeden (1) ochroniarz i jeden (1) kierowca (dalej zwani zespołem badawczym). Personelowi odpowiedzialnemu za nadzór SCP-PL-024 kategorycznie zabrania się przerwania obserwacji obiektu w fazie spoczynku bez wyraźnego rozkazu, a po jego przejściu w fazę aktywną mają informować o ostatnim znanym położeniu podmiotu. Zapasy pokarmu oraz płynów uzupełnione mogą zostać jedynie przez trzyosobową grupę specjalnie przeszkolonych i wysyłanych na miejsce po zleceniu Dowództwa Agentów. Niezastosowanie się do powyższych wytycznych grozi (oprócz prawdopodobnego utracenia obiektu) wydaleniem z Fundacji i/lub terminacją.
Od ██/██/████ kierownikiem badań nad podmiotem (czterdziestym z kolei) jest dr ██████. Zmiany w przydziale mogą zostać wprowadzone jedynie po wydaniu pisemnego oświadczenia przez Administratora O5-██ (wtedy też dokonana zostaje całkowita wymiana zespołu badawczego).

Opis: SCP-PL-024 to humanoid o wyglądzie mężczyzny w wieku około czterdziestu lat. Jego wzrost wynosi 188 [cm], ma czarne włosy, szaro-niebieskie oczy i regularne, europejskie rysy twarzy. Nosi szary garnitur nieznanej marki. Zarówno w fazie spoczynku, jak i fazie aktywnej, SCP-PL-024 nie reaguje na próby nawiązania z nim kontaktu werbalnego bądź niewerbalnego przez osoby postronne, nie odpowiada na obelgi ani pytania, co pozwoliło przeprowadzić dokładną analizę jego wyglądu zewnętrznego oraz wykonać wiele fotografii (wciąż uaktualniany album można obecnie znaleźć w [USUNIĘTO]). Jednocześnie podmiot nie przykuwa uwagi funkcjonariuszy służb porządkowych ani nie wywołuje zdecydowanej reakcji po przekroczeniu, na przykład przez szturchnięcie, strefy intymnej napotykanych czasem przechodniów (próba uderzenia SCP-PL-024 narzędziem tępym w potylicę przez oddelegowanego członka personelu klasy D zakończyła się [ZMIENIONO]).

Charakterystyka: W fazie spoczynku podmiot pieszo przemierza teren losowo wybranych przez siebie państw (nie ustalono żadnego algorytmu bądź przyzwyczajeń, którymi mógłby kierować się przy wyborze trasy — dr ████), zawsze trzymając się jak najbliżej dróg szybkiego ruchu lub autostrad. Prędkość podróży obiektu nie jest stała ani uśredniona — zachowując posturę charakterystyczną dla chodu, może w ułamku sekundy osiągnąć szybkość nawet stu kilometrów na godzinę (100 km/h), a po kilku sekundach wrócić do "tempa spacerowego" (patrz: Uwagi do wpływu SCP-PL-024 na otoczenie). Tułaczki podmiotu trwają do momentu jego przejścia w fazę aktywną (również w tym wypadku nie odnotowano żadnych prawidłowości; czasem podróżuje przez kilka tygodni, czasem kilka godzin, czasem kilkanaście minut — dr ███████).
Po zmianie fazy, SCP-PL-024 zatrzymuje się na skraju ulicy, a następnie przyjmuje pozę charakterystyczną dla autostopowicza (wyciągnięta ręka z uniesionym kciukiem). Obiekt tkwi w tej pozycji do momentu nakłonienia któregoś z kierowców pojazdów przejeżdżających obok do zatrzymania się.
Po osiągnięciu zamierzonego celu zawsze rozegrany zostaje identyczny (pod względem konstrukcji) scenariusz:

  • Kierowca zatrzymuje się i obniża szybę;
  • Kierowca pyta SCP-PL-024, dokąd chciałby się udać (zazwyczaj używając słów "Dokąd?", "Gdzie podwieźć?"), jednocześnie ignorując pracowników Fundacji niezależnie od ich lokalizacji (co może prowadzić do wniosku, iż obiekt zaczyna używać swoich anomalnych zdolności zaraz po zauważeniu zatrzymującego się pojazdu — dr ████████);
  • Podmiot zajmuje miejsce pasażera bez pozwolenia ani sprzeciwu kierowcy, a następnie każe mu ruszać, dodając: "Za chwilę ty mi powiesz, dokąd pojedziemy".

We wczesnym stadium obserwacji obiekt znikał bez śladu w tym momencie (na skutek niedopatrzeń wydalonych wówczas zostało ██ kierowników badań). Współpraca funkcjonujących na świecie komórek Fundacji pozwalała jednak na jego ponowne zlokalizowanie. Polska Filia stała się oddziałem sprawującym pieczę nad podmiotem w związku z dużą częstotliwością jego manifestacji na terenie tego właśnie kraju.
Dwunastego października ████ roku zarządzono serię testów z udziałem personelu klasy D. Ich zadaniem było oferowanie SCP-PL-024 podwózki, aby następnie złożyć zespołowi badawczemu raport z wydarzeń, które miały miejsce podczas konfrontacji. Metodę tę odrzucono jednak po wykonaniu trzech nieudanych eksperymentów z rzędu (patrz: Szczegóły działań testowo-profilujących we wczesnej fazie rozpoznania obiektu).
Kolejna seria testów zakładała oddelegowanie na miejsce manifestacji specjalnie przeszkolonych członków personelu badawczego wyposażonych w ukrytą kamerę oraz mikrofon. W ich wyniku udało ustalić się zarówno sposób oddziaływania podmiotu, jak i część jego anomalnych zdolności (patrz: Eksperyment PL-024-12; Eksperyment PL-024-36).
Działanie SCP-PL-024 w zakresie ogólnym polega na wybraniu przez obiekt celu podróży wskazanego przez kierowcę po usłyszeniu pytania: "Gdzie chciałbyś pojechać?". Podmiot (z prawdopodobieństwem wynoszącym 90%) oddziałuje w tym momencie na psychikę kierującego tak, by ten wybrał miejsce, które darzył szczególnym sentymentem w przeszłości lub do którego pragnąłby się udać w przyszłości. Kiedy zadane zostanie pytanie, kierowca może postąpić na dwa sposoby:

  • Odpowiedzieć, gdzie chciałby pojechać. Obiekt nakaże wówczas: "Zatem tam mnie zabierz" i kierowca uda się we wskazane miejsce. Podróży towarzyszy zniekształcenie czasu — po dotarciu do celu, prowadzący pojazd jest odpowiednio młodszy lub starszy. To samo dotyczy miejsca, w którym się znajdzie (na przykład rodzinna wieś sprzed dwudziestu lat albo szczyt wieżowca [w chwili pisania raportu czekającego na ukończenie]).
  • Odmówić udzielenia odpowiedzi. Wówczas kontrolę nad pojazdem przejmie SCP-PL-024 ("Zatem sam cię zawiozę") i zabierze kierowcę w miejsce wywołujące odrzucenie bądź strach, i kreując okoliczności prowadzące do trwałego uszczerbku psychicznego lub śmierci.

W obu przypadkach charakterystyczne dla podmiotu pozostaje jedno działanie — po dotarciu do celu może przywłaszczyć sobie jakikolwiek element (lub elementy) z życia kierowcy. Przykładowo, w wyniku Eksperymentu PL-024-██ SCP-PL-024 odebrał dr. ███████ jego twarz oraz córkę. Obiekt, przechodząc w fazę spoczynku, powraca ze swoimi "zdobyczami" do czasów, które dla Fundacji są teraźniejszością, jednocześnie wymazując przywłaszczone elementy (dalej zwane artefaktami) z życia kierowców (świadków manifestacji). Prowadzi to do mniej lub bardziej obszernych zmian w ich życiorysie. W fazie spoczynku podmiot przemieszcza się, eksponując odebrane wcześniej artefakty (istnieje zatem przypuszczenie, iż kierowcy mogliby je odzyskać, choć pewnie nie wiedzą, w jaki sposób — dr ███████). Jednak wejście do kolejnego pojazdu likwiduje je na zawsze.

Dotychczas próby zabezpieczenia obiektu kończyły się niepowodzeniem ze względu na [USUNIĘTO] — dr ████.
Przesunięto termin wykonania eksperymentów z udziałem dzieci od czterech do dziesięciu lat. W planach pozostaje również użycie SCP-PL-070. — dr ██████.


Dodatek:

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported