SCP-PL-043
ocena: +64+x
eR1vpPV.jpg

Śluza.

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-043

Klasa podmiotu: Euclid

Specjalne Czynności Przechowawcze: Obiekt aktualnie jest praktycznie niemożliwy do zabezpieczenia, wobec czego zostanie to dokonane dopiero po pełnym zbadaniu kompleksu. Wejście techniczne do obiektu strzeżone jest całodobowo przez trzech ochroniarzy. W piwnicy, w której znajduje się śluza, istnieje także Komórka Badawcza 27; zakonspirowana jest ona jako posterunek ochrony ratusza. W mieście został także wzniesiony Sektor Mieszkaniowy 12, który jest wykorzystywany przez pracowników przydzielonych do SCP-PL-043. Mobilne Formacje Operacyjne codziennie poszukują pozostałych trzech wejść do obiektu.

Planowane jest przekształcenie kompleksu w pełnoprawną placówkę, jeżeli zostanie on zbadany w całości.

Do kompleksu mogą wchodzić wyłącznie grupy pięcioosobowe (dwóch naukowców, dwóch strażników, jeden lekarz). W związku z niebezpieczeństwem w niektórych rejonach kompleksu, należy obowiązkowo wszystkich uczestników wyprawy wyposażyć w egzemplarze broni palnej krótkiej po uprzednim przeszkoleniu oraz w liczniki Geigera, wodę i suchy prowiant. Lekarz musi posiadać przy sobie wystarczający zapas płynu Lugola, który będzie mógł podawać przez określony czas odpowiedniej liczbie eksploratorów.

Eksploratorów należy wyposażyć w kombinezony ołowiowe. W razie wypraw do Czwartego Pomieszczenia wymaga się również rozdysponowania wśród członków wyprawy słuchawek tłumiących, a do Habitatu — dodatkowo noktowizorów.

Kategorycznie wzbronione jest:

  • przywracanie zasilania SCP-PL-043;
  • wchodzenie na piąte piętro, w Drugim Pomieszczeniu;
  • wchodzenie do Piątego Pomieszczenia;
  • usiłowanie otwarcia drzwi prowadzących do Szóstego Pomieszczenia;
  • wchodzenie w kontakt z istotami z Szóstego Pomieszczenia bez zgody menedżera projektu.

Rewizja nr 218: W roku 2009 zaimplementowano zrewidowany protokół SCP, który przedkłada bezpieczeństwo wartościowych pracowników nad korzyści naukowe. Przyczyną wprowadzenia nowych procedur była niedopuszczalna liczba zgonów wewnątrz obiektu oraz przestarzałe metody eksploracji, którymi poddawano SCP-PL-043. Powodem późnej implementacji nowego protokołu były długotrwałe badania metodologiczne, które minimalizowały szkody w zasobach ludzkich oraz specjalistyczne szkolenia pracowników przydzielonych do obiektu. Zgodnie z rewizją, od 1 stycznia 2009 w życie wchodzą następujące procedury:

  • Eksploracje rejonów nieznanych prowadzone są przez Mobilną Formację Operacyjną Alfa-18, mogącą w razie odkrycia składów broni jądrowej dokonać ich rozbrojenia, a następnie zabezpieczenia do czasu podjęcia dalszych decyzji przez Dowództwo O5.
  • Wykorzystanie pracowników z przydziału "D" nie może mieć miejsca w rejonach, które nie zostały sprawdzone przez MFO Alfa-18 pod kątem znalezienia ewentualnych składów broni jądrowej. Utylizacja personelu klasy "D" zgodnie z rewizją powinna zachodzić w rejonach SCP-PL-043, które pomimo dokonanej eksploracji mogą stwarzać niebezpieczeństwo dla członków wypraw naukowych.
  • Rejony zabezpieczone zostają połączone systemem komunikacji przewodowej (telefony wewnętrzne, z którymi połączyć można się z Komórki Badawczej 27), odpornym na działanie reflektorów ochronnych kompleksu.
  • Skład wypraw badawczych zostaje powiększony o pracowników technicznych, celem dodatkowego poszukiwania mechanizmów mogących kontrolować reflektory ochronne kompleksu.
  • Dystrybucja broni palnej krótkiej pracownikom wypraw naukowych może mieć miejsce wyłącznie po ich obowiązkowemu, sześciomiesięcznemu szkoleniu z zakresu poprawnego jej wykorzystania, którego pozytywne zakończenie musi zostać potwierdzone zdaniem egzaminu. Niezdolność do poprawnego używania broni palnej przez pracowników przydzielonych do SCP-PL-043 stanowi podstawę ku odebraniu zezwolenia, a następnie przeniesieniu do innego projektu bądź wydaleniu z Fundacji.

Po zakończeniu eksploracji, pracownicy poddawani są specjalistycznym badaniom radiobiologicznym i ewentualnej terapii antymemetycznej lub ewaluacjom psychologicznym bądź psychiatrycznym.

Opis: SCP-PL-043 to podziemny kompleks, znajdujący się na wysokości około 450—100 [m] p.p.m. SCP-PL-043 został zbadany zaledwie częściowo (szacunkowo w niecałych 3%). Mapy kompleksu informują, iż łączne pole wszystkich pomieszczeń użytkowych wynosi około 12 000 000 000 [m2]. Długość SCP-PL-043 to w przybliżeniu 20 [km], a szerokość około 50 [km], do tego dochodzi suma pól wszystkich dwunastu pięter.

Obiekt znajduje się pod terenem właściwym oraz otaczającym miejscowość [ZMIENIONO] (pracownicy z upoważnieniem poziomu 3 i wyższego mogą poznać dotychczasowe rezultaty prób oznaczenia lokalizacji obiektu na mapach geograficznych, po przedstawieniu odpowiedniego wniosku menedżerowi projektu — dr. hab. ███████ █████████████).

Wejście konserwacyjne do kompleksu zostało odkryte w roku 2004, w piwnicy ratusza ww. miejscowości, przez architektów, którzy dokonywali pomiarów budynku, by w przyszłości go rozszerzyć i poddać wymaganym pracom technicznym. Fundacja weszła w posiadanie tych informacji, kiedy algorytm przeczesujący wybrane źródła informacyjne w Polsce odnalazł artykuł, który miał następnego dnia zostać wydrukowany w prasie lokalnej. Fundacja wstrzymała wydruk artykułu do czasu weryfikacji natury obiektu, a kiedy potwierdzone zostały jego właściwości anomalne, media oraz osoby zainteresowane tematem zostały od niego odwiedzione. Najistotniejsze odkrycia eksploratorów kompleksu miały miejsce przed rokiem 2009; aktualne badania prowadzone są w tempie znacznie wolniejszym, ponieważ wykorzystuje się zrewidowane procedury bezpieczeństwa, które nacisk kładą na zachowanie zdrowia i życia przez eksploratorów.

W związku z tragiczną wyprawą dr. Popielnickiego i treścią odzyskanego dziennika naukowca, wejście do tunelu na IX piętrze zostało zablokowane w dniu implementacji zrewidowanych procedur bezpieczeństwa.

Śledztwo: Zewnętrzne badania SCP-PL-043 skupiały się głównie na jego znaczeniu w czasie II wojny światowej, jako że według wielu analiz właśnie w tamtym okresie był on najaktywniejszy. Nie pozostawiono jednakże bez odpowiedniego śledztwa powiązań samego ratusza oraz pracowników urzędu.

Samo miasto, [ZMIENIONO], w czasie II wojny światowej było przez wrogie armie traktowane jako nic nieznaczący przystanek, który zamieszkiwali jedynie rolnicy. Miejscowość ta nie stwarzała żadnego zagrożenia wobec okupantów. Jednakże lata wcześniej, w roku 1932, dowództwo Wojska Polskiego sporządziło projekt o nazwie "Efekt Domina", który był utajniony do stopnia, przez który nawet Fundacja nie była świadoma istnienia planów. Sama dokumentacja projektu wydaje się niekompletna i lakoniczna w doborze słów, a osoby mające nim zarządzać w istocie nosiły nazwiska od dawna nieżyjących. Najważniejsze informacje, jakie zdołano pozyskać na temat projektu:

  • Zakładał wykorzystanie najnowszej technologii "GHG" (skrótowiec ten pozostaje niewiadomą) w miejscu o największym potencjale.
  • Jego ukończenie przewidziane było na rok 1946, a w związku z wojną czas ten się wydłużył.
  • Przygotowania miejsca pod kompleks rozpoczęły się w roku 1923, jednakże wtedy "GHG" nie było jeszcze gotowe do użytku.
  • W roku 1950 projekt został ukończony, ale tego samego dnia doszło w kompleksie do katastrofy. Projekt porzucono, a kompleks zamknięto.

W czasie trwania wojny najprawdopodobniej wzmożono prace nad projektem, ponieważ jego dowództwo było skore zakończyć wojnę przy jego wykorzystaniu. Według wielu raportów, mieszkańcy [ZMIENIONO] w latach 1923—1950 wielokrotnie skarżyli się na trzęsienia ziemi w okolicy, nieznane światła na niebie, buczenie, a także na niezrozumiały nieurodzaj pól znajdujących się nad kompleksem.

Według danych archiwalnych, wejście w ratuszu jest zaledwie jednym z czterech i nigdy nie było wykorzystywane, ponieważ miało charakter wyłącznie tunelu konserwacyjnego. Inne wejścia mają znajdować się w miejscowościach: [ZMIENIONO], [ZMIENIONO] oraz [ZMIENIONO].

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported