Uproszczony plan SCP-PL-044
Identyfikator podmiotu: SCP-PL-044
Klasa podmiotu: Bezpieczne
Specjalne Czynności Przechowawcze: Terenu wokół podmiotu strzeże czterech wykwalifikowanych, uzbrojonych w paralizatory ochroniarzy Fundacji. Do ich zadań należy wyjaśnianie ciekawskim przechodniom, iż obiekt został wystawiony na sprzedaż i obecnie nowy nabywca negocjuje jego cenę. W przypadku wyjątkowej niesubordynacji, cywila należy potraktować paralizatorem, a następnie powiadomić o zajściu policję. Osoby próbujące dostać się na teren podmiotu w pierwszy piątek miesiąca mają obowiązek wylegitymowania się, tym samym potwierdzając, iż są Agentami Fundacji.
Opis: SCP-PL-044 to znajdujący się w miejscowości ████████ (Polska) gmach wybudowany w roku 1966, który przed zabezpieczeniem nazywano „Twoją Galerią Sztuki”. Jest dwupiętrowy, a każde piętro posiada część centralną (sektory A1; A2) oraz dwa skrzydła (sektory B1, C1; B2, C2). Na drugie piętro można dostać się, wykorzystując odpowiednie spiralne schody (znajdujące się w każdym z sektorów). Wejście do budynku stanowią dwuskrzydłowe mahoniowe drzwi, po których przekroczeniu zwiedzający znajdzie się w sektorze A1. Przemieszczanie się między sektorami tego samego piętra umożliwiają pozbawione drzwi przejścia.
Ściany sektorów A1 i A2 mają kolor biały. W ich wnętrzu bez przerwy panuje półmrok (mimo docierającego tam za dnia przez co najmniej jedną okiennicę światła słonecznego) rozpraszany jedynie przez anomalne poświaty wokół wiszących na ściankach dzieł sztuki.
Sektory B1 oraz B2 wypełnia czerwone, migoczące światło wydobywające się z nieznanego źródła. Panująca wewnątrz temperatura jest zawsze o 10 stopni Celsjusza wyższa niż temperatura sektorów A1 i A2. Dodatkowo podłoga sektora B1 znajduje się trzydzieści (30) centymetrów niżej od podłogi sektora A1, zatem po przekroczeniu jego progu należy pokonać jeden prowadzący w dół stopień. Powietrze sektora B2 wykazuje wilgotność większą o 1 g/m3 względem wilgotności sektora B1; pięć (5) centymetrów pod sufitem unosi się tam również dym o niewielkiej zawartości siarki. Na terenie tych sektorów przestają działać wszelkie urządzenia rejestrujące obraz (kamery, aparaty, etc.).
Ściany sektorów C1 oraz C2 mają kolor błękitny, a umieszczone w narożnikach lampy oświetlają wnętrze mocnym, jasnym światłem. Temperatura panująca wewnątrz jest o 2 stopnie Celsjusza niższa niż temperatura sektorów A1 i A2. Dodatkowo wskaźnik redukcji dźwięku w sektorze C1 wynosi 44 dB, a w sektorze C2 — 90 dB. Podłoga sektora C1 znajduje się czterdzieści cztery (44) centymetry wyżej od podłogi sektora A1, zatem po przekroczeniu jego progu należy pokonać jeden prowadzący w górę stopień. Podobnie jak w przypadku sektorów B1 i B2, wszelkie urządzenia rejestrujące obraz ulegają tutaj awarii.
Zabezpieczenie
Fundacja zabezpieczyła podmiot w styczniu 2000 r., kiedy w jego pobliżu odnotowano liczne zaginięcia. Jak relacjonował przesłuchiwany dyżurny: „Ludzie nagle zaczęli dzwonić masowo, bez przerwy, aż nam linie siadały. Wszyscy mówili, że jakiś ich bliski wyszedł do muzeum (chodzi tu o galerię — dr █████) przy ulicy ███████ i do tej pory nie wrócił”.
Początkowo Fundacja uznała sytuację za niepokojącą, ale nie alarmującą. Dopiero kiedy do komisariatu nie powróciło dwóch policjantów, którzy dzień wcześniej (czwartek) udali się w pobliże obiektu celem zbadania sytuacji, do galerii wysłano dwuosobowy zespół Agentów Fundacji (był to pierwszy piątek miesiąca, 7 stycznia 2000 r.). Na miejscu odnaleziono kolejno:
- trzy osoby kucające w narożnikach sektora A1 (nieufne i oszołomione; ich stan psychiczny poprawił się w momencie wyprowadzenia z wnętrza podmiotu);
- cztery osoby (w tym jeden z policjantów) wpatrujące się w wybrane dzieła sztuki sektora B1 (odzyskiwały świadomość w momencie nawiązania przez Agentów kontaktu werbalnego; później relacjonowały, że zdawało im się, iż przebywały na terenie galerii ponad rok, choć w rzeczywistości spędziły tam tylko jeden dzień);
- dwie osoby (w tym drugi z policjantów) oglądające wybrane dzieła sztuki sektora C1, siedząc na podłodze (podobnie jak w przypadku sektora B1, odzyskiwały świadomość po nawiązaniu kontaktu werbalnego; później nie chciały opuścić sektora);
- sześć ciał w sektorze A2, z czego trzy leżące przed przejściem do sektora B2, a trzy kolejne — przed przejściem do sektora C2 (sekcja zwłok wykazała, iż skonały na skutek odwodnienia i braku pożywienia, choć — podobnie jak reszta zwiedzających — przebywały na terenie podmiotu tylko dzień);
- cztery nieprzytomne osoby w sektorze B2. Ofiary majaczyły, zaś próby nawiązania z nimi kontaktu okazywały się bezskuteczne (po wyniesieniu z terenu obiektu wszystkie doznały zawału serca; dwie zostały odratowane i przesłuchane);
- dwie osoby śpiące na podłodze sektora C2 (zostały bezproblemowo wybudzone; do opuszczenia sektora musiały zostać zmuszone).
Zgodnie z wnioskami wyciągniętymi podczas mającego miejsce dnia ██/██/████ Zgromadzenia O5, SCP-PL-044 musiał przejść w fazę aktywną na samym początku roku 2000. Wcześniej podmiot stanowił, jak się okazało, prywatną galerię sztuki bogatego przedsiębiorcy, który zmarł podczas Sylwestra 1950 (zatem szesnaście lat przed wybudowaniem gmachu; fenomen ten dotychczas nie został wyjaśniony). Pasją przedsiębiorcy było malowanie — w testamencie (znalezionym w narożniku sektora A1) oznajmił, iż chciałby, aby wszystkie jego dzieła znalazły się na wystawach w "Twojej Galerii Sztuki", i że w roku 2000 galerię tę można udostępnić zwiedzającym. Nie wiadomo, kto dopełnił ostatniej woli zmarłego ani skąd pochodziły środki na utrzymanie budynku (na jego terenie nigdy nikogo nie zatrudniano, nie pojawił się żaden konserwator; nieznany właściciel galerii nie płacił również rachunków). Oznaczono do przeprowadzenia wnikliwej analizy — O5-██.
Ponadto ustalono, iż fakt nieponiesienia przez Agentów Fundacji żadnych szkód podczas operacji zabezpieczenia miał związek z fazą spoczynku podmiotu — przeprowadzenie długofalowych eksperymentów pozwoliło stwierdzić, iż następuje ona w każdy pierwszy piątek miesiąca. Wówczas możliwe staje się swobodne przemieszczanie między sektorami obiektu bez narażania się na ich anomalne oddziaływanie.
Zdjęcie sektora A2
Charakterystyka podmiotu
Strefa A: Konfrontacja z SCP-PL-044 rozpoczyna się w momencie wejścia konfrontującego (zwanego dalej zwiedzającym/obserwatorem) do sektora A1 w dzień inny niż pierwszy piątek miesiąca. Ze względu na tematykę znajdujących się tam obrazów, sektor ten nazwano „dziecięcym”. Dzieła nieznanego autora (przypuszcza się, że nieżyjącego właściciela galerii) namalowane zostały farbą olejną z wykorzystaniem tylko dwóch kolorów — czarnego i białego (jak również ich odcieni). Wszystkie wykorzystują ten sam motyw — ukazują sylwetki dzieci z białymi oczyma, które zdają się wpatrywać w obserwatora. Na drugim planie dostrzec można skały, dym i ogień.
Jeśli po około dwóch minutach od rozpoczęcia konfrontacji zwiedzający nie zdecyduje się przejść do kolejnego sektora, kątem oka zacznie zauważać przebiegające obok lub wpatrujące się w niego dziecięce sylwetki z obrazów, które znikną przy próbie nawiązania kontaktu wzrokowego. Dalsze przebywanie na terenie sektora sprawi, iż zwiedzający doświadczy dodatkowo omamów słuchowych objawiających się słyszeniem przez niego cichego dziecięcego płaczu, często przeplatanego takimi wykrzyknieniami jak: „Nie chcę!”, „Zabierzcie mnie!” lub „To boli!”. Kontynuacja konfrontacji w sektorze A1 poskutkuje wystąpieniem u zwiedzającego stanu katatonicznego połączonego z atakami paniki. Konfrontacja rozpoczęta i zakończona na terenie sektora A1 nazywana jest konfrontacją częściową.
Jeśli konfrontujący przemieści się z sektora A1 do sektora A2, zainicjowana zostanie Konfrontacja Całkowita-A2 — od tej pory zwiedzający nie będzie mógł już przejść do sektora B1, B2, C1 lub C2, a jedynie powrócić do sektora A1 i wyjść.
Tematyką obrazów sektora A2 jest czyściec (co udało się ustalić dzięki pojedynczym napisom „CZYŚCIEC” w różnych językach na każdym z dzieł). Konfrontujący znajdujący się na terenie tego sektora po trwającym zwykle około siedmiu minut okresie podejmują decyzję o udaniu się do jednego ze skrzydeł (B2 lub C2). Zawsze zatrzymują się jednak tuż przed progiem, a następnie zaczynają płakać, łamiącym się głosem prosząc o przepuszczenie (mimo że przejście między sektorami nie zostaje w żaden sposób zamknięte, obiekt najprawdopodobniej oddziałuje na psychikę konfrontujących w sposób, który uniemożliwia im wkroczenie do wybranego skrzydła; tworzy swego rodzaju barierę psychiczną — dr ████). Histerii towarzyszy nienaturalnie szybkie odwodnienie i dynamicznie postępujące osłabienie, prowadzące do śmierci po upływie kilku minut (zauważono, iż twarze ofiar zawsze wykrzywia lekki uśmiech — O5-██).
Strefa B: Jeśli konfrontujący przemieści się z sektora A1 do sektora B1, zainicjowana zostanie Konfrontacja Całkowita-B1 — od tej pory zwiedzający nie będzie mógł już powrócić do sektora A1, a jedynie przemieścić się do sektora B2.
Obrazy znajdujące się na terenie sektora B1 przedstawiają pejzaże leśne i morskie okraszone motywem wschodu słońca. Jeśli obserwator wpatrywać się będzie w którekolwiek z dzieł przez czas dłuższy niż trzy minuty, doświadczy halucynacji — na obrazach zapanuje mrok, drzewa z pejzaży leśnych okażą się bezlistne, a spokojne pejzaże morskie staną się przedstawieniem olbrzymich sztormów. Kontynuacja obserwacji poskutkuje pogłębieniem halucynacji — zwiedzający będzie przekonany, iż jest bohaterem obrazu; dostrzeże na płótnie swoją sylwetkę — chowającą się za poszczególnymi drzewami lub tonącą, nakrytą kilkumetrową falą. Jeśli w tym momencie konfrontacja nie przejdzie do kolejnej fazy, obserwator przestanie reagować na bodźce zewnętrzne i znajdzie się w stanie swoistej hibernacji.
Jeśli konfrontujący przemieści się z sektora B1 do sektora B2, zainicjowana zostanie Konfrontacja Całkowita-B2 — od tej pory zwiedzający nie będzie mógł powrócić do sektora B1, a jedynie przemieścić się do sektora A2. Z sektora A2 natomiast będzie w stanie przejść wyłącznie do sektora A1 i wyjścia (sektory C1 oraz C2 stają się nieosiągalne).
Tematyka obrazów sektora B2 to szaleństwo. Obejrzeć można dzieła stanowiące kopie obrazów Van Gogha czy Beksińskiego, jak również prace wspomnianego nieznanego malarza. W odróżnieniu od sektorów pierwszego piętra, zwiedzający nie może już uniknąć anomalnego oddziaływania pomieszczenia, chyba że bezzwłocznie, zamykając oczy i zasłaniając uszy, przebiegnie do sektora A2. W przeciwnym wypadku zatrzyma się przy jednym z obrazów, po czym odniesie wrażenie, iż „wsiąka” w scenę na nim przedstawioną. Zwiedzający, którzy przeżyli konfrontację, relacjonują, że są w stanie zobaczyć własne ciało na chwilę przed jego bezwładnym upadkiem na podłogę, po czym „jakaś siła” zmusza ich do odwrócenia spojrzenia i zdania sobie sprawy, iż stali się częścią obrazu.
Obserwatorzy mogą się poruszać i myśleć, nie mogą jednak mówić. Podczas tej fazy (przez wyznający buddyzm personel klasy D określanej mianem „oddzielenia się ciała od duszy”) każdy z konfrontujących odnosił wrażenie, jakoby był ofiarą ściganą przez „wszystkie koszmary, jakie kiedykolwiek wyśnił” i „musiał za wszelką cenę uciec”. Ucieczce towarzyszyło natomiast uczucie zaszczucia, lęku i narastającej histerii. Należy tu też wziąć pod uwagę zachodzące zjawisko dylatacji czasu — po jednym z eksperymentów, uratowany konfrontujący, który przeżył pobyt w sektorze B2, był przekonany, że spędził „wewnątrz obrazu” tylko kilka minut, podczas gdy jego pobyt tam trwał co najmniej miesiąc — dr ██████.
Spostrzeżenia: Zwiedzający opuszczający sektor B1 po konfrontacji byli niewrażliwi na oddziaływanie sektora A1, a opuszczający sektor B2 — na oddziaływanie sektora A2 i A1. Dodatkowo osoby „doświadczone” przez Strefę B zmieniały swoją wiarę na chrześcijaństwo/stawały się jeszcze bardziej pobożne — dr ██████████.
Strefa C: Jeśli konfrontujący przemieści się z sektora A1 do sektora C1, zainicjowana zostanie Konfrontacja Całkowita-C1 — od tej pory zwiedzający nie będzie mógł powrócić co sektora A1, a jedynie przemieścić się do sektora C2.
Wszystkie obrazy sektora C1 przedstawiają noc z górującą gwiazdą polarną w centrum. Jeśli konfrontujący przebywać będzie na terenie sektora około pięciu minut, poczuje przyjemne odprężenie (potęgowane wszechobecną ciszą) i usiądzie na podłodze, skupiając wzrok na jednym z dzieł. Stanie się przy tym bardzo wesoły i obojętny. Udało się ustalić, iż zwiedzający doświadcza halucynacji, które zmieniają przedstawioną na obrazach noc w dzień, tworząc pejzaż zakrytego przez śnieżnobiałe chmury nieba. Jeśli nie nastąpi przejście konfrontacji do kolejnej fazy, obserwator pozostanie w obranej pozycji, reagując wyjątkową niechęcią na widok osób, które wykażą chęć wyprowadzenia go z sektora.
Jeśli konfrontujący przemieści się z sektora C1 do sektora C2, zainicjowana zostanie Konfrontacja Całkowita-C2 — od tej pory zwiedzający nie będzie mógł powrócić do sektora C1, a jedynie przemieścić się do sektora A2. Z sektora A2 natomiast będzie w stanie przejść wyłącznie do sektora A1 i wyjścia (sektory B1 oraz B2 stają się nieosiągalne).
Na ścianach sektora C2 znajdują się wyłącznie płótna pomalowane kolorem białym i złotym. Zwiedzający, który zwróci uwagę na jakiekolwiek z nich, natychmiast zaśnie. W przeprowadzonych później przesłuchaniach konfrontujący przyznawali, że po zaśnięciu „opuszczali swoje ciało” (obserwatorzy młodsi porównywali ten stan do OOBE, natomiast starsi byli przekonani, iż doświadczyli śmierci), co pozwoliło im podróżować po całym świecie i „wkradać się” w umysły innych, by „poznać ich myśli albo punkt widzenia” (jeden z przesłuchanych 7 stycznia 2000 r. przyznał nawet, że widział Agentów Fundacji wchodzących na teren podmiotu — O5-██). W momencie nawiązania kontaktu werbalnego przez osobę z zewnątrz, konfrontujący czuli, że są „ściągani” do własnego ciała, a następnie się budzili. Wyprowadzenie ich z sektora C2 wymagało użycia siły.
Spostrzeżenia: Przebywanie w Strefie C uodporniło konfrontujących na wpływ Strefy A. Do dziś osoby te wiodą szczęśliwe, a nawet beztroskie życie — dr ███████.
