Identyfikator podmiotu: SCP-PL-074
Klasa podmiotu: Euclid (wniesiono o nadanie klasy Keter)
Specjalne Czynności Przechowawcze: Schwytanie podmiotu nie jest możliwe. Ze względu na częstość i zasięg występowania, po zaobserwowaniu go w konkretnym miejscu teren jest zabezpieczany zgodnie ze standardowymi procedurami dla tego obiektu (procedury opisano w załączniku E-SB-0001). Testerzy obiektu są odcięci od otoczenia, zabrania się im komunikowania z kimkolwiek oprócz pracowników Fundacji o poziomie upoważnienia 2 lub wyższym.
Załącznik E-SB-0001:
Procedury związane z zabezpieczaniem terenu dla SCP-PL-074:
- Podmiot musi zostać zaobserwowany w promieniu 250 [m] od miejsca pierwszego wystąpienia łącznie dwa (2) razy w przeciągu dziesięciu (10) dni, przy czym jego obecność musi być potwierdzona przez trzech (3) niezależnych testerów.
- Budynek/przestrzeń/obszar musi zostać odcięty od osób postronnych i otoczony przez uzbrojonych strażników, aby zapewnić minimum średni poziom bezpieczeństwa. Wszelki niepowołany dostęp do zabezpieczonego obszaru powinien być surowo karany. W przypadku niemożności zabezpieczenia obszaru testerzy powinni zostać przeniesieni w inne miejsce, a teren od czasu do czasu nadzorowany przez agentów, dopóki testerzy nie potwierdzą BRAKU obecności podmiotu na ww. obszarze. Należy neutralizować wszelkie osoby postronne będące świadkami manifestacji podmiotu.
- Jeśli podmiot przestanie się pojawiać we wskazanym obszarze, należy takowy wykluczyć z rejestru po upływie roku. W tym czasie należy badać obszar pod kątem nawrotu aktywności podmiotu.
Portret pamięciowy podmiotu naszkicowany przez agenta K. (ID: 6012), określony przez 20. testerów jako najbardziej zbliżony. Trwa dochodzenie wszczęte po śmierci ww. agenta w wypadku samochodowym, 9 dni po uznaniu portretu; chwilowo brak dowodów na powiązanie z portretem.
Opis: SCP-PL-074 jest niematerialnym humanoidem o przybliżonym wzroście 190 [cm], widocznym wyłącznie dla osób z ciężkimi chorobami/zaburzeniami psychicznymi, do których zalicza się:
- schizofrenię,
- autyzm,
- dowolny, zaostrzony rodzaj manii.
Obecność podmiotu można potwierdzić przy pomocy specjalnych testerów, cierpiących na minimum jedną (1) z ww. chorób psychicznych. Podmiot nie utrwala się na żadnej kliszy bądź rejestratorze i niemożliwe jest wykrycie go poprzez skanowanie terenu pod jakimkolwiek kątem. Płeć jest najczęściej wskazywana jako żeńska (84% przypadków), rzadziej nierozpoznana (14%), bardzo rzadko męska bądź przemienna (2%). Podmiot wśród testerów nazwany jest Strażniczką Bramy, gdyż przeważnie w jego pobliżu można zaobserwować Bramę. Brama pozostaje również niewidoczna dla osób zdrowych umysłowo, a chorzy opisują ją jako jaskrawą elipsę o wielkości 2 [m], której wnętrze działa jak lustro, jednak nie odbija postaci samego testera.
Podmiot posiada długie czarne włosy, ogromne, okrągłe, białe oczy (z pewnymi wyjątkami, więcej w sekcji Zachowanie), długi, szpiczasty i zadarty nos oraz zęby opisywane przez testerów jako ekstremalna wersja uzębienia piranii. Zęby zawsze są ułożone w szerokim uśmiechu. Podmiot posiada zbroję, lecz relacje dotyczące jej kształtu i wyglądu są rozbieżne, a pracownikom nie udało się do tej pory określić żadnego schematu ubioru Strażniczki.
Zachowanie: Podmiot nie wykazuje żadnego zachowania agresywnego poza uporczywym uśmiechem, dopóki tester nie przejdzie przez Bramę (więcej w sekcji Brama). Jeżeli tester powróci zza Bramy, podmiot nie odstępuje go ani na krok, przy czym jego oczy zmieniają barwę na czarną, a uśmiech nieznacznie się poszerza. Będąc w takim stanie, podmiot wykazuje tendencje do przerażania testerów, godzinami wpatrując się w nich z niewielkiej odległości; czasami w oczach Strażniczki pojawiają się wężowe źrenice, a tester doświadcza obecności skrzekliwych głosów, mimo iż podmiot nie rozwiera szczęki (oparte na relacjach). Z racji powtarzających się przypadków samobójstw wśród testerów, którzy przynajmniej raz przeszli przez Bramę, zaleca się lepsze ich pilnowanie.
W jednym momencie przez niezależnych testerów widoczna jest tylko jedna Strażniczka, lecz nie jest ona bytem indywidualnym. Potwierdzono przypadki równoległego pojawiania się zarówno podmiotu, jak i Bramy, jednak odległości dzielące byty muszą być stosunkowo duże (minimum 60-90 [km]).
Podmiot zdaje sobie sprawę z obecności osób postronnych w pomieszczeniu, nierzadko przyglądając się im (stwierdzone na podstawie zeznań sytuacyjnych niezależnych testerów). Jednak największe zainteresowanie wykazuje osobami, które najwięcej razy przeszły przez Bramę, i takich osób podmiot stara się trzymać.
Podmiot nie reaguje na próby odpędzenia lub pozbycia się go (nawet rytualnie – wykonano serię testów), zarówno przez chorych, jak i zdrowych ludzi po dostaniu informacji o jego pozycji. Każda próba uderzenia podmiotu ręką/dowolnym przedmiotem kończy się porażką (według relacji) ze względu na jego niematerialną egzystencję.
Po lewej: rysunek Strażniczki oraz Bramy wykonany przez testera T1 obiektu F71. Co ważne, T1 ani razu nie przeszedł przez Bramę. Po prawej: rysunek wykonany przez testera T4 po powrocie zza Bramy.
Brama: Brama jest tworem zespolonym z obecnością Strażniczki, jednak Strażniczka może występować samodzielnie, szczególnie, gdy tester widzi ją po raz pierwszy. Brama pojawia się w miejscu najbliższych odpowiednich losowych drzwi, a gdy takich nie ma, w losowym położeniu nieopodal chorego. Zdrowy człowiek po przejściu przez Bramę nie odnosi żadnych obrażeń ani nie zmienia się (za wyjątkiem incydentu E-SB-I.4026). Gdy przez Bramę przedostanie się chory, który ją widzi, bezwładnie upada na ziemię i natychmiast przechodzi w stan śmierci biologicznej. Popularne są przypadki (około 61% osób, którzy przeszli przez Bramę) gdy taka osoba stopniowo powraca do życia, a jej zaburzenie psychiczne ulega pogłębieniu. Powołani eksperci wysunęli teorię, iż po przejściu chorego przez Bramę, Strażniczka upatruje go jako swój cel i wraz z upływem czasu zmusza do ponownego przejścia Bramą lub do popełnienia samobójstwa.
Do tej pory nikt nie chciał rozmawiać o tym, co widział po drugiej stronie Bramy, jednak testerzy, którym udało się wrócić, wykazywali dziwne, czasem paniczne zachowanie. Poza śmiercią (tymczasową lub wieczną) przechodzący przez Bramę nie odnoszą innych fizycznych obrażeń. Przez Bramę można przechodzić dopóki przechodzący ożywa.
Chociaż nie pojawia się zawsze i nie każdy zza niej powraca, dla konkretnej grupy chorych wciąż pozostaje w stałym miejscu, a jeśli pojawia się na drzwiach, zawsze są to drzwi, którymi chory rzadko przechodzi – zatem przechodzenie przez Bramę nigdy nie jest obowiązkowe, nie wynika np. z konieczności wyjścia do toalety. Zaobserwowano, że gdy chory przez dłuższy czas nie przechodzi przez Bramę pomimo świadomości jej istnienia, zarówno Strażniczka, jak i Brama przestają pojawiać się przy chorym, jednak mogą go w przyszłości sporadycznie nawiedzać.
Niektórzy członkowie personelu Fundacji wnosili o zakwalifikowanie Bramy jako osobnego bytu, jednak wnioski zostawały odrzucane przez dowództwo z racji sztandarowości Strażniczki w zjawisku oraz jej nierozłącznego związku z Bramą.
Geneza i spekulacje: Pochodzenie zarówno Strażniczki, jak i Bramy jest nieznane, a ich pojawianie się było obserwowane od starożytności (bazując na starych zapiskach). Niektórzy chrześcijańscy badacze utożsamiają Strażniczkę z szatanem, przybierającym postać kobiety na tyle, na ile potrafi, kuszącym wizją wejścia do Bramy i oddania duszy, jednak zdania na ten temat są mocno podzielone i najczęściej krytyczne. Eksperci ds. istot pozaziemskich twierdzą, iż podmiot jest kosmitą, a Brama portalem do ich świata, lecz nie wyjaśnia to faktu ukrywania się przed zdrowymi osobami.
Incydent E-SB-I.4026
Data: ██/██/2013
Miejsce: obiekt zabezpieczony, dokładna lokalizacja: 7 [km] od ███████████
Przebieg incydentu:
[20:31] Testerzy T1, T2 oraz T3 zostali wezwani do potwierdzenia obecności SCP-PL-074 na terenie ███████████ oraz przeprowadzenia eksperymentu, będąc pod nadzorem sześciu uzbrojonych strażników oraz trzech agentów o poziomie upoważnienia 3.
[20:36] T1 potwierdza obecność Strażniczki Bramy na pierwszym piętrze budynku, jednak nie zauważa nigdzie samej Bramy.
[20:43] T2 oraz T3 również potwierdzają obecność podmiotu niezależnie od siebie. Obecność Bramy nadal nie została potwierdzona.
[20:45] Agenci dostają raport z obiektu o identycznym przeznaczeniu w odległości 118 [km]. Raport dotyczy pojawienia się dwóch Bram.
[21:13] T2 dostrzega Bramę. Jest ulokowana w piwnicy.
[21:14] T1 oraz T3 niezależnie potwierdzają obecność Bramy.
[21:18] Zgodnie z przebiegiem eksperymentu T1 przechodzi przez Bramę i traci przytomność. Agent M. potwierdza zgon.
[22:43] T1 powoli odzyskuje przytomność, a jego organizm wznawia funkcje życiowe. Równocześnie T2 i T3 zauważają drugą Bramę po przeciwnej stronie korytarza.
[22:51] Na zlecenie dowództwa eksperyment ulega zmianie: T2 przechodzi przez drugą Bramę, jednak nie umiera. Raport zostaje wysłany do dowództwa.
[23:05] Jeden ze strażników omyłkowo zbliża się do drugiej Bramy i upada. T2 i T3 zostają poproszeni o przyniesienie go. Agent R. stwierdza zgon strażnika. Agent G. stara się nawiązać kontakt z sąsiednim obiektem, lecz próba nie odnosi sukcesu.
[23:06] T1 na nowo traci przytomność i umiera, nie ruszając się z miejsca. T2 oraz T3 nie potrafią już wskazać konkretnego położenia drugiej Bramy. Zeznają, jakoby uśmiech obecnej Strażniczki się poszerzył.
[23:11] Agent M. upada na ziemię w stanie zgonu. Po stwierdzeniu zgonu agent R. wzywa pomoc. Po kilku sekundach T3 również mdleje i umiera, a T2 przerażony krzyczy i usilnie stara się zlokalizować drugą Bramę.
[23:13] T2 precyzyjnie określa położenie drugiej Bramy. Zapytany o Strażniczkę, stwierdza, iż w jej białych oczach pojawiły się dziwne, czarne źrenice – jest to pierwszy taki zaobserwowany przypadek.
[23:18] T2 uprzedza jednego ze strażników, że Strażniczka jest nim bardzo zainteresowana i uporczywie się w niego wpatruje. Strażnik nie zauważa nic podejrzanego dookoła siebie.
[23:19] T2 traci Bramę z oczu. Wskazany przez niego wcześniej strażnik natychmiast upada na ziemię.
[23:20] Agent G. i T2 umierają wskutek zatrzymania czynności życiowych. Jedne ze starych drzwi w korytarzu gwałtownie uchylają się. Wypada z nich szkielet nieznanej osoby. Agent R. nakreśla dowództwu obraz sytuacji.
[23:21] Eksperyment zostaje przerwany, a wszyscy dostają rozkaz natychmiastowej ewakuacji z obszaru. Podczas wychodzenia z budynku kolejny strażnik upada na schodach i bezwładnie stacza się w dół. Z okna drugiego piętra na podwórze wypada kolejny szkielet.
[23:27] W trakcie jazdy samochodem, strażnik siedzący na fotelu pasażera nagle traci przytomność i odruchowo łapie się za serce. Agent R. bada puls strażnika i stwierdza zgon, po czym natychmiast przekazuje informację dowództwu.
[23:36] Ewakuacja zostaje zakończona. W bagażniku samochodu Agent R. odnajduje ostatni szkielet, który łącznie z ciałem strażnika zostaje zabrany do działu badawczego Fundacji.
Raport dot. badań po zaistniałym incydencie E-SB-I.4026 (ID #97263.A): Dr ████████ ustalił, jakoby szkielet odnaleziony w bagażniku pojazdu przed śmiercią należał do ██████ ███████████, pacjenta najbliższego szpitala psychiatrycznego, zmarłego na dwa i pół roku przed zaistniałym incydentem, wcześniej wykazującego zachowanie podobne do testerów podmiotu. Pacjent zmarł śmiercią nagłą podczas udanej próby dostania się do komórki woźnego w szpitalu. Po przejrzeniu życiorysów ww. pacjenta oraz strażnika zmarłego w samochodzie nie stwierdzono, aby ludzie ci widzieli bądź znali się kiedykolwiek za życia. Po powrocie na teren zaistniałego incydentu zidentyfikowano pozostałe dwa (2) szkielety jako osób z zaburzeniami psychicznymi.
Dr ████████ przypuszcza, iż pacjent w chwili przejścia przez drzwi komórki przeszedł przez Bramę, a jego świadomość została przechwycona. Ponieważ testerzy często wracają zza Bramy, podmiot posiada również dostęp do ciała przechwyconej świadomości i może je w dowolny sposób wykorzystać (nie wyjaśnia, dlaczego T2 i T3 zmarli, mimo iż nigdy nie przeszli przez Bramę).
W chwili zaistnienia incydentu pojawiła się druga Brama, pochłaniająca ludzi zdrowych kosztem chorych psychicznie testerów. Po przeanalizowaniu ilości zdrowych ofiar (6), testerów (3) i obecnych na terenie szkieletów osób chorych (3) można stwierdzić, że druga Brama zabiera świadomości osób zdrowych, a dla swoistej „równowagi” pobiera świadomości osób chorych (będących w stanie dostrzec Strażniczkę). Cel takowego pobierania pozostaje niewyjaśniony przynajmniej do chwili zaistnienia kolejnego incydentu.
Na podstawie relacji Agenta R. oraz dwóch pozostałych strażników stwierdza się, iż druga Brama jest znacznie bardziej niebezpieczna niż pierwsza, gdyż może swobodnie poruszać się po otoczeniu, w dodatku przecinając osoby zdrowe, niedostrzegające jej istnienia. Z tego powodu usilnie wnioskuje się o nadanie klasyfikacji Keter, szczególnie po zaobserwowaniu kolejnych incydentów.
Na sąsiedniej placówce, która również raportowała obecność drugiej Bramy, odnaleziono pięć ciał i jeden szkielet postronny (również należący w przeszłości do osoby chorej). Poza tym nie znaleziono nic godnego większej uwagi.
Po wystąpieniu przyszłego incydentu należy przystąpić do badań, jakie czynniki – na chwilę obecną niemożliwe do jednoznacznego stwierdzenia – wpływają na pojawienie się drugiej Bramy. Nie stwierdzono żadnych innych zdarzeń incydentalnych od chwili wystąpienia E-SB-I.4026.
