SCP-PL-093

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-093

Klasa podmiotu: Euclid

Specjalne Czynności Przechowawcze: Obiekt jest stale okryty przez szczelny cylindryczny pojemnik o wysokości 1 metra [m] i promieniu podstawy 60 centymetrów [cm], wykonanym z dwóch warstw hartowanej stali dodatkowo odpornej na czynniki żrące. Między warstwami pojemnika znajduje się centymetrowa przerwa, która w razie uszkodzenia środkowej warstwy natychmiastowo wypełni się specjalnym szybko twardniejącym polimerem stanowiącym czasową ochronę przed skutkami niebezpiecznej manifestacji ze strony SCP-PL-093. Po nastąpieniu tego scenariusza pojemnik należy wymienić na nowy.

Górna podstawa pojemnika może zostać otwarta oraz na powrót hermetycznie zamknięta. Od wewnętrznej strony powierzchnia wyposażona jest w specjalnie zabezpieczony system pomiarowo-monitorujący połączony bezpośrednio ze stanowiskiem kontrolnym. Jeżeli podczas manifestacji stwierdzony zostanie brak zagrożenia, pojemnik może zostać otwarty.

W przypadku, gdy z wnętrza SCP-PL-093 zaczną wydobywać się niebezpieczne związki ciekłe lub lotne, wbudowany system przepompuje całą ilość substancji niepożądanej do hermetycznych zbiorników, skąd substancje należy poddać neutralizacji bądź wcześniejszemu badaniu składu w razie potrzeby.

Co dwa tygodnie należy przeprowadzić podstawowe zabiegi konserwacyjne na obiekcie mające na celu utrzymać go w jak najlepszym możliwym stanie. Konserwacja musi być przeprowadzana przez jednego lub dwóch pracowników klasy D w zależności od tego w jakim stanie znajduje się obiekt bądź jaki wpływ na jego strukturę miała ostatnia manifestacja wykazująca cechy szczególnie niebezpieczne.

Wnętrze obiektu SCP-PL-093. Część rdzy została usunięta w celach technicznych.

Opis: SCP-PL-093 to stara rura wodociągowa znajdująca się w korytarzu głównym piwnicy kamienicy mieszkalnej przy ulicy ██████/██ w miejscowości ██████. Średnica rury wynosi 12 centymetrów [cm]. Obiekt wystaje 10,4 centymetra [cm] nad podłogę pomieszczenia, zbudowany jest ze zwyczajnej stali znacznie uległej działaniu korozji. W normalnych warunkach, rura kończy się po około 1,2 metra [m] w głębi ziemi, gdzie pierwotnie została odseparowana od systemu wodociągowego miasta po jego modernizacji. Jako iż rozmiary obiektu nie pozwalają na wysyłanie testerów na dno SCP-PL-093, do czynności eksploracyjnych personel badawczy zmuszony jest używać robotów bądź podstawowych sond.

Efekt anomalny pojawia się w losowych przedziałach czasowych, począwszy od 20 minut między kolejnymi manifestacjami, i cechuje się nieokreślonym czasem trwania, z czasem granicznym wynoszącym maksymalnie 30 minut trwania manifestacji. Wówczas pierwotne dno rury znika a zamiast niego pojawia się wylot do pomieszczenia, umiejscowiony w dowolnym miejscu na suficie pokoju.

Początek fazy anormalnej jest równie gwałtowny co jej zakończenie. Obserwacje przeprowadzone za pomocą urządzeń monitorujących z bardzo dużą częstotliwością nagrywania obrazu każdorazowo wskazują ten sam wynik. Pojawienie się wejścia do lokacji następuje dosłownie w jednej chwili, wizualnie wyglądając jak gdyby osoba druga zmanipulowała zapis filmowy łącząc ze sobą dwie zupełnie inne klatki. Przedmiot pozostawiony na dnie rury podczas fazy nieaktywnej opada jak gdyby podłoże zostało gwałtownie zdematerializowane. Dotyczy to także odpadłych fragmentów SCP-PL-093 jak i zabrudzeń typu kurz i pył.

Gdy manifestacja kończy się, na dnie rury ponownie pojawia się jej pierwotne dno. Jeżeli wcześniej został wysłany robot badawczy i nie powrócił przed zakończeniem fazy anomalnej, sprzęt praktycznie zostaje utracony a jego dalsze losy pozostają nieznane. Jeżeli do pomieszczenia został spuszczony obiekt na potrzymaniu w postaci linki lub kabla, te zostają odcięte wraz z zakończeniem manifestacji. Miejsce przecięcia zostało wykonane z dokładnością do warstwy atomowej. Testy z użyciem żywych organizmów uznano za nieetyczne. Warto zauważyć iż kompasy umieszczone wewnątrz pomieszczenia na dnie SCP-PL-093 działają zgodnie z zamierzeniem, poprawnie wskazując północ bez jakichkolwiek błędów bądź usterek.

Pomieszczenia manifestujące swą obecność na dnie SCP-PL-093 posiadają główny warunek jakim jest całkowite zamknięcie pomieszczenia, bez wyraźnego wyjścia. W niektórych sytuacjach pokoje posiadają wyloty prowadzące na zewnątrz, jednakże są one niedostępne np. poprzez zablokowanie kratownicą bądź inną przeszkodą.

Oprócz tego, pomieszczenia mogą posiadać dowolne cechy jak: wystrój, kształt, wielkość. Właściwe może być występowanie zjawisk fizycznych zarówno naturalnych oraz wykazujące cechy anormalne. Pomieszczenia mogą posiadać wszelkiego rodzaju przedmioty, które można bez przeszkód zabierać na zewnątrz oraz istnieją w dalszym ciągu po zakończeniu manifestacji. W niektórych przypadkach pomieszczenia mogą zawierać w sobie żywe stworzenia. Zaobserwowano okazjonalnie byty humanoidalne, jednakże interakcja z nimi była uniemożliwiona przez różne czynniki.

Sugeruje się iż każdy z pokoi nie pojawia się drugi raz, bądź ilość pomieszczeń jest tak duża że teoretyczny ''system'' nie powoduje powtarzania lokacji tworząc nowe. Ta kwestia jest kontrowersyjna, gdyż każe przypuszczać nadanie efektu anomalnego celowo a każde z pomieszczeń zostało wcześniej przygotowane bądź jest generowane samodzielnie na podstawie nieodkrytego dotąd algorytmu.

Ze względu na charakter manifestacji lokacji oraz fakt losowości czasu trwania który nie może zostać z góry przewidziany, eksploracje mogą odbywać się jedynie w aspekcie podstawowym bez dokładniejszego przebadania danego pomieszczenia. Stwarza to dużą przeszkodę w poznawaniu pojawiających się pokoi, lecz spekuluje się iż nawet podstawowe dane pozwolą na lepsze poznanie anomalii SCP-PL-093.

Dodatek:

Zapis pokoi manifestujących na dnie SCP-PL-093.

Wprowadzenie: Poniższe lokalizacje stanowią jedynie część wszystkich manifestacji, gdyż jedynie w tych przypadkach udało się przeprowadzić dokładne wizualne badanie pomieszczenia. Pozostałe lokacje zostały uznane za manifestacje niższej wartości badawczej oraz spisane w osobnym dokumencie. Lista znajduje się u doktora J. Chmielnickiego.

W związku z zachowaniem porządku w dokumencie, zastosowano jednolity wzór wpisywania lokalizacji. Opis musi przedstawiać najważniejsze zanotowane odkrycia dotyczące określonej manifestacji. Kolejne wpisy należy dodawać według wzoru:

> **Lokacja [numer lokacji]**
> [opis]

Lokacja #1
Pomieszczenie przypominające wyglądem i wystrojem zwyczajną, opuszczoną komórkę piwniczną. Ściany wykonane zostały z czerwonej cegły, natomiast podłoga i sufit są zwykłą nierówną wylewką betonową. Całe pomieszczenie zabrudzone jest przez kurz i niewielkie odłamki gruzu. Na ścianie północnej cegły zostały ułożone w inny sposób niż w pozostałych częściach pomieszczenia, sugerując iż kiedyś mogło znajdować się tam wyjście z pomieszczenia. Na środku sufitu umieszczona została lampa w oprawie piwnicznej zawierająca zwyczajną żarówkę wolframową. Nie znaleziono włącznika oświetlenia.

Lokacja #2
Niewielkie pomieszczenie z otynkowanymi ścianami i nierówną podłogą z wylewki betonowej. Jedynym obiektem wewnątrz jest zwisająca luźno, lekko przygaszona pomarańczowa żarówka. W całym pokoju wyczuwalny jest intensywny swąd palonej gumy przedostający się rurą do pomieszczenia przechowawczego.

Lokacja #3
Lokacja ta została jako pierwsza uznana za kontrowersyjną. ''Pomieszczenie'' wydaje się być bardzo głębokim i idealnie prostym przedłużeniem SCP-PL-093 zaczynającym się od miejsca naturalnego zakończenia rury a będącym obitym mocno zabrudzonym i lekko podartym miękkim materiałem tekstylnym. Testy głębokościowe wykazały anomalię konstrukcyjną, gdyż obiekt sięga głębiej niż 20 kilometrów [km] w głąb ziemi. Nie wiadomo, czy rura jest nieskończona, aczkolwiek prawdopodobnie gdzieś w jej głębi znajduje się obiekt wytwarzający podciśnienie, gdyż powietrze jest lekko zasysane do wnętrza obiektu co jest odczuwalne jako delikatny podmuch.

Lokacja #4
Podłużny pokój. Podłoga została obita syntetyczną wykładziną antypoślizgową koloru szarego. Ściany i sufit wykonane zostały z PCW i pomalowane kremową farbą. Wzdłuż dwóch równoległych ścian widnieją nieprzeźroczyste, obramowane tafle szkła stanowiące prawdopodobnie okna. Pod tymi ''oknami'' umieszczone zostały drewniane ławy pomalowane brązową emalią. Bezpośrednio pod sufitem poziomo zawieszono zamknięte w workach plastikowe szkielety ludzkie z założonymi na głowę plażowymi wiaderkami dla dzieci o barwach czerwonej i żółtej. Kolory wiader umieszczone są losowo, aczkolwiek szkielety obrócone są głową we wschodnią część pomieszczenia, gdzie znajdują się drzwi idealnie namalowane na ścianie farbą w sprayu. Całe pomieszczenie nieregularnie podnosi się, upada i przechyla w dowolnym kierunku. Z pod podłogi emitowany jest dźwięk jak gdyby pomieszczenie było poruszającym się pojazdem szynowym.

Lokacja #5
Niewielkich rozmiarów pokój wykonany w całości z drewna brzozowego przyciętego na różne rozmiary i sposoby. Pomieszczenie jest oświetlone intensywnym niebieskim światłem mimo braku widocznego źródła tego światła. W pokoju panuje stała temperatura wynosząca 391 stopni Celsjusza [°C]. Pomimo gorąca drewno nie ulega zapłonowi.

Lokacja #6
Pomieszczenie z gładkimi, białymi otynkowanymi ścianami i sufitem oraz podłogą z paneli imitujących ciemne drewno. Pod zachodnią ścianą umieszczony został posąg przedstawiający kontury czołgu AMX-13 rzeczywistych rozmiarów, wykonany z miedzianych drutów. Przed posągiem znajduje się płyta z gładzonego białego marmuru z wyrytym nań srebrnym ozdobnym napisem ''Drutemix-50''. Posąg jest oświetlony przez kilka reflektorów umieszczonych na suficie i podłodze, będącymi jedynym źródłem światła w pomieszczeniu.

Lokacja #7
Pokój identyczny z wyglądem przechowalni SCP-PL-███ z tą różnicą iż całe pomieszczenie jest barwy fioletowej, łącznie z lampami co stanowi pogwałcenie procedur przechowawczych.

Lokacja #8
Rozległe, wysokie pomieszczenie w całości wykonane z nieznanego materiału koloru białego. Źródło światła jest niewidoczne, spekuluje się iż materiał z którego wykonany jest pokój ma bardzo silne właściwości luminescencyjne. W całym pomieszczeniu znajdują się lewitujące na różnych wysokościach zamknięte drewniane szafki kuchenne. Meble pozostają w bezruchu aż do czasu dotknięcia ich. Siła nacisku nie ma znaczenia a każdorazowo działanie kończy się na opadnięciu szafki na ziemię i roztrzaskaniu. Szafki wydają się być w całości wypełnione ołowianymi kulkami o średnicy 1 centymetra [cm], powleczonymi cienką warstwą złota próby 500.

Lokacja #9
Prawdopodobnie wnętrze drewnianego pudła. Pomiędzy szczelinami widoczne jest uszczelnienie z różowej pianki izolacyjnej. Uderzanie o ścianki pudła wskazują na to iż przestrzeń wokół jest pusta, słyszalne jest intensywne echo. Jednorazowo zarejestrowano dźwięk przypominający skapującą wodę w jaskini, oraz odgłos przesuwania jakiegoś przedmiotu po żwirze.

Lokacja #10
Pokój, w którym wszystkie ściany są całkowicie zapełnionymi regałami bibliotecznymi. Wszystkie książki posiadają różnokolorowe, jednakowe oprawy oraz są tego samego rozmiaru. Książki mogą zostać wysunięte i otwarte, za nimi znajduje się tylna część regału. Książki posiadają puste, niezapisane strony. Źródłem oświetlenia są lampy wbudowane w matową szklaną podłogę. Na środku pomieszczenia, dokładnie pod wylotem rury, znajduje się kwadrat z czarnych kafelek. W pomieszczeniu słyszalny jest gwar typowego centrum miasta: odgłosy ludzi, jeżdżących samochodów i szczekających psów.

Lokacja #11
Pomieszczenie posiadające podłogę pokrytą syntetycznym trawnikiem oraz posiadającym ściany zbudowane z cegieł. Sufit pomieszczenia stanowi jednolita płyta ze sklejki drewnianej pomalowanej błękitną farbą. Prawie całe pomieszczenie zajęte jest przez szklaną gablotę na kilku aluminiowych podporach. Wewnątrz gabloty znajduje się dokładnie odwzorowany miniaturowy las równikowy. Widoczne były również zwierzęta, poruszające się naturalnie i wykonujące zwyczajne czynności. Na środku tej ''dżungli'' znajduje się wklęsła równina przypominająca krater pouderzeniowy a który zwierzęta najwyraźniej unikają.

Lokacja #14
Pomieszczenie w kształcie pomalowanego na żółto sześcianu o krawędzi długości czterech metrów. Ściany są całkowicie pokryte jedną warstwą niewielkich, żółtych karteczek powszechnie używanych do notowania krótkich informacji. Wylot SCP-PL-093 umieszczony jest na ścianie wschodniej, wcześniej zakrzywiając się o 90 stopni względem głównej części. Na nim niestarannie naklejona była żółta karteczka. Na kartkach zapisane są liczby. Patrząc na ścianę zachodnią, czyli tę znajdującą się vis-à-vis rury, można zauważyć, iż w lewym górnym rogu znajduje się kartka z napisem: "0", a po jej prawicy — "1" i tak dalej, co sugeruje istnienie porządku arytmetycznego w zbiorze karteczek. Urządzenia nasłuchowe wykazały, iż w bliskiej odległości za ścianą zachodnią rozbrzmiewają odgłosy szybkiego liczenia ("2134, 2135" itd.) męskim głosem, którego ton wskazuje na poddenerwowanie. Gdy urządzenie nasłuchowe przez przypadek wydało hałas, uderzając o ścianę, odnotowało zaprzestanie liczenia, krzyknięcie wulgaryzmu ''█████'' oraz najwyraźniej zgaszenie papierosa o prawdopodobnie szklaną popielniczkę. Kilka sekund po incydencie odgłos liczenia, tym razem od zera, ponownie rozbrzmiał. Dźwięki bez użycia urządzenia nasłuchowego nie były słyszalne.

Lokacja #15
Pomieszczenie przypominające pokój szpitalny o standardowym wyposażeniu. Okno zostało zaklejone niestarannie tekturą, po której usunięciu ukazała się ściana z cegieł znajdująca się za szybą. W lewym rogu od okna umieszczono łóżko szpitalne, na którym osadzona była rzeźba humanoida wykonana z czarnego polerowanego materiału. Figura posiadała jedynie zarysy twarzy. Oczy stanowiły dwa zielone kamienie wyrzeźbione w kształt kul. Rzeźba była zawinięta w standardowy kaftan bezpieczeństwa używany w placówkach leczenia psychiatrycznego. Pomieszczenie nie wykazywało żadnych właściwości anomalnych do czasu gdy kamera prawie opuściła pomieszczenie chowając się w wylocie SCP-PL-093, rejestrując w tym czasie iż na łóżku znajdował się niestarannie położony kaftan natomiast rzeźba stała wyprostowana kilkanaście centymetrów od wylotu rury.

Lokacja #16
Pomieszczenie posiadające ściany z cegły dekoracyjnej oraz podłogę wymurowaną z różnobarwnej mozaiki tworzącej wzory geometryczne. Pokój był oświetlony przez kilka lamp piwnicznych zawierających mocno migające żarówki. Pod północną ścianą umieszczono wielki przeźroczysty zbiornik wypełniony oleistą cieczą, która wykapywała z niewielkiego otworu w spodniej części zbiornika. W cieczy zanurzono jednolity sześcian z metalicznego tworzywa, który zdawał się unosić dokładnie w centrum pojemnika. Na ścianie przeciwległej do zbiornika znajdował się napis utworzony czerwoną farbą w spray'u głoszący: ''Stabilność bezgraniczna to krok do poznania czasu i przestrzeni''. Pod nim znajdowało się obramowane zdjęcie pojemnika z sześcianem.

Lokacja #17
Pomieszczenie w kształcie ośmioboku foremnego o promieniu kuli wpisanej długości trzech metrów z przezroczystego materiału przypominającego szkło grubości około dwóch centymetrów. Po zewnętrznej powierzchni bryły nieustannie spływała brązowawa ciecz, niekiedy ukazując niewielkie fragmenty bardzo ciemnego albo czarnego zewnętrza. Na zewnątrz pomieszczenia rozlegał się odgłos gotowanej wody bądź innej cieczy. Dolna połowa pomieszczenia wypełniona była zimną kawą Arabica odmiany French Mission, popularnej w Afryce — według analizy próbki została ona ugotowana około sześćdziesięciu lat temu. Prawdopodobnie ze względu na warunki panujące w pomieszczeniu woda nie uległa ulotnieniu.

Lokacja #18
Całkowicie białe pomieszczenie oświetlone pojedynczą żarówką 100 watową [W]. W rogu pomieszczenia znajdowała się lekko podniszczona budka przypominająca kiosk. W pokoju znajdowało się wiele niematerialnych, ciemnych bytów humanoidalnych różnych rozmiarów. Byty ustawione były w ''kolejce'' do budki, gdzie jeden z takowych bytów się znajdował. Istoty podchodziły kolejno do okienka, wykonując czynności podobne do odbierania jakiegoś przedmiotu, po czym kierowały się w stronę ściany wschodniej i przenikały przez nią. Nowe byty pojawiały się w ten sam sposób, wychodząc ze ściany południowej. Interakcja z istotami okazała się niemożliwa.

Lokacja #19
Niewielkich rozmiarów ciemne pomieszczenie. Sufit oraz ściana północna pomalowane zostały czarną farbą, natomiast pozostałe ściany ukazywały surowy beton z wystającymi prętami zbrojeniowymi. Podłoga znajdowała się na podwyższeniu, zajmując jedynie 1/4 pomieszczenia — reszta była zalana wodą o głębokości 50 centymetrów [cm]. Od ''suchej podłogi'' utworzono dwa ''mola'' odchodzące w głąb wody na 2 i 3 metry. Na końcu krótszego z mól osadzono czerwoną metrową latarenkę sygnalizacyjną ze światłem pulsującym o równych odstępach 10 sekund, również barwy czerwonej. Dłuższe molo również posiadało latarenkę, jednakże wyższą i barwy obudowy oraz światła niebieskiej, świecącej bez przerwy z lekkim mruganiem. Z dolnej części latarenki rozlegało się donośne mechaniczne buczenie.

Lokacja #20
Bardzo duże pomieszczenie zewsząd obite kolorowymi materacami. Na środku znajdowała się sporych rozmiarów ruletka wykonana z gąbki oraz kolorowej skóry syntetycznej. Obok maszyny zarejestrowano 3 postacie przypominające ludzkie dzieci w wieku około 10 lat, ubrane w odzież modną w Polsce w latach 70. Przy próbie interakcji okazało się iż w rzeczywistości były to lekko nadpsute manekiny animatroniczne, wykonujące ruchy imitujące granie w ruletkę. Mechanizm osadzony był w podłodze, wystające pręty sterujące kukłami wykazywały oznaki korozji, natomiast dziura zakryta była niewielką warstwą gąbki. Chwilę przed zakończeniem manifestacji dało się słychać mechaniczny dziecięcy śmiech.

Lokacja #21
Niewielkich rodzajów pomieszczenie urządzone w dość surowym stylu. Na nierównych ścianach widniały resztki tapety ze wzorami roślinnymi. Podłoga obita była uszkodzonymi kafelkami barwy żółtej. Na suficie umieszczono duży żyrandol z plastikowych kawałków imitujących kryształy. Na 4 przeciwległych do siebie ścianach widniały drewniane drzwi pomalowane czarną farbą olejną. Na drzwiach umieszczono tabliczki, po jednej dla każdego z drzwi, zapisanej jedynie słowem ''Szef''. Po otwarciu drzwi ukazywał się podłużny, wąski korytarz odpowiadający rozmiarami długością i szerokością wejściu, pomalowany czarną farbą. Na samym końcu znajdował się drewniany podest ze zwyczajnym manekinem krawieckim umieszczonym na nim, również w kolorze czarnym. Podest zawierał identyczną tabliczkę jaka widniała na drzwiach. Manekin był oświetlony pojedynczą żarówką luźno zwisającą z sufitu. Podczas otwierania drzwi, słyszalny był wyraźny głos lektora telewizyjnego, pana ████ ██████ wymawiającego słowo ''szef''. Głos dobiegał z nieznanego źródła, natomiast podczas wymawiania głoski ''e'' jednocześnie słyszalne było wyraźne, donośne ''burknięcie'' od strony kukły. Pozostałe pomieszczenia zawierały to samo wraz z identycznymi zjawiskami anomalnymi. Inna właściwość lokacji związana była bezpośrednio z drzwiami. Po zamknięciu jednego z wejść oraz odwróceniu wizjera robota w inną stronę w sposób całkowicie uniemożliwiający rejestrowanie drzwi, te okazywały się być otwarte wówczas gdy ponownie skierowano na nie kamerę. Anomalia dotyczyła wszystkich 4 drzwi. Podczas wyciągania kamery słyszalne było pukanie do drzwi od ich strony wewnętrznej.

Lokacja #22
Duży pokój zewsząd pokryty fioletowymi kafelkami. Źródło światła stanowiły liczne lampy sodowe umieszczone pod sufitem, wewnątrz opraw używanych standardowo w oświetleniu ulicznym. Na środku pomieszczenia ustawione były dwie duże betonowe rzeźby tukanów pomalowane farbą w sprayu. Jedna z rzeźb przedstawiona była z rozbitym dziobem, którego szczątki znajdowały się wokół niej, co dawało efekt jakoby tukan uderzył w podłogę co skutkowało tymi obrażeniami. Druga rzeźba znajdowała się bezpośrednio obok, z głową lekko przekręconą w stronę pierwszej rzeźby. Z rozbitego dzioba posągu nieustannie wydostawała się lotna substancja barwy jasnozielonej, która ulatywała do umieszczonego w suficie zakratowanego przewodu wentylacyjnego. Blokada nie pozwalała na przedostanie się do środka wentylacji, natomiast gaz wydobywający się z dzioba tukana wydawał się ''powstawać z niczego'', gdyż w połowie dzioba znajdowała się niepomalowana ściana betonu. Gaz został zidentyfikowany jako związek miedzi, argonu, ████ oraz █████ co praktycznie nie jest możliwe do otrzymania w warunkach laboratoryjnych.

Lokacja #23
Lokacja kontrowersyjna. Wylot rury umieszczony był w niewielkiej grocie skalnej, poza którą znajdowała się rozległa równina pokryta drobnym, czerwonym żwirem. Wokół niej widoczne były w oddali masywy górskie wraz z aktywnymi wulkanami bez przerwy wystrzeliwującymi gejzery lawy oraz chmury dymu i sadzy. Niebo było koloru ciemno-purpurowego. Przez równinę, dokładnie w kierunku wschodnim, podążały wysokie humanoidalne postacie których wzrost szacowano na ponad 30 metrów [m]. Istoty były wychudzone, bose, odziane jedynie w potargane spodnie typu jeansy oraz turkusowe koszulki. Skóra bytów była zielona. Zamiast głowy, istoty posiadały lekko podniszczone telewizory ''Rubin'', proporcjonalne do rozmiarów podmiotów. Ekrany telewizorów były całe bądź popękane, wiele humanoidów nie posiadało ich. W przypadku braku ekranu, z telewizora wylewały się spore ilości wody, lawy oraz innych, niezidentyfikowanych cieczy. Istoty poruszały się mozolnie, jednostajne z silnie przygarbioną sylwetką. Często byty potykały się i upadały, po czym nie wstawały. Wszystkie obiekty podążały prawdopodobnie w stronę obiektu nad masywem górskim, wyglądającym jak Słońce podczas zaćmienia całkowitego, z nadzwyczaj wyraźną koroną słoneczną. Próba zwrócenia uwagi istot na łazik z kamerą zakończyła się niepowodzeniem — byty całkowicie ignorowały robota. Maszyna została mimo to utracona poprzez rozdeptanie.