Identyfikator podmiotu: SCP-PL-137
Klasa podmiotu: Keter
Specjalne Czynności Przechowawcze: W razie odnotowania wystąpienia anomalii, należy natychmiast rozpocząć jej rejestrację wszelkim dostępnym sprzętem zdolnym do zapisu dźwięków, a w razie potrzeby także obrazów. Powinno się także, w najkrótszym możliwym czasie, zawiadomić zespół badawczy GZZ1, którego siedziba znajduje się Ośrodku numer PL-10.
Anomalia typu obraz
Charakterystyka Ogólna: SCP-PL-137 to zbiorcze określenie na grupę anomalii, których dokładna charakterystyka nie jest znana. Przeważnie objawiają się one poprzez emisje dźwięków o różnym natężeniu. Odgłosy te nie posiadają żadnego wzorca i zdają się być przypadkowe. Niemniej, ponieważ sama anomalia nie jest możliwa do obserwacji, osoba jej doświadczająca przeważnie uznaje jej efekty za halucynacje słuchowe. Niekiedy także przypisuje się jej działanie wszelkim starym sprzętom domowym lub nieszczelnej instalacji.
W rzadkich przypadkach zaburzenie powoduje powstanie zjawiska, określanego przez badaczy jako widma. Są to obrazy możliwe do obserwacji nieuzbrojonym okiem. Występują one w przestrzeni euklidesowej o trzech wymiarach, przeważnie oddając naturalne kształty i proporcje przedstawianych obiektów. Ich rozdzielczość jest niejednolita, inna dla każdego przypadku. Obrazy te zdają się nie posiadać żadnej myśli przewodniej, gdyż przedstawiają wszelakie przedmioty, rośliny, zwierzęta czy ludzi, jednak odnotowano, że najczęściej widywane są obiekty zaliczane do ostatniej kategorii. Podobnie jak w przypadku emisji dźwięków, sama anomalia nie jest możliwa do bezpośredniej obserwacji. W skutek tego, osoby nieświadome natury zaburzenia, w razie kontaktu z widmami, uznają iż doświadczyły one halucynacji. Niekiedy pojawia się przekonanie o dostrzeżeniu zjawiska, występującego w folklorze ludowymi i spirytyzmie, określanego tam jako „duch”.
W skrajnie rzadkich przypadkach następuje jednoczesna emisja dźwięków i obrazów. Dotychczas potwierdzono 17 takich zdarzeń.
Charakterystyka Szczególna: Natura samych anomalii pozostaje nieznana, gdyż sprzęt jakim obecnie dysponuje Fundacja pozwala jedynie badać ich skutki.
Obecne obserwacje doprowadziły do konkluzji, że anomalie stanowią „wyłomy” pomiędzy różnymi alternatywnymi rzeczywistościami. Obserwowane efekty są zaś elementami innych światów, które przedostają się przez nie.
Warto zauważyć, że przez zaburzenia przedostają się jedynie światło i drgania. Ponadto nie odnotowano by w momencie działania anomalii, w jej obrębie, przybywała jakakolwiek dodatkowa materia czy energia inna od tej przenoszonej przez fotony. W związku z powyższym, obecnie uznaje się, że drgania przenoszone są bezpośrednio przez same „wyłomy”.
Istnienie zaburzeń zostało odnotowane po raz pierwszy 17.04.20██ r. podczas rozmowy numer 30 przy użyciu SCP-PL-081, która była drugą z serii eksperymentów z udziałem personelu badawczego.
Wówczas to niespodziewanie po stronie rozmówcy rozległ się donośny huk2. Wówczas okazało się, że dźwięk ten usłyszał także pracownik ochrony obecny w pomieszczeniu, choć ze względu na naturę badanego obiektu, nie powinno to być możliwe.
Dźwięk ten został też uchwycony przez znajdujące się w pomieszczeniu urządzenia rejestrujące. Dzięki temu możliwe było porównanie obu odgłosów i stwierdzeniu, że są one niemalże identyczne i bez wątpienia pochodzą z tego samego źródła.
Uwagi końcowe: Do badania anomalii typu SCP-PL-137, niedługo po ich odkryciu, powołany został zespół badawczy GZZ. Zbiera i analizuje on wszelkie informacje o tych anomaliach.
Choć zaburzenia mają zasięg globalny, zdecydowano, że bezzasadnym byłoby tworzenie kolejnych zespołów badawczych w innych rejonach świata. Postanowiono, że w razie odnotowania anomalii, inne jednostki organizacyjne Fundacji mają jedynie ograniczyć się do rejestracji efektów zaburzeń po czym przekazać je zespołowi badawczemu GZZ.
Załączniki
