Identyfikator podmiotu: SCP-PL-166
Klasa podmiotu: Bezpieczne
Poziom zagrożenia: Niebieski ●
Specjalne Czynności Przechowawcze: Obiekt należy kultywować na standardowym podłożu do hodowli grzybów. Dolne warstwy podłoża muszą zostać wzbogacone stale dostarczaną, odpowiednią do aktualnych potrzeb ilością ludzkiej tkanki mięśniowej bądź narządów wewnętrznych. W uzasadnionych przypadkach i znacznemu zagrożeniu hodowli zezwala się na użycie całego ciała ludzkiego.
SCP-PL-166
Opis: SCP-PL-166 jest gatunkiem grzyba, przypominającym przedstawicieli rodzaju Xylaria, konkretnie Xylaria longipes (Próchnilec długotrzonkowy). Główną cechą odróżniającą go od zwykłych osobników Xylaria jest prowadzenie żywienia saprotroficznego na martwej tkance ludzkiej1. Wszystkie pozyskane dotąd osobniki zostały odkryte na cmentarzach, co jest logicznym następstwem występowania w nekropoliach najdogodniejszych warunków do rozrostu.
Podobnie jak zwyczajni przedstawiciele Xylaria SCP-PL-166 nie osiąga znaczących rozmiarów i posiada podobną budowę biologiczną. Wydłużona grzybnia pozwala na pobieranie substancji odżywczych ze znajdujących się pod glebą zwłok.
Organizm jest zdolny do bioluminescencji mającej miejsce w owocnikach, za sprawą odpowiednio zmodyfikowanej tkanki. Wytwarzana poświata jest niedostrzegalna za dnia i zauważalna po zmierzchu. Światło emitowane przez owocniki posiada różną barwę, zazwyczaj niewybiegającą poza podstawowe kolory. Natężenie emitowanej poświaty jest ściśle zależne od ilości substancji odżywczych w wykorzystywanych zwłokach i maleje wraz z ich wyczerpywaniem.
Niewiele wiadomo na temat rozprzestrzeniania się obiektu na inne obszary. Grzybnia SCP-PL-166 może często obejmować całe terytorium nekropolii. Badania na temat przenoszenia zarodników obiektu trwają, jednakże najbardziej prawdopodobną z teorii jest wykorzystywanie owadów przyciąganych przez poświatę, które następnie wynoszą zarodniki poza obszar nekropolii.
SCP-PL-166 może być często utożsamiany z tradycyjnie pozostawianymi na miejscu pochówku źródłami światła, gdyż poświata ze względu na swoją niewielką jasność może być pomylona z dogasającą, żarzącą się świecą. Niedostrzegalne za dnia owocniki wraz z podkładkami nie wyróżniają się zbytnio od lokalnej biocenozy. Wymienione cechy stoją za tak późnym poznaniem obiektu przez Fundację.
Dodatek #166-1: Właściwości obiektu mogą być pomocne w prowadzeniu nadań kryminalistycznych. Ponieważ podmiot jest zdolny do aktywnego życia jedynie na ludzkich tkankach, jego egzystowanie jednoznacznie wskazuje na obecność zwłok, co może być zauważone i stanowić nieocenioną pomoc w ich odnajdywaniu. Ze względu na brak wiedzy dotyczącej naturalnego rozmnażania się SCP-PL-166 poprzez rozsiew zarodników, używanie pomocnej właściwości bez sztucznej kultywacji stanowi kwestię przyszłości.
Dodatek #166-2: SCP-PL-166 został pozyskany z cmentarza parafii pw. św. Wojciecha w Mikołowie. Znaczna ilość grzyba została zasadzona sztucznie na nowo powstałym grobie Małgorzaty ███████. Ilość emitowanego światła wzbudziła zainteresowanie opiekunów cmentarza. Fundacja zareagowała po wycieku informacji do wiadomości publicznej.
Dochodzenie doprowadziło do męża zmarłej, Zbigniewa ███████. Agenci w domu mężczyzny znaleźli materiały wskazujące na przynależność do Polskiego Związku Grzybiarstwa Anomalnego. Z pozyskanych przedmiotów odnaleziono emitowaną przez Związek broszurkę zawierającą informacje o SCP-PL-166 oraz pustą skrzynię, w której jak zeznał pan Zbigniew, znajdowała się grzybnia wraz z rozwijającymi się podkładkami. Otrzymanie pakunku miało nastąpić na specjalny wniosek, podparty zaistniałą sytuacją i niedawnym znalezieniem rzadkiego grzyba.2
Poniżej zamieszczono broszurę drukowaną przez PZGA, zawierającą opis SCP-PL-166:
Świetlik cmentarny
Lux caemeterium
Grzyb niejadalny [❌]
Wygląd: Niewielkich rozmiarów maczugowate podstawki wyrastają nad powierzchnią gleby. Niewyróżniające się od podstawki owocniki znajdują się na ich szczytach. Grzybnia bardzo rozległa i rozbudowana.
Właściwości anomalne: Tworzy kolorową poświatę, zależną od stanu rozkładu zwłok ludzkich, na których żeruje.
Występowanie: Cmentarze bądź inne miejsca masowego składowania zwłok.
Historia wykorzystania: Odkryty w 1891 roku przez Miłosza Przybyłowskiego. Doceniwszy jego walory estetyczne, zaczął jego kultywację, która została potępiona przez Zarząd w związku ze sposobem pozyskiwania zwłok dla celów hodowlanych. Obecnie pozostawiony w warunkach naturalnych, nieliczne utrzymywane i kontrolowane hodowle działają w porozumieniu z placówkami medycznymi dostarczającymi tkanki.
Zalecenia: Idealne warunki do szukania grzyba panują w nocy. Grzybnię można bezpiecznie usunąć przy górnych warstwach gleby, zaleca się jednak zachowanie fragmentu przylegającego do gnijącej tkanki celem pozostawienia grzyba żywym.
Z powodu przynależenia mężczyzny do Związku w roli zwyczajnego członka, zaaplikowano mu preparat amnezyjny klasy D11 i wypuszczono, poddając nadzorowi agentów. Przed wypuszczeniem, mężczyzna zeznał, jako by „chciał, aby światło dla Małgosi świeciło jak najdłużej”.