Z uwagi na rozporządzenie AP-45 wydane przez administratora generalnego Strefy PL-27, wszystkie badania nad obiektem SCP-PL-170 są zakazane bez zgody administratora bądź personelu o tym samym lub wyższym poziomie autoryzacji
4/170 POZIOM 4/170
Ściśle tajne
Identyfikator: SCP-PL-170
Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-PL-170-2 nie może znajdować się poza desygnowaną przechowalnią. Obiekt musi być przechowywany w zamkniętym pomieszczeniu bez systemu wentylacyjnego, ze śluzą powietrzną o efektywności co najmniej 99,4%. Przed wejściem do komory powinno znajdować się dwóch lub więcej strażników, posiadających zezwolenie na terminację personelu próbującego dostać się do pomieszczenia zabezpieczającego SCP-PL-170-2 bez posiadania odpowiednich zezwoleń. Strażnicy mają być poinformowani o fakcie wystawienia pozwolenia na badania z przynajmniej trzydniowym wyprzedzeniem.
Wszystkie odkryte instancje SCP-PL-170-A mają być terminowane poprzez usunięcie albo zniszczenie móżdżku obiektu. Ciała mają być przekazane w celu autopsji i badań, po czym poddane spaleniu.
SCP-PL-170-2 po częściowej restauracji
Opis: Obiekt anomalny SCP-PL-170 składa się z 2 elementów, skrzyni desygnowanej jako SCP-PL-170-2, jak i znajdującej się wewnątrz obiektu substancji gazowej, desygnowanej jako SCP-PL-170-1.
Opis SCP-PL-170-1: SCP-PL-170-1 to zbiór niezidentyfikowanych gazów wykazujących silne właściwości paralityczno-drgawkowe, parzące, krztuszące i neurotoksyczne. Wdychanie lub spożycie ilości związku większej od wskazanej jako maksymalna powoduje paraliż, drgawki, zniszczenia w układzie nerwowym, oparzenia dróg oddechowych, częściową utratę wzroku oraz martwicę tkanek. Śmierć istoty będącej pod działaniem anomalii nastąpi w okresie od kilku minut, aż do godziny, zależnie od ilości zaabsorbowanej substancji, jak i metody iniekcji. Nie jest aktualnie znany żaden sposób zatrzymania działania SCP-PL-170-1 po przekroczeniu dawki maksymalnej.
Pełna manifestacja właściwości anomalnych SCP-PL-170-1 następuje w przypadku, gdy substancja została zaabsorbowana przez martwe ciało ssaka z zachowanym centralnym układem nerwowym i większością struktury mięśniowej. Powstałe w ten sposób obiekty klasyfikowane są jako SCP-PL-170-A. Instancje te nie wykazują działania większości funkcji życiowych, mimo to posiadają możliwość wykorzystania funkcji motorycznych ciała, jak i ograniczoną obsługę organów opartych na mięśniach. Ciała obiektów wykazują martwicę tkanek, oparzenia 2 i 3 stopnia, i degradację struktury komórkowej, która skutkuje rozpadem organów wewnętrznych, czego efekt jest najbardziej widoczny w układzie oddechowym. Instancje wielokrotnie zostały zaobserwowane wykrztuszając części swoich organów wewnętrznych jak i plując krwią. Nie jest znany dokładny sposób powstawania obiektów, jednak badania wykazały, że instancje poruszają się poprzez zewnętrzną stymulację mięśni. SCP-PL-170-A wykazały ograniczone umiejętności kognitywne jak i brak niesprowokowanych zachowań agresywnych. Obiekty po powstaniu będą wykonywać próby wznowienia czynności wykonywanych przed śmiercią. Usunięcie, bądź zniszczenie móżdżku kończy stymulację mięśni, efektywnie terminując obiekt, jednak badania potwierdziły, że obiekt pozostaje w takim stanie częściowo świadomy. Eksperymenty wykazały, że obiekty SCP-PL-170-A powstałe z ludzi jak i zwierząt socjalnych wykazują zmianę zachowań i zakończenie wykonywanych przedśmiertnie czynności w przypadku kontaktu podmiotów z istotami które za życia były dla nich bliskie, chociażby rodzina czy znajomi. Przyczyna nie została jeszcze odkryta.
Separacja gazów tworzących skład chemiczny SCP-PL-170-1 jest możliwa do pewnego stadium sukcesu. Próby pełnego rozdzielenia substancji nie przyniosły oczekiwanych rezultatów, aktualna wiedza o obiekcie pozwala jedynie na osłabienie istniejących między związkami wiązań, umożliwiając zaobserwowanie niektórych z właściwości gazów wchodzących skład SCP-PL-170-1. Substancje pozostawione bez ciągłej stymulacji samoczynnie powracają do stanu pierwotnego.
Poziom zagrożenia: Wysoki
Opis: Bezwonny i transparentny gaz, posiadający po skropleniu niebieską barwę. Zbudowany na podstawie soli metali ciężkich.
Właściwości: W małych dawkach substancja ta wpływa na organizmy żywe pobudzając podział i wymianę komórkową, co skutkuje przyspieszeniem leczenia ran i poprawą struktury tkanek. W większych dawkach intensywność tego procesu powoduje degradację tkanek i martwice.
Poziom zagrożenia: Niski
Opis: Transparenty gaz o metalicznym zapachu, posiadający lekko białe mętnawe ubarwienie po skropleniu. W formie gazowej odbija światło. Zbudowany na podstawie srebra.
Właściwości: Przy kontakcie z żywymi organizmami powoduje skurcze mięśni i ruchy pośmiertne. W bardzo dużych dawkach intensywność tego procesu skutkuje zerwaniem ścięgien i naruszeniem tkanki mięśniowej.
Poziom zagrożenia: Wysoki
Opis: Transparentna substancja o zapachu przypominającym amoniak. Zbudowana na bazie metanu.
Właściwości: Zażycie substancji w małych ilościach powoduje niewielkie rozbudzenie płata czołowego, poszerzając zdolności kognitywne. Przy większych ilościach powoduje to wyniszczanie układu nerwowego i halucynacje. Badania nad stworzeniem leku stymulującego zostały zaniechane.
Poziom zagrożenia: Znikomy
Opis: Dymiąca substancja o silnym charakterystycznym zapachu. Skład nieznany.
Właściwości: Zażycie substancji skutkuje efektami halucynogennymi, przypominającymi te dietyloamidu kwasu lizergowego. Testerzy wielokrotnie donosili o słyszeniu głosów bliskich im osób, które z oficjalnych źródeł zostały uznane za zmarłych. Większość aktualnych hipotez zakłada, że jest to efekt działania substancji o działaniach psychodelicznych, a nie anomalnych właściwości gazu.
Opis SCP-PL-170-2: SCP-PL-170 to skrzynia o wymiarach 120 × 80 × 80 centymetrów, datowana na koniec XVIII wieku. Skrzynia jest zbudowana z drewna i wzmocniona żelazem, a cała jej powierzchnia została pokryta żółtą farbą. Obiekt został ozdobiony złotem oraz elementami kwiatowymi. W miejscu odkrycia znaleziono również kartkę, jednak z uwagi na jej wiek, pełna transkrypcja treści nie jest możliwa. Tekst jest w języku polskim i wydaje się przedstawiać położenie nieznanej lokacji. Poszukiwania są kontynuowane. Skrzynia jest jedynym aktualnie znanym skutecznym i długoterminowym sposobem przechowywania substancji, jako że podmiot jest zdolny do nagłego i nieprzewidywalnego przemieszczania się, wykazując zdolność do przechodzenia przez kombinezony ochronne i większość nowoczesnych modeli śluz. Nie jest znany mechanizm który pozwala obiektowi SCP-PL-170-2 na zatrzymanie gazu, a próby jego replikacji nie osiągnęły oczekiwanego efektu.
Wewnątrz skrzyni znajduje się mechanizm uznany za przyczynę powstawania SCP-PL-170-1. Zbudowany jest z rzędu cylindrów, pomp i rurek przypominających pierwotną aparaturę chemiczną, wykraczającą jednak w swoim poziomie zaawansowania poza swoją epokę. W momencie otwarcia pojemnika zostaje uaktywniony mechanizm, powodujący powstawanie gazu. Stężenie i ilość powstającej substancji zależy od poziomu otwarcia wieka, co zwalnia z blokady wewnętrzne mechanizmu, co pozwala obiektowi na większą produkcje gazu. SCP-PL-170-2 posiada łącznie 7 blokad. Wewnątrz obiektu występuje znaczna ilość substancji SCP-PL-170-1, której ilość wydaje się nie łączyć się z działaniem mechanizmu produkcyjnego. Przy otwarciu blokad gaz zostaje w częściowym stopniu uwolniony.
Pierwsze udokumentowane pojawienie się obiektu datowane jest na 6 sierpnia 1915 roku, podczas bitwy w twierdzy Osowiec. Obiekt był w tamtym okresie z nieznanych przyczyn przechowywany w fortecy. Zdolności anomalne SCP-PL-170 zostały wykazane, gdy oddział carski broniący fortecy odkrył obiekt i otworzył wieko skrzyni. Z uwagi na występujące wcześniej liczne bombardowania bronią artyleryjską, inicjowane przez batalion niemiecki, większość sił rosyjskich broniących fortu była martwa. Pozwoliło to na powstanie ponad 900 obiektów SCP-PL-170-A. Instancje wyruszyły na wojska niemieckie w szarży, które przestraszone widokiem obiektów uciekły z pola walki. Sytuacja została zatuszowana jako atak chemiczny fosgenem.
Forteca została zniszczona 18 sierpnia, gdy pozostała przy życiu resztka sił carskich wycofała się. Obiekt SCP-PL-170 został wtedy przejęty przez marszałka polowego Paula von Hindenburga, który dowodził atakiem na twierdze Osowiec. Próby ukrycia istnienia anomalnego obiektu przy użyciu środków amnezyjnych stały się niemożliwe z inauguracją von Hindenburga na prezydenta Republiki Weimarskiej 12 maja 1925 roku.
SCP-PL-170 został użyty w teście bojowym we wsi Rawka z bezpośredniego rozkazu marszałka. Atak okazał się częściowym sukcesem, jednak niemożność kontroli rozchodzenia się substancji poskutkowała ofiarami po obu stronach konfliktu. Dalsze eksperymenty i konkluzje badań wykonanych przez armie niemiecką nad obiektem nie są znane. Anomalia została przejęta 18 grudnia 1922 roku przez agenta polowego Fundacji, w dawnym magazynie wojskowym w Münich.
Numer incydentu: 1
Data: 15 czerwca 1926
Skala zagrożenia: Badawcza
Cel: Oszacowanie bezpieczeństwa aktywnych badań nad SCP-PL-170.
Opis przebiegu: Obiekt znajdował się w izolowanym pomieszczeniu przystosowanym do zabezpieczania substancji gazowych. Tester, wyposażony w strój Hazmat typu 1 przystąpił do skrzyni i otworzył ją na drugi poziom blokady na 6 sekund. Substancja przeszła przez kombinezon i zaatakowała testera, zabijając go po 23 minutach. Grupa badawcza przypisana do testu doświadczyła część efektów anomalii, takie jak oparzenia układu oddechowego i skurcze mięśni, jednak po wsparciu medycznym przeżyła.
Skutek: Badania nad obiektem wstrzymane, aż do odkrycia skutecznego sposobu zabezpieczenia.
Numer incydentu: 3
Data: 17 listopada 1995
Skala zagrożenia: Personalna
Cel: Sprawdzenie efektywności mechanizmów zabezpieczeń z uwagi na wniosek o pozwolenie na badania
Opis przebiegu: Tester klasy D został wprowadzony do pomieszczenia przechowawczego wyposażony w strój Hazmat typu 1 i poinstruowany by otworzyć skrzynie na 1 blokadę na 6 sekund. Tester doświadczył lekkich oparzeń i trudności z oddychaniem. Niewielka ilość substancji dostała się do strefy mieszkalnej personelu klasy D. Brak ofiar śmiertelnych.
Skutek: Zezwolenie na badania nad obiektem SCP-PL-170.
Numer incydentu: 6
Data: 1 lutego 1999
Skala zagrożenia: Personalna
Cel: Sprawdzenie szybkości powstawania SCP-PL-170 na 1 poziomie blokady
Opis przebiegu: Tester wyposażony w strój Hazmat typu 1 został wprowadzony do przechowalni. Skrzynia została otworzona na 5 sekund na pierwszy poziom blokady. Podczas eksperymentu jednak z doktor Stefan Szamilski, jeden z badaczy obiektu, zaatakował i znokautował resztę grupy badawczej przy użyciu środka anomalnego; późniejsza inwestygacja określiła pochodzenie środka od A.R.G.U.S Inc. Doktor został zauważony próbując uciec z obiektem w stronę transportu lądowego znajdującego się poza placówką, i zatrzymany przez oddział MFO stacjonujący wtedy budynku.
Interrogacja wykazała, że doktor był członkiem GoI-PL-005 "Prometeusz Wyzwolony".
Skutek: Zwiększenie ochrony nad obiektem. Na doktorze Szamilskim została przeprowadzona terminacja.
Numer incydentu: 10
Data: 28 lipca 2011
Skala zagrożenia: Badawcza
Cel: Wytworzenie substancji stymulującej z jednego ze związków tworzących SCP-PL-170
Opis przebiegu: Mała próbka obiektu była umieszczona w szklanym pojemniku z zamkniętym wiekiem. Ilość uciekającej substancji była poniżej wartości niebezpiecznej dla zdrowia. Probówka była poddana stymulacji mającej rozdzielić SCP-PL-170 na pomniejsze związki. Z nieznanych przyczyn, aktualna hipoteza zakłada błąd ludzkich, probówka została stłuczona, a substancja uwolniła się w laboratorium. Większość obecnego wtedy personelu w laboratorium doświadczyła krwotoku i halucynacji.
Skutek: Brak ofiar śmiertelnych. Incydent, wraz z brakiem postępów badań, spowodował zakończenie projektu.
Numer incydentu: 12
Data: 28 lipca 2013
Skala zagrożenia: Ośrodkowa
Cel: Zbadanie mechanizmu tworzącego SCP-PL-170
Opis przebiegu: Do pomieszczenia zostały wpuszczonych dwóch testerów wyposażonych zmodyfikowany strój Hazmat typu 1, wzbogacony o wyższy próg gazoszczelności. Jeden z testerów został wyposażony w kamerę podręczną. Skrzynia została otwarta na 5 poziom blokady na 11 sekund w celu wykonania filmu wnętrza skrzyni. Duża ilość substancji uciekła z pomieszczenia przechowawczego i rozeszła się do ośrodka. Strażnikom stacjonującym niedaleko przechowalni udało się zamknąć skrzynię, kończąc incydent.
Skutek: W ośrodku znaleziono 132 martwych, w tym 73 personelu klasy D, 37 personelu klasy C i 22 personelu klasy B. Jako efekt został wprowadzony dokument AP-45. Wszystkie badania nad obiektem zostały zakazane, aż do zniesienia dokumentu.
