Badania teologiczno-historyczne SCP-PL-198
Autorka: Doktor Zuzanna Muszka
Wstęp
Poniżej znajduje się zbiór informacji o zmianach zachodzących w obiekcie, sposobie bycia, wpływie na kulturę oraz społeczeństwo. Zebrane informacje bazują głównie na historiach, legendach miejskich oraz mitach przekazywanych sobie w różnych kręgach społecznych. Mimo że większość informacji pochodzi z niepewnych źródeł możliwe jest ich zaklasyfikowanie przez porównanie faktów od oddzielnych grup, które nigdy się ze sobą nie kontaktowały. Luki w wiedzy zdobytej w ten sposób można częściowo uzupełnić przez przeglądanie oficjalnych dokumentów oraz prowadzenie prac archeologicznych na terenach Polski.
Podział wprowadzony w tym dokumencie został oparty o epoki historyczne Polski, ponieważ ze względu na specyfikację obiektu określenie ram czasowych na bazie innych wyznaczników mogłoby być nieprecyzyjne bądź konfundujące dla części odbiorców tego tekstu.
Odpowiadając na pytanie, które na pewno nurtuje część osób, chodzi oczywiście o napisanie tego dokumentu w odwrotnej chronologii. Otóż w przypadku większości albo i wszystkich informacji (w odniesieniu do niektórych sekcji) uzyskanych sprzed roku 1918 niemożliwe jest potwierdzenie ich autentyczności. Może prowadzić to do przyjęcia błędnych założeń, które nawet przy świadomym ignorowaniu będą wpływać na interpretowanie następnie przyjętych faktów. Dlatego przeprowadzenie analizy faktów, które można potwierdzić najpierw jest logiczną opcją, gdyż nie może to wpływać negatywnie na perspektywę.
III Rzeczpospolita (1989-2018)
W roku 1989, po zakończeniu okresu władzy demokracji ludowej w Polsce dalsze działania obiektu straciły sens, co doprowadziło do znacznego zmniejszenia aktywności podmiotu. Instancja zaczęła udzielać pomocy w losowych wypadkach oraz atakować grupy przestępczości zorganizowanej w sposób bezpośredni, jak i przez informowanie policji o działaniach organizacji. Jednak ten rodzaj działań nie odpowiadał obiektowi, można to stwierdzić po zachowaniu obiektu. Zgodnie z relacjami świadków wypadków oraz raportami policyjnymi, w które zamieszana była instancja stwierdzono u niej spadek zainteresowania pomocom ludziom w taki sposób. Takie wnioski można stwierdzić, chociażby za przykładem wypadków, przy których udało się stwierdzić obecność obiektu, podmiot interweniował tylko w sytuacjach, gdy życie ludzie było zagrożone, jeśli takiego zagrożenia nie było instancja niezwłocznie odjeżdżała. Działania tego typu trwały od czerwca 1989 r. do okresu między listopadem, a grudniem roku 1990, po tym okresie Fundacja nie zaobserwowała żadnej aktywności obiektu, aż do maja 2004 r..
W okresie, kiedy nie rejestrowano aktywności obiektu doszło do zmiany formy SCP-PL-198-1, instancja przybrała postać pojazdu marki Mazda 6.
Zdjęcie SCP-PL-198-1 z roku 2004 r.. Fotografia została zrobiona przez Skład B MFO Chi-11 ("Autostrada do nieba") podczas montowania systemu komunikacji.
Oficjalne potwierdzenie wznowienia działalności przez instancję nastąpiło 11.05.2004 r., gdy agent polowy Mateusz Rasicki podczas przeprowadzania śledztwa zlokalizował anomalię. Anomalia ta zaatakowała agenta Rasickiego, wtedy nastąpiła manifestacja SCP-PL-198-A, który skupił na sobie uwagę anomalii do czasu przyjazdu Mobilnej Formacji Operacyjnej. Po udanym zabezpieczeniu niebezpiecznego obiektu nastąpiła próba zlokalizowania SCP-PL-198-1, które się nie udało. Jednocześnie doszło do manifestacji SCP-PL-198-B, który skontaktował się z agentem Rasickim i przekazał mu informację o możliwości nawiązania współpracy z Fundacją oraz zorganizowaniu spotkania, które pozwoli ustalić warunki takiej współpracy. Przed spotkaniem personel biorący udział w negocjacjach dostał wytyczne, by ze względu na zachowanie obiektu w żaden sposób nie wspominać obiektowi o przechowywaniu przez Fundację obiektów o wyglądzie ludzkim oraz ubezwłasnowolnionym personelu. Dnia 15.05.2004 r. w miejscowości ██████ odbyło się spotkanie między personelem Fundacji, a instancjami SCP-PL-198-A i SCP-PL-198-B. Dodatkowo w spotkaniu uczestniczył Skład B MFO Chi-11 ("Autostrada do nieba"), który miał za zadanie wspierać grupę negocjacyjną. Spotkanie zakończyło się wywiązaniem współpracy z obiektem, Fundacja zgodziła się na pozostawienie podmiotu na wolności, jeśli ten pozwoli na zainstalowanie w SCP-PL-198-1 systemu pozwalającego na komunikację z Fundacją z wbudowanym lokalizatorem, ponadto obiekt ma ograniczać do minimum kontakt z ludnością cywilną. Instancja została wcielona do zespołu szybkiego reagowania, do którego głównych zadań należy udzielanie szybkiego wsparcia przy zabezpieczaniu lub wtórnym zabezpieczeniu niebezpiecznych anomalii, do dodatkowych zadań instancji należało też dyskretne zbieranie informacji o obiektach SCP oraz usuwanie fizycznych śladów obecności anomalii, jeśli to możliwe. Po zakończeniu pertraktacji Skład B MFO Chi-11 ("Autostrada do nieba") zainstalował w SCP-PL-198-1 wyżej wymienione systemy, jednocześnie przeprowadzając kontrolę techniczną, która nie wykazała występowania przyczyny anomalnych cech pojazdu.
Współpraca z obiektem trwała nieprzerwanie do 14.11.2013 r.. Tego dnia podczas operacji taktycznej, w której brały udział instancje SCP-PL-198-A oraz SCP-PL-198-B w miejscowości ████████
███████████ doszło do incydentu. W trakcie operacji wywiązała się walka, przez którą doszło do wybuchu rurociągu z gazem. Dzięki szybkiej reakcji ze strony instancji SCP-PL-198-A i SCP-PL-198-B udało się uniknąć strat ze strony personelu Fundacji, ale nie udało się ewakuować w całości ludności cywilnej, przez co doszło do poniesienia śmierci przez ██ osoby oraz zranienia ██ osób. Dodatkowo po wybuchu utracono kontakt z SCP-PL-198-1, a lokalizator GPS został zniszczony. Po zabezpieczeniu terenu wybuchu zbadano teren wokół miejsca, które wskazywał lokalizator przed eksplozją, nie znaleziono wraku SCP-PL-198-1 lub dowodów mogących wskazywać jego lokalizację. Po tygodniu od utraty kontaktu z obiektem został on uznany za zaginiony, ponieważ instancja już wcześniej znikała bez śladu na różne okresy czasu członkowie Departamentu Zarządzania zrezygnowali z uznania instancji za zneutralizowaną.
Dnia 10.11.2018 r. pod Ośrodek ██ podjechała instancja SCP-PL-198-1, która ponownie zmieniła formę, tym razem przeobraziła się w Tesle Model S. Po potwierdzeniu, iż pojazd ten to faktycznie SCP-PL-198-1 rozpoczęto rozważania nad zabezpieczeniem instancji, by uniknąć ponownego zniknięcia w przyszłości. Jednak rozważania te zostały odrzucone, do głównych powodów należał brak znanej metody na prewencje manifestacji SCP-PL-198-A oraz SCP-PL-198-B, ponadto skuteczność, jaką prezentowały instancje podczas działania dla Fundacji. Ostatnim argumentem za pozostawienie obiektu w terenie było to, że jeśli Fundacja nie podejmie próby zabezpieczenia to instancje SCP-PL-198-A i SCP-PL-198-B pozwolą przebadać się przez personel Fundacji. W SCP-PL-198-1 ponownie zainstalowano nadajnik GSP, przy czym powiadomiono podmioty, iż jeśli nadajnik ponownie zostanie zniszczony, a SCP-PL-198-1 nie zgłosi się do placówki Fundacji w celu wymiany urządzenia zostanie uznany za obiekt wymagający zabezpieczenia.
Rzeczpospolita Polska/Polska Rzeczpospolita Ludowa (1948-1989)
Po oficjalnym zakończeniu II wojny światowej obiekt skupił się na prowadzeniu działań mających za cel obronę ludności przed aparatami represji władzy komunistycznej, którym poświęcał już częściową uwagę w trakcie konfliktu. Do głównych sposobów działania podmiotu należały: Ataki na placówki oraz transporty NKWD, które miały na celu uwolnienie więźniów należących do ruchów antykomunistycznych; Pomoc przy ewakuacji ludności polskiej z terenów objętych największym terrorem; Dezinformacja służb bezpieczeństwa przez kradzież, fałszowanie albo podrzucanie dokumentów. Tego typu działania obiekt prowadził do kwietnia 1947 roku, gdy w wyniku amnestii niemal całe polskie podziemie ujawniło się i zostało zniszczone. Po tym wydarzeniu podmiot kilkukrotnie próbował przeprowadzać ucieczki z więzienia, ale za każdym razem kończyły się całkowitym lub częściowym niepowodzeniem, z powodu ostrzeliwania uciekinierów przez służby więzienne większość ponosiła śmierć. Często towarzyszyło temu pojawienie się ofiar postronnych ze strony więźniów, którzy nie brali udziału w ucieczce. Ostatnia próba wykonania takiego działania miała miejsce w październiku 1947 r., po tym wydarzeniu instancja skupiła się jedynie na pomocy ludności cywilnej. Warto też zauważyć, iż to działania między kwietniem, a październikiem roku 1947 doprowadziły do zwrócenia uwagi Fundacji na istnienie anomalii, która mogła stać za wyżej wspomnianymi atakami, gdyż nie było już grup chętnych i zdolnych do przeprowadzania takich operacji. Jednak były to tylko domysły i wymagały dalszego śledztwa.
Od października 1947 roku do maja roku 1955 działalność obiektu jest w większości nieznana, jedyną potwierdzoną działalnością obiektu do końca roku 1951 był transfer osieroconych dzieci z województwa gdańskiego i białostockiego do województwa krakowskiego, transfer ten był zazwyczaj inicjowany bez wiedzy opiekunów, ale prawdopodobnie dzięki SCP-PL-198-B zachowywał prawnie legalny charakter. Cel takiego działania był związany z małą liczbą ośrodków tego typu na terenie województwa gdańskiego i białostockiego (łącznie w tych dwóch województwach było 11 zakładów opiekuńczych całkowitej) po zakończeniu wojny, gdy na terenie województwa krakowskiego było takich placówek znacznie więcej (zgodnie z danymi ich liczba wynosiła 92). Do niepotwierdzonych działań należały ataki na funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej w trakcie służby oraz kradzież dokumentów i anonimowe przekazywanie ich działaczom opozycyjnym. Jednocześnie udało się wtedy potwierdzić istnienie obiektu oraz jego prawdopodobny wygląd, udało się to dzięki zwiększeniu kontroli nad rejestracją pojazdów, ale podjęcie prób zabezpieczenia było niemożliwe przez dużą mobilność obiektu. Między rokiem 1952, a 1954 nie udało się natrafić na żadne potwierdzone aktywności obiektu, ale zgodnie z zeznaniami agentów polowych podmiot wciąż działał na terenie kraju. Ostatnią aktywność obiektu w tym okresie odnotowano między majem, a czerwcem (brak pełnej zgodności w raportach) roku 1955, gdy zniknęły jakiekolwiek ślady instancji. Zostało przyjęte założenie, że anomalia albo została zniszczona, przejęta przez obcą organizację, albo zamaskowała swoją obecność przed Fundacją.
Gdzieś między czerwcem roku 1955, a listopadem roku 1956 doszło do zmiany formy SCP-PL-198-1, które przyjęło formę samochodu GAZ-21 Wołga. Dopiero w na początku listopada 1956 r. udało się ponownie odnaleźć obiekt, mimo że na początku nie udało się powiązać obecnej formy SCP-PL-198-1 z poprzednią (głównie przez aktualny brak znajomości tej cechy anomalii w tym okresie) to po zestawieniu zdolności anomalnej oraz miejsca oddziaływania udało się dojść do wniosków, iż obecna forma musi mieć jakieś powiązania z poprzednią. Ustalono, że głównym zajęciem obiektu stała się pomoc w ucieczkach na zachód ubogim rodzin, osobom, które w niedalekiej przyszłości aresztowane za działania opozycyjne oraz w nielicznych przypadkach sierotą z biedniejszych ośrodków opiekuńczych. Do 13.08.1961 r. SCP-PL-198-1 transportował przewożone osoby do Berlina Zachodniego, co doprowadziło do powstania miejskiej legendy o "Czarnej Wołdze", której nie udało się zamaskować Fundacji. Warto zwrócić uwagę na to, że ważnym elementem tej legendy stał się fakt, że ludzie myśleli, że wołga porywa dzieci, by leczyć bogatych obywateli Niemczech chorych na białaczkę. Jednak prawda była inna, gdy wołga przewoziła osoby nieletnie zabierał je najczęściej do szpitala, ponieważ ze względu na braki w funduszach część dzieci była niedożywiona lub cierpiała na choroby sprawiające, że wymagały hospitalizacji. Fundacja wspierała rozsiewanie takiej informacji w celu zwielokrotnieniu dezinformacji w odniesieniu, do obiektu. Po powstaniu Muru Berlińskiego obiekt zaczął przewozić ludzi przez granice drogową z Republiką Federalną Niemiec. Zarejestrowano, iż instancja SCP-PL-198-1 stara się obierać za każdym razem inną trasę i przejeżdżać w innym miejscu w celu zminimalizowania szans wykrycia przez Stasi oraz prawdopodobnie przez Fundację (nie wiadomo, czy podmiot był już wtedy świadom istnienia Fundacja). Stwierdzono wtedy, że za przejeżdżanie przez granice odpowiada instancja SCP-PL-198-B, która dzięki swoim zdolnościom anomalnym manipuluje dokumentacją oraz maszynami na stacjach kontrolnych pozwalając na swobodny przejazd do Republiki Federalnej Niemiec, nie udało się jednak ustalić, w jaki sposób instancja wracała do Polski, ponieważ zgodnie z raportami agentów terenowych w drodze powrotnej podmiot nigdy nie zabierał ze sobą ludzi. Obiekt prowadził takie działania do końca marca roku 1968, gdy ze względu na protesty z dnia 08.03.1968 r. wiele osób zostało rannych i aresztowanych, w tym czasie podmiot prawdopodobnie jechał albo wracał z RFN (brak dokładnych danych). Po tym wydarzeniu podmiot nie został ponownie zarejestrowany poza terenem Polski, ale wciąż rejestrowano aktywność instancji. Aktywność ta trwała do drugiej połowy grudnia roku 1970, gdy Fundacja podjęła pierwszą próbę zabezpieczenia SCP-PL-198-1 na szeroką skalę, wiązało się to z ogólnokrajowymi strajkami mającymi miejsce w tamtym okresie i zagrożeniem dekonspiracją na szeroką skalę. Szczegóły operacji oraz jej przebieg zostały utajnione, ale wiadomo, że zakończyła się niepowodzeniem, a wskutek wydarzeń, które spowodował obiekt nie wykazywał rejestrowanej aktywności do początku lipca roku 1980.
Zdjęcie samochodu podejrzewanego o bycie instancją SCP-PL-198-1 z roku 1984.
Pracownicy Fundacji ponownie zaobserwowali obiekt dnia 17.08.1980 r. w okolicach Szczecina, doszło wtedy do rozpowszechnienia informacji o strajkach w Gdańsku. Zgodnie z raportem agentów polowych przeciek informacyjny wynikł z rozrzucania ręcznie robionych ulotek o sytuacji w gdańskich stoczniach z samochodu marki FSO Polonez, który okazał się być nową formą SCP-PL-198-1. Była to pierwsza (i jedyna) akcja obiektu, która zwróciła uwagę Fundacji do roku 1989. Późniejsze śledztwo pozwoliło stwierdzić, że podmiot przez cały ten czas prowadził działalność polegającą na poprawie statusu materialnego rodzin, których członkowie tracili pracę lub byli aresztowani za udział w strajkach oraz protestach. Do takich działalności można było zaliczyć przekazywanie "fałszywych" (nie ma pewności, czy były fałszywe, ponieważ niezanotowana żadnego incydentu z wręczanymi przez podmiot dobrami) bonów walutowych oraz kartek reglamentacyjnych. Ze względu na zakonspirowanie takich działań nie wiadomo, czy początek ponownej aktywności instancji można datować na rok 1980, ale za pewnik można przyjąć, iż za najwcześniejszą datę można przyjąć 03.03.1978 r., gdy model pojazdu, którym stał się obiekt został wtedy wprowadzony do produkcji. Nie zarejestrowano kolejnych zmian w formie i sposobie działania instancji, aż do zakończenia panowania komunizmu.
II wojna światowa (1939-1945)
Po rozpoczęciu działań wojennych przez państwo niemieckie z dnia 01.09.1939 r. aktywność instancji zaczęła spadać, aż do całkowitego zniknięcia. Prawdopodobnie było to związane z procesem zmiany formy SCP-PL-198-1, którą podmiot postanowił wprowadzić ze względu na duże prawdopodobieństwo okupacji. Mimo zgodności, co do tego, że instancja podjęła takie działanie, tak nie ma pełnej zgodności w danych dotyczących początków tego procesu. Nie wiadomo, czy instancja została zaskoczona przez Wehrmacht i ukryła się na okupowanych terenach, czy też ewakuowała się w głąb terytoriów Polski i tam czekała na rozwój sytuacji. Nową formą podmiotu stała się lekka ciężarówka Opel Blitz o wyglądzie ambulansu, forma ta wykazała aktywność od początku listopada roku 1939. Zgodnie z informacjami największą aktywność obiektu stanowiła ewakuacja ludności cywilnej i przewożenie jej na terytorium Szwajcarii, ale udało się też potwierdzić mniejsze działania, które podmiot mógł wykonywać. Do takich działań zalicza się zdobywanie zasobów dla Polskiego Państwa Podziemnego przekazywanych jako anonimową darowiznę, atakowanie oraz demaskowanie kolaborantów, donosicieli i szmalcowników. Instancja wykazywała aktywność w wyżej wymienionych zadaniach do września/października roku 1944, gdy nastąpił całkowity zanik działalności podmiotu, aż do stycznia 1945 r..
Zdjęcie amerykańskiego samochodu osobowowo-terenowy Willys MB używanego przez wojska państw alianckich od roku 1941.
W styczniu roku 1945 r. zanotowano prawdopodobną aktywność obiektu po wschodniej strony Wisły. Nie wiadomo, kiedy oraz dokładnie w jaki sposób podmiot przedostał się przez linię frontu. Można zakładać, że instancja w trakcie swojej nieaktywności przedostała się na tereny wschodniej Polski i tam czekała na rozwój ofensywy Armii Czerwonej, ale nie ma żadnego dowodu na potwierdzenie takiej spekulacji. Wiadomo jednak, iż obiekt nie przeprowadzał akcji mających na celu zaszkodzeniu operacjom ofensywnym, a jego aktywności skupiały się jedynie na obronie mienia i życia ludności cywilnych w mniejszych miejscowościach. Zmiana nastawienia instancji nastąpiła dopiero po oficjalnym zakończeniu II wojny światowej.
II Rzeczpospolita (1918-1939)
Po zakończeniu I wojny światowej obiekt kontynuował pomoc w walce z pandemią grypy hiszpanki. Pomoc ta trwała, aż do całkowitego zniknięcia pandemii przypadającego na grudzień roku 1920. Po jej zakończeniu obiekt wycofał się ze wszystkich działań (zgodnie z większością źródeł), aż do 1930 r.. Pomimo tego wykluczenie działalności obiektu w roku 1920 nie jest pewne, gdyż udało się znaleźć wzmiankę o jednym incydencie zakładającym ewakuację cywili z terenów okupowanych przez bolszewików przez ten sam model pojazdu, który był aktualną formą SCP-PL-198-1. Jednak ze względu na jednorazowość tego wydarzenia oraz brak dokładniejszych danych nie można uzyskać jakiejkolwiek pewności co do wiarygodności tych informacji.
W roku 1930 nastąpiło ponownie pojawienie się obiektu, które wiązało się ze zmianą formy na samochód osobowy CWS T-1. Pojawienie się podmiotu nastąpiło niedługo po rozpoczęciu działań terrorystyczno-sabotażowych, za którymi stała Ukraińska Organizacja Wojskowa. Instancja działała głównie w obronie osób cywilnych (niezależnie od narodowości) atakowanych przez wyżej wymienioną organizację, ale zdarzały się też interwencje w obronie mienia publicznego, które mogło powodować późniejsze zagrożenie dla ludności cywilnej. Dodatkowo znaleziono kilka anonimowych dokumentów wysłanych do ukraińskich partii politycznych, które poruszały kwestie związane z działaniami Ukraińskiej Organizacji Wojskowej. Choć metoda takiego działania nie pasowała do standardowych zachowań obiektu, tak analiza konstrukcji tekstów wskazywała, że autorem tekstów był prawdopodobnie SCP-PL-198-B. Obiekt podejmował czynności przeciw Ukraińskiej Organizacji Wojskowej do listopada/grudnia roku 1930, gdy ponownie zaprzestał swojej działalności i rozpoczął proces zmiany formy. Oficjalnie jest to najkrótszy okres, kiedy obiekt używał jednej formy.
Pod koniec maja roku 1935 nastąpiła manifestacja kolejnej formy SCP-PL-198-1, nowym pojazdem, w który przemienił się obiekt został Polski Fiat 508. Po tej przemianie wszystkie aktywności instancji skupiły się na obronie polskich Żydów, którzy zaczęli padać ofiarami prześladowań. Niemal cała aktywność opierała się na obronie ludności przez prewencję ataków na sklepy, zakłady i osoby prywatne. Zdarzały się też przypadki, gdy obiekt pomagał w ucieczce prześladowanym rodzinom, jednak było to rzadkie zjawisko, gdyż instancja SCP-PL-198-1 nie posiadała zdolności transportowania dużej ilości dóbr ruchomych, przez co mała część ludności decydowała się na porzucenie dobytku i zostawała w kraju. Akcje tego rodzaju trwały, aż do wybuchu II wojny światowej.
I wojna światowa (1914-1918)
Zdjęcie ambulansu Czerwonego Krzyża z roku 1917. Podejrzewa się, że pojazd na zdjęciu mógł być instancją SCP-PL-198-1.
Przez cały okres I wojny światowej podejrzewa się aktywność instancji, ale przez chaos związany z pierwszym konfliktem totalnym niemożliwe jest zebranie jakichkolwiek danych, które byłby wiarygodne do tego stopnia, by zostać umieszczone w tym dokumencie. Jednak mimo braku potwierdzenia konkretnych aktywności ze strony instancji możliwe jest stwierdzenie jego formy, którą utrzymywał po zakończeniu wojny, gdy wyodrębnienie pojedynczego podmiotu było łatwiejsze. Udało się ustalić, iż na tę epokę SCP-PL-198-1 przybrał postać ambulansu Czerwonego Krzyża, który był pierwszą formą instancji będącą jednocześnie pojazdem mechanicznym. Ponadto jest to prawdopodobnie moment, gdy podmioty SCP-PL-198-A oraz SCP-PL-198-B zaprzestały manifestowania się w swojej oryginalne formie i zaczęły korzystać tylko z formy humanoidalnej. Nie ma pewności, czy była to świadoma decyzja obiektów, czy też sytuacja, która została wymuszone.
Okres zaborów (1795–1914)
Kiedy nastąpiło zniknięcie państwa Polskiego obiekty rozpoczęły działalność polegającą na transportowaniu ludności z zaboru pruskiego i rosyjskiego na teren zaboru austriackiego. Takie działania były prowadzone prawdopodobnie do powstania Księstwa Warszawskiego w roku 1807, ewentualnie trochę krócej, do rozpoczęcia powstania Wielkopolskiego z 1806 roku. Nie udało się znaleźć informacji o aktywności instancji w trakcie istnienia Księstwa Warszawskiego.
Znaki odnoszące się do powrotu aktywności podmiotów pojawił się dopiero na początku powstania listopadowego, gdy to obiekty dołączyły do akcji sprowadzania zapasów w zaborze austriackim. Nie wiadomo, czy instancje współpracowały z innymi przemytnikami, czy też działały całkowicie samodzielnie, jednak z wniosków odnośnie do lepiej znanych incydentów można wnioskować, iż obiekty działały bez pomocy ludności. Możliwe jest też, że podmioty prowadziły działania partyzanckie na tyłach sił rosyjskich lub pomagały partyzantom w sposób materialny, bądź pomagając w przemieszczaniu ludzi z dobytkiem z terenów wsi, które były niszczone za wspieranie powstania.
Po upadku powstania listopadowego obiekty zaczęły działać głównie na terenie zaboru rosyjskiego, gdzie ich głównym celem stała się pomoc Polakom, którzy stali się ofiarami nowych represji wprowadzonych po upadku powstania(jednak sposób tej pomocy nigdzie nie został wspomniany). Takie działania miały miejsce do końca lat .60 XIX wieku, gdy instancja przeniosła się do zaboru pruskiego ze względu na dalsze zaostrzenie polityki germanizacyjnej. Podmioty głównie prowadziły wsparcie przez rozprzestrzenianie materiałów edukacyjnych w języku polskim w najbiedniejszych środowiskach oraz tworzenie chaosu biurokracyjnego za sprawą tworzenia błędnej lub fałszywej dokumentacji. Obiekty prowadziły takie działania, aż do początku XX wieku, gdzie datuje się ich ponownie zniknięcie.
Na koniec warto wspomnieć, iż przez całą epokę SCP-PL-198-1 prawdopodobnie wielokrotnie przeprowadzał transformację i niemożliwe jest ustalenie ilości zmian oraz jaki był ich charakter, ale za najbezpieczniejsze stwierdzenie można przyjąć, iż zmiany zachodziły średnio, co 5 lat.
Rzeczpospolita Obojga Narodów (1569–1795)
Wzrost aktywności instancji oraz zmianę w jej zakresie zarejestrowano dopiero w okolicach początku drugiej połowy XVII wieku, prawdopodobnie tuż przed lub tuż po rozpoczęciu Potopu szwedzkiego w roku 1655. Warto zwrócić uwagę, iż podmioty zignorowały wcześniejsze konflikty rozgrywające się w tym okresie historycznym (wojna polsko-rosyjska oraz Powstanie Chmielnickiego). Pozwala to na stwierdzenie, iż instancje posiadają system klasyfikacyjny, którym kierują się przy wyborze swojego zakresu działań.
Po przekroczeniu granicy Rzeczpospolitej przez wojsko szwedzkie obiekty zaczęły pomagać w ucieczce ludności chłopskiej wraz z jej dobytkiem na tereny oddalone od działań wojsk Karola X. Taką działalność obiekty prowadziły przynajmniej przez pierwszy rok konfliktu (możliwe, że później też się zdarzały, jednak nie ma po tym śladów), następnie podmioty rozpoczęły wspieranie wojny partyzanckiej prowadzonej przez jazdę polską. Głównie pomoc ta sprowadzała się do informowania o ruchach wroga przez SCP-PL-198-B, jednak miała miejsce przynajmniej jedna operacja, gdy podmiot SCP-PL-198-A wziął udział w walkach. Wiadome jest, iż działania tego typu miały miejsce, aż do końca wojny ze Szwecją. Ponadto udało się zarejestrować, że po zakończeniu konfliktu instancje całkowicie przestały udzielać się na terenach Litwy, co mogło być związane z zerwaniem unii z Koroną.
Nie udało się odnaleźć żadnych informacji o aktywności podmiotów, aż do drugiej połowy XVIII wieku. Wtedy też udało się potwierdzić pierwszą pewną zmianę formy SCP-PL-198-1, forma ta wciąż była wozem zaprzęgającym SCP-PL-198-A oraz SCP-PL-198-B, jednak wyposażona była w innowacje technologi transportu takie, jak oszklenie i zawieszenie na resorach piórowych. Nowa postać była najpewniej odzewem instancji na zachodzące zmiany technologiczne, by nie wyróżniać się zbytnio ze środowiska. Po przemianie tej zaczęło dochodzić do rozbiorów Polski, w tym czasie obiekty rozpoczęły ewakuację ludności z terenu zaboru pruskiego (i sporadycznie z zaboru rosyjskiego) na ziemie wciąż należące do Polski. Kiedy zakończył się III rozbiór Polski działalność instancji zanikła całkowicie, przynajmniej do początku XIX wieku.
Polska za panowania dynastii Jagiellonów (1386-1572)
Po powstaniu unii z Litwą obiekty zaczęły działać też na terenach litewskich(była ona niższa niż na ternach Korony, ale wciąż występowała), co pozwala upewnić się w przekonaniach, że klasyfikacja osób instancji podlega nieznanemu schematowi. Możliwe jest też, że w tym okresie miały miejsce pierwsze przemiany formy SCP-PL-198-1, jednak ze względu na sprzeczne informacje z mnogich źródeł nie można tego uznać za wiarygodne. Nie znaleziono żadnych dowodów na zmianę sposobu działania obiektu, więc zakłada się, że przynajmniej do rozpoczęcia Potopu szwedzkiego podmiot kontynuował swoją działalność zgodnie z wcześniejszym schematem.
Zjednoczone Królestwo Polskie (1320–1386)
Brak jakichkolwiek danych z tego okresu, zakłada się zniszczenie wszystkich tekstów wspominających obiekt, które powstały w tym przedziale czasowym. Brak legend ludowych z tej ery może być spowodowany wieloma przyczynami, ale za najbardziej prawdopodobną zakłada się niską aktywność podmiotu.
Rozbicie dzielnicowe (1138–1320)
W trakcie drugiej połowy XI wieku zarejestrowano powrót obiektów, jednak odnotowano poważne zmiany. Pierwszą było pojawienie się instancji SCP-PL-198-1, nie wiadomo skąd wzięła się ta anomalia, ale zgodnie ze znalezionymi tekstami od jej pojawienia nie zarejestrowano podmiotów SCP-PL-198-A oraz SCP-PL-198-B bez niej, możliwe, iż z nieznanego powodu stała się ona niezbędnym katalizatorem dla manifestacji obiektów. Pierwszą formą SCP-PL-198-1 był drewniany wóz, do którego za pomocą chomąt przypięte były instancje SCP-PL-198-A i SCP-198-B. Warto zwrócić uwagę na to, iż oba podmioty posiadały możliwość zdejmowania z siebie chomąta, a co za tym idzie odłączania się od SCP-PL-198-1. Nie wiadomo, czy takie działanie było możliwe przez anomalne zdolności SCP-PL-198-A i SCP-PL-198-B, czy też przez cechę samego SCP-PL-198-1.
Po powrocie aktywności podmiotów zmieniło się też ich zachowanie, obiekty zaczęły pomagać ludziom niezależnie od ich grupy etnicznej lub wyznaniowej. Głównymi czynnikami wpływającymi na wybór obiektu stał się fakt, czy dana osoba jest "obywatelem Polski" (nie znaleziono kryterium, jakie wpływa na uznanie danej osoby za obywatela Polski, ale ustalono, że nie ma ono związku z obywatelstwem prawnym) oraz wcześniejsza klasyfikacja, jaką był brak szans na pomoc z innego źródła.
Polska za panowania dynastii Piastów (966-1138)
Do końca X wieku naszej ery nie znaleziono żadnych dowodów na zmianę działań obiektów. Dopiero na początku XI wieku doszło do zauważalnych zmian w podmiocie. Zarejestrowano, iż aktywność obiektów zaczęła spadać, prawdopodobnie było to spowodowane znaczną chrystianizacją ludności na terenie oddziaływania instancji. Wykładniczy spadek aktywności anomalii trwał do okolic roku 1130, gdy osiągnęła ona poziom zerowy, było to pierwsze zarejestrowane zniknięcie obiektu. Trwało ono przynajmniej do drugiej połowy XI wieku.
Plemiona Słowiańskie (???-965)
Pierwsze wzmianki o SCP-PL-198-A oraz SCP-PL-198-B pojawiają się na początku VI wieku naszej ery. Ze źródeł opisujące ten okres można odkryć, iż obie instancje prawdopodobnie należały do zapomnianej części panteonu bogów słowiańskich. Podmiot SCP-PL-198-A był nazwany "Ciel", zaś SCP-PL-198-B określany był imieniem "Umas". Oba obiekty posiadały formę koni nieznanej rasy i można założyć, że jest to oryginalna forma instancji. "Ciel" był uosobieniem pomocy fizycznej, bezpośredniego działania i obrony bezbronnych w walce. Do atrybutów "Umasa" należało pomaganie przez przekazywanie informacji o otoczeniu wraz z jego zagrożeniami oraz dezinformowaniu prześladowców. Oba bóstwa zajmowały się pomaganiem ludziom, którzy nie mieli do kogo się zwrócić. Jednak warto zauważyć, że pomoc tych bożków nie była bezstronna, ustalono, iż pomagały one jedynie osobom, które kultywowały wiarę słowiańską.
Zgodnie z wierzeniami oba te bóstwa nigdy się od siebie nie oddalały, ani nie kłóciły w jakichkolwiek sprawach, zachowywały całkowitą zgodność. Większość mitów tłumaczy to tym, iż oba bóstwa są ze sobą spokrewnione lub są partnerami (ta wersja zakłada, że instancja SCP-PL-198-A jest przedstawicielem płci męskiej, a instancja SCP-PL-198-B żeńskiej). Wiążą się one z historią powstania tych bóstw, zgodnie z mitem o ich powstaniu wcześniej "Ciel" oraz "Umas" byli parą bogów o wyglądzie ludzkim, nosili też wtedy inne imiona oraz prawdopodobnie kojarzyli się z innymi atrybutami (nie znaleziono żadnej wzmianki, jakie mogły to być atrybuty), ale ze względu na niedbałość w powierzonych przez wyższych bogów (nie udało się znaleźć informacji o hierarchii bogów przedstawionych w tym micie) obowiązkach zostali ukarani. Przez ich karę stopniowo tracili swoją siłę, by w końcu podjąć decyzję o udaniu się o pomoc do niezidentyfikowanej bogini dobrobytu, która przekazała im część swojej mocy jednocześnie zamieniając "Ciel" i "Umas" w konie, gdyż ich ludzka forma była za słaba i musieli się jej wyzbyć. W zamian za pomoc oba bóstwa musiały zacząć pomagać ludziom w formie zapłaty za przekazanie części swojej mocy. Jest to pierwsze i najpopularniejsze wierzenie o powstaniu tych bóstw, ale jest też drugi mit mówiący o tym samym zdarzeniu, który jest nie wiele mniej popularny, a pokazuje zupełnie inną sytuację.
W drugiej opowieści o powstaniu "Ciel" i "Umas" jest mowa o bóstwie "Cilumsa", z którego powstały oba podmioty. W micie tym na początku było bóstwo dobrobytu "Cilumsa" zajmujące się bezinteresownym sprowadzaniem dobrej fortuny na ludzi, których życie przepełnione jest ciągłym nieszczęściem. Pewnego razu "Cilumsa" w trakcie przechadzania się po polu został trafiony przez piorun, który doprowadził do śmierci "Cilumsa", jednak mimo uśmiercenia nie został całkowicie zniszczony. Części bóstwa zdołały się dostać do przebiegającego niedaleka stada koni i opętały dwójkę zwierząt nadając im część mocy "Cilumsa". Fragmenty ciała trafiły do konia, który stał się "Cielem", a fragmenty umysłu trafiły do zwierzęcia, które zmieniło się w "Umasa". Jednak w trakcie tego procesu została utracona dobra dusza "Cilumsa", przez co powstałe bóstwa nie posiadały jego bezinteresowności. Jednak mimo utraty chęci bezinteresownej pomocy "Ciel" i "Umas" postanowiły udzielać pomocy osobom, które są w stanie oddać im należną cześć. Dodatkowo mniej znana część tego mitów wspomina o tym, że głównym motywem pomocy mającej za cel zdobycie czci wyznawców jest chęć uzupełnienia pustki, która powstała po zniszczeniu "Cilumsa". Możliwe jest też, że oba bóstwa poszukują sposobu na ponowne stanie się jednością przez wykonywanie wspólnie zadań swojego protoplasty. Na koniec warto wspomnieć o tym, że mimo wystąpienia w oryginalnym tekście słowa "piorun" może być to określenie na nieznane zjawisko wywołane przez nieokreśloną siłę, gdyż fakt zabicia bóstwa przez zwykłą błyskawicę jest mało prawdopodobny, zwłaszcza w ludowych wierzeniach.
Istnieje jeszcze trzeci mit o powstaniu "Ciel" i "Umas", ale jest on bardzo słabo rozwinięty i najpewniej posiadał tylko niewielką grupę wierzącą w jego treść. Początek mitu traktuje o dużej ilości bóstw i demonów ściągających nieszczęście na ludzi, które usuwają całą fortunę z ich życia. Fortuna odepchnięta od ludzi zaczęła kumulować się w naturze, by w końcu zmanifestować się w formię bóstw pomagających pozbyć się nieszczęścia i kataklizmów. Nigdzie nie zostało zapisane, z jakiego powodu zostały wybrane konie, mogło chodzić o ich symbolikę, ale nie ma potwierdzenia takiej teorii. Zadaniem obu bóstw jest przywrócenie równowagi między szczęściem, a nieszczęściem w życiu ludzi. Na koniec mit podkreśla też, że nieszczęście może się manifestować poprzez ludzi, a kataklizmy mogą przybierać formę różnych ugrupowań, od małych społeczności, po całe narody.
Do drugiej połowy X wieku n.e.. nie zaszły żadne zmiany w przedstawieniu obiektów, a legendy oraz mity pokazywały podobne schematy dotyczące obrony najbiedniejszych Słowian przed bandytami, najazdami i klęskami żywiołowymi na małą skalę. Warto wspomnieć, iż w tamtej epoce instancje mogły posiadać obiektywnie większą siłę, ale nie można tego potwierdzić, ponieważ obraz przedstawiony w mitach może być wyidealizowany i nie przekazywać prawdziwego stanu.