SCP-PL-214


ocena: +13+x

INFORMACJA OD ADMINISTRACJI BEZPIECZEŃSTWA INFORMACJI I ZAPISÓW

Poniższy raport zawiera w sobie zagrożenie informacyjne. Dokument został pozostawiony w niezmienionej formie dla przejrzystości zapisu.

— Maria Jones, Dyrektor, RAISA

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-214

Klasa podmiotu: Keter

kwiatek.jpg

Fotografia obiektu zainfekowanego SCP-PL-214.

Specjalne Czynności Przechowawcze: Rośliny zainfekowane SCP-PL-214 mają być odizolowane i zastąpione identycznymi zamiennikami. Osobom narażonym na działanie anomalii podawana jest szczepionka memetyczna.

Opis: SCP-PL-214 to czynnik memetyczny zawarty w większości roślin z rodzaju Forsythia, nazwanych na cześć szkockiego ogrodnika Williama Forsytha. Po spojrzeniu na instancję, człowiek odczuje potrzebę podzielenia się z inną osobą faktem, że zostały one nazwane na cześć szkockiego ogrodnika Williama Forsytha. Osoby znające nazwę rośliny, po kontakcie z osobą pod wpływem SCP-PL-214, zostają zarażone chęcią przekazania, że forsycje nazwano imieniem szkockiego ogrodnika Williama Forsytha, głównego królewskiego ogrodnika w latach 1784-1804. Efekt anomalny znika, jeżeli po godzinie od zarażenia fakt o Williamie Forsythu, głównym królewskim ogrodniku w latach 1784-1804 i jednym z założycieli organizacji Royal Horticultural Society, został przekazany dalej.

Wskutek śledztwa w dawnym domu Williama Forsytha znaleziono dziennik należący do botanika. Poniższe notatki znajdowały się w środku.

18. 12. 1771

Philip Miller zginął.

Zawdzięczam mu tak wiele. Dalej pamiętam ogród w Chelsea, gdzie byłem przez niego uczony. Pamiętam powiewy wiatru, zapach kwiatów, brzęczenie pszczół. Tak samo, jak te doznania, życie ludzkie także niestety przemija.

Bardzo trudno mi myśleć o tym, że ja także tak skończę. Jako ulotne odczucie, ledwo co trzymające się świata, istniejące jedynie we wspomnieniach innych. We wspomnieniach ludzi, którzy także kiedyś przeminąć muszą.

Co ze mną będzie, kiedy przeminą wszyscy, którzy pamiętają o moim istnieniu?

William Forsyth

30. 12. 1771

Nie mogą o mnie zapomnieć. Nie mogą o mnie zapomnieć. Nie mogą o mnie zapomnieć.

[Reszta notatki nieczytelna przez uszkodzenia papieru pokrywające się z zalaniem wodą.]

25.07.1804

W końcu skończyłem. Udało się.

Przez nowe odkrycie na temat rzekomych "lilaków" opisanych przez Carla Thunberga, mój drogi kolega Martin Vahl planuje ustanowienie dla nich nowej nazwy rodzajowej. Właśnie wtedy zostanę uwieczniony. Nowa nazwa rośliny zawierała będzie cząstkę mojej duszy.

Pamięć po mnie będzie żyła w waszych umysłach, a ja wiecznie żyć będę w waszych ogrodach.

Non omnis moriar.

William Forsyth

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported