SCP-PL-217
ocena: +5+x
SCP-PL-200.png

SCP-PL-217 na krótko przed pozyskaniem. Fotografia wykonana przez Eta-11-██.

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-217

Klasa podmiotu: Bezpieczne

Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-PL-217 jest obecnie zabezpieczony w akustycznej komorze bezodbiciowej w Odnodze 12 Ośrodka PL-10. Przechowalnia SCP-PL-217 musi co dwa dni być poddawana inspekcji pod kątem ewentualnych uszkodzeń ścian lub drzwi. W przechowalni powinna znajdować się co najmniej jedna kamera monitorująca stan podmiotu przez całą dobę.

Zabronione jest umieszczanie wewnątrz przechowalni mikrofonów1 lub jakichkolwiek innych urządzeń rejestrujących dźwięk. Wszelkie nagrania zawierające odgłosy emitowane przez SCP-PL-217 muszą zostać skonfiskowane i przeznaczone do analizy. W razie naruszenia przechowalni2 należy tymczasowo przenieść SCP-PL-217 do przechowalni awaryjnej w Odnodze 17.

Opis: SCP-PL-217 to karoseria samochodowa marki Mercedes W114 o wymiarach 4,68 x 1,77 x 1,44 [m]. Podmiot nie posiada tablic rejestracyjnych ani żadnych znaków firmowych. Widoczne są ślady silnej korozji, jak również pomniejsze wgniecenia i zarysowania. Obiekt datowany jest na lata 70 XX wieku.

Podmiot wykazuje silne zdolności regeneracyjne — po upływie około sześciu [6] sekund od przerwania uszkadzania obiektu, SCP-PL-217 zacznie regenerować otrzymane obrażenia, samoistnie powracając do stanu pierwotnego. Proces ten może trwać od pięciu [5] minut do dwóch [2] godzin. Czynniki, od których zależne jest tempo regeneracji pozostają nieznane.

Faza aktywna obiektu rozpoczyna się codziennie o godzinie 15:34:00 czasu środkowoeuropejskiego i trwa przez dokładnie dwadzieścia sześć [26] minut. Podczas fazy aktywnej podmiot wydaje głośny dźwięk alarmu samochodowego. Fale dźwiękowe emitowane przez obiekt skoncentrowane są w kierunku wszelkich istot ludzkich w zasięgu. Odgłos ten został opisany przez ocalałych testerów jako „nieznośny” i „wykańczający”. Na efekty jego działania narażone są jedynie osoby spełniające warunki zawarte w Kryteriach Z/217.

Po upływie dwóch [2] do jedenastu [11] sekund od usłyszenia dźwięku, ofiara3 zacznie przejawiać objawy szoku, depresji i/lub postępującej psychozy4. Obserwowane reakcje obejmują klękanie i zasłanianie uszu, histeryczny płacz i wykrzykiwanie wulgarnych fraz w kierunku obiektu. W następnej kolejności SCP-PL-217-1 najczęściej podejmie próbę zniszczenia go wszelkimi dostępnymi środkami5. Nie licząc terminacji, nie istnieje żaden znany sposób, by odwieść SCP-PL-217-1 od atakowania obiektu podczas fazy aktywnej. Wraz z zakończeniem się fazy aktywnej efekty wywierane na SCP-PL-217-1 zaczną stopniowo słabnąć, a tempo w jakim to następuje jest odwrotnie proporcjonalne do dotkliwości wywołanych efektów.

Dotkliwość wywieranego efektu zdaje się być zależna od znaczenia, jakie przywłaszczony przedmiot miał dla właściciela w momencie przejęcia. Wciąż nie jest w pełni jasne, według jakich kryteriów SCP-PL-217 mierzy wartość przedmiotów. Potwierdzono, że przywłaszczanie obiektów o wysokiej wartości sentymentalnej skutkuje znacznie bardziej drastycznymi implikacjami dla SCP-PL-217-1.6. Podmiot jest też w stanie wpływać na sam organizm SCP-PL-217-1 — udokumentowano przypadki pojawiania się kolistych, brunatnych formacji na skórze obiektów testowych. Wielokrotnie obserwowano również znaczny przyrost siły oraz zwiększoną odporność na bodźce zewnętrzne.

Wejście w kontakt fizyczny z SCP-PL-217 poza fazą aktywną może skutkować wystąpieniem podobnych, jednak porównywalnie słabszych efektów.





    • _

    Log Eksperymentów SCP-PL-217

    Adnotacja: Wszystkie eksperymenty z udziałem SCP-PL-217 zostały przeprowadzone pod okiem dr. Namorzynowskiego oraz przydzielonego mu zespołu badawczego.

    Eksperyment # 01-PL-217 | Data: 29/██/19██

    Obiekt testowy: D-9903

    Przewinienie obiektu testowego: Przywłaszczenie długopisu doktora █████ podczas [ZMIENIONO].

    Wyposażenie obiektu testowego: Aparatura monitorująca stan zdrowia, mikrofon, długopis skradziony przez D-9903.

    Cel eksperymentu: Określenie wpływu wartości pieniężnej przedmiotu na skalę dotkliwości wywieranych efektów.

    Rozpoczęcie eksperymentu: 15:30:19


    Przebieg eksperymentu:



    15:30:22

    D-9903 wchodzi do przechowalni SCP-PL-217. Drzwi zostają zamknięte z zewnątrz przez funkcjonariusza ochrony.

    D-9903: Co mam robić?

    Dr Namorzynowski: Proszę czekać.

    D-9903 z beznamiętnym wyrazem twarzy przygląda się SCP-PL-217. Po około dwóch minutach zaczyna przechadzać się po przechowalni, rozglądając po ścianach.

    15:33:00

    Mikrofon D-9903 zostaje wyłączony. D-9903 wciąż krąży po przechowalni, sporadycznie zerkając na SCP-PL-217.

    15:34:00

    SCP-PL-217-1 gwałtownie odwraca się od ściany i szeroko otwartymi oczami spogląda na SCP-PL-217. Tester klęka. Aparatura rejestruje gwałtowny wzrost ciśnienia krwi. Widoczne są łzy spływające po policzkach SCP-PL-217-1, który nie przestaje wpatrywać się w podmiot.

    15:35:04

    SCP-PL-217-1 siada skulony pod ścianą, przytykając kolana do swojego czoła. Kręci głową na boki, kiwając się w przód i w tył.

    15:43:27

    SCP-PL-217-1 wyciąga z kieszeni długopis i rzuca nim w obiekt, po czym zaczyna wykrzykiwać bliżej nieokreślone frazy w kierunku podmiotu. Wykrzyknienia przeplatają się z wyrywaniem przez SCP-PL-217-1 własnych włosów z głowy.

    15:48:51

    SCP-PL-217-1 kładzie się w kącie przechowalni w pozycji embrionalnej, nie przestając kręcić głową. Aparatura wykazuje zaburzenia funkcji mózgowych u SCP-PL-217-1. Obiekt testowy pozostaje w tym położeniu do końca czasu trwania fazy aktywnej SCP-PL-217.

    16:00:00

    SCP-PL-217-1 przestaje kręcić głową i przewraca się na plecy. Klatka piersiowa testera w szybkim tempie unosi się w górę i w dół.

    16:01:25

    Drzwi przechowalni zostają otwarte z zewnątrz. Czterech funkcjonariuszy ochrony wynosi SCP-PL-217-1 oraz długopis z przechowalni SCP-PL-217.

    Koniec eksperymentu.


    Stan testera: Utrata 19% owłosienia głowy, lekkie odwodnienie. Objawy silnej schizofrenii. Zaaplikowano środki amnezyjne klasy C i przeniesiono na obserwację.

    Wnioski: Przywłaszczenie przedmiotu, nawet mało znaczącego, wystarczy by wywołać u ludzi tendencje autodestrukcyjne. Niekoniecznie zmusza ich do atakowania podmiotu.

    Notatka: Po upływie trzech [3] dni stan psychiczny testera ustabilizował się. Obiekt testowy wykazuje irracjonalny lęk przed modelami samochodów marki Mercedes.

    — Starszy badacz ███████████

    Eksperyment # 02-PL-217 | Data: 02/██/19██

    Obiekt testowy: D-9844

    Przewinienie obiektu testowego: Przywłaszczenie portfela agenta █████.

    Wyposażenie obiektu testowego: Aparatura monitorująca stan zdrowia, mikrofon, portfel skradziony przez D-9844.

    Cel eksperymentu: Określenie wpływu wartości pieniężnej przedmiotu na skalę dotkliwości wywieranych efektów.

    Rozpoczęcie eksperymentu: 15:30:12


    Przebieg eksperymentu:



    15:30:16

    D-9844 wchodzi do przechowalni SCP-PL-217. Drzwi zostają zamknięte z zewnątrz.

    D-9844: Nie rozumiem. Przecież sami rozkazaliście mi, bym go zabrał…

    Dr Namorzynowski: Nic ci się nie stanie, jeśli dobrze się sprawisz, D-9844. A teraz proszę czekać.

    D-9844 głośno przełyka ślinę i podchodzi do SCP-PL-217, nieśmiało mu się przyglądając. Po niecałej minucie oglądania, tester siada pod północną ścianą przechowalni i wyjmuje z kieszeni portfel.

    15:31:49

    D-9844 wyciąga z portfela bliżej niezidentyfikowany, biały, prostokątny kawałek papieru. Tester przygląda mu się z uwagą i powoli zaczyna się uśmiechać.

    15:33:00

    Mikrofon D-9844 zostaje wyłączony. Tester przygląda się skrawkowi papieru przez kolejne 30 sekund, po czym chowa go z powrotem do portfela i zamyka oczy.

    15:34:00

    SCP-PL-217-1 zrywa się z podłogi i ucieka w kąt przechowalni, opierając się rękami o ścianę i intensywnie wpatrując w SCP-PL-217. Dolna warga testera zaczyna drżeć.

    15:34:12

    SCP-PL-217-1 pada na kolana, krzycząc i zakrywając uszy dłońmi.

    15:36:38

    Tester doskakuje do SCP-PL-217 i z impetem uderza o podmiot prawą nogą. Atak zostaje powtórzony czterokrotnie, po czym SCP-PL-217-1 zadziera głowę do góry i krzyczy. Na szyi i gardle obiektu testowego pojawiają się brunatne plamy.

    15:37:05

    SCP-PL-217-1 wznawia atakowanie SCP-PL-217, z wielką agresją uderzając o dach podmiotu rękami. Szybkość zadawanych ciosów stopniowo się zwiększa. Integralność strukturalna SCP-PL-217 pozostaje nienaruszona.

    15:43:27

    Prawe przedramię SCP-PL-217-1 zaczyna odrywać się w miejscu łokcia, co zostaje kompletnie zignorowane przez obiekt testowy. Na dachu podmiotu widoczne są niewielkie wgniecenia.

    15:48:59

    Lewe przedramię SCP-PL-217-1 zaczyna odrywać się w miejscu łokcia, podczas gdy prawe przedramię utrzymuje się na pojedynczym ścięgnie. Obiekt testowy kontynuuje próbę zniszczenia SCP-PL-217, ignorując postępujące uszkodzenia swojego ciała.

    15:51:30

    Oba przedramiona SCP-PL-217-1 odrywają się i upadają na podłogę. Tester z nadzwyczajną szybkością uderza o SCP-PL-217 głową oraz tułowiem. Podmiot ulega częściowemu spłaszczeniu.

    15:52:21

    Po ██ z kolei uderzeniu, SCP-PL-217-1 przerywa atakowanie podmiotu i bezwładnie ześlizguje się po jego powierzchni na podłogę. Przez pęknięcia w czaszce testera dostrzegalne są fragmenty mózgu.

    16:01:08

    Szczątki obiektu testowego zostają usunięte przez czterech funkcjonariuszy ochrony. Portfel wraz z zawartością zostaje odzyskany. Widoczne jest gwałtowne naprawienie się jednego z większych wgnieceń w powierzchni SCP-PL-217.

    Koniec eksperymentu.


    Stan testera: Martwy. Autopsja ujawniła wzrost stężenia adrenaliny do 250% normy.

    Wnioski: Przywłaszczenie przedmiotów o większej wartości, zarówno pieniężnej jak i sentymentalnej, znacznie zwiększa dotkliwość wywieranych efektów.

    Notatka: Portfel posiadał ukrytą, boczną kieszonkę, w której znajdowało się zdjęcie rodziny agenta █████. Nie wiem, jak funkcjonariusze odpowiedzialni za przeprowadzenie kontroli zawartości mogli przeoczyć coś takiego, wiem natomiast, że przez ich błąd nie mam teraz pewności co do konkluzji mojego ostatniego eksperymentu. Test miał dotyczyć wartości czysto pieniężnej, jednak… incydent ten podsunął mi pewną hipotezę.

    Dr Namorzynowski

    Eksperyment # 03-PL-217 | Data: 06/██/19██

    Obiekt testowy: D-9254

    Przewinienie obiektu testowego: Przywłaszczenie bransolety agentki █████. Wartość sentymentalna przedmiotu potwierdzona przez agentkę.

    Wyposażenie obiektu testowego: Aparatura monitorująca stan zdrowia, mikrofon, bransoleta skradziona przez D-9254.

    Cel eksperymentu: Zbadanie zależności między wartością sentymentalną skradzionego przedmiotu a dotkliwością wywieranego efektu.

    Rozpoczęcie eksperymentu: 15:30:09


    Przebieg eksperymentu:



    15:30:16

    D-9254 wchodzi do przechowalni SCP-PL-217. Drzwi zostają zamknięte z zewnątrz.

    D-9254: Wiecie, zaskoczyło mnie, że pozwoliliście mi tak po prostu zwinąć to cacko. Prawdziwa ślicznotka. Ale skoro tu jestem, to znaczy, że najwyraźniej nie zależy wam już na tym, by ją odzyskać, prawda?

    Obiekt testowy podrzuca bransoletą.

    Dr Namorzynowski: Na twoim miejscu nie wyciągałbym pochopnych wniosków, D-9254. Nigdy nie wiadomo, który z nich będzie twoim ostatnim.

    Tester przestaje podrzucać bransoletą i spogląda w kamerę, wyraźnie zaniepokojony.

    15:31:48

    D-9254 zerka niepewnie na SCP-PL-217. Po kilku sekundach chwyta bransoletę oburącz i ogląda ją z każdej strony, co jakiś czas przenosząc wzrok na podmiot.

    15:32:22

    Obiekt testowy podchodzi do SCP-PL-217 i dotyka jego powierzchni. Oddech D-9254 momentalnie przyspiesza. Tester natychmiastowo odsuwa się od podmiotu.

    15:33:00

    Mikrofon D-9254 zostaje wyłączony. Obiekt testowy spogląda w kamerę i wykrzykuje bliżej nieokreślone frazy, gestykulując i wskazując palcem SCP-PL-217.

    15:34:00


    SCP-PL-217-1 upuszcza bransoletę, zakrywa uszy i upada plecami na podłogę, krzycząc.

    15:34:21

    SCP-PL-217-1 wstaje, podbiega do SCP-PL-217 i z imponującą mocą uderza w maskę podmiotu, tworząc w niej niewielkie wgniecenie. Powtarza to jeszcze 9 razy, po czym zaczyna uderzać o podmiot głową i tułowiem.

    15:34:42


    Obiekt testowy odskakuje od podmiotu i upada na kolana, krzycząc i ściskając się za uszy.

    15:35:02


    SCP-PL-217-1 wyrywa sobie uszy i ciska nimi w SCP-PL-217, po czym kontynuuje atakowanie podmiotu.

    15:35:20


    SCP-PL-217-1 chaotycznie uderza o SCP-PL-217 wszystkimi kończynami. Z boków jego głowy wypływają strugi krwi. Pomimo, że aparatura rejestruje utratę ██% krwi oraz pracę serca przyspieszoną █ razy, obiekt testowy nie wykazuje szczególnych oznak osłabienia.

    15:35:54


    Po dłuższej serii uderzeń głową o podmiot, kark SCP-PL-217-1 pęka. Aparatura rejestruje zanik funkcji życiowych.

    16:01:07

    Szczątki testera zostają usunięte z pomieszczenia przez funkcjonariuszy ochrony. Bransoleta zostaje odzyskana.

    Koniec eksperymentu.


    Stan testera: Martwy.

    Wnioski: Przywłaszczenie przedmiotu o większej wartości sentymentalnej znacznie zwiększa dotkliwość efektów. Kontakt fizyczny z podmiotem umożliwia mu wpływ na istoty ludzkie przed rozpoczęciem się właściwej fazy aktywnej.

    Eksperyment # 04-PL-217 | Data: 10/██/19██

    Obiekt testowy: D-9103

    Przewinienie obiektu testowego: Przywłaszczenie obrączki agenta ████████.

    Wyposażenie obiektu testowego: Aparatura monitorująca stan zdrowia, mikrofon, obrączka skradziona przez D-9103.

    Cel eksperymentu: Określenie wpływu znacznej wartości sentymentalnej skradzionego przedmiotu na dotkliwość wywieranego efektu.

    Rozpoczęcie eksperymentu: 15:30:25


    Przebieg eksperymentu:



    [USUNIĘTO]



    Koniec eksperymentu.


    Stan testera: [USUNIĘTO]

    Wnioski: Przywłaszczenie przedmiotu o bardzo wysokiej wartości sentymentalnej wywołuje u ludzi [ZMIENIONO], co czyni ich skrajnie niebezpiecznymi dla wszystkich istot żywych w zasięgu.

    Doktorze Namorzynowski, proszę zachować większą ostrożność podczas swoich eksperymentów. Tym razem jeszcze udało nam się opanować sytuację, jednak tester urządził przechowalnię tak, że nadaje się ona praktycznie do wymiany.

    Dyrektor Placówki

    Eksperyment # 05-PL-217 | Data: ██/██/19██

    Obiekt testowy: D-9097

    Przewinienie obiektu testowego: Przywłaszczenie dziennika doktora Namorzynowskiego.

    Wyposażenie obiektu testowego: Aparatura monitorująca stan zdrowia, mikrofon, dziennik skradziony przez D-9097.

    Cel eksperymentu: Przybliżone określenie wpływu wartości naukowej przedmiotu na dotkliwość wywieranych efektów.

    Rozpoczęcie eksperymentu: 15:30:19


    Przebieg eksperymentu:



    15:30:21

    D-9097 wchodzi do przechowalni SCP-PL-217. Drzwi zostają zamknięte z zewnątrz.

    15:30:48

    D-9097 podchodzi do podmiotu i dotyka go ręką.

    15:32:19


    D-9097 umieszcza dziennik na dachu SCP-PL-217. Następuje natychmiastowa śmierć mózgu D-9097, pomimo której obiekt testowy stoi w bezruchu, przyciskając dziennik do podmiotu.

    15:33:00


    Mikrofon D-9097 zostaje wyłączony. Obiekt testowy z opuszczoną szczęką i pustym spojrzeniem stoi w bezruchu przy SCP-PL-217.

    15:33:19


    Głowa D-9097 ustawia się twarzą do kamery. Ręka D-9097 wciąż przyciska dziennik do dachu podmiotu. Żuchwa obiektu testowego naprzemiennie opada i podnosi się.

    ««Nagranie z pomieszczenia kontrolnego zespołu dr Namorzynowskiego.»»

    15:33:39

    Dr Namorzynowski na powrót włącza mikrofon. Słyszalne są krzyki sprzeciwu członków zespołu badawczego. Dr Namorzynowski otępiale wpatruje się w obraz z kamery, na którym widoczny jest D-9097, naprzemiennie otwierający i zamykający usta. Z każdym opuszczeniem się żuchwy D-9097, w pomieszczeniu rozlega się zniekształcony dźwięk podobny do klaksonu samochodowego. Dr Namorzynowski w bezruchu wpatruje się w obiekt testowy, podczas gdy jego podwładni szarpią go za ramię, wzywając po imieniu.

    15:33:51

    Podczas gdy reszta członków zespołu badawczego próbuje odciągnąć dr Namorzynowskiego od terminalu, badacz Tadeusz ██████████ podbiega do panelu kontrolnego i używa dźwigni awaryjnej, wyłączając podzespoły odpowiedzialne za zasilanie urządzeń w pomieszczeniu. Na chwilę przed tym widoczny jest Dr Namorzynowski upadający na kolana przed ekranem wyświetlającym obraz z kamery.

    ««Obraz utracony.»»


    Koniec eksperymentu.


    Stan testera: Martwy.

    Wnioski: [ZREDAGOWANO]





O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Uznanie autorstwa — na tych samych warunkach 3.0 unported